Kinderen: ge probeert dat goed op te voeden, maar op een bepaald moment moet ge soms toegeven dat het allemaal de soep in gedraaid is, en dat het allemaal niet is wat ge ervan verwacht hadt.

Kom het tegen: een dikke 16% van de kinderen in ons huis blijkt vegetarische neigingen te kweken.

Anna moest al heel haar leven niet te veel weten van vlees, maar nu is ze serieus meer en meer gewoon vegetarisch bezig.

Schaamteloos. Zomaar aan tafel. Dat is volk dat op ons neerkijkt omdat dat geen vlees eet. En gevaarlijk ook: ziet dat ze in ene keer toch honger krijgt en haar familieleden of de kat begint te bijten?

Afijn. Ik moet natuurlijk niet verbaasd zijn: we wonen tenslotte in het Gent van Filip Watteeuw, maar hey, het blijft toch wat pijn doen. En ik blijf, irrationeel misschien, het gevoel hebben dat ik ergens gefaald heb.

Omdat het haar verjaardag is geweest, mocht zij kiezen wat we vandaag zouden eten, en het is geworden: Danielle’s sweet potato gratin, uit dezelfde Ottolenghi als gisteren.

Ingrediënten

• Zoete aardappel. Ik had er een stuk of denk ik acht negen.
• Salie. Ik heb een struik gekocht bij de groentenwinkel en ik heb die leeggeplukt.
• Look. Ik heb ongeveer driekwart bol look gebruikt.
• Grof zout en peper.
• Room. Ik had een halve liter, maar het had meer mogen zijn.

Werkwijze

• Zoete aardappel wassen maar niet schillen.
• In schijven van 5 mm dik snijden (een mandoline is een gemak, een snijmachine nog meer).
• Salie grof hakken.
• Looktenen pletten en grof hakken.
• Zoete aardappel mengen met look, salie, peper en zout naar smaak.

• In een ovenschotel schikken op deze manier:

• Bedekken met aluminiumfolie en 45 minuten in een warme voorverwarmde oven steken.
• Uithalen, room over gieten, en zonder folie in de oven steken tot alles zacht is.
• Hey presto!

Mja. Mja. Niet verkeerd, maar: het duurt enorm lang voor het klaar is. Het recept zei dat het nog een minuut of twintig of zo zou duren eens de room er in zat, maar dat was gemakkelijk nog eens drie kwartier. En het was nog niet allemaal zo zacht als het had kunnen zijn.

En er moet meer room in, want de room was bijna allemaal verdampt tegen dat het klaar was. Volgende keer doe ik het met half room en half melk, denk ik. Misschien.