’t Waren weer dingen, op verplaatsing gaan.

Ik weiger mijn nieuwe velo te laten staan aan het station, dus ’t was te voet naar de Dampoort te gaan. Op weg zien we dat de bus juist stopt aan een halte, dus we springen erop. Blijkt dat er geen halte meer is aan het station maar dat die bus gelijk een kilometer verder pas stopt. Grr.

De roltrap is gerepareerd in Dampoort, of beter: ze hebben gewoon een nieuwe geplaatst. Maar blijkbaar komen die dingen maar in een aantal vaste maten, want hij steekt een centimeter of twintig-dertig boven het perron uit, waardoor ze er een soort landingsbaan aan hebben moeten metselen. Tss.

De trein naar Sint-Pieters, de nogaltijd bouwwerf doorgeploeterd, de trein op naar Welckenraedt.

Ik zet mij neer rechttegenover een meneer, een jonge vrouw met rijkachtige Oosteuropese allures plopt zich neer naast de meneer, en smijt haar sacoche op de zetel naast mij, waar mijn jongste zoon zich ging neerzetten. Ik maak een opmerking, zij, kwaad, wijzend naar een gelijkaardige juffrouw achter mijn zoon: “yes but it’s my friend”. Ik, “sure, but this is my son”. Zoon in kwestie loopt dan maar door, juffrouw twee zijgt neer. Ik wil er geen drama van maken, maar de twee dames besluiten wellicht dat ik te kwaad kijk, en stappen na een minuut of twee ook op.

Zit ik alleen met een zwarte, zwaar getatoeerde meneer die –luid!– aan de telefoon hangt. Een onsamenhangende monoloog te houden.

Of wacht nee, zo blijkt: die niet aan de telefoon hangt, maar gewoon een luide onsamenhangende monoloog aan het houden is richting de wereld rondom hem. Ik was aan het luisteren naar een boek en ik heb nog eventjes kunnen slapen ook, maar een uur later was hij nog altijd bezig. Te monologeren, en in zijn boekje te kriebelen:

Zag hij een Belgische vlag uit het raam: This is Belgium! I am in Belgium, I am in Belgium, I am in Belgium, this is Belgium. Hello Belgium this is me, yes I am in Belgium. They have toilets here too, yes they have toilets here too. But they don’t shit white, no their shit is not white.

Oh, en om de zoveel tijd haalde hij een spuitbus Axe boven en spoot hij daarmee op zijn hoofd.

Zucht.

Verder ben ik geen fan van Leuven. En hebben we degelijk Koreaanse barbecue gegeten.