Ja, lach maar al.
Ik blijf het allemaal magisch vinden, als het werkt, die computers. Er bleek een IP-conflict te zijn tussen het netwerk hier lokaal en het netwerk op het werk.
En dus heb ik mijn lokale IP-adressen allemaal veranderd. Van 192.168.1.0 naar 10.0.0.0. De router op 10.0.0.1 zetten, en dan nog eens op de twee andere draadloze dozen zeggen dat zij respectievelijk 10.0.0.2 en 10.0.0.3 zijn, en dat ze hun DNS en watnog van 10.0.0.1 moeten betrekken.
Enfin, dus wel eerst die twee andere dozen en dan de router: wij een eerste poging had ik de router al veranderd en kon ik natuurlijk niet meer aan die andere dozen met hun vast IP.
Maar het werkt. Zonder draden te moeten uittrekken of machines te moeten fysiek gaan bepotelen. En nu kan ik gewoon op de computers op het werk van bij mij thuis.
Magisch, zeg ik u.
Reacties
6 reacties op “It’s magic”
Ik lach inderdaad.
Aha, hier is het ook van 10.0.0.1 te doen.
Ik snap niet waarom dat 192.168.x.x gedoe wordt gebruikt voor standaard. Erg handig is dat toch niet?
Omdat het maar 16 bits adresseringsruimte biedt, terwijl de andere twee resp. 20 en 24 bits. Thuisnetwerken hebben ruim voldoende met het kleinste, en Jan met de pet komt ook nooit in contact met zijn IP-adres.
Op mijn LAN is het trouwens 172.16.x.x. Nog nooit clashes gehad met VPN.
Waarom niet 192.168.14.x? Bij ons 192.168.17.x. Dat maakt het voor de buren in ‘t straat ook begrijpelijk.
Ah. Ons huisnummer in het adres — een goed idee. Ik ga dat direkt doen, zie.
nu kunt ge ook tijdens uw vakantie werken.