Drie dagen Brussel, en drie dagen heen en terug zonder vertraging of incident.

Ik kom elke avond in Brussel-Noord, waar ik een gang vol mensen zie die naar een scherm vol vertragingen staan te kijken, maar mijn trein is altijd op tijd.

En hij is ook altijd quasi leeg.

Leve de Sint-Niklaas-Schaarbeek! Opstappen Dampoort, even stoppen in Gentbrugge, Merelbeke en Melle, en afstappen in Brussel. Een immens gemak.

Het enige waar ik nog geen zicht op heb, is de vaste bezetting van de wagons. Ik heb denk ik elke dag min of meer op dezelfde plaats in dezelfde wagon gezeten in het gaan (tweede wagon, driezitplaats, aan de deur, rijrichting, aan het venster). In het terugkeren is het minder duidelijk, ik stap een beetje random op. Tot nog toe heeft niemand mij meer scheef dan anders bekeken. Misschien wil dat zeggen dat ik niemands plaats ingenomen heb.

De vaste klanten van acht jaar geleden ben ik gelijk wel nog niet tegengekomen. De kaarters, de madam die heel de tijd aan het kauwen was, de oude meneer die zijn krant annoteerde. Spijtig.