Het leven heeft geen handleiding, en dus moeten wij het maar regelmatig zeggen, wat er al dan niet mag.

Het is zaterdag 8u, en vandaag is er al mogen uitgelegd worden aan Z:

  • dat het geen goed idee is om in het midden van de nacht op te staan tijdens het weekend
  • dat het geen goed idee is om als iedereen nog slaapt — uw broer incluis — iedereen wakker te maken — uw broer incluis
  • dat dat eigenlijk is zoals om het even welke dag, van dat midden in de nacht opstaan en iedereen wakker maken
  • dat het geen goed idee is om alle lichten aan te laten
  • dat het geen goed idee is om uw knuffels in het toilet te smijten en dan het toilet onder te defelen en overal bollen nat toiletpapier achter te laten
  • dat het geen goed idee is om, als ge dan bij iemand anders in bed ligt, dié persoon wakker te maken
  • dat het geen goed idee is om een heel verhaal op te hangen van hoe uw broer knuffels in het toilet blééf smijten en ondanks uw herhaaldelijk smeken van “niet doen niet doen” en dat ge aan zijn gezicht ziét dat hij aan het liegen is en dat hij niet flink is
  • om dan “…dat ik aan het liegen ben…” te moeten antwoorden op de vraag “en Z, wat denk je dat ik nu aan jouw gezicht zie?”
  • dat het geen goed idee is om een boterham met choco in stukken te trekken, alleen de binnenkant op te eten en met de rest uw gezicht te schilderen
  • dat het geen goed idee is om vuile chocohanden op de witte muur te duwen
  • dat het geen goed idee is om zeer luid te beginnen krijsen op een meter van Louis als die nog aan het slapen is
  • dat het écht geen goed idee is om zeer luid te beginnen krijsen op een meter van Louis als die nog aan het slapen is
  • dat het, ook drie minuten laten, nog altijd geen goed idee is om zeer luid te beginnen krijsen op een meter van Louis als die nog aan het slapen is
  • dat, ook vijf minuten later, de muren nog altijd niet gemaakt zijn om chocohanden op te hebben
  • dat ja, de kortsjes nog altijd opgegeten moeten worden
  • dat neen, ik de korstjes niet apart in de toaster kan steken, zeker niet als ze onder de choco hangen

Pas op, het kan natuurlijk ook dat wij zéér veeleisende ouders zijn hé.



Reacties

4 reacties op “Het leven komt niet met een handleiding”

  1. Stel u voor dat er geen gesprek zou zijn. Ge verdient toch een pluim !

  2. 😀 .
    Ik word moe van het te lezen alleen al 😀 .

  3. Het lijkt niet gemakkelijk allemaal. Om zoveel dingen aan te leren zijn papa’s (en mama’s en broers en zussen) nodig die niet opgeven, en héél véél geduld opbrengen (en waarschijnlijk vaak in hun gedachten tot tien moeten tellen om toch maar geen kinderen achter het behang te plakken :-)). Chapeau!