Zondag, rustdag. Het plan was: niets doen.

Gewoon in ons huisje blijvven zitten, misschien eens de 50 meter naar het water doen. Misschien.

Net voor de middag bedachten we dat we nog minstens wat brood nodig hadden voor ’s avonds en liefst nog wat ander eten ook, en dus zijn we naar het dorp afgezakt.

Ongeplande dingen zijn altijd het wijst: bleek daar gewoon muziek en dans te zijn!

• 

• 

Eerst waren er kleine kindjes aan de beurt die dansles volgen, en dan wat oudere kinderen, en dan volwassenen, die een heel verhaal vertelden van de mannen die naar de oorlog moeten en dan terugkomen maar niet allemaal:

De mix van instrumenten was ook wel geestig, met onder meer ook een electrische gitaar en een bas — niet direkt wat een mens op het eerste gedacht met volksdans associeert.

Verder daar wat in het dorp rondgelopen, gezien dat er een aardbeienmuseum is en besloten daar dan maandag naartoe te gaan wegens dicht op zondag, de kerk bekeken en de kruisgang. De kruisgang is echt wel de moeite, gebouwd na een pestepidemie in 1598:

• 

• 

• 

• 

De kerk, tja. Weer van hetzelfde laken een broek: er stond eerst een 17de-eeuwse kerk, die was te klein geworden en afgebroken in de 19de eeuw, de 19de-eeuwse neogothische kerk is in de Tweede Wereldoorlog aan gruzelementen gebombardeerd en na de oorlog raprap heropgebouwd in beton. Het heeft iets, maar daarmee is het ook gezegd.

• 

• 

• 

En dan naar huis en in bed gaan liggen tot ’s avonds. De buit van ’s middags bij een lokale traiteur opgegeten (onder meer zeer lekkere huisgemaakte rauwe zalmsla, uitstekende varkenstong in schijfjes, overheerlijke varkenssnuit in gelei).

En dan in bed gekropen en gewacht tot het filmpje van hierboven op Youtube stond — 2 gigabyte uploaden in Hol Van Pluto, Frankrijk: een werk van lange adem.