Het is bijna een week geleden dat ik de knoop doorhakte en mijn weblogverhuis in gang heb gezet.
Het zou een dag of twee duren, hadden ze mij gezegd.
Ik had al een paar dagen in de smiezen dat ze een WordPress hadden geïnstalleerd en dat ze de database die ik ze had doorgestuurd, gerestored hadden, maar dat er nog ahem probleempjes waren. De beelden stonden er niet, en er waren encoding-issues — niet-strikt-ascii-karakters kwamen er niet door.
Vanmiddag telefoon: dat ze mijn beelden niet vonden op de ftp-coördinaten die ik ze gegeven had. “Ze staan niet in de root,” zei de Amerikaander aan de andere kant van de lijn. “Jagij,” zei ik “ze staan zij daar wél, ziét!”
“Z’een doen!”
“Toet toet.”
“Ah ja nu dat ge’t zegt ik zie juist een notitie dat het te groot was voor ons om te ftp-en.”
Tsss. Ik heb dan maar zelf mijn 22 jaar afbeeldingen naar de nieuwe server ge-sftp’d, alle 9 gigabyte (wat eigenlijk nog meevalt, vind ik). Het was met dank aan glasvezel en snelle server op eentweedrie gedaan, het is nu dus alleen nog wachten op die encoding.
(Ik kan mij inbeelden dat dat mijn fout zou kunnen zijn ook, nu ik eraan denk — normaal gezien maak ik backups proper in utf-8, maar wie weet ging er nu juist iets verkeerd. Enfin, we zien wel.)
Goed dat die migratie er gratis bijkwam, maar ik had het tot nog toe ook gewoon zelf kunnen doen.