Ik had een meeting om 15u, en ik had ingeschat dat als ik om 14u30 zou vertrekken, ik proper op tijd zou zijn. En dan was er Iets Dat Dringend Moest Verbeterd Worden, en was het 14u45. En dan was het 14u48 en was ik op weg, en dan heb ik voor letterlijk alle rode lichten gestaan waar ik maar voor kon staan, en was ik vier minuten te laat en aargh ik haat het om te laat te zijn.
Niet het einde van de wereld, maar toch.
‘t Is een erfenis van op de lagere school: als er verjaardagsfeestjes waren van klasgenoten, was ik altijd te laat. Geen enorm groot probleem als het feestje “spelen in den hof” was, maar wél een probleem als het “we gaan naar een film” was (daar stonden we dan, mijn broer en ik, voor een leeg huis en zonder idee waar iedereen naartoe was), of “we doen een wandeltocht door het bos”, of als er ouders waren die iets gepland hadden van minuut tot minuut en dat we dus de eerste 25 minuten gemist hadden en dus ons cadeau zo een beetje apart moesten afgeven nadat iedereen het al gedaan had.
Trauma’s, kzweertu.