Will Wight
Hidden Gnome Publishing, 2022, 464 blz.

Boek elf van de twaalf, ‘t is dus quasi totaal ondoenbaar om ook maar iets over het plot te zeggen dat geen totale spoiler is.

Er is een belangrijk personage wegens redenen niet aanwezig in het boek. Ik lees op het internet dat het voor veel mensen hun favoriete personage was. Voor mij persoonlijk: not so much. Ik heb het dan ook niet echt gemist.

Voor de rest: na een revelatie in het vorige boek blijkt dat wie goed en wie slecht is, niet zo duidelijk is als het in de vorige boeken leek, en de hoofdpersonages hebben nu een “wanted” poster op hun rug hangen. ‘t Is te zeggen: één zeer machtig iemand laat aan de hele wereld weten dat één van de protagonisten archislecht is en moet achtervolgd worden.

Daar blijft het dan ook min of meer bij, want van die achtervolging komt niet veel in huis.

Drie kwart van het boek is nog maar eens level-uppen, maar nu quasi iedereen zó een belachelijk hoog niveau heeft, komt het allemaal nogal over als vakjes afkruisen. Des te meer dat ze het eigenlijk helemaal niet verdiend hebben, maar dat ze gewoon een hele voorraadkamer gevuld hebben met gestolen artefacten — you get a deus ex machina! and you get a deus ex machina! — waarmee ze één voor één in hun eigen kleine trainingsmontage bijna allemaal tot aan Monarch moeten geraken, het hoogste dat op de planeet mogelijk is.

En ondertussen zijn er ook nog eens die Dreadgods, de vier (à vijf) superslechte monsters die moeten verslaan worden. Met die complicatie dat als er één verslagen wordt, de andere zoveel keren sterker worden.

Enfin bon. ‘t Was een boek dat duidelijk voorbereidt op het laatste in de reeks.

Maar in tegenstelling tot wat ik de vorige tien boeken dacht, denk ik nu niet meer dat we iets betekenisvol gaan te zien krijgen in het sciencefictionachtig verhaal dat zich boven/buiten Cradle afspeelt.

Will Wight
Hidden Gnome Publishing, 2021, 465 blz.

Ik zat ergens rond driekwart ver in dit boek en ik maakte een mentale nota “dit is gelijk een dungeon master die gewoon letterlijk een paar avondsessies neergepend heeft”.

Het verhaal: Lindon en kameraden zitten in het labyrint in de vallei waar ze in het vorige boek zoveel mogelijk mensen uit hadden geëvacueerd.

Het verhaal ook: ver boven/buiten de planeet Cradle is er een gevecht aan de gang tussen de Abidans en de Gekke Koning. (Okay ‘Mad King’ klinkt beter.)

Dat tweede verhaal, ik moet daar eerlijk in zijn, mijn aandacht bleef er niet overdreven hard bij hangen.

Wél goeie punten voor de auteur dat het plot toch blijkbaar grotendeels op voorhand moet uitgewerkt zijn, want dit boek heeft een aantal Plot Twists™ die achteraf al een hele stapel boeken voorgeschaduwd werden: eentje rond een bepaald personage, een ander rond heel het gedoe met die vier supermonsters.

Ik ben er ondertussen wel zeker van dat ik hetzelfde ga kunnen zeggen na het volgende boek, als heel dat sciencefictionachtig dink dat al sinds boek één om de zoveel hoofdstukken eens naar boven komt, dan ook deze keer écht volledig zal doorbreken. Serieus: nog twee boeken, nu moet het toch? Toch?

Will Wight
Hidden Gnome Publishing, 2021, 389 blz.

De stand van zaken: er is een Dreadgod (één van de vier op de planeet Cradle) op weg naar de vallei waar Lindon geboren en opgegroeid is. In die vallei, achter een soort magisch rookgordijn dat sterke mensen veel minder sterk maakt, bevindt zich ook een labyrint waarin zich iets nóg slechter bevindt.

Die Dreadgod die op weg is naar de vallei is de reden waarom Lindon jaren geleden de vallei verlaten had — er was een voorspelling dat dat beest dertig jaar later de vallei zou vernietigen. Maar we zijn dus geen dertig maar een jaar of drie later en bon, daar zijn we dan.

Lindon met vrienden en vriendinnen dus naar die vallei, om zoveel mogelijk mensen te evacueren als mogelijk.

Dat blijkt niet simpel te zijn, vooral omdat niemand ze gelooft, omdat iedereen in de vallei denkt dat het andere clans zijn die ze voor de zot houden, en dat ze dan ook alles en iedereen saboteren.

Conflict! Achterdocht! Ruzie! Hereniging met familie!

En, jawel: de sciencefictionachtige dinges die nu al –urgh– negen boeken aan een stuk in de achtergrond bezig is met hier en daar eens een hoofdstukje, komt nu echt dichterbij. Ik hoop hard dat het interessanter wordt dan wat het tot nog is, want ‘t is allemaal nogal redelijk zweverig.

Ik lees het ook niet zo graag, dat kosmisch gedoe, eigenlijk: de personages daar zijn zó ver boven de andere personages verheven dat de stakes op Cradle eigenlijk allemaal redelijk low lijken. Als iemand causaliteit kan omkeren, een volledig vernietigde planeet met miljarden doden ongedaan maken, dan is het allemaal toch wat knullig dat mensen tegen een grote draak aan het vechten zijn.

Afijn. Hoop op beterschap. Nog drie boeken.

Will Wight
Hidden Gnome Publishing, 2020, 540 blz.

Een stuk langer dan de vorige boeken, al voelt dat niet zo aan.

Het vorige boek eindigde in medias res, met een toch wel onverwachte verrassing: voor één keer is er een hoofdpersonage dat niet zonder noemenswaardige problemen door alle mogelijke challenges zeilt.

In dit boek gebeurt hetzelfde met het andere hoofdpersonage, op een andere manier. Eindelijk. Ik weet dat er nog vier boeken na dit boek zijn, dus natuurlijk weten we dat het nooit helemaal slecht zal aflopen. En er is uiteraard ook nog het sciencefictionachtige omslagverhaal, waar we ook nog zullen moeten op uitkomen op het einde — maar binnen dat gegeven, was het toch nog een verrassend boek.

Personages die zowaar groeien, en niet alleen in alsmaar meer gevechtstechnieken en alsmaar hogere niveaus, maar in persoonlijkheid en diepgang: waar gaan we dat schrijven?

Tegen het einde van dit boek zijn de vier die in het vorige boek nog Underlord waren ondertussen Archlord, Overlord maar koningin, Overlord maar ook Sage en Overlord maar ook Herald.

Ja, ‘k weet het.

Maar hey, we zijn ver over de helft. In het volgende boek gaat onze held terug naar zijn geboorteplaats. Waar we ondertussen ook meer van weten: ‘t is een soort reservaat, waar een zeer slecht monster begraven ligt, en dat is de reden dat in heel die vallei iedereen minder sterk is dan erbuiten.

Oh, en hoe sterker iemand is buiten de vallei, hoe meer negatief effect het Dampening Field (of wat het ook is) heeft op die persoon. Ik kijk alvast uit naar de confrontatie met zijn familie en clangenoten, die nu allemaal oneindig veel zwakker zijn dan hem.

Will Wight
Hidden Gnome Publishing, 2019, 336 blz.

Boek na boek komen er niveaus bij: waar in het eerste boek Goud nog quasi onbereikbaar was, zijn we nu in een wereld waar zowat elk personage meer dan Goud is. Er is Under- en Over- en Archlord/lady, en dan zijn nog Heralds en Sages en voorlopig helemaal bovenaan Monarchs:

Emriss Silentborn, Memory of the World.
Tiberian Arelius, the fallen Patriarch.
Akura Malice, Queen of Shadows.
Seshethkunaaz, King of Dragons.
Reigan Shen, Emperor of Lions.
Luminous Queen Sha Miara.
The Eight-Man Empire.
Northstrider.

The Monarchs, the most powerful sacred artists on Cradle, rule with unquestioned authority. They are mysterious and distant, and catching a glimpse of one is privilege enough for a lifetime. To meet one is to come face-to-face with a legend.

(Dat is op deze wereld, natuurlijk, want er zijn er ook die de wereld overstegen hebben en in de sciencefictionrealiteit geraakt zijn.)

Er zijn ook vier Big Bads, waarvan er recent één zijn kop boven waten gestoken had maar die in de nabije toekomst allevier samen dreigen uit te komen. Het toernooi heeft daarmee te maken.

Dit boek gaat door de eerste paar rondes van het Uncrowned King-toernooi. Er zijn individuele proeven, er zijn teamproeven, uiteindelijk blijven er nog 16 mensen over die tegen elkaar moeten vechten — en de climax van dit boek is het eerste van die laatste 8 gevechten.

De science fiction komt alsmaar dichter, ook. Ik hoop dat het niet helemaal van de rails gaat als we uiteindelijk zover zullen zijn.

Will Wight
Hidden Gnome Publishing, 2019, 348 blz.

Het excuus deze keer om verder door te groeien: er komt een groot wereldwijd (of toch continentwijd, denk ik) toernooi tussen Underlords (de stap boven Goud) van minder dan 35 jaar oud.

Onze helden moeten getraind raken, want ze hebben nog niet allemaal het benodigde niveau.

Cue trainingsmontage, minofmeer, gedurende een paar honderd bladzijden.

Er is gelukkig wel een verschil met de trainingsmontages tot nog toe: in tegenstelling tot zowat alle vorige level-ups, is de stap van goud naar Underlord niet gewoon trainen tot ge erbij neervalt. Er moet wel nog gegrind worden, maar het is vooral: weten waarom ge hogerop wilt geraken. Daarom kan het bij sommige mensen een kwestie van seconden zijn als ze het benodigde goudniveau hebben, terwijl het bij andere mensen nooit kan komen.

Actie en vechten en karakterontwikkeling, en nog altijd op de achtergrond een sciencefictionachtig plot dat toch zeker wel één van de volgende boeken meer aan de oppervlakte zal moeten komen, naargelang onze protagonisten onvermijdelijk meer en meer in de buurt van “zo machtig dat ze de wereld zullen kunnen verlaten” zullen geraken.

Maar bon. Volgend boek is dus dat internationaal toernooi. En jazeker: op het einde van dit boek zijn Lindon, Yerin, en Mercy allemaal Underlord/lady. En blijkt Eithan nog nét geen 36 te zijn, dus kan hij ook mee gaan vechten in het toernooi. Ik hoop dat hij ook eens uit zijn pijp komt en, nu zijn pupillen op hetzelfde niveau als hem komen, niet langer de mysterieuze alleswetende deus ex machina zal zijn.

Will Wight
Hidden Gnome Publishing, 2018, 310 blz.

Tja. Op den duur geraakt een mens zo’n beetje door de manieren om een boek te omschrijven zonder het volledig te spoileren, natuurlijk.

Wat is er gebeurd in deel vijf? Hoofdpersonage Lindon heeft gelijk met het boek minder persoonlijkheid. Dat wordt min of meer in balans gehouden door de andere personages. Yerin blijft de meest interessante, wegens achtergrond en mysteries, maar ook wegens de interessante persoonlijke dynamiek: de vorige boeken was ze overduidelijk sterker dan Lindon en het lijkt erop dat het vanaf hier omgekeerd zal zijn.

Er is ook sugardaddy Eithan, die al sinds het begin serieus unbalanced aanvoelt (hij kan zich overal verbergen, hij geraakt overal in, hij weet alles vóór alle anderen, …), de draak/schildpad Orthos (eeuwen oud en krankzinnig maar sinds dit boek gelijk niet meer), Mercy, de om de één of andere reden verstoten dochter van de heerseres die nog boven de keizer staat, een kleine blauwe riviergeest die ik in de volgende boeken hoop te zien uitgroeien tot een écht personage, een soort geheugenchip die tot bewustzijn is gekomen en in Lindon zit als een soort computer-assistent, enfin, allemaal personages die eigenlijk interessanter zouden kunnen zijn.

Ik vind dat de auteur een beetje meer zijn best moet doen om niet te wink-winken naar de lezer. Een hele wereld die bijzonder Oosters aanvoelt met personages die niet zo aanvoelen, dat wringt. Ik was ook onverwacht onaangenaam verrast door een reeksje “bloopers” op het einde van het boek, waarbij personages zoals bij bloopers van een film of serie helemaal uit de wereld van de boeken treden. Dat voelde vreemd genoeg zeer vies aan.

Maar bon. We lezen verder. Ik heb dan maar de kogel door de kerk gejaagd en boek 6 tot en met 12 gekocht — wat moet een mens doen, newaar?

Progress report, trouwens: in boek één waren de levels van mensen “van hout naar koper naar ijzer naar jade naar ongelooflijk soms goud”; later blijkt dat er binnen goud lowgold, highgold en truegold is, en dat daarboven underlord/lady is, en daarboven nog niveaus. Het schaalt exponentieel of zo, denk ik, dus dat het gemakkelijker is om van jade naar lowgold te gaan dan van lowgold naar highgold en verder. Ook dat er bepaalde stappen zijn waar een mens zijn/haar lichaam moet aanpassen, en dat er ook soms wijzigingen aan het lichaam gebeuren (extra ledematen, zwarte ogen met rode pupillen, de kop van een krokodil krijgen).

In het begin was Lindon niets, op het einde van boek 5 zit hij aan de bovenste grens van highgold; in boek 6 moet hij (wegens redenen) underlord worden. En dan zitten we nog maar aan boek 6 van de 12. Ik kan haast niet anders dan bijna zeker zijn dat er een sciencefictionstuk aan moet komen, met alternatieve werelden en wie weet aliens en zo. Want nog zes boeken vol met alsmaar hogere levels kan ik mij moeilijk inbeelden.