Tales of Drudgery & Boredom.
Maandag 4 februari: de dag dat ik thuiskwam van het werk en dat mijn stokoude elektrische fiets niet meer in gang schoot.
Vandaag is het 4 april, en kijk nu: de derde maand dat mijn fiets bij de reparateur is, gaat in.
De vervangfiets die ik gekregen had, is een maand geleden al kapot gegaan: ik rijd ondertussen al een maand met een antieke ding waarvan het spatbord los staat wegens doorgeroest, en met in het groot VERVANGFIETS erop.
Zucht.
⁂
Et voilà!
Aujourd’hui Torquedi 38, c’est la Saint-Punaise, bonne fête à toutes les punaises!
Tournicoti tournicoton!
Dát waren series meneer! Dat wordt tegenwoordig niet meer gemaakt meneer!
Ik heb ze aan mijn jongste zoon getoond, en die bevestigt: “Dat wordt niet meer gemaakt. Alleen maar brol!”
⁂
Verdomme. Colostrum geantwoord als het meconium moest zijn. En ik wist het nochtans.
En daarmee zijn we gedeeld eerste geworden in de poule maar verloren op schiftingsvraag in plaats van gewonnen te zijn.
Het leven zuigt soms.
⁂
Hoera! Ik ben voor het eerst in gelijk 35 jaar genealogie en zoeken en dingen een geval van kwartierherhaling tegengekomen!
Mijn, erm even natellen, oudbetovergrootvader, ‘t is te zeggen de vader van de vader van de vader van de vader van de moeder van de vader van mijn moeder, die is getrouwd met zijn achternicht:
Het is niets speciaals of zo, maar ik vond het wel wijs, dat ik dat nu ook eens in mijn stamboom heb. ‘t Is eigenlijk ongelooflijk hoe dit pas de eerste keer is, met de lage mobiliteit van sommige van mijn voorouders.
Van deze tak, de Van De Rostijnes, had ik tot deze ochtend trouwens bijna niets staan; het eindigde bij Judocus Van De Rostijne (1766-1800), de zoon van Joannes Baptista Van De Rostijne hierboven. In de vroege namiddag had ik zés generaties bij, na wat uitvlooien van de parochieregisteres van Lembeke.
En daar eindigde het niet. Verre van. Mensen van Lembeke, zo bleek, die worden geboren in Lembeke, die trouwen met mensen uit Lembeke, die krijgen kinders in Lembeke en die sterven in Lembeke. En dat betekende dat ik na een paar uur zoeken onder meer dit had van stamboom voor de kleinzoon van Joannes Baptista Van De Rostijne hierboven:
Ik zeg “onder meer”, want ik heb wel degelijk voorouders die verder terug gaan en ik heb ook broers en zusters (zo. veel. broers. en. zusters.) — maar kijk eens aandachtig naar de grafiek hierboven, en ziet!
Judocus Van De Rostijne (1765-1836) is niet alleen de echtgenoot van Petronelle Verweire (1766), hij is ook een neef in de derde graad van haar (gemeenschappelijke voorouders Arnold Teirlinck en Livina Van Bambossche) en een neef in de vierde graad (gemeenschappelijke voorouders Christoffel Van Bambossche en Livina Betsens). Dat komt dus boven het feit dat zijn grootvader al getrouwd was met zijn achternicht.
En in de praktijk betekent dat dat waar ik en gij (enfin, veronderstel ik toch) op zeven generaties een stamboom hebben die er zó uitziet, met vierenzestig oudovergrootouders:
…dat mijn voorouder Bernardus Francies Van De Rostijne een boom heeft die er zó uitziet, met maar 56 oudovergrootouders:
Écht inteelt is het niet, maar toch: van nog nooit meegemaakt in mijn familie naar drie keer op één dag, ha!
En een productieve dag als het op naar boven klimmen aankwam — ik ben in vergelijking met deze morgen zowaar negen generaties verder: Eloy Standaert is de vader van Georgius Standaert, vader van Joannes Standaert, vader van Symoen Standaert, vader van Joannes Standaert, vader van Maria Standaert, moeder van Livinus De Causmaecker, vader van Maria De Causmaecker, moeder van Martinus Van Slehaeghe, vader van Andresina Van Slehaeghe, moeder van Petronella Verweire.
Die de vrouw is van Judocus Van De Rostijne die ik vóór vandaag al had, die de vader is van Bernardus Francies Van de Rostijne, vader van Philomena Van De Rostijne, moeder van Lodewijk Jozef Waegenaer, die de vader van mijn grootvader was.
Als ik het op een waaierdiagram zet van elf generaties vanaf mij, voor alleen die kant van de familie, is het redelijk indrukwekkend wat er bijgekomen is (klik voor detail):
Om dus nog niet te spreken van al die stapels en stapels broers en zusters. 🙂
⁂
Er moest een onderlegger gemaakt worden voor het pizzading van de scouts.
Louis maakt graag dingen en dus had hij zich gevrijwilligerd om dat te maken.
En hij had het zelfs op tijd doorgestuurd en alles. Maar blijkbaar de nacht vóór het klaar moest zijn, krijgt hij de boodschap dat het in een ander formaat moest zijn.
Ik help om het om te zetten van bitmap naar vectorieel, hoplaklaar.
De volgende middag (vandaag dus) blijkt dat de verhoudingen anders moeten zijn — A3 in de plaats van placematformaat. Aargh. Last minute wijzigingen, hatelijk. En ook: niet evident, met twee herhalende randen met grafische elementen. Maar bon, een kwartier of zo later is het klaar.
Waar moet ik het vernaderde ding naar sturen? Geen idee. Wachten op boodschap. Wachten, en wachten, en wachten.
Een uur of zo later: een mailadres.
Ik verstuur het ding in twee formaten (aflopend met snijtekens en niet-aflopen). Geen antwoord, geen reactie, geen “merci, ontvangen”. Wachten, en wachten, en wachten.
Louis komt thuis en zegtr mij dat ze het “niet in pdf maar in A3” wilden hebben, zodat ze er nog bijkomende reclame kunnen op zetten.
Ik stuur een mail met het bestand in Illustrator, zelfs al is de PDF ook een Illlustrator-pdf en editeerbaar. En ik zet in de mail dat ik gerust bereid ben om de nieuwe reclame er zelf bij te zetten (niet altijd evident, met al die verschillende formaten die mensen doorsturen en al dan niet doorschijnende achtergronden en alles). Ik hoop op een reactie, maar neen, niet. Geen “no problemo, ik los het wel op”. Geen “ah bedankt, hier zijn de bijkomende logo’s”. Wachten, en wachten, en wachten.
Ha-te-lijk.
⁂
The Day the Dinosaurs Died | The New Yorker
“We have the whole KT event preserved in these sediments,” DePalma said. “With this deposit, we can chart what happened the day the Cretaceous died.” No paleontological site remotely like it had ever been found, and, if DePalma’s hypothesis proves correct, the scientific value of the site will be immense. When Walter Alvarez visited the dig last summer, he was astounded. “It is truly a magnificent site,” he wrote to me, adding that it’s “surely one of the best sites ever found for telling just what happened on the day of the impact.”
There’s no goodbye in the endless texting conversation.
I thought about the last time I’d actually typed ttfn. I imagine it was at least 18 years ago, on my family’s Gateway desktop during the era of dial-up AOL. And then I realized I couldn’t remember the last time I said “g2g,” or even “bye,” in an online conversation. I asked some friends in a group chat if they ever say goodbye when chatting digitally. “They never really have a beginning. Do they also not have an end?” said my friend Dan. Another friend, Mitch, chimed in with a diagnosis: “It’s because we never go offline anymore.”
Mistakes, we’ve drawn a few – The Economist
At The Economist, we take data visualisation seriously. Every week we publish around 40 charts across print, the website and our apps. With every single one, we try our best to visualise the numbers accurately and in a way that best supports the story. But sometimes we get it wrong. We can do better in future if we learn from our mistakes — and other people may be able to learn from them, too.
Brexit: Jeder gegen jeden und alle gegen alles | ZEIT ONLINE
Die meisten Serien verflachen nach der zweiten oder dritten Staffel, beim Brexit ist es anders. Je länger die Serie dauert, desto toller wird der Plot. Am Mittwochabend lief die bislang tollste Folge: Erst stellt die ungeliebte Premierministerin ihren Rücktritt in Aussicht, daraufhin lenken einige ihrer schärfsten Rivalen ein. Die Abgeordneten reißen die Initiative an sich, es sieht so aus, als würde das Blatt sich wenden. Doch am Ende einigen sich die Abgeordneten wieder einmal – auf nichts. Tumult bricht aus, der Abspann läuft. "Order", ruft John Bercow. Bitte bleiben Sie dran! Gleich geht es weiter.
Why Calvin and Hobbes is Great Literature | Literary Hub
Calvin and Hobbes feels so inventive because it is: the strips take us to new planets, to parodies of film noir, to the Cretaceous period, to encounters with aliens in American suburbs and bicycles coming to life and reality itself being revised into Cubist art. Calvin and Hobbes ponder whether or not life and art have any meaning—often while careening off the edge of a cliff on a wagon or sled. At times, the strip simply abandons panels or dialogue altogether, using black and white space and wordless narrative in fascinating ways.
⁂
En nu ben ik depressief. Godmiljaar, wat een zonde.
⁂
Ik had vanmorgen hoofpijn. Gelijk, om halfvijf ‘s nachts hoofdpijn. Dat overkomt mij normaal gezien niet.
En dus dacht ik, ik kijk eens op het internet wat het allemaal zou kunnen zijn. Dat moet ge dus niet doen. Early Morning Awakening Headache, zegt de National Headache Foundation mij, is iets Zeer Ergs:
Serious diseases may cause early morning awakening headaches. These diseases may include brain tumors, sleep apnea, and severe high blood pressure.
Ahem ja. Misschien heeft het er gewoon mee te maken dat mijn bed aan de ene kant een ondersteunend stokje mist, waardoor er een put in mijn bed zit waardoor ik niet zo goed slaap. 🙂
Want die mannen van de National Headache Foundation zijn nogal redelijk, denk ik, onnodig alarmerend, nee?
Any type of exertional headache, i.e., a headache that develops after running, coughing, sneezing, bowel movement, etc., should be investigated to make sure there’s no tumor in the brain.
Misschien moet ik gewoon wat wachten om te zien of het meer dan één keer gebeurt, die hoofdpijn ‘s morgens. En als dat het geval zou zijn, of het betert nadat mijn bed gerepareerd is. V óór we beginnen panikeren. 🙂
⁂
Ik voel mij een heeltegans milieuvriendelijke mens, nu ik met de trein over en weer naar een vliegtuigmaatschappij gegaan ben voor veldstudie.
Van de weerombots heb ik mij dan maar gepermitteerd om nijdig te worden over de verpakkingen bij Marks & Spencer. Er waren daar heelder rayons van dingen zoals dit:
Een schat ik halve appel, ruwweg in stukken gesneden, en daarnaast een schaaltje pindakaas. Appels in een plastieken schaaltje, pindakaas in een plastieken schaaltje, en de twee plastieken schaaltje in een plastieken doos met een plastieken deksel op.
En wat verder stonden dezelfde dozen maar met wortelstukken en cocktailsaus in. En andere gelijkaardige dingen.
Maar serieus.
⁂
Genital Jousting on Steam
Genital Jousting is an online and local multiplayer party game about flaccid penises and wiggly anuses for up to eight players at once. Players control a detached penis complete with testicles and an anus. Multiple game modes provide a stimulating orgy of objectives: penetrate and be penetrated as fast as possible or compete in absurd, silly and sexually suggestive games and challenges.
Boeing Was ‘Go, Go, Go’ to Beat Airbus With the 737 Max – The New York Times
When upgrading the cockpit with a digital display, he said, his team wanted to redesign the layout of information to give pilots more data that were easier to read. But that might have required new pilot training. So instead, they simply recreated the decades-old gauges on the screen. “We just went from an analog presentation to a digital presentation,” Mr. Ludtke said. “There was so much opportunity to make big jumps, but the training differences held us back.”
Jordan Peterson Is a Poor Researcher Whose Own Sources Contradict His Claims
Peterson’s claims regarding a Babylonian creation epic are contradicted by experts, including the ones who wrote the books he quotes about it.
Santé: 40% des Belges sont pour l’arrêt des soins pour les plus de 85 ans – Le Soir
40 % des Belges (et davantage de Flamands que de Wallons) songent sérieusement à conserver l’équilibre de la Sécu « en n’administrant plus de traitements coûteux qui prolongent la vie des plus de 85 ans »
⁂
Onze veldstudie in Luton was vroeger gedaan dan verwacht. We hadden verwacht dat het tot een uur of vijf of zo zou duren, maar het was al een paar uur vroeger klaar. In principe hadden we dus nog vandaag in België kunnen zijn, maar omdat we dat niet op voorhand wisten, hadden we dus maar een hotel voor vanavond geboekt.
In Londen, niet in Luton. Op die manier kunnen we morgen gewoon de straat oversteken en zijn we in St. Pancras en klaar om Brexitië te verlaten.
Wat dus wou zeggen dat we een groot stuk namiddag hadden in Londen.
Ik ben niet beschaamd te zeggen dat ik gewoon in mijn hotelkamer ben gaan zitten, eventjes naar buiten gestapt om boodschappen te doen, en dan weer in mijn hotelkamer gekropen, alwaar ik het Parlement stem voor stem de Brexit heb zien voltrekken. Zucht.
(Een mogelijk alternatief was nog eens de British Library, maar ik was te lam. Sue me.)
Vanavond zijn we naar een –wat anders, in Londen?– Indisch restaurant gegaan. Chicken Vindaloo en Saag Aloo, met een pint (dat is hier gedomme 660 milliliter!) Cobra erbij. “Sir, Vindaloo is very spicy” zei de meneer in het restaurant. Ik, in mijn hoofd, “Duh gast, waarom denkt ge dat ik er voor gekozen heb?” Ik, in het echt “sure, thanks”.
Het was redelijk spicy, maar het was ook zeer lekker.
En nu nog een beetje kijken naar Masterchef, en dan slapendoen. En morgen om kwart voor zeven ontbijt, en dan trein. Hopen dat de Franse douane geen stiptheidsacties doet gelijk in het komen.
⁂
Ik ga niet liegen: het doet raar om op veldstudie te zijn zonder collega Johan. We zijn hier met twee, maar het is met iemand Van Bij De Klant, en niet met iemand Van Op Het Werk.
Alhoewel: we werken hier nu eigenlijk wel al een tijdje, en het begint wat te komen dat ik mij bij momenten meer “van de klant” dan “van mijn eigenlijke werkgever” voel. Ik vraag mij af wat dat gaat geven als het nog een tijdje langer duurt.
In alle geval, hier waren we dus:
London Luton Airport is dus evenveel Londen als Brussels Charleroi Brussel is: het ligt begot op 50 kilometer.
⁂
Eindelijk eens milieubewust, zie!
Maandag tot woensdag zit ik in Brexitië, en ‘t was gemakkelijker om met de trein te gaan dan met het vliegtuig, voor één keer.
Het enige spannende is dat ik een interne trein moet nemen van Londen naar de bestemming, en dat ik geen flauw idee heb hoe dat daar allemaal in zijn werk gaat. Ik heb op het tinternet een kaartje gekocht (20 euro, begot! leve de privatisering, duidelijk), en dan moet ik dat ergens afprinten in één van de 1700 printers die verspreid staan over het Verenigd Koninkrijk.
Ik heb een klein half uur om van het toekomen van de Eurostar naar de nieuwe trein te gaan. Die normaal gezien in hetzelfde station vertrekt. Exciting!
⁂
Met een beetje geluk is het laatste rechte stuk van de verbouwingen ingezet: om te beginnen het dak, en tegelijkertijd of net erna de gevel, en dan de inkom, het toilet in de inkom, de kinderkamers boven, de kamer van Zelie schilderen, de douche boven, onze slaapkamer en de badkamer.
De meeste dingen zijn niet zeer controversieel, maar een badkamer, dat is toch wat ingewikkelder. Op de verlanglijst: iets kastachtigs om dingen in op te bergen, een radiator om warm te hebben, een wasbak met een spiegel om ons aan te wassen, een toilet om naar het toilet te gaan, en een douche om een douche in te nemen. Een inloopdouche wegens dat ik iets heb tegen douchecabines en tegen douches die boven een bad hangen. Oh, een bad, want mensen nemen graag een bad in ons huis.
Mijn plan was altijd om een tuinstoel of zoiets in de douche te zetten, zodat ik mijn boek zou kunnen lezen onder de douche. Maar eigenlijk is het natuurlijk veel eenvoudiger om gewoon een zitbank tegen de muur te plaatsen.
Maar dus: hoe krijgen we een inloopdouche, een toilet, een ligbad, een wasbak en wat kastruimte in een badkamer van 2 meter 45 op 3 meter 75? Zelfs als we alles gewoon naast elkaar zetten, lukt het nog, zo blijkt:
Ik ben heel, heel benieuwd hoe het er uiteindelijk zal uitzien. En wat we gaan kiezen van meubels en alles.
⁂
Ik heb vandaag twee programmeurs gezien, om een opdracht uit te laten voeren.
Parafraserend zei de ene “ik ben een goeie programmeur en ik programmeer graag, maar ik doe géén ontwerp van toepassingen of zo — ik doe alleen maar uitvoerend werk”. En parafraserend zei de andere “het interesseert mij eigenlijk alleen als ik ook de toepassing zelf kan sturen, ander ben ik gewoon een code monkey en dat doe ik niet”.
Zucht.
Ideaal zoekt ge iets tussen de twee: iemand die niet alleen uitvoert maar ook meedenkt, én iemand die weet wanneer het niet aan de orde is om een volledige analyse opnieuw te doen. Iemand die verantwoordelijkheid neemt én iemand die erop vertrouwt dat de klant écht wel al nagedacht heeft en weet waar hij het over heeft.
Allemaal niet gemakkelijk, blijkbaar.
Weet iemand iemand zijn die goed is in Django, baaideweei? 🙂
⁂