Windows Mobile 2005 screenshot via mobiface—er zijn natuurlijk geen duizend manieren om een telefooninterface te maken:
Waar ik een beetje mee zit, in de twee gevallen, is dat er geen knoppen aan zitten. Ik ben een groot amateur van tactiele ervaringen: de GSM die ik nu meesleep, heb ik uiteindelijk gekozen op basis van het aanvoelen van de toetsen.
Waar ik ook mee zit, is dat ik niet van plan ben mijn GSM in een apart zakje mee te zeulen. En als ik zo’n Smartphone (of iPhone) zonder deksel op zak steek, en mijn sleutelbos zit toevallig in mijn zak, dan is het scherm ook wel, euh, naar de zak, vrees ik.
Ik heb dat nu met mijn GSM, zo’n SonyEricsson k-iets-i en mijn PSP, dat ik altijd bang ben dat het scherm gaat krassen. Hoeveel erger zou dat niet zijn op zo’n enorm ding dat alleen maar scherm is?
Waar ik geld voor zou betalen is een boekvormig ding, pakweg de helft van de breedte van een klein Moleskine-notaboekje en zo dik als een recente iPod, met een Windows SideShow-achtig schermpje aan de buitenkant, en twee grote schermen binnenin. Ik heb niets tegen een stylus en ik kan me inbeelden dat die wel handig kan zijn om te tekenen en zo, ik zou er dan ook één in steken.
Wat ik trouwens altijd al interessant gevonden heb, maar waar ik ook genoeg realiteitszin voor heb om te beseffen dat het er niet van zal komen, is een chorded keyboard. Met vijf vingers kun je in principe voldoende karakters vormen. Maar ja, veel te hoge drempel, natuurlijk.
Aan de zijkant, in de rand, zou ik hoedanook een aantal knoppen plaatsen, en onder mijn duim een (induwbaar, eventueel kantelbaar) scrollwieltje, zoals op muizen en zoals op oude Sony-GSM’s. Geen zin om iets uit te printen en te mockuppen, dan maar met een gefotoshopte laptopvoeding:
Hm. Hierboven is het te breed. Misschien de helft of twee derde van de beedte, maar de hoogte dan wel gelijk houden. Schermpje aan de buitenkant kleiner. En dus maximum één tot anderhalve centimeter dik, en openklapbaar, met die twee schermen over de volledie oppervlakte binnenin. Geen zin om te herphotoshoppen, bleh.
Kleur kan me niet zo enorm veel schelen, textuur daarentegen wel. Géén blinkend plastic of metaal. Wel: ruggedized, rubber, de grip van een goede focusring op een lens van een fototoestel. Eventueel zelfs leer. En duidelijke knoppen die ingedrukt kunnen worden, geen touch sensitive areas.
Nee, zo’n klein rubber boekje wil ik. Met een enorm scherm vanbinnen, en een kleintje vanbuiten. Dat telefoon is, maar waar ik ook nota in kan nemen (tabletpc-gewijs), en vooral: dat een uitstekende organiser is, mat kalender en zo.
Wédden dat zoiets binnen drie jaar bestaat?
Reacties
6 reacties op “The sincerest form of flattery”
Ik zou er eentje kopen – in boekvorm: alhoewel de iPhone ‘cool as an eskimo on a good day’ is, zie ik toch enkele usability problemen opduiken. Ze hebben of het ei van columbus gevonden mbt scratching en ‘wear&tear’, of ze hebben niets geleerd van hun debacle met de te krasgevoelige nona-schermpjes.
Trouwens, dat boekvorm idee – ik heb dat ooit enkel gezien bij zo’n mega-ingewikkelde HP Business calculator in Zune-bruin (ergens midden jaren 90). Complexiteit zit hem in het scharnier.
Als ik uw uitleg zo lees denk ik dat een Nokia 9300i het meest in de buurt komt van uw beschrijving.
Die klapt open, heeft zelfs een volledig toetsenbord, heeft alle mogelijke verbindingsvormen (wifi, blauwtand, gprs, …), heeft een breed scherm wat leuk is om teksten te lezen, heeft standaard redelijk wat software staan, kan met externe GPS als navigator gebruikt worden, en nog zoveel meer. Op de site van Nokia vind je zelfs een 3D rondleiding.
En toch ziet de Apple interface er beter uit vind ik. Al was het maar alleen door het gebruik van icoontjes voor de knoppen ipv plain text.
En om één of andere reden vind ik die oranje interface van Windows Mobile veel drukker dan het veelkleurige interface van de iPhone (hoewel er “meer” te zien is).
Is it just me, of lijkt die iPhone op een Mio A710? http://www.theregister.co.uk/2005/08/25/mio_a701_exposed/
[…] Michel heeft anders wel gelijk: is dit toestelje wel krasvrij? Over het gebrek aan toetsen ga ik dus niet akkoord. Mijn huidige toestel is een goedkope Sony Erricson waar ik mijn vingers voor moet breken om bepaalde toetsen te bereiken. Het mooie aan dit toestel is dat je – als daar werd rekening mee gehouden – perfect je toetsengrootte of zelfs de plaatsing van je toetsen kan instellen. En met kan het alleen maar handiger worden zonder dat je daarvoor een nieuwe gsm moet aanschaffen. […]
Ik heb ook een sony ericsson met van die kleine prutsknoppekes én dikke vingers en ik heb nog nooit problemen gehad. Ei Netsenseo, wa voor vingers hebde gij wel toch?