Ik spied, met mijn kleine oog…

De paparazzo in mij stond op!

Zelzate in da house

Kijk, ‘t is een ethnische Zelzatenaar! Ik wou dat ik kon zeggen dat ik op de loer lag omdat ik wist wanneer hij waar zou zijn, maar ‘t was dat niet—ik kwam terug van kickoffvergadering bij een sympathieke nieuwe klant, en in de hal kwam ik plots een gezicht tegen dat ik kende.

Ik dacht nog, “ik ga die mens hallo zeggen”, maar toen dacht ik “maar allez, die mens gaat dat niet appreciëren, en daarbij, wat kan ik zeggen? ‘ja, allo’? of ‘ey ik vind u wel wijs… allez op podium bedoel ik… allez, niet dat ik u in het echt ook niet wijs zou vinden maar dat weet ik natuurlijk niet… allez, niet dat ik dat wil weten, allez, niet dat ik dat niét wil… euh, weetwat? ik ga keer mijn trein gaan pakken salut hé’ of iets in die zin?”, en dus dacht ik toen “hey, ik pak er gewoon een foto van, en dan zet ik dat op tinternet, en dan vindt hij dat misschien wel wijs, en al”.

Ik er dus achter, met de fotokodak in de aanslag.

Zo kwaad kijken dat dien deed! Ik ben na één foto zo snel mogelijk weggelopen. Brrr.

17 reacties op “Ik spied, met mijn kleine oog…”

  1. Aha! Dus toch niet gehallucineerd dat ik iemand een foto van mij zag trekken! 😀
    Nog goed dat hij van die kant getrokken is of je zag naar welke boekjes ik keek. 😀

    Ik verwacht u dit jaar op comedy-zone michel…. 😛

  2. De naam van deze houding is, als ik het mij goed herinner, “Verbazing nummer 3” in combinatie met “Pas op of ik smijt iets naar uw kop 7”.

    En de boekskes in kwestie zal wel een cd-review van de laatste van HIM geweest zijn 😉

  3. @ Michel : Hij zal mij de volgende keer nog wel eens kwaad aankijken en zo zijn street cred weer opvijzelen 🙂

    @ Matthias : Heb een foto van zijn ‘spiekbriefje’ met nieuwe ideeën van zijn try out van afgelopen zondag. ‘t Zou er tussen passen.

  4. Pingback: Ardi XIV

Reacties zijn gesloten.