Sinds zaterdag was ik mijn Kindle kwijt. Ik hoopte dat hij niet verloren kon zijn, wegens dat ik hem nog had zaterdagmiddag toen we vertrokken naar de winkel, en dat ik hem niet meer had toen ik weer in huis was na het terugkomen van de winkel. En in de winkel ben ik hem zeker niet verloren, dus de enige mogelijkheden waren (a) uit mijn linkerjaszak gevallen in de auto en dus tussen de twee voorzetels geklemd, (b) uit mijn rechterjaszak gevallen in de auto en terechtgekomen in het vakje waar de boekjes van de luisterspelen zitten, of (c) uit mijn rechterjaszak gevallen in de auto maar tussen deur en zetel terechtgekomen en dus mogelijks bij het in- of uitstappen uit de auto gevallen en dus reddeloos verloren.

Ik ben het soort wijf dat dan niet zelf durft gaan kijken in de auto, voor het geval dat ik het ding niet zou vinden en dus onder ogen zou moeten zien dat het door mijn eigen stomme schuld kwijt is geraakt. Dus had ik Louis gestuurd, en die had niets gevonden. En een paar dagen later gevraagd aan Jan of hij iets had zien liggen, maar nee. En ook Sandra had niets zien liggen.

Mijn stylo om op mijn computerscherm te schrijven, die zat dan weer in de binnenzak van mijn jas. In mijn binnenzak zit normaal gezien: een opvouwbaar steakmes, een vulpotlood, de knopen die van mijn jas gevallen zijn over de jaren, een vingercondoom voor als ik in mijn vinger snijd tijdens het koken, en mijn Microsoft Surface-stylo. Zaterdag zat dat alles er nog in, behalve die stylo.

Het probleem: normaal hang ik mijn jas altijd op, maar de laatste tijd leg ik hem meer en meer opgeplooid op een stoel, thuis. En die binnenzak heeft een tirette en de tirette was zaterdag niet dicht. Dus voor hetzelfde geld was die stylo er uit gevallen en verdwenen in de natuur.

…maar vandaag was het één van die dagen dat het alsnog eens goed komt. Ik stond vanmiddag aan het bureau van een collega en daar lag mijn stylo gewoon op zijn tafel te liggen — wellicht had ik hem in de vergaderzaal laten rondslingeren vorige vrijdag.

En toen ik thuis kwam, kwamen Sandra en Jan ook juist thuis, en ben ik dan maar eens zelf gaan kijken in de auto — en jawel: Kindle zat links, tussen twee zetels.

En die twee heuglijke gebeurtenissen kwamen op de hielen van de ontdekking dat ik dit jaar nog 29 vakantiedagen moet op zien te krijgen, wegens nog geen vakantie genomen dit jaar. En dat we van de fijne mensen van Novotel, omdat ik kinderen heb en zo’n weblog heb met lezers en alles, een overnachting in Rotterdam krijgen, wat wil zeggen dat we op ons gemak naar Blijdorp gaan kunnen gaan en deze beesten gaan zien:

Jazeker.