Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Verbouwingen: den hof: dag 3

    Is het echt nog maar dag 3? (Of eigenlijk, dag 2.25?) Ja, dus. En de grove structuur van den hof staat er. Vandaag is het stuk plankier vóór de keuken er gelegd, met de stenen in een hoek van 45°, en ‘t ziet er meer dan OK uit:

    Er ligt al één reeks tufsteen voorlopig klaar om morgen vast te zetten. We hadden gedacht dat die tufsteen boven de grond zou uitsteken, in een soort muurtje, maar dat zal niet zo zijn wegens niet genoeg ruimte in de hoogte.

    Van boven ziet het er zo uit, voorlopig:

    Het stuk in het midden wordt bodembedekker met één boom erin. De rand worden planten.

    Ik ben nog altijd niet gerust in het onkruid, en ik weet eigenlijk nog altijd niet of er wel iets preventiefs aan zal gedaan worden, maar bon. Dat zien we dan wel, zeker? In het allerslechtste geval is het dagelijks onkruid wieden voor de rest van mijn natuurlijke leven.

    Aan de positieve kant: er zit nu al mos op de tufsteen. Wat uitstekend is.

    Oh en on an unrelated note: het regent dat het geen naam meer heeft, maar toch blijft het droog in de living. Ik ben daar meer dan content mee.

    ⁂

  • Verbouwingen: den hof: dag 2

    Tadam! Er ligt stabilisé, en er liggen stenen!

    Dat is aan de ingang van het achterhuis, en dit is aan de ingang van het keuken:

    Aan de rechterkant komt er een grote kwartcirkel ook in steen. Wellicht morgen. Morgen nog stenen, dus.

    We gaan dan ook iets moeten vinden om met die kraan te doen, daar rechts bovenaan die blauwe tube. Eens met een loodgieter spreken.

    Ah, en we hebben ook een kattenbak. Dat wordt een ervaring voor Nephthys — ik denk dat het al een jaar of negen of zo geleden is dat ze nog een kattenbak heeft gehad. Laat staan een kattenbak die buiten zal staan onder een afdak. Ahem ja.

    ⁂

  • Verbouwingen: den hof: dag 1

    Ik zeg “dag 1”, ik bedoel eigenlijk “uur 1 tot en met ongeveer 2.5”. Er is nog niet zo enorm veel gebeurd de eerste dag, omdat de mensen er ook niet zo enorm lang geweest zijn.

    De stenen zijn toegekomen en ze zien er precies zo goed uit als toen we ze voor het eerst zagen:

    Voor de rest: alle vlinderstruiken zijn uit de grond gehaald. De put die we ontdekt hadden is grofweg gedempt met steenpuin. De halve cirkel waar een platform komt tegen het achterhuis, is uitgezet.

    Dat zal er dan ongeveer zo uitzien, dus:

    Enfin ‘t is te zeggen: dit is de tweede trap, er komt nog een eerste trap rond en dan komen we op het “gelijkvloers”. En de eerste trap is niet helemaal rond want er komen dingen op de hoogte van de ingang van het achterhuis, maar bon, details, details.

    Er was een kort gesprek over het onkruid. De tuinaannemer zei dat hij dacht dat de stabilisé het onkruid wel zou tegenhouden, maar in het midden van de tuin, het grootste deel, komen er eigenlijk niet eens zoveel extra centimeter grond boven wat er nu is, en ik heb er zéér weinig vertrouwen in dat die zevenbladachtige rotzooi er niet door gaat groeien. Ik heb dan maar gevraagd om er toch een worteldoek op te leggen.

    De meest hardnekkige vlinderstruik is er één die in de muur zat, en die ik niet gezien had tot recent, omdat er al jaren dingen vóór stonden. Dit is de muur met nog een stuk wortel, en het stuk wortel dat er afgehakt is, met een dessertlepel voor schaal.

    Urgh.

    De toestand na dag één dus:

    Morgen verder. Hoezee!

    ⁂

  • Een geluk bij een ongeluk

    Ik moest deze namiddag naar het hospitaal. Niets ergs, mijn zeswekelijkse operatie aan de Loodgieterijen en Kanalisaties.

    Niets ergs, maar ‘t blijft wel een heelkundige ingreep natuurlijk. Ik om tien minuten vóór ik een afspraak had in de wachtzaal. Nog geen minuut later, één van mijn mede-wachtenden: “jamaar ‘t is bijna het uur en ik had om twintig vóór een afspraak”. Waarop de mevrouw naast hem dat ze een afspraak had een uur geleden en dat ze nog zit te wachten. En de mevrouw rechttegenover dat haar man nu binnen is maar dat hij veel vroeger een afspraak had en dat het een uur zou duren, ha ja, dat is een hospitaal hé meneer ge weet het nooit.

    Ahem ja, enige vertraging. Ik was aan het twijfelen of ik mijn zou innestelen voor een lange wachttijd dan wel of ik naar de balie zou gaan om te vragen of het wel de moeite was dat ik bleef — ik zou zeker niet willen verantwoordelijk zijn voor eventuele overuren — toen plots mijn naam weerklonk.

    Mijn operatie kan namelijk ook door een niet-dokter gedaan worden en door één persoon in plaats van twee.

    Wat dan ook gebeurde.

    En toen was ik klaar en zat iedereen nog in de wachtzaal.

    Ik ben stilletjes weggeslopen.

    Mhuhu.

    ⁂

  • D minus one

    Normaal gezien beginnen de werken aan den hof morgen. Dit is de omvang van de catastrofe vandaag:

    Dat rood ding is een barbecue die nog in het achterhuis zal geplaatste worden. De twee springballen gaan ook naar het achterhuis. De rest zou eigenlijk weg moeten maar we zijn niet naar het containerpark geraakt. Ik hoop dat dat geen groot probleem zal zijn.

    De vlinderstruiken aan de rechterkant zijn niet uit te krijgen. Hopelijk komt dat ook nog in orde. Dat, en de vlinderstruik die in de muur gegroeid is en niet weg te krijgen. :/

    Het ziet er allemaal niet veel werk uit, maar het was dus wel degelijk veel werk, om van dit:

    naar dit te geraken:

    ⁂

  • Moeder met kinderen

    Ik was (nog maar eens) aan het opruimen in den hof, en ik was aan een aantal plastiekzakken gekomen die al een paar maand in een plastieken doos lagen. Dat is zak voor zak alles uithalen, alle slakken er van af pakken, de pissebedden erafschudden, en dan voorzichtig oprollen, kijken dat ik geen beesten aan het versmeieren ben.

    Drie zakken opgerold en aan de vierde bezig en ziet!

    Een klein rost spinnetje met verhoudingsgewijs enorm kaken: jawel! een roodwitte celspin, Dysdera crocata! Gisteren de eerste ooit in mijn tuin gezien, en nu in één keer twee op dezelfde plastieken zak. En nog veel meer dan dat:

    Ze waren allebei een hele nest kleine kleine spinnetjes aan het bewaken! Ik heb zelden zoveel spijt gehad dat ik mijn degelijk fototoestel niet bij de hand had en alleen mijn telefoon, dedju.

    Ik heb het plastiek weer losjes opgerold, en dan in de schaduw aan de zijkant gelegd. Ik hoop dat ik er in slaag om ze de verbouwing te doen overleven. Realistischgezien vrees ik ervoor, maar ik blijf het toch hopen.

    ⁂

  • Beestjes

    Ik heb vandaag weer redelijk wat tijd gespendeerd in wat hopelijk binnenkort onze tuin zal worden.

    Er zitten zo enorm veel pissebedden in, ge kunt het u niet inbeelden: de vloer krioelt ervan. Allerlei verschillende soorten, ook: grote grijze, kleine oranje en minuscule witte. Het zit ook vergeven van de spinnen en de hooiwagens, ook allerlei soorten. Het is nog wat vroeg voor de kruisspinnen en alles was te drassig om veel huisspinnen en kaardespinnen tezien, maar ik heb vandaag wel veel springspinnen en kogelspinnen gezien — en in al die jaren zowaar de allereerste Dysdera crocata in mijn eigen tuin (niet verwonderlijk, met al die pissebedden).

    En honderdpootjes, en allerlei soorten springstaarten, en wormen in alle formaten van dik en vet tot minuscule witte, en duizenden dikke vette slakken (welgeteld één naakte slak, wat zeer vreemd is, ik had er veel meer verwacht).

    Dat is het resultaat van bijna twintig jaar. Ik hoop dat er heel veel overleven in de nieuwen hof.

    ⁂

  • Fietssaga, suite et fin

    Ik had nooit gedacht dat het zou gebeuren, maar het is gebeurd: ik heb mijn fiets terug. Er zit een dure nieuwe motor in, maar ik heb er niet voor betaald. In de winkel vonden ze het bij nader inzien ook wat raar dat ik zou betalen voor een motor die bij hen kapot is gegaan, misschien zelfs door er aan te prutsen bij het testen van de batterij en de elektrische systemen.

    Ik ben hem bijna zes maand kwijt geweest. Pff.

    ⁂

  • Verbouwingen: den hof: aftellen!

    Aftellen geblazen: nog zaterdag en zondag en dan is het maandag en beginnen de verbouwingen aan den hof!

    Ik zit er eigenlijk serieus mee in. Dit is hoe het er vanmiddag uitzag:

    Ja, allemaal onkruid, yada yada. En de roos is omvergeregend wegens teveel bloemen en niet vastgemaakt aan de muur, damn.

    Maar veel vervelender dan al dat groen van het onkruid: al die wortels en wortelstokken van dat onkruid. Die met geen moeite uit de grond te krijgen zijn wegens stampvol steengruis. En die, ben ik bang, er binnen de week weer door zullen komen als de nieuwen hof er zal liggen.

    Dit is de stand van zaken vanavond:

    Dat klein grut rechts in het midden is belachelijk: allemaal kleine kleine plantjes, die ik één voor één ga moeten uittrekken. Zucht. Op twee weken tijd, verdomme.

    Maar de echte smeerlappen zijn dus die dingen met wortelstokken. Eén stukje dat blijft zitten en het is prijs. Of die zuringachtige dingen, waarvan sommige er al een eeuw zitten, met ondertussen wortels van gelijk vijftig centimeter lang.

    Een dikke worteldoek erop? Vergif? Ik weet het niet. Ik ben er niet gerust in, da’s al dat ik weet.

    ⁂

  • Quentin Smirhes

    Quentin Smirhes blijft verbazen. Dit licht een tip van de sluier op. Maar niet echt. Aardige mens.

    ⁂

  • Spaces

    We waren vandaag aan het vergaderen op het werk, en het was al lang geleden dat ik zo veel plezier heb gehad in een vergadering.

    De situatie: er moet een toepassing gebouwd worden. We hebben voor die toepassing studie gedaan, gesproken met gebruikers, we zijn ze gaan observeren ter plaatse, we hebben een hypothese gemaakt voor hoe we de toepassing zouden bouwen, we hebben dat eerst intern verfijnd en gevalideerd, en dan hebben we een dag workshop gedaan met een hele stapel gebruikers om de concepten samen met hen te bekijken en te valideren.

    Daar is veel nuttige feedback uit gekomen, die we nu in een rapport aan het samenvatten zijn, en dan gaan we aan een gedetailleerd design beginnen.

    Maar tegelijkertijd moeten er ook ontwikkelaarsresources opzij gezet worden, en moeten we een (zeer ruwe) backog kunnen maken om de volgende drie maand ongeveer te kunnen vullen. En daar zaten we deze namiddag dus voor samen.

    Als mijn vorig werk mij iets geleerd heeft, dan is het wel absoluut respect voor ontwikkelaars en hun situatie: niets erger dan een designer die ergens vanuit een ivoren toren komt zeggen “zo moet het”, en dan een tijd later terugkomt met “het werkt niet”. Want ah ja ik bedoelde eigenlijk dit in plaats van wat ge gemaakt hebt. Of, nog erger, want ah ja ik ben van gedacht veranderd.

    In dit project proberen we daar enorm hard rekening mee te houden, door bijvoorbeeld de ontwikkelaars om de zoveel tijd uitleg te geven van wat we aan het doen zijn en hoe ver we staan, door de lead developer te betrekken in zowel de interne als de externe validatie, en door ze in het algemeen als evenwaardige partners te beschouwen.

    De meeting was zo interessant, omdat we op hoog niveau zowel problem space (wat is er aan de hand?) als solution space (hoe gaan we dat oplossen?) al hadden bekeken, maar dat we nu binnenin de solution space ook weer tussen problem space en solution space zaten. Gewoon een niveau dieper opnieuw in analyse-modus, relatief technologie- en platform-onafhankelijk, aan het focusen om op het wat en het waarom en niet op het hoe.

    Het is een algemeen principe dat het beter is om uw problem space niet te vervuilen met de solution space, maar het is niet vaak het zo expliciet gemaakt wordt dat er niet alleen bij analysten en designers een understand>explore>define>build>test-loop is, maar ook bij developers.

    Ik kijk hard uit naar het vervolg van het project.

    ⁂

  • De vervoerssituatie

    Ik heb het geluk dat ik mij kan bezighouden tijdens het vervoer naar en van het werk: ik heb altijd een Kindle mee, en ik heb altijd minstens één audioboek gedownload staan en een hele reeks podcasts die ik kan beluisteren. Bovendien ben ik een gemakkelijke slaper in treins en bussen.

    Maar toch: objectief gezien loopt het eigenlijk een beetje uit de hand, vind ik.

    Vandaag heb ik er 4 uur en 53 minuten over gedaan om naar mijn werk en terug thuis te geraken. Het was 2u10 om er te geraken (fiets naar Sint-Pietersstation, trein naar Brussel-Centraal, bus naar voorbij de NAVO) en 2u43 om terug te keren (bus naar Brussel-Centraal, trein naar Gent-Sint-Pieters opgestapt, beetje blijven zitten, gehoord dat de trein niet zou rijden wegens technisch probleem, eerstvolgende trein naar Gent-Sint-Pieters gepakt, fiets naar huis).

    Vorige week ben ik maar vier dagen naar Brussel gaan werken (dag vijf was thuiswerk), van die vier dagen ben ik maar één dag naar voorbij de NAVO gegaan, had geen enkele trein een noemenswaardige vertraging, maar ben ik toch in totaal 12 uur en 55 minuten op weg geweest:

    • maandag: 3u47 (fiets – trein Sint-Pieters>Centraal – bus // bus – trein Centraal>Sint-Pieters – fiets)
    • dinsdag: 3u08 (fiets- trein Dampoort>Zuid – metro Zuid>Madou – te voet Madou>Grensstraat // te voet Grensstraat>Noord – trein Noord>Dampoort – fiets)
    • woensdag: 3u05 (fiets – trein Sint-Pieters>Zuid – metro Zuid>Madou – te voet Madou>Grensstraat // te voet Grensstraat>Noord – trein Noord>Sint-Pieters – fiets) [ik moest er vroeger zijn dan 9u en later dan 17u, dan kan ik de enige rechtstreekse trein van en naar de Dampoort niet nemen]
    • donderdag: 2u55 (fiets – trein Dampoort>Zuid – metro Zuid>Madou – te voet Madou>Grensstraat // te voet Grensstraat>Noord – trein Noord>Dampoort – fiets)

    Lange dagen. Een geluk dat mijn kinders al oud genoeg zijn dat ze geen aandacht nodig hebben!

    ⁂

  • Het bed is gerepareerd

    Luidt de klokken! Spant de wagen aan! Haalt de gouden garven! Haalt de gouden garven!

    Mijn bed is gerepareerd!

    Het heeft gelijk maar een maand of twee geduurd eer ik mijn moed bijeen kon schrapen om de beddenverkoopwinkel te contacteren en te vragen of het bed zou kunnen gerepareerd worden!

    (Twee maanden van abjecte miserie, van niet willen gaan slapen wegens mijn bed een instrument van middeleeuwse torturen geworden, twee maanden van met meer plezier wakker worden dan in bed kruipen, twee maanden van dagelijkse barstende rug- en koppijn van de verkramptheid van het slecht liggen.)

    Ik zag het niet zitten wegens dat ik dacht dat ik naar de winkel moest gaan en dat ik het menselijke contact des Guten zuviel vond, maar na twee maand bedacht ik dus plots dat het misschien ook wel per foon zou kunnen en toen zei die mens dat hij de eerstvolgende werkdag zou langskomen met een nieuwe vijs voor in het bed, en toen was het vandaag en voor ik het wist, stuurde hij een mail met een factuur en was het 37.5 euro voor de werkuren en zat de prijs van de nieuwe vijs er geeneens in en was mijn bed gerepareerd!

    Uitroeptekens!

    ⁂

  • Presentatie

    Ik heb een powerpoint gemaakt.

    De officiële powerpoint van op mijn werk is niet mooi: ‘t is zo’n typische met een witte achtergrond, een enorme titel (44 punt Proxima Nova Bold), een eerste niveau bullets dat geen bullets heeft (20 punt Proxima Nova), en een tweede niveau dat vierkante bullets heeft (18 punt Proxima Nova). Tekst neemt ongeveer 60% van de breedte in aan de linkerkant, en als er beelden op staan, staan die op de 40% aan de rechterkant.

    En dus heb ik een powerpoint gemaakt naar mijn eigen goesting. Met achtergronden van kleur en grote letters en een font met minder x-hoogte.

    ‘t Is voor intern gebruik dus ik moet mij van niets aantrekken. Nem!

    ⁂

  • Verbouwingen: het dak: twijfels en vragen

    Ons dak moet ten gronde aangepakt worden: nieuwe isolatie, nieuwe pannen wellicht, de verbintenis tussen dak en gevels herbekijken.

    Maar als we dan toch bezig zijn en het zal ons al een arm en een been kosten, waarom zouden we niet wat extra licht voorzien in de kamers waar het nu redelijk donker is?

    De kinderkamers zitten aan de uiteinden, en aan één kant is er een douche die (1) zeer klein en (2) volledig ingesloten is. Ik heb een mail gestuurd naar de meneer van het dak om te vragen of het onderstaande zelfs mogelijk zou zijn:

    Dat zouden dus twee lange veluxen zijn in de buurt van de nok voor de twee kinderkamers, en dan nog een kleinere velux in de douche (die in het midden, die zat er al). Of misschien een reeks kleinere veluxen, als dat goedkoper/gemakkelijker/beter zou zijn?

    Ik ben benieuwd wat de meneer van het dak zal zeggen. Hopelijk niet dat het onbetaalbaar duur is en structureel onmogelijk. 🙂

    ⁂