Mijn madam is op de lappen, ik weet niet waarheen, misschien is ze naar andere vrouwen dingen gaan doen waar ik niets van afweet.

Punt is, ik zit alleen met de kinders thuis, en ik ben vergeten dingen op de nemen op de televisie want ik geraakte niet uit de zetel om te zoeken naar de afstandsbediening, en dat vind ik nu achteraf gezien spijtig want wie weet wat heb ik allemaal gemist terwijl ik naar Mijn Restaurant aan het kijken was.

Maar alla.

De vooruitgang houdt men niet tegen: ik ga nu naar mijn bed afzakken, en ik ga mijn bed omhoog krikken, en ik ga daar wat dingen af maken die ik af wou maken voor het werk. Niet omdat het moet, maar omdat ik wil.

En ik zég wel “goodbye”, maar dat is het natuurlijk niet, want ik zal daar zo draadloos op het netwerk zitten als maar kan zijn.

De vooruitgang, de vooruitgang. Wie zou ooit gedacht hebben dat ik met plezier vervelende dingen zou doen, in mijn bed, vanthangend aan het internet?