-
⁂
-
Ik was zeer te spreken over Outlander, de tv-serie: ik ben een totale push-over voor romantische series, en qua romantisch was Outlander bijzonder zéér romantisch te noemen.Claire Beauchamp, een verpleegster van 28 op het einde van de Tweede Wereldoorlog, trekt met haar man, die ze op zes jaar tijd nauwelijks gezien heeft, naar de Highlands van Schotland voor een soort tweede huwelijksreis. Haar man, Frank Randall, heeft recent een passie voor genealogie opgedaan, en gaat op zoek naar gegevens over zijn verre voorouder, ene Jack Randall.
Op een ochtendlijke uitstap naar een plaatselijke cirkel met menhirs wordt Claire op de één of andere manier 200 jaar terug in de tijd gecatapulteerd. Ze komt er in een Schotland terecht waar de slag bij Culloden nog niet gebeurd is en de clans dus nog bestaan en macht hebben. En zowat de eerste persoon die ze ziet, ‘s nachts in het bos, is Jack Randall, die er precies uitziet zoals Frank Randall. Helaas: die blijkt zijn bijnaam van Black Jack ruimschoots te verdienen, wegens al meteen poging tot verkrachting.
Ze wordt gered door een bende Schotten, die niet goed weten wat te denken: is zij een spion? voor de Engelsen? de Fransen? Maar wat doet ze daar dan in het bos, alleen en gekleed in een soort licht nachthemd?
Claire bewijst snel dat ze nuttig kan zijn, met haar jarenlange ervaring van oorlogsverpleegster, en als ze haar gastheren ook nog eens waarschuwt dat er op een bepaalde plaats mogelijks een Engels garnizoen zou in een hinderlaag kunnen zitten (dat had Frank haar verteld, 200 jaar later), nemen ze ze mee naar het kasteel van hun clan. Alwaar ze al snel de lokale dokter wordt.
De tv-serie volgt het boek redelijk dicht, met soms heelder scènes letterlijk overgenomen, maar ik vind de serie tot nog toe beter dan het boek.
Het boek is, en we gaan daar niet lastig over doen, niet enorm ver van een stationsroman. Verhaal en wereld en personages okay, maar laat dat vooral niet te veel de al dan niet omfloerste seksscènes in de weg staan! Hoofdpijn? Slecht geslapen? Kom hier dat ik op uw tepels zuig! Bijna net vermoord? Tijd voor a roll in ze hay!
Waar het in het boek allemaal enorm vanzelfsprekend lijkt te gaan, toont de tv-serie veel beter hoe verwarrend het voor Claire allemaal is, en hoe onduidelijk — de mensen die Gaelic spreken rond haar, waar ze geen woord van begrijpt, hoe ze zich uitgesloten voelt, hoe ze zoekt naar motivaties voor zaken en niét meteen de juiste uitleg vindt: allemaal veel en veel beter in de serie. Die ook zijn tijd veel meer neemt dan het boek: acht afleveringen van een uur voor ongeveer de helft van het eerste boek.
Het heeft er ook mee te maken, denk ik, dat waar Sam Heughan (Jamie) helemaal precies zoals zijn karakter in het boek is, Catriona Balfe een andere Claire neerzet in de serie dan in het boek: meer geconflicteerd, meer genuanceerd, intelligenter. Ik heb de indruk dat Claire-in-het-boek 85% van haar hersenen kwijtgeraakt is als er een mogelijkheid is dat ze in bed kan duiken met Jamie: bij Claire-op-televisie heb ik die indruk nooit.
Ik denk dat ik even stop met de boeken. Er zijn nog zeker zeven vervolgboeken op Outlander, maar ik wacht even af wat de serie mij brengt.
⁂
-
Microsoft Windows on Devices – Raspberry Pi 2
We’re excited to announce that we are expanding our Windows Developer Program for IoT by delivering a version of Windows 10 that supports Raspberry Pi 2. This release of Windows 10 will be free for the Maker community through the Windows Developer Program for IoT.Syria’s President Speaks | A Conversation With Bashar al-Assad | Foreign Affairs
So what do you think Israel’s agenda is? — They are supporting the rebels in Syria. It’s very clear. Because whenever we make advances in some place, they make an attack in order to undermine the army. It’s very clear. That’s why some in Syria joke: “How can you say that al Qaeda doesn’t have an air force? They have the Israeli air force.”Falsehoods programmers believe about time and time zones
Pijnlijk.When Bread Bags Weren’t Funny – Bloomberg View
In every generation, we forget how much poorer we used to be, and then we forget that we have forgotten. We focus on the things that seem funny or monstrous or quaint and darling. Somehow the simplest and most important fact — the immense differences between their living standards and ours — slides right past our eye. And when Ernst tried to remind us, people didn't say "Wow, we've really come a long way"; they pointed and laughed.Un enfant de 8 ans au commissariat pour «apologie du terrorisme» – Libération
«Etes-vous Charlie ?», demande-t-il. Ahmed, 8 ans, répond que non. Pourquoi ? «Parce qu’ils ont caricaturé le prophète. Moi, je suis avec les terroristes.» Le prof alerte son directeur. Ce dernier décide de convoquer le gamin, puis ses parents, qui raisonnent leur rejeton. Mais il ne s’arrête pas là. Le 21 janvier, le directeur de cette école, située dans le sud de la ville, dépose plainte au commissariat pour «apologie du terrorisme».⁂
-
Ik zag de inleidende reportage, en ik hield mijn hart al wat vast: zó eenzijdig dat de toon al gezet werd.
Maar toen Varoufakis ook nog eens behandeld werd als politicus-nummer-zoveel, met dat typisch smalende “ja of nee, een snel antwoord graag”-gotcha-gedoe, wist ik meteen dat het goed zou komen. Ik heb de afgelopen dagen al meer filmpjes van hem gezien op Youtube, namelijk. Méér blijkbaar dan de presentatrice van dienst.
Want men kan het eens zijn met de man of niet, maar hoedanook: ik vond het redelijk indrukwekkend, wat hij neerzette.
⁂
-
Alexandre Dumas père, de schrijver van onder meer Le Comte de Monte-Cristo, was half zwart. Dat zat wel ergens in mijn onderbewustzijn, maar ik had nooit echt nagedacht over wat dat precies betekende.Ik was er altijd van uitgegaan dat “Dumas grand-père” wel ergens een zwarte mevrouw zou gevonden hebben, in de kolonies of zo. Blijkt: niets van dat — het was de vader van de schrijver die zwart was! En meer nog: het leven van de man is nog boeiender dan dat van d’Artagnan en de graaf van Monte Christo samen!
Alex Dumas, de vader van Alexandre Dumas-de-schrijver, was de zoon van een weggelopen zoon van arme adel, die in het binnenland van Saint-Domingue (het latere Haïti) op de vlucht was voor de authoriteiten, en er met opeenvolgende (zwarte) vrouwen vier kinderen kreeg. Als zijn ouders en zijn oudere broer gestorven zijn, keert de vader van Alex terug naar Frankrijk. Het geld voor de oversteek haalt hij op door zijn vrouw en kinderen als slaven te verkopen. Alex koopt hij even later terug, maar de drie anderen zullen sterven als slaven.
Nog voor de Franse Revolutie was er al een beweging om slavernij af te schaffen (die op dat ogenblik niet eens met huidskleur vereenzelvigd was), en op het grondgebied van Frankrijk, precies op het moment dat Alex Dumas er terechtkomt, was het helemaal mogelijk voor een “kleurling” om een degelijk leven op te bouwen. Wat hij dan ook doet: hij blijkt een uitstekende paardrijder en zwaardvechter te zijn, en is helemaal aanvaard als aristocraat in Parijs van de jaren 1770.
En dan hertrouwt zijn vader, en gaat de geldkraan dicht. Alex Dumas gaat op zijn 24ste in het leger, als gewone voetsoldaat bij de dragonders. Waar hij aan sneltreinvaart carrière maakt: een paar jaar later is hij de facto leider van een regiment van een duizendtal “gens de couleur”, en dan baas van een heel leger, en dan van een nog groter leger, en dan is hij plots de hoogst geplaatste niet-blanke persoon in een Europees leger ooit, tot op vandaag.
Oh, en dat is nog maar het begin van de avonturen, want dan komt hij in het vizier van Napoleon, die jarenlang veel lager van positie was dan hem, maar nog steiler opmars maakt. En neen, het is blijkbaar echt géén goed idee om zonder al te veel omfloersingen uw gedacht te zeggen tegen Napoleon.
Lees het boek vooral zelf, maar in het kort: het verhaal van de Edmond Dantès, dat is eigenlijk het verhaal van Alex Dumas. Behalve dat het nog minder een happy end heeft.
⁂
-
Stephen Fry zegt het overtuigend:
En ja ja, theodicee, ik weet het. Maar toch.
⁂
-
Clive James gaat dood. Iedereen gaat dood, natuurlijk, maar Clive James gaat echt één dezer dood zijn.
Vorig jaar had men hem gezegd dat hij zeer misschien de herfst nog zou halen, maar dat dat absoluut niet zeker was. En toen schreef hij dit gedicht, over een Japanse esdoorn, en hoe hij hem graag één keer zou zien rood worden in de herfst — ik kan het niet echt lezen zonder tranen in de ogen.
Japanese Maple
Your death, near now, is of an easy sort.
So slow a fading out brings no real pain.
Breath growing short
Is just uncomfortable. You feel the drain
Of energy, but thought and sight remain:Enhanced, in fact. When did you ever see
So much sweet beauty as when fine rain falls
On that small tree
And saturates your brick back garden walls,
So many Amber Rooms and mirror halls?Ever more lavish as the dusk descends
This glistening illuminates the air.
It never ends.
Whenever the rain comes it will be there,
Beyond my time, but now I take my share.My daughter’s choice, the maple tree is new.
Come autumn and its leaves will turn to flame.
What I must do
Is live to see that. That will end the game
For me, though life continues all the same:Filling the double doors to bathe my eyes,
A final flood of colors will live on
As my mind dies,
Burned by my vision of a world that shone
So brightly at the last, and then was gone.⁂
-
De dreiging van Arabische muziek | Jan Blommaert (en z’n gedachten)
Tussen neus en lippen geeft De Wever ons hier een voorbeeld van wat we al weten: de totalitaire surveillantiecultuur. Die zit als volgt ineen: (1) op basis van platte machtsargumenten identificeer je een vijand; (2) en stel je ELK aspect en eigenschap ervan voor als bewijs dat het een vijand is. Alles wordt ‘quod erat demonstrandum': een baard, een hoofddoek, een religieus gebruik, een soort eten, een taal, een muziekstuk. Vervolgens (3) maak je de meest absurde bokkensprongen zolang ze de QED volgen (“ge kunt toch niet ontkennen…”) en (4) stel je dit alles voor als evident, vanzelfsprekend, “gewoon een feit” en (5) stel je zij die deze nonsens bekritiseren voor als mensen die “de feiten ontkennen”.The Netanyahu Disaster – The Atlantic
I still don’t understand Netanyahu’s thinking. It is immaterial whether an Israeli prime minister finds an American president agreeable or not. A sitting president cannot be written off by a small, dependent ally, without terrible consequences.Not a Very P.C. Thing to Say — NYMag
Stanford recently canceled a performance of Bloody Bloody Andrew Jackson after protests by Native American students. UCLA students staged a sit-in to protest microaggressions such as when a professor corrected a student’s decision to spell the word indigenous with an uppercase I — one example of many “perceived grammatical choices that in actuality reflect ideologies.” A theater group at Mount Holyoke College recently announced it would no longer put on The Vagina Monologues in part because the material excludes women without vaginas. These sorts of episodes now hardly even qualify as exceptional.“There and Back Again”
No elf/dwarf love triangle – No necromancer adventures – Kili sacrifices himself for Bilbo at the end instead of Evangeline Lilly (who’s not in this film at all) – No orcs (until necessary in the Battle of Five Armies) – Laketown is about 10 minutes – Bard does not use his son as a bow – and the full story in all less than the length of “Return of the King.” After about 312 new edits and cuts and almost 5 hours removed from the trilogy, this single film combines the three Peter Jackson movies into one immense epic that accurately tells the story of Bilbo, while maintaining what new ideas and battles have been implanted in Jackson’s retelling (such as the Battle of the Five Armies containing orcs instead of goblins).My Lovely Wife in the Psych Ward – Pacific Standard
We met at 18. We wed at 24. At 27, I checked my wife into a psych ward—for the first time. How mental illness reshapes a marriage.⁂
-
Deze mail zat in mijn inbox:
Hello, friend.
Well, I made another standup special. It’s called “Louis CK Live at the Comedy Store”. You can buy it right now on my website, louisck.net, for 5 dollars, all over the world. Here’s the link. I hope this is well timed for some of you who are stranded by the storm in the North East of America.
https://louisck.net/purchase/
live-at-the-comedy-store That’s the basic news of this email so go ahead and go watch the show. Youre getting another email from me now which is crazily long. So I sent it separate. If you don’t enjoy long winded, unedited coffee-addled, had to shit the whole time while my kids yelled at me to take them sledding-written material, then skip the next email. thanks.
Louis CK
Om de paar maand krijg ik een mail van die mens, omdat ik ooit een special van hem online gekocht heb. Ik had aan deze mail eigenlijk al genoeg om ook zijn nieuwe special te kopen, maar toen kwam de volgende mail (met subject “Very long email from Louis CK”), en ik was helemaal verkocht.
Serieus, ze zullen misschien zeggen dat het allemaal een zeer uitgekiende mediastrategie is, maar ik denk het niet. Ik denk dat Louis CK gewoon een fijne mens is.
Hello. So below are my messy thoughts about my new special “Louis CK live at the Comedy Store” available here https://louisck.net/purchase/live-at-the-comedy-store for 5 dollars, all over the world…
So this is my sixth hour-long standup special. The truth is, I really love making these. I skipped doing one last year and I missed it. This one is different from the recent others. For one thing, it was shot in a nightclub instead of a theater. I love doing the theater shows. When I was a kid, my favorite thing in the world was Richard Pryor’s concert films. The idea of being a comedian and doing a “concert” was a real goal for me. Performing in a theater expands your material and opens you up as a performer. The pressure of playing to thousands of people, I found, always makes you better. And every concert hall I’ve played has made me feel like I’m getting a whiff of that city or town’s history. The whole thing can be very exhilarating.
But Nightclubs, comedy clubs, is where comedy is born and where comedy, standup comedy, truly lives. Going back to Abraham Lincoln, who was probably America’s first comedian, Americans have enjoyed gathering at night in small packed (and once smokey) rooms, drinking themselves a bit numb and listening to each other say wicked, crazy, silly, wrongful, delightful, upside-down, careless, offensive, disgusting, whimsical things. Sometimes in long-winded, red faced hyperbole, sometimes in carefully crafted circular, intentionally false and misleading argument. Sometimes in well-chiseled perfectly timed trickery of verbiage. Pun-poetry. One line, one off, half thoughts. Half truths. Non-truths. Broad and hilariously wrongful generalizations, exaggerated prejudices and criticism of nothing and everything while a couple over here shares a pitcher of sangria, this table of guys order round after round of beers. These women over here are having vodka and cranberry. This guy drinks club soda and sits alone. He actually came for the comedy. It’s a club. It’s a bar. It’s late at night. No one here is being responsible. These are the things we do when we are DONE working and being citizens. We go to a comedy club and pay a bit of money to laugh harder than we ever do anywhere else.
That is the standup comedy that I’ve been doing for almost thirty years. I have been working theater (and now arena) stages for the last nine of those thirty years but the amount of hours I’ve spent on a club stage outnumber the theater stage hours by more than I can figure.
I’ve been on comedy club stages probably more than I’ve stood on any other kind of spot in my entire life. I started in the Boston comedy scene, on ground that had been laid by great comedians like Steve Sweeney, Steven Wright, Barry Crimmins, Ron Lynch, Kevin Meany, Don Gavin, back in 1985 when I was 18 years old. I skipped college (still regret it), worked shitty jobs (will never regret that) and spent every single night at any comedy club in Boston I could finagle my way into. I would watch every single comedian and I would BEG to get on stage.
In 1989 I moved to New York. I discovered a bursting comedy club scene, where you could literally do 8 shows on a saturday night. (I remember Ray Romano held the record at 9 shows).
It was a glorious time for standup comedy clubs. Great comics everywhere. Colin Quinn. Mike Sweeney. Joy Behar. John Stewart. Charlie Barnett. Ray Romano. Dave Chapelle. Chris Rock. Brett Butler. Brian Regan.
All working out every night in clubs all over the city. There was the Improv on 44th street. On 1st Avenue, Catch a Rising Star and around the corner on 2nd ave, the Comic Strip (still there). Carolines was on the Seaport then. And in the Village we had the Comedy Cellar (still there), the Boston Comedy Club and the Village Gate.
I spent my early twenties bouncing from one stage to the other, from 8pm till about 4am, when Dave Attell, Kevin Brennan, Nick DiPaolo and I would head to a diner and eat breakfast.
The money was terrible. About ten dollars per show on the weeknights, fifty a show on the weekends. So every other week you had to leave town and work in another city. You’d go live in Atlanta, Columbus, Phoenix, Tampa, for a week. Most clubs would put you up in a condo behind the club and you’d work the whole week. Tuesday thru Sunday, two shows Friday, three shows Saturday. You could make about 700 a week as an opening act. A good headliner might make 2500 or 3,000 but that was rare. I worked in comedy clubs all over the country and I think I actually remember every single club. My favorite clubs were the smelly little beer soaked places with dim lighting and low ceilings. Go Bananas in Cincinnati. The Brokerage in Long Island (still there) Penguins in Cedar Rapids. The Comedy Underground in Seattle.
Then there were chain comedy clubs that were always too antiseptic and suburban. Some of them were literally inside of a mall next to a sunglass hut. The Improvs, the Funny Bones.
There were some comedy clubs around the country that were legendary. That lasted out the death of comedy in the 90s. The independent and truly great rooms where you can still smell the cigarette smoke exhaled by Bill Hicks. The Acme in Minneapolis. The Punchline in Atlanta. The Punchline (not related) in San Francisco. Cobbs in San Fran. The Laff Stop in Houston. Zanies in Chicago. Charlie Goodnights in Raleigh. The Comedy Works in Denver. These were the Meccas. When you could get a week at Acme, you know you could continue having the will to do this shit for another few months. A week at the Punchline in San Fran could get you through the next week at Harvey’s in Portland.
There were club owners that were part of Comedy History. Who knew how to shape comedy. Mark Babbit, Lewis Lee, Manny Dworman, Lucien Hold, Silver Friedman, Bud Friedman, Ron Osborne, others.I spent all of my mid to late 20s and thirties working out in places like these.
Later when I moved to Los Angeles, I discovered a scene out there that was creative and fun and also steeped in show business history. You could see Norm Macdonald. Charles Fleicher. Robert Schimmel.
In LA they have coffee houses and very cool rooms like Largo, where you can bring your notebook on stage and try just about anything.
People like Andy Kindler, Kathy Griffin, Patton Oswalt, Blaine Capatch, Craig Anton, Laura Kightlinger did outrageous stuff in those rooms.
I would sometimes go on stage at places like Mbar or Largo and come out with twenty minutes of new material, cheered on by the young, open and adaptive crowds of the “alternative” scene. But I never believed those jokes until I took them to the Improv, where the more average and basic character of the audience would cut the new material down to about three jokes.
And then there was the Comedy Store. I would take the last three remaining jokes to the store on Sunset. Maybe ONE of those would get a chuckle. And that joke, I knew, was the true treasure of the night.
I have always found the Comedy Store to be the most intimidating club of my life. It is what I thought comedy clubs to be when I listened to Lenny Bruce records as a kid. The black vinyl couches and chairs, the red formica stage. Andrew Dice Clay on stage playing to fifteen people in open defiance of their hatred and funny as hell. The Comedy Store is really show biz. As in Milton Berle with his bow tie undone around his neck show business. Mop your brow and say “tough crowd” show business. A guy being beaten up in the parking lot show business. The Comedy Store is where Pryor cut his teeth. Letterman fought to get spots there. George Carlin. Eddie Murphy. Marc Maron told me stories about living in the apartment behind the Store and how Sam Kinison pissed on his bed one night. This is the Comedy Store. The wonderful dark side of comedy.
The Comedy Store is the only club in the country that NEVER passed me when I auditioned. I auditioned at many clubs where I didn’t pass but I always went back and finally did pass. The Comedy Store NEVER passed me. I just wasn’t right for them. I didn’t start working there until I became well known enough to circumvent the audition process. Until I became one of those guys who can just walk into a nightclub and go on stage.
So why did I shoot my new special in this place? I don’t know. Maybe because, after thirty years of doing comedy, the most exciting feeling for me is going on stage, not entirely sure it’s going to go well. To this day, when I work at the Store, I feel there’s a one in three chance I might bomb. Like bomb hard. To a guy my age who has been doing it this long, that is exciting. So over the last tour I did this year, I started doing shows at the Comedy Store “Main room” to feel it out. The staff of the club is excellent and they really know how to run a traditional room. I loved working with them. Pauly Shore and his family were very gracious when we approached them about shooting my special there.
I really feel truly privileged to have shot this special on that stage.
Okay I didn’t mean to write such a long thing about comedy clubs. The point is I prepared the material for this special on club stages. I went to the Cellar here in New York, and their new club, The Village Underground, about ten times a week with the occasional trip uptown to Gotham Comedy Club and “The Stand” on third avenue. I went out to LA to put that spin on it, working Largo, the Improv and finally the Comedy Store, hammering this stuff together in front of late night comedy club audiences. So it only seemed right to shoot it that way.
That’s all. I hope you enjoy the special. Please see the movie “Boyhood”. It’s a great piece of filmmmaking and even literature. And take your kids to see “Into The Woods” It teaches the greatest lesson you could teach a kid: If you are paying attention, life is very confusing.
Thanks.
Louis CK
ps. I guess I didn’t have to cancel the show at MSG tonight. I don’t blame the mayor. That storm was a monster. We got lucky. When you consider the action taken by the government of entire north east, they got it right. To expect accuracy from each individual mayor is just too much.
For us in New York and us in my house and us at MSG it was overblown. But if you expand that “us” to everyone in the path is the storm, they were spot on. My family in Boston is part of us for me. So that’s how I look at it.Zo wijs.
⁂
-
Gelijk een tienermeisje van vijftien zat ik voor mijn scherm, te hopen dat het alsnog goed zou komen tussen Claire en Jamie:
En toen zag ik op het interweb dat ze in het echt gewoon écht samen zijn. Ik denk niet dat ik ooit dichter bij letterlijk squeeeee!!! zeggen geweest ben dan toen ik dat te weten kwam.
En nee, ik kan niet wachten tot april voor het vervolg op de reeks. Ik heb de acht boeken op mijn Kindle gezet en als ik uit heb wat ik nu aan het lezen ben, is dat het eerste op de plank.
— voor wie niet weet waar het over gaat: Outlander! Nu bekijken! Zoooooo romantisch!!
— en Claire zit dus niét in deze 95%:
⁂
-
Nog een jeugdidool minder.
Ik zet nog eens deze op, denk ik:
⁂
-
Lang lang geleden was ik jaren aan een stuk algemeen directeur van een bedrijf. Ik heb daar enorm veel van geleerd, en nog wel het meest dat dat op dat moment een afgrijselijk slechte beslissing was, die ik nooit had moeten nemen.
Nog naast de halveliterflessen Maalox die ik aan de lopende band dronk, was het mijn absolute viscerale afkeer van alles wat met bedrijven of economie te maken had, dat mij dat duidelijk maakte: op den duur werd ik lichamelijk ongemakkelijk als ik voorbij Kanaal Z zapte, als ik zelfs maar het logo van Trends zag, of als ik een half woord van Paul D’Hoore hoorde.
*
* *Ik ben al sinds altijd geïnteresseerd in het nieuws. Het moet denk ik begonnen zijn bij mijn grootouders thuis: daar moest iedereen religieus stil zijn als het radionieuws was. Jaren en jaren aan een stuk keek ik elke dag trouw naar het journaal, en was geen zondag compleet zonder Zevende dag.
Nu niet meer. Het sluimerde al een hele tijd, maar het nekschot is finaal gegeven met de inzet van het leger in Antwerpen en Brussel, “in het kader van de terreuraanslagen”. Ik zou er Adama kunnen bijhalen, uit de tweede aflevering van Battlestar Galactica, nu ook alweer tien jaar geleden:
…maar zo ver moet het niet eens gezocht worden. Het hoofdkwartier van Charlie Hebdo werd zwaar bewaakt, de hoofdredacteur had een eigen escorte, en nog zijn ze erin geslaagd om er een slachting aan te richten. En dan, even later, als ondertussen heel Parijs een belegde stad was, hermetisch afgesloten door ikweetniethoeveel ordediensten, zijn een paar onverlaten er nog in geslaagd om doodleutig een Joodse winkel binnen te stappen en een gijzeling te doen.
Natúúrlijk helpt het geen moer, het leger in Antwerpen deployen. Een gemotiveerde terrorist geraakt overal binnen. Een gemotiveerde terrorist bindt zijn dochter van vier een bomgordel aan, brengt ze naar de crèche, en gsm’t zestig kleuters dood. Een gemotiveerde terrorist dumpt een plastiekzak vol gif in een kinderzwembad. Een gemotiveerde terrorist rijdt met een terreinwagen in op een drukke winkelstraat.
Niets helpt daartegen — om nog te zwijgen van de gemotiveerde terrorist die een Qassam-achtige raket in elkaar knutselt en vanachter een struik in het park op de hoek een spijkerbom dropt op een speelplaats, of in het midden van een muziekoptreden. Of die een witte bestelwagen vol kunstmest doet ontploffen, om maar iets te zeggen.
En niemand stelt zich daar blijkbaar vragen bij, in de media. Niemand heeft de ballen om dat allemaal in twijfel te trekken. Schaduwgevechten over Kris Peeters die Stimorol gaat kopen in Antwerpen om te tonen dat het toch veilig is en de Gouwleider van Midden-Brabant die dag na dag herhaalt en insisteert dat néé, het is niét veilig, we zitten in een Alarmfase die in de hoofdstad Midden-Brabant trouwens altijd op zéker-terroristische-aanval-vandaag-en-anders-morgen staat.
Oh, en dan hebben we het nog niet over het shoot first, ask questions later-beleid, over het there is no alternative-verhaal, over basis-geklooi met onze rechten en onze democratie waar enkel hier en daar een Walter Zinzen voorzichtige kanttekeningen bij durft te plaatsen.
Neen, ik doe niet meer mee.
De laatste nieuwsuitzending die ik zag, had mensen die “ter plaatse” stonden. Niet omdat dat een meerwaarde gaf, niet omdat ze meer te weten kwamen, maar blijkbaar omdat ze dan toch konden gezegd hebben dat ze “ter plaatse” hadden gestaan.
Een beetje zoals een oorlogsjournalist die met zo’n beige vissersvest en een wijsvinger in zijn linkeroor op het balkon van een hotel in Tunis verslag staat te doen over de gebeurtenissen in het binnenland van Libië: totaal nutteloos.
Ik kijk niet meer naar het nieuws. Ik weiger me te laten opfokken in een opbod van angstcultuur en debilisering.
⁂
-
Holy Shit, I Interviewed the President — Medium
Legacy media isn’t mocking us because we aren’t a legitimate source of information; they’re mocking us because they’re terrified. Their legitimacy came from the fact that they have access to distribution channels and that they get to be in the White House press pool because of some long-ago established procedures that assumed they would use that power in the public interest. In reality, those things are becoming less and less important and less and less true. Distribution is free to anyone with a cell phone and the legitimacy of cable news sounds to me like an oxymoron. The median-aged CNN viewer is 60. For Fox, it’s 68.Tough times on the road to Starcraft – Code Of Honor
I’ve been writing about the early development of Warcraft, but a recent blog post I read prompted me to start scribbling furiously, and the result is this three-part, twenty-plus page article about the development of StarCraft, along with my thoughts about writing more reliable game code.The Leaning Buildings of Santos, Brazil | Amusing Planet
The coastline along the city of Santos, some 80 km from Sao Paulo, in Brazil, offers a strange sight. Like dominoes about to topple, the waterfront is lined by a string of high rise apartments that are unmistakably tilted to one side.How Marine Le Pen is winning France’s gay vote » The Spectator
The Front National now has the support of a quarter of Paris’s gay voters – and only 16 per cent of the straight onesWhat should I do about Youtube? | Zoë Keating
My Google Youtube rep contacted me the other day. They were nice and took time to explain everything clearly to me, but the message was firm: I have to decide. I need to sign on to the new Youtube music services agreement or I will have my Youtube channel blocked.⁂
-
The Best Case for Jesus » Peter Kirby
Fair’s fair. Let’s try to make the best possible case for the historical existence of Jesus. One never learns about an issue completely unless they are willing to look at it from more than one angle. I intend to write a few more posts on this blog taking up the view of the loyal opposition. Thus I will presently, with respect for the dispassionate approach of Thomas Aquinas, look at the objections first.flynavy88 comments on King of Saudi Arabia Has Died At 90
This is going to be an interesting few years for Saudi Arabia. King Abdullah was considered a reformer – his brother and predecessor, King Fahd, was a conservative who drove Saudi Arabia far deeper into Wahhabi Islam, in order to appease the clerics. King Abdullah, on the other hand, pushed quietly for a lot of reform for females and tried to reverse a lot of the change the hard-line conservatives in the country did during his predecessor’s reign. There are a LOT of people who don’t quite understand the dynamic between the Saudi people and the Saudi government – an absolute monarchy – and why blaming splitting/spurning Saudi Arabia could hurt us a lot more than trying to keep reforms in Saudi Arabia going. The following is a bit of a history lesson, but very relevant to the struggle going on there.West’s praise of King Abdullah shows Saudi Arabia is exception to human rights stance | World news | The Guardian
The reverential reaction from western leaders to the news of King Abdullah’s death and the expected procession of top dignitaries to pay condolences in Riyadh serve as a reminder that Saudi Arabia, with its abundant wealth and geopolitical influence, is a perpetual exception to the west’s emphasis on human rights.I Don’t Vaccinate My Child Because It’s My Right To Decide What Eliminated Diseases Come Roaring Back | The Onion – America’s Finest News Source
As a mother, I put my parenting decisions above all else. Nobody knows my son better than me, and the choices I make about how to care for him are no one’s business but my own. So, when other people tell me how they think I should be raising my child, I simply can’t tolerate it. Regardless of what anyone else thinks, I fully stand behind my choices as a mom, including my choice not to vaccinate my son, because it is my fundamental right as a parent to decide which eradicated diseases come roaring back.Newly unsealed documents show Steve Jobs’ brutal response after getting a Google employee fired | PandoDaily
Apologizing and groveling to Steve Jobs is a recurring theme throughout these court dockets… as is the total disregard for all of the not-Steve Jobs names whose lives and fates are so casually dispatched with, like henchmen in a Hollywood film.⁂
-
Een andere vertelling van Lord of the Rings, dit. Het uitgangspunt is dat de geschiedenis geschreven wordt door de winnaars — en dat Lord of the Rings zoals neergeschreven door Tolkien niet veel meer is dan een na-de-feiten-verheerlijking van één zijde in een conflict dat veel ingewikkelder was dan simpelweg goed versus kwaad.Een aantal zaken op voorhand: een “orc” is wat mensen uit het Gandalf-kamp de mensen van Mordor noemen, het is geen apart ras of zo. Dwergen bestaan niet, draken bestaan niet (al weet iedereen wel iemand wonen wiens grootvader draken zou gezien hebben), Sauron is gewoon Sauron IV, koning van Mordor. Mordor zelf is één van de grote beschavingen, op de rand van een industriële revolutie, en naast bijvoorbeeld de enorm belangrijke handelsnatie Umbar — terwijl Rohan en Gondor in vergelijking maar armetierige koninkrijkjes zijn, waarvan de heersers in middeleeuwse toestanden en bijgeloof leven.
Mordor zat met een ecologisch probleem: klimaatwijzigingen hadden het land uitgedroogd, en fouten in irrigatieplannen hadden de oppervlakte verzilt. Daardoor waren ze afhankelijk van handel voor hun overleven. Omdat hun groeiende cultuur van wetenschap en innovatie ze tot een bedreiging voor de Elfen maakte, zagen die laatste hun kans om de handelsroutes dicht te nijpen en zo Mordor in de tang te nemen.
Elfen zijn magische wezens, ‘t is te zeggen: de wereld van de Elfen is magisch, hun wereld was in contact met onze wereld, zij zijn naar hier gekomen. Ze zijn met niet veel, maar ze hebben veel macht, die ze bedreigd zien door de wetenschap-gebaseerde mensen van Mordor. Koppel dat met een imperialistische en oorlogsgezinde Gandalf, en het geeft een volledig ander beeld dan wat uit Lord of the Rings naar voor komt.
Aragorn is één van de dozijnen Dunedain uit het noorden, min of meer rovershoofdmannen die allemaal beweren af te stammen van een mythische koning Isildur. Hij wordt volledig gestuurd door de Elfen en Gandalf, krijgt instructies om Boromir te vermoorden en later Denethor, neemt zogezegd de macht over in Gondor maar is eigenlijk een pion van de échte machthebber, een drieduizend jaar oude Arwen die een relatie met Aragorn ziet als iets tussen pedofilie en bestialiteit.
De Nazgûl zijn een groep mensen uit Mordor, steeds wisselend maar altijd met negen, die hun leven geven om magie uit Mordor te houden en hun beschaving een kans te geven om zich te ontwikkelen zonder de invloed van elven. De Ring zelf is bijna irrelevant: het was niet meer dan een afleidingsmaneuver om Mordor tijd te geven, eens duidelijk was dat Gandalf en de elfen een Endlösung aan het voorbereiden waren, om een leger op te bouwen voor een soort preëmprieve blitzkrieg.
Wat mislukt: Aragorn sluit een pakt met het is niet duidelijk wie om ondode krijgers te leiden, Mordor wordt verslaan, de elven vallen Mordor binnen en houden er grote kuis. Al wie een opleiding heeft, wordt geëlimineerd, doodseskadadrons zuiveren het land van alles wat ook maar ruikt naar wetenschap.
Faramir en Éowyn worden een zijspoor gezet onder min of meer huisarrest in Ithilien, en de elven beginnen Umbar te infiltreren, met plannen om hun klauwen in Khand en Harad te slaan.
In die context komen we Haladin en Tzerlag tegen, twee orcs (een medicus en een soldaat) op de vlucht in Mordor. Ze redden Tangorn, een Gondoriaanse edelman die een genocide niet zag zitten, en samen doden ze Eloar, de zoon van een hooggeplaatste elf.
Waarop Haladin gecontacteerd wordt door een stervende Nazgûl, met een opdracht om de wereld van de elfen en die van de mensen van elkaar te scheiden.
Spannend, boeiend, jammer genoeg bij momenten echt niet zo goed vertaald uit het Russisch, maar: helemaal de moeite waard.
En ook: wegens copyrighthistories met de mensen van Tolkien, gratis on-line te vinden.
⁂
