Ik zag Park Eun-Bin voor het eerst in Extraordinary Attorney Woo, waar ze magistraal goed Woo Young-woo speelt, een autistische advocate die met vallen en opstaan haar weg vindt in een wereld waar ze heel moeilijk in past.

En dan kwam ik ze opnieuw tegen in The King’s Affection, waar ze al even ongelooflijk goed Dam-i speelt, de tweelingzus van de vermoorde kroonprins Lee Hwi, die moet doen alsof ze een jongen (en later: een man) is, in een wereld die helemaal in zou storten als de waarheid naar boven zou komen.

Twee heerlijke rollen, maar ik wou ze ook eens zien “gewoon” acteren, en dus legde is Do You Like Brahms? op, waar ze Chae Song-ah speelt, een violiste met nét niet genoeg talent om uitstekend te zijn. (Haar naam, Chae Song-ah, klinkt heel hard als 죄송합니다, “het spijt mij” in het Koreaans, maar dan met een tch in plaats van een met zj. Pijnlijke momentjes als daar telkens even een spel van gemaakt wordt en de ondertitels laten het afweten.)

Ik moet beginnen aan aflevering 6 van de 16; de twee hoofdpersonages (die, als de wereld is zoals de wereld zou moeten zijn, op het einde samen zullen zijn) hebben elkaar al welgeteld één keer aangeraakt. Op het einde van de vijfde aflevering hebben ze een pinky promise gedaan, en zag het héééééél even naar uit dat ze elkaar een hand gaan geven.

Ik schat tegen aflevering 9 een kuise kus op de wang, tegen aflevering 11 een kuise kus op de lippen, en eind aflevering 15 een tweede kus op de lippen. En dan in de 16de aflevering samen voor het leven, natuurlijk.

Wat een heerlijke actrice, Park Eun-Bin, trouwens.