Ik was deze week mijn oude telefoon kwijt. Niet dat ik hem nog gebruik om te telefoneren, maar hij heeft een leesbaar scherm, ik gebruik ik om in bed internet te lezen.

“Iets kwijtraken?” hoor ik u verrast zijn, “In jullie huis? Hoe is dat in godsnaam mogelijk?”

Ha ja, wel. Alles heeft een plaats en er is een plaats voor alles, in principe, maar soms loopt het toch nog wat in de soep. Omdat ik echt wel probeer te vermijden om dingen weg te smijten.

En zo’n ding als een telefoon die niet gebruikt wordt, dat kan op een relatief groot aantal plaatsen liggen, en dat is relatief klein, dus ja.

Eerste verdachte: in mijn peignoir laten zitten, of in mijn mantel. Zeven zakken in totaal, geen telefoon gevonden.

Tweede verdachte: één van de kinderen. Zelie gebruikt die telefoon soms om Latijn of Grieks mee te studeren, Louis gebruikt hem soms om naar Doctor Who te kijken. (Nope, geen van beiden wist van iets.)

Derde verdachte: tussen bed en matras gevallen, tussen matras en lattenbodem, tussen matras en matras, ergens in een kussensloop, in het dekbed, op de vloer onder het bed. (Nope, heel het bed ondersteboven gehaald, niets gevonden.)

Vierde verdachte: ergens in de keuken. Wil het toeval dat het daar al sinds nieuwjaar redelijk opgekuist ligt, dus ’t was rap allemaal onderzocht: niets gevonden. 

Vijfde verdachte: laten liggen op mijn werk. Dinsdag alles ondersteboven gehaald: niets. 

En zo was het woensdag en was hij niet teruggevonden, en begon ik een beetje ongerust te worden. Ergens anders kon het niet liggen, mijn verplaatsingen ’s morgens beperken zich tot slaapkamer > toilet > badkamer > living > keuken > fiets naar werk, en mijn verplaatsingen ’s avonds tot ongeveer het omgekeerde. 

En zo lag ik de nacht van woensdag op donderdag na te denken. En te denken. En alles te reconstrueren: ik moet iéts anders gedaan hebben dan anders, want als ik alles gedaan zou hebben zoals altijd, zou ik mijn oude telefoon nooit kwijtgeraakt zijn. 

Ik heb in december een nieuwe computertas gekocht. Dat was het. Normaal gezien stak ik de telefoon in één van de voorzakken van mijn oude tas, maar mijn nieuwe heeft er zo geen meer, en dus had ik mijn telefoon in een andere zak gestoken, die ik dan aan de kant had gezet op mijn werk. Waar ik het kreng in terug gevonden heb, donderdagochtend. 

Ja, ik ben een ongelukkige mens, ik weet het.