• Allez jong.

  • Lori Arnold

    ’t Is gelijk Breaking Bad, maar dan in ’t echt: hoe Lori Arnold, de zus van Tom Arnold (van Roseanne in de tijd) de helemetaphetamine-dinges in de VS uit de grond gestampt heeft. 

    Lees alhier!

  • Synchroniciteit, en bedriegtenboel

    Ik was op zoek naar een zitzak voor in het achterhuis. Zo’n trendy gedoe genre Fatboy of zo, dat ook stevig genoeg is om buiten te zetten eens we een echte binnenkoer/tuin zullen hebben, in een kleur die niet afgrijselijk lelijk is.

    ’t Is redelijk snel duidelijk dat die dingen schandalig duur zijn: ik was dan ook redelijk verbaasd dat ik er gevonden had aan zeer goedkoop.

    Té goedkoop om waar te zijn, zelfs, eigenlijk: 47 euro voor een Bigboy XXL. Met 10 euro extra voor transportkosten, maar voor zover ik begrepen heb wel zónder onredelijk hilarische blonde vrouw:

    Screen Shot 2012 07 16 at 20 02 32

    Bon goed, 57 euro, een mens kan er zijn broek niet aan scheuren, dus duw ik op de bestelknop. Het is dan 28 mei, en de levertermijn is "1 tot 3 weken".

    Drie weken later: geen zitzak te zien. Nog een week later ga ik op zoek naar een manier om die mensen te contacteren.

    Ah. In de mail die ik kreeg na bestelling, stond geschreven dat ik met mailadres en bestelcode kon inloggen in de klanten-area, en dat ik daar het verloop van de bestelling kon nakijken.

    Euh. De website (die ondertussen weg is, trouwens), daar staan alleen maar beelden van dolgelukkige vrouwen op, maar nergens een knop om in te loggen. Moet ik mij ongerust maken?

    Gelukkig staat er in een verborgen footer een telefoonnummer en ook een emailadres.  Gebeld: antwoordapparaat, de hele dag lang. Email dan maar, dat het ondertussen al een maand is, en waar blijft dat ding eigenlijk?

    Een uur later een mail terug: dat ik op deze andere website kan inloggen en mijn bestelling kan volgen.

    Oh. Een andere website, die naar een soort ordersysteem gaat, en daar kan ik doorklikken op een zestalige Spaanse site met een soort primitief pakjesopvolgsysteem, en daar staat dat mijn ding klaar staat om te vertrekken uit het magazijn sinds 16 juni. En dat ik binnen 24 uur eens moet herinloggen om na te kijken hoe het ermee scheedt.

    24 uur later: geen verschil. 48 uur later: geen verschil. 96 uur later: geen verschil.

    Ik besluit te wachten tot er precies een maand voorbij is gegaan na de zestiende, en dan stuur ik nog een mail naar het supportklachtenadres: of ze het normaal vinden dat een zitzak een maand lang onderweg is van Spanje naar België, en of ze dat daar per muilezel doen of zo?

    Binnen het uur een mail terug: dat ze van niets weten, dat eens het van hun website weg naar de transporteerder is, ze niet meer kunnen traceren sorry meneer.

    Inderdaad ja: dat is het moment dat ik de contactgegevens op de website opzoek om ze aan te geven bij de fraudebestrijding van het eerste het beste kredietkaartbedrijf waar ik op aangesloten ben, en bij Test Aankoop, en bij alle mogelijke consumentengroeperingen, en bij de politie.

    Ick. En dat ik merk dat de website wég is, en dat ik dus waarschijnlijk gewoon gerold ben als een idioot. Grr verdomme hoe is het in ‘s hemelsn…

    <triingg>

    De telefoon, tiens, wie zou dat kunnen zijn?

    "Hallo meneer ’t is hier Mieke van transport Schmurzwinkle en zoon, in verband met een levering van Designmeubelen, is dat goed voor u als we dat nu woensdag komen leveren?"

    >toink<

    ^ Dat was het geluid van mijn hoofd. Zoals in: huh? Een volle 50 dagen na de bestelling, en zo’n tien minuten nadat ik er bijna 100% van overtuigd ben dat het bedriegtenboel was, bellen ze mij op om de levering af te spreken?

    Magisch.

    Pas op, ’t is natuurlijk wel nog altijd bedriegtenboel hoor: voor zover ik zie op de website die het meeste lijkt op de site die nu weg is, zijn het allemaal namaakversies van bekende designmeubels.

    What is a reproduction?
    A reproduction is a full-scale replica of an existing product. We manufacture top quality reproductions of all well known furniture designers of the past decades. We make a great deal out of using high quality materials for the detailed reproduction of the furniture. Compared to the prices of the original products, you can save up to 87 %.

    Why are the furnitures so cheap, compared to the original furnitures?
    A much more interesting question is; why are the originals so expensive! One of the reasons why the originals are so expensive are because of the fact that the manufactures have to pay a license fee to the designers, so that they can sell it as an original. Furthermore the process from factory to consumer is extremely long. In general, after the production the products go to an importer, then to a middleman, then to a regional distributor and at the end of the process is goes to a retail store where is can be sold. Since every company would like to earn money in this long chain process, it is not surprising that the price of the goods have to be multiplied many times before it reaches the customer. For us it is different: All the Designfurn furnitures are shipped directly from the manufacturer to the customer. All the middlemen have been cut away. The advantage is therefore that the price is cheap but the quality is still very high.

    Ik had dat niet gezien, want dat stond niet op die website die nu weg is.

    Maar bon, zoals ik zei: voor zo weinig geld: als het op iéts trekt, ben ik al content.

  • De Feesten zijn nog maar anderhalve dag bezig, ik heb er nog niets gedaan, ik ben nauwelijks buiten geweest, en ik ben ze nu al redelijk beu.

    Erg hé.

    Het wordt erger en erger met mij, vrees ik: de gedachte alleen al dat er op honderd meter van hier in één richting een heel Baudelopark vol mensen loopt, en dat er op honderd meter van hier in de andere richting een Vlasmarkt is waar heel de nacht tot morgenvroeg duizenden en duizenden kilo’s lillend mensenvlees zich vol staan te gieten met slechte drank — yurgh.

    Vannamiddag moest ik naar het station Zelie gaan ophalen. In het terugkeren heb ik de fout begaan door het centrum te rijden met de fiets: kolonne na kolonne mensen. Hier en daar zal er wel een kind tussen gelopen hebben dat aan het lachen was, vermoed ik, maar ik zag alleen maar grijze mensen. Vissengezichten, lijkbidders, toeristen, glibberig vochtig tussen zweet en stortvlagen, op slenter.

    Ergst van al, tussen Sint-Pietersstation en thuis: de Vlasmarkt. ’s Ochtends en ’s middags: we gaan er niet over spreken. Maar zelfs in de late namiddag is het er een soort zwartplastieken kerkhof. Het enige geluid het geslef van mensen op doortocht, want hadden ze niet in de gazetten en op het nieuws gezegd dat het hier gezellig was?

    Hey, misschien ben ik gewoon niet zo’n people person.

  • Ah getver, tot zover speelavond

    Met het begin van de Gentse Feesten en Sandra die vanavond naar vriendinnen moest en alles, helemaal vergeten: we gingen een traditie maken van zaterdagavond boardgames spelen!

    Vorige week was het Small World, en dat wil ik eigenlijk nog wel eens doen, maar  Kingdom Builder zou ook wel eens een optie kunnen zijn (hey, Spiel des Jahres gewonnen vorige week).

    Maar ‘t was niet afgesproken en ‘t is dus niet geweest.

    Allez ju. Ik denk dat we morgen, als het zo slecht weer blijft (hoera!) wel eens binnen zouden kunnen blijven en met alle kinderen Qwirkle of Tsuro of Dixit spelen.

    Damned, nog een schap dat vol staat

  • Test, test, muziek op een webpagina

    Kijk nu:  

    Aan de pro-kant: ’t is helemaal legaal en gemakkelijk. Aan de contra-kant: er moet Spotify op de computer staan. 

    En zou dat werken op mobiel en alles? (Update: ’t werkt alvast op een iPhone, als de Spotify-app geïnstalleerd staat, tenminste. Magisch!)

  • Taxon Web

    Dingen die niet werkten:

    • Het e-ID-ding installeren op een PC.
    • Eens het alsnog geïnstalleerd was, de identiteitskaart lezen.
    • Eens de identiteitskaart kon gelezen worden, inloggen op de website.
    • Het e-I-ding installeren op een mac.
    • Eens het alsnog geïnstalleerd was, de identiteitskaart lezen.

    (Een paar keer herstarten laten, lukte het alsnog om in te loggen op de website. Nee, geen idee wat er aan de hand was. Aardstralen of zo.)

    Dingen die ik niet wist:

    • Hoeveel kinderen heb ik ten laste? (Vier, verzekert Sandra mij.)
    • Geef ik écht zoveel aan allerlei goede doelen? Echt? Serieus? 
    • Moet ik “ja” dan wel “nee” antwoorden op volgende vraag: “Betreft het uw eigen woning, met name de woning die u tijdens het belastbare tijdperk zelf heeft betrokken of de woning die u om beroeps- of sociale redenen niet zelf heeft betrokken?” (Ik heb “ja” gezegd, maar ik ben er niet helemaal zeker van.)
    • Hebben wij een lening aangegaan om ons huis te kopen, en zo ja, betalen wij daar nog altijd aan af? (Ik vermoed van ja.)
    • Geven wij geld aan kinderopvang uit? En hoeveel zou dat wel kunnen zijn? (Studie op school, blijkt, 19 dagen voor drie kinderen, en in totaal 290 euro.)
    • Heb ik een levensverzekering? Hoe moet dat ingegeven worden? 
    • Aaaaa ik moét afbetalingen ingeven, en ik weet niet wat en hoe!
    • Gnaaaargh! Foutboodschappen!
    • Uuuuurrrg! Nee!

    Dat is het moment dat ik het opgegeven heb, mij in de zetel heb gezet met een boek, en een hulplijn ingeroepen heb. 

    Ik haat, haat, háát geldzaken. 

  • Verbouwingen, de living: bouwverlof

    Had ik eigenlijk al een foto gezet van hoe het er nu in de living uitziet, net voor het bouwverlof? Nee zeker?

    Kijkend van de trekzetel naar de televisie en de straatkant:

    Living, kant venster

    En kijkend van de straatkant naar de kant waar trekzetel en bureau staan:

    Living, kant bureau

    De televisie komt nog op een in- en uitklappende zwenkarm ergens in het midden van dat wit vlak, de muur aan de kant van de straat wordt nog afgewerkt eens er nieuwe vensters in zitten eens de gevel gedaan is, plafond en zo moeten nog gedaan worden, de trap moet nog afgewerkt worden, en er moeten nog nieuwe zetels gekocht worden, maar voor de rest begint het er wel op te trekken, ja.

    En kijk, ik heb een jongensdroom gekocht:

    Radiometer

  • Och here dat beestje

    Er zat helemaal op het einde van de keuken een klein kogelspinnetje op de muur. Helemaal verloren, ik vermoed dat het met iemand moet mee naar binnen gesukkeld zijn van op de koer.

    Het was alweer een tijd geleden dat ik nog eens een foto van een beest genomen had (de rug wil niet mee, bukken is niet vanzelfsprekend), maar als er een spin in huis zit die ik nog niet op foto had, dan wil ik wel nog eens moeite doen:

    Ik heb de dutsin, een gewone tandkaak (Enoplognatha ovata) als ik het goed heb, maar rap weer buiten gezet.

    Over spinnen gesproken: vandaag op Reddit gelezen hoe spinnen zich voortbewegen – bio-hydraulisch, dus. Of zoals FUCKING_BUG_EXPERT het verwoordde:

    Spiders don’t possess muscles like insects and other animals, but instead what some would describe as some weird ass hydraulic system; fluid is forced to extremities, sort of like having eight penises for legs and getting boners instantaneously to walk around.

    Put that in yer pipes and smoke it, boys ‘n girls.

  • Nikon doet eens een telelens

    Ik denk dat het moet zijn omdat ik ooit eens een Nikon heb getest, maar ik krijg van tijd tot tijd nog eens een persbericht van hen binnen. 

    Het blijft hopen op een equivalent van Canon’s MP-E 65mm (klik, klik), maar dit klinkt, aan de volledig andere kant van de schaal, toch ook behoorlijk indrukwekkend:

    Nikon kondigt vandaag aan dat het een nieuw supertele-objectief met vaste brandpuntsafstand heeft ontwikkeld, als aanvulling op de serie full-frame (FX) NIKKOR-objectieven. Het 800 mm AF-S-objectief, met een groot diafragma van f/5.6 en VR (vibratiereductie)-systeem, is volledig compatibel met het autofocussysteem van alle Nikon-camera’s in FX-formaat en werd ontwikkeld om de NIKKOR-serie met supertele-objectieven verder te versterken. Het objectief beschikt over de langste brandpuntsafstand van alle NIKKOR-autofocusobjectieven en is speciaal ontwikkeld met sport-, nieuws- en natuurfotografen in gedachten. Naast zijn superieure optische prestaties is het objectief ook bestand tegen stof en waterdruppels.

    Ahem ja. Klik voor detail:

    D4 R147 for DA

  • Life, in APL

    Mijn hersenen bloeden een beetje:

    [via]

  • Waar gaat de tijd?

    Ik keek naar mijn uurwerk en het was halfzes, en toen ik weer keek was het halfacht, en dan hebben we gegeten, en en toen keek ik weer en het was halfnegen en Anna ging naar bed en dan was het negen uur en ging Jan naar bed en dan was het tien uur en dan ging Louis naar bed en dan washet halfelf en ik weet niet waar de avond naartoe gegaan is. 

    Het is morgen al donderdag, en ik weet niet waar de week naartoe is gegaan. 

    En het is al half juli, geen idee waar het jaar naartoe gegaan is. 

    Aan de andere kant: Zelie komt zondag terug van kamp. En ik kan mij bijna niet meer herinneren hoe lang, zo lang dat ze al weg lijkt. En het lijkt wel alsof het nog een jaar is, tot zondag. 

  • Verbouwingen: fase 2

    Niet met bazuingeschal maar met stille tamboerijn gestart: de ruwbouwverbouwwerken.

    In principe moeten we een antwoord krijgen van de stad binnen de 105 dagen. En dan moeten we, als het antwoord positief is, nog dacht ik dertig dagen wachten op te zien of niemand anders bezwaren heeft.

  • Kris Kristofferson

    Kris Kristofferson moet, als ik er zo een beetje over nadenk, mijn favoriete nog levende artiest zijn, maar ik had er nooit van mijn leven zelfs maar bij stilgestaan dat ik hem ooit in het echt zou kunnen zien. 

    Oh boy oh boy oh boy. 

    Eén december in de Handelsbeurs in Gent. Er zijn nog kaartjes. Koop er. Nu. 

    Oh boy oh boy oh boy.

  • Too close for comfort

    Ik keek vanmorgen naar de hoofdpunten van de krant: er stond tussen dat een dertienjarige overleden was na een aanrijding. 

    Mijn hart sloeg een slag over: ik dacht direct aan Zelie, die ergens god weet waar op kamp zit, en aan die meisjes vorig jaar (of is het al twee jaar geleden? of meer?) die ook op de één of andere smoutachtige aangelegenheid doodgereden waren. 

    Griezelig, toch wel, ook al omdat we ze niet kunnen contacteren omdat de GSM niet mee mocht, maar gelukkig was er niets aan de hand. 

    Dacht ik. 

    Tot vanmiddag, dus: de jongen die overleden is, blijkt van de school en van het jaar van Zelie te zijn. Het zou heel erg goed kunnen dat ze hem kent, of zelfs goed kent. 

    Dertien, verdorie.