Mijn laatste niet-computer met Windows erop was een Compaq iPAQ:
Afgrijselijk toestel, zeker in vergelijking met de Palm Pilot die ik had en waar ik onredelijk content mee was:
De Palm Pilot had geen internetverbinding, wat zeg ik, geen netwerkverbinding. Idemdito met de iPAQ: alles dat er op het toestel kwam, kwam er via een kabel.
Mijn eerste Nokia was een N95, en ik ben daar ook onredelijk tevreden mee geweest, vele vele jaren aan een stuk, tot ik uiteindelijk een iPhone 3GS heb gekocht, en daarna een iPhone 4:
Ik heb daarna nog links en rechts wat Nokia in mijn handen gehad, en nog links en rechts wat telefoons gezien met Windows erop, en sorry maar: no sir, I didn’t like it.
Nokia was zijn weg kwijt, vond ik. En Microsoft op telefoon? Nee bedankt. Wat Apple met iPhones deed, was zó hard een stap vooruit, dat zelfs mijn fantastische N95 soms een soort prehistorisch ding leek.
Pas op, ‘t is niet alsof ik meteen zo’n iPhone gekocht heb: ik zag geen reden om er mijn N95 voor aan de kant te zetten, en zelfs niet voor een iPhone 3G. ‘t Heeft geduurd tot de iPhone 3G dat ik er een gekocht heb.
Content van geweest, absoluut. Ik heb er zo ongeveer alles uitgehaald wat er uit te halen was: uren en uren en uren series op gekeken, games op gespeeld gelijk er geen morgen was, mijn kalenders mee gesynchroniseerd, mail, contacten, tienduizenden foto’s mee gemaakt… redelijk hardcore gebruiker, dus.
Vorig jaar heb ik een iPhone 4 cadeau gekregen wegens bewezen dienst en opgelopen karmische schuld, en daar heb ik ook serieus veel plezier van gehad — al wat ik op mijn oude iPhone had, en dat het nu wat sneller ging, daar allemaal niet van, maar vooral: het scherm.
Ik zie redelijk slecht, en dat ik ‘s avonds in bed zonder bril kan lezen op mijn telefoon, dat is gewoon fantastisch. Op elk ander scherm kan ik de pixels gewoon tellen, met die iPhone 4 kan ik lezen zonder hoofdpijn te krijgen.
Máchtig content van.
Ik heb bijna geen klachten over mijn iPhone, na een jaar of zo gebruik. Wat dingen die vervelend zijn: de home-knop dubbelklikt al een paar maand niet meer en begint nu ook te haperen voor het gewoon klikken. Het volume dat eruit komt, is sinds een tijdje met de helft verminderd. Als ik telefoneer, hoort mijn tegenpartij mij de eerste paar seconden niet.
Niets onoverkomelijks dus. Wat lastigheden, maar ik telefoneer dan ook niet veel, dus zo erg is het niet.
En dan kreeg ik een telefoon met Windows erop in mijn handen. Een week aan een stuk gebruikt in de plaats van mijn iPhone — de conclusie was dat het écht niet veel scheelde.
Dat was een maand geleden, met een (relatief El Cheapo) HTC Radar.
Vorige vrijdag heb ik van Nokia en Microsoft een Lumia 800 gekregen. Euh ja, gekregen, ik mag hem houden.
Ik ga niet over een paar nachten ijs gaan. Ik ben van plan het toestel een tijd exclusief te gebruiken en mijn iPhone aan de kant te laten, en dan te zien wat ik ervan vind.
Voorlopige conclusie na nog geen week? Ik ben absoluut verliefd op het toestel, zoals ik tot nog toe op geen enkele telefoon verliefd geweest ben. Ze mogen mijn iPhone komen halen.
Reacties
6 reacties op “Nokia and Microsoft, sitting in a tree…”
Allee, ik ben curieus. Ook stilaan aan een nieuwe foon toe.
Al eens een Ice Cream Sandwich in handen gehad? Gewoon, zomaar een vraagje. Ik namelijk wel, en I’m making it my next goal in life to buy one. It’s aaaarrrrsome!
Ik heb er nog geen in mijn handen gehad, vrees ik. Maar ‘t zal toch serieus zijn best mogen doen. 🙂
Goh, die Palm Pilot… Brings back memories… Zo goed dat die dingen waren… Hehe, als je dat ding in die tijd uit je zak haalde had je trouwens altijd wel bekijks 🙂
Geen last van een batterij die binnen de dag platgaat?
Nope, niet tot nog toe toch.