Alsof het allemaal niet genoeg was, heb ik ondertussen ook nog spelletjes te spelen.

Braid is mooi maar frustrerend: ik vind dat ik er teveel moet bij nadenken. Wel fijn om even tussendoor op te starten en een scherm of wat te doen, maar ik zie het mij niet op eentweedrie uitspelen. En nee, ik ben niét van plan om de walkthroughs op YouTube te gebruiken.

World of Goo heb ik ondertussen wél al uitgespeeld. Niet moeilijk, wel wijs. En nu doe ik om de zoveel tijd eens een level opnieuw om OCD te proberen halen. Oh, en ik loop de muziek ook voortdurend te neuriën.

Demigod is fijn voor met meer dan één mens samen, maar het is ontzettend verwarrend in het begin. Ik moet er (dan, ooit, eens) tijd voor vrijmaken en er wat ervaring mee opdoen. Nooit in mijn leven een tutorial zó gemist.

Sins of a Solar Empire is nu al een eeuwigheid mijn favoriete spel als ik ergens een uur of twee te verliezen heb: eindeloos herspeelbaar, uitstekende controls, de perfecte mix van RTS en 4X, en een waardige plaatsvervangen voor MOOII en GalCivII (real-time strategy / eXplore, eXploit, eXpand, eXterminate / Master of Orion II en Galactic Civilizations II, voor wie te lui is om er google op na te slaan).

(En nee, het is géén toeval dat de vier hierboven (vijf als ik GalCivII meetel, nog meer als ik de expansion packs van GalCiv die ik ook allemaal heb, meetel) via Stardock komen. Behalve dat ze bij Stardock heel goed bezig zijn als het op luisteren naar de Gewone Mens aankomt, dat ze dingen maken die door de band ook op mindere hardware draait en dat ze gewoon goed gerief maken, is hun visie op online kopen en vooral DRM bijzonder verfrissend. Voor mensen zoals ik, met verschillende computers die regelmatig geherinstalleerd worden, is het bijzonder fijn dat ik mijn gerief ongelimiteerd aantal keer kan downloaden en installeren. Oh, ik was ook nog Hinterland vergeten, ook via Stardock. Dat heb ik een tijdlang incidenteel gespeeld, vooral in bed als ik niet in slaap raakte, maar recent niet meer. Dringend nog eens downloaden en installeren op de laptop.)

…maar ‘t zijn dus niet de bovenstaande die me in mijn pen deden kruipen. Ik heb vorige week uiteindelijk toegegeven aan de verleiding en Red Alert 3 gekocht.

Hoooo boy. Talk about blast from the past. Het ziet er allemaal heel erg 2009 uit, met ontploffingen en lichteffecten en 3D en blinkend water en alles, maar behalve dat: gameplay! cut scenes! ham-fisted acting! voice-overs!

Het is net alsof, wahey-hey, het midden van de jaren 1990 helemaal terug is, en dat is in deze een bijzonder goede zaak. Over the top! Zelfrelativering!

Diepgang? Nah, niet dat ik zie. Maar wel: leute!