No matter hoé veel ik zeg dat ik X nooit meer zal doen, waarbij X allerlei variaties zijn op “iets dat ik eigenlijk helemaal niet kan, maar wel een beetje aan elkaar kan bricoleren”, ik blijf het toch doen.
Want ja, het is allemaal veel viezer dat het zou kunnen zijn, en ja, het kan duizend keer beter, en nee, het is nauwelijks jaren-2010 te noemen.
Maar daar staat tegenover: ik kan het tot op de laatste letter en de allerlaatste pixel naar mijn goesting krijgen, zonder er iemand anders voor te moeten lastig vallen.
En zo heb ik nu dus iets dat op een telefoon draait en dat een api leest en dingen toont en alles. Dat niet werkt op het wereldwijde internet wegens CORS-histories, maar dat dan wel een propere foutboodschap toont. En dat in principe eigenlijk met denk ik een avond of zo doorwerken alles zou moeten kunnen doen dat ik wil dat het doet.
Leve informatieve foutboodschappen. 😀
(No worries, in het echt komt er wel degelijk informatie waar een mens iets mee aankan.)