Het recept zei — wat zeg ik, het hele boek zei — 15 minuten.
Nonsens!
Stap één van het recept was de bladeren van een hele stapel platte peterselie en van een hele stapel munt plukken. Munt is geen probleem, dat gaat rap, maar platte peterselie, dat is kak. En kerstomaten voor acht man in twee snijden, dat gebeurt ook niet zo snel. (En nee, ik heb de truuk met de twee borden niét gedaan. Die werkt niet.) En bij gebrek aan paprika uit blik heb ik zelf wat zoete pepers geconfijt, dat gaat ook niet zo rap.
Als ik dat buiten beschouwing laat, dan is het wel degelijk een kwartier: pasta koken, bladeren in de keukenmachine samen met kapper, look, azijn, olie, olijf, tonijn in kruiden draaien, anderhalve minuut aan één kant en anderhalve aan de andere kant, salsa verde en een beetje gesnipperde chili bij de pasta en de tomaten, vis erop, salsa op de vis, hey presto:
De smaak daarentegen was wél alles wat er van beloofd werd. Uitstekend en voor herhaling vatbaar.