Auteur: Michel Vuijlsteke

De dag is voorbijgevlogen, met allemaal gebabbel over wat we zouden kunnen doen en zouden gaan doen en zouden moeten doen. Ik krijg gelijk wat pijn in mijn arm, oorsprong onbekend. Op te volgen. Of gewoon op het conto van “ouder worden” schrijven, natuurlijk. Vanavond zat er ineens iemand die ik nog nooit gezien had…

’t Was raar. Zelie en Pjoddr zijn leiding maar niet echt van de Jin, dat is zo’n jaar tussen gewone scouts zijn en zelf ook leiding worden, waar er niet echt leiding maar begeleiding is. De ouders van die kinders krijgen dan een intro en al, maar omdat er niet zoveel zijn, was dat allemaal…

Ik was van het werk naar mijn moeder gereden met de fiets en daar wat blijven plakken en dan was het na zes uur en reed ik naar huis en op 1200 meter van mijn huis begon het te druppelen en op 270 meter van mijn begon het te regenen en toen ik de voordeur…

Niet “een verloren dag”, maar wel degelijk “een dag verloren”. We waren op stap in Ikea in de namiddag en ik liep daar rond met een schuldgevoel dat ik tijdens de werkuren bezig was met boodschappen. En dan de dag erna was ik Starfield beginnen spelen en ik keek er naar uit om in de…

Ik heb dat spel dan dus maar gekocht en voor ik het wist was ik negen uur verder en aargh ’t is Skyrim all over again. Wel raar: in het begin van het spel zag alles er fantastisch uit en dan had ik een paar serieuze glitches en daarna was het allemaal om zeep van…

Ik denk dat we gelijk TIEN uur rondgelopen hebben in Ikea. We zijn met een hele kar vol gerief naar huis teruggekeerd en een serieus minder volle geldbuidel, dus hoera voor ons dat we de economie in stand houden en dat de kindjes in Thailand tenminste niet voor niets zullen gewerkt hebben! Daarna zijn we…

’s Morgens in de hele vroegte beginnen ze te werken in de buurt. Het plat dak van het citeetje achter ons huis, denk ik, maar soms komt het gelijk van overal. En aan de voorkant van het huis zijn ze ook al maanden bezig met het huis aan de overkant. Lawaai dat dat is jong.

Kartonnen decors, make-up van plasticine, maar zó ongelooflijk goed:

Ik was in Oostende. We gingen het hotel binnen: man achter de balie nieuwe Belg (zeer degelijk maar duidelijk aangeleerd Nederlands, uitstekend Engels en Frans, geen van de drie schat ik zijn moedertaal). Dame in de buurt van de man achter balie: nieuwe Belg. De dag erna op café: bediening door twee denk ik jobstudenten,…

Ik had geen goesting om veel rond te lopen — de rug wilde echt niet mee — en dus ben ik op café blijven zitten terwijl de rest van het gezelschap (minus één, die een afspraak met de Koning en de nieuwe aartsbisschop had) naar Anna Boch ging kijken. Ik heb het mij niet beklaagd:…

We gingen met vrienden iets gaan eten in Oostende en daar dan ook overnachten, maar heeft getver Sandra toch wel een Ziekte gedaan zeker! Ik ben alleen gegaan en we hebben ons absoluut geamuseerd en het eten was uitstekend en het hotel ook, maar ’t zou toch beter geweest zijn met drie koppels in plaats…

…voor deze generatie, alvast. Anna gaat naar het zesde middelbaar en dus is het de laatste keer dat er een eerste schooldag is op 1 september. Tenzij we kinderen hebben die in het onderwijs gaan, of tenzij we kinderen hebben die zelf ooit kinderen zouden hebben. Het is allemaal goed verlopen, ’t is nog dat…

We komen er alsmaar alsmaar dichterbij: zaterdag komen de mannen van het dak de veluxen in orde brengen. Er zijn er drie in ons dak, waarvan twee die een afstandsbediening nodig hebben wegens dat we er anders niet aankunnen, en ze moeten alledrie een kassement krijgen. Met wat geluk morgen dus verduisterbare kamer voor Jan,…