Gisteren een beetje gehaast de trein genomen in Centraal, niet zeker dat ik niet op de boemel zat, in Zuid even uitgestapt en aan de conducteur gevraagd of dit wel degelijk de snelste trein naar Gent Sint-Pieters was, hij mij bevestigd, ik weer terug in de trein, laptop open, televisie kijken.

In Gent aangekomen: afgestapt, naar de fietsenwinkel om de fiets-met-het-nieuwe-zadel-van-fecking-101-euro, op de fiets, terug naar huis.

Ergens midden de Sint-Denijslaan: toch een beetje koudjes aan de nek, zo… zonder… aaargh!! mijn sjaal! Mijn warme wollen sjaal van Molly Malone gekocht in het verre Ierland! Ik zal hem toch niet op de trein gelaten hebben, daar in Zuid, toen ik in de snelte afstapte en weer opstapte in een andere wagon? En het was zo’n goeie sjaal, precies de juiste lengte om opgerold dienst te doen als kussen!

Maar neen dus: vanmorgen toegekomen op het werk, en de sjaal lag nog onder mijn bureau.

Een heel luide oef dus. Oef.