Ik denk dat we gelijk TIEN uur rondgelopen hebben in Ikea. We zijn met een hele kar vol gerief naar huis teruggekeerd en een serieus minder volle geldbuidel, dus hoera voor ons dat we de economie in stand houden en dat de kindjes in Thailand tenminste niet voor niets zullen gewerkt hebben!

Daarna zijn we naar de winkel gegaan om naar een zetel te kijken die in onze living zou komen.

‘t Was echtelijke ruzie! Sandra had lang en hard gezocht om iets te vinden dat haar aanstond (driezit met mogelijkheid te liggen, maar niet met van die zittingen die een meter lang zijn en waar een mens van onze leeftijd niet gemakkelijk in kan zitten). Ik vond (a) dat de zetel niet goed zat en (b) dat de kleuren lelijk waren. (Los van de kleur vond ik de stof ook vies, maar alla.)

Dus moeten we op zoek naar een zetel. En er is enige haast bij want de zetel die we nu hebben staan, verhuist mee met de oudste dochter.

Blergh.