We zijn aan maand drie van het budgeteren, en ik begin eigenlijk wel uit te kijken naar eens een maand zonder verrassingen in het uitgaven-departement.

En ’t is niet alsof het kleine dingen zijn, ’t gaat om serieus veel geld.

Het lukt allemaal wel, maar tegelijkertijd steekt het wel wat. Ik ben er redelijk hard van overtuigd dat er de afgelopen twintig jaar geen enkele periode van drie maanden is geweest dat ik persoonlijk minder uitgegeven heb aan zomaar dingen, en er is wel een béétje vooruitgang in de financies, maar ik vind dat die niet in proportie is tot de moeite die ik er in steek.

Het punt is natuurlijk dat we het nog niet lang genoeg doen om een zekere regelmaat te kunnen zien, en dat met van werk te veranderen (en bijhorend vervoegd uitbetaald worden van vakantiegeld) en een auto te kolpen (en bijhorende betalingen) en al die eenmalige grote kosten we eigenlijk niet één normale maand gehad hebben.

Ugh. Het zal doorbijten worden. En hopen dat we deze maand doorgeraken, om te beginnen.