Kijk, ik ben dus iemand die veel en graag klaagt. Maar dat wil niet zeggen dat ik het wijs vind als er te klagen valt.

Ik heb klachten over een bedrijf dat dingen maakt, en die dat helemaal niet goed gedaan hebben. Ik ben dan zo constructief en duidelijk mogelijk, zo van “dít is de manier waarop ik wil dat het gedaan wordt”, en dan zeggen zijn “aaaaah ja! dáár hadden we nog niet aan gedacht”, en dan doen ze het halfslachtig en kan een klein kind zien dat het niet juist is wat er gedaan is, en dan antwoord ik van “neen, dit specifiék is hoe ik wil dat het gedaan wordt”, en dan zeggen zijn “oh. ah. ah ja, zo zou het ook kunnen, komt in orde!”, en dan zijn we weer weken later en is het niét in orde gekomen, of tenmiste, het is maar half in orde gekomen, en noch in de details goed noch in de grote lijnen zoals het zou moeten.

En dan moet ik in mijn pen klimmen en nóg maar eens een mail schrijven waarin het zwart op wit staat hoe het moet.

Vermoeiend.

Pijnlijk, ook, vind ik. Ik heb geen probleem met mensen die hun best doen, maar ik heb het soms heel, héél moeilijk met mensen die eigenlijk hun werk goed zouden moeten doen, dat niet doen, en niet eens doen alsof ze hun best doen.