Eergisteren op de trein aan het praten met Greet. Greet is recentelijk gevegetariseerd: een zoveelste slachtoffer van Jonathan Safran Foer’s Eating Animals.
Hey, respect. Ik eet graag een biefstuk en een lamslijkje en zo, maar ik ga mijn opinies niet opdringen aan de mensen. Ik eet ook graag schimmel en soja, namelijk. En slakken en groenten en dingen.
Ik heb vooral respect voor wie zegt dat het uit principe is, dat ze vegetarist zijn: niets zo stom als iemand die zegt dat “vlees gewoon niet lekker is”. Met al die verschillende soorten vlees begod, in al die duizenden smaken en bereidingswijzen.
De volgende vraag waar ik dan meestal mee zit, is hoever dat principe gaat: wat wordt nog als vlees gerekend?
Ik ken mensen die de streep trekken bij zoogdieren: varkens niet OK, kip en zalm wel OK. Andere mensen trekken de streep bij “alles behalve vis”. Nog andere vinden gevogelte OK maar bambi’s niet. Of allerlei andere vreemde combinaties die ik meestal redelijk arbitrair vind: dolfijnen zijn uiteindelijk meer vis dan koe, en pakweg kangoeroe’s, dat zijn eigenlijk meer land-octopussen dan wat anders.
In Pulp Fiction eet Jules geen varken omdat hij het vieze beesten vindt:
– Pigs are filthy animals. I don’t eat filthy animals.
– But bacon tastes good, pork chops taste good…
– Hey, sewer rat may taste like pumpkin pie, but I’d never know ‘cause I wouldn’t eat the filthy motherfuckers. Pigs sleep and root in shit, that’s a filthy animal. I don’t eat nothin’ that ain’t got sense enough to disregard its own feces.
Er is iets voor te zeggen, maar waterdicht is het niet: dolfijnen zijn geen vieze beesten, maar toch zijn er veel mensen die dat niet graag eten, bijvoorbeeld.
Allerlei argumenten over wat wel dan niet “vlees” is, een mens kan er verloren in lopen. Greet hield het op “in het bezit zijn van een centraal zenuwstelsel”. Ja tegen mossels, neen tegen schaap, met andere woorden. En een heel spectrum tussenin: zeer wellicht onder geen enkel beding chimpanzee eten, misschien als het écht niet anders kan een garnaal.
En toen kreeg ik een ingeving. De gedroomde oplossing tegen vegetanismes! Wat geen centraal zenuwstelsel heeft, is niet vies om op te eten! Ha!
Kijk, dit is een –oh here dat beestche– biggetje, waar geen vegetariër aan zou beginnen eten:
Varkens zijn intelligente beesten, ze zien verschrikkelijk af als ze opgekweekt worden, en het is objectief gezien vreselijk vies wat voor lijden er allemaal aan een varkenskoteletje of een speenvarkentje voorafgaat.
Ze zitten in veel te kleine hokken, ze kunnen nergens naartoe, biggen zijn verstoken van de liefde van hun moeder. Ze eten elkaars staarten en oren op, ze worden neurotisch, ze moeten volgepompt worden met medicamenten. Ze krijgen eten dat geen echt varkenseten is, ze worden vetgemest en vetgemest en dan in camions op elkaar gestouwd om geslacht te worden.
Als het goed weer is en ze aan de buitenkant van zo’n doodstransport, zien ze voor de eerste en enige keer in hun te korte leven de zon, en ademen ze voor de eerste en de enige keer in hun miserabele leven de buitenlucht in. Autostradebuitenlucht vol fijn stof, weliswaar, maar toch: voor één keer niet de weeë geur van gangreneus rottende aangeknauwde ledematen, uitwerpselen, machineolie en rauwe miserie die geen varkensprozac kan wegwerken.
MAAR!
Ik heb de oplossing, en ze is zo eenvoudig als ze geniaal is!
De biggetjes, als ze een paar dagen oud zijn, worden humaan verdoofd en geopereerd:
Het hoofd wordt geamputeerd, en de slokdarm rechtstreeks aangesloten op een zuignap met trechtervoedsel. Misschien moet er wel nog een stuk van de hersenen blijven zitten, maar dat zou dan alleen moeten zijn om ademhaling en peristaltiek en zo te regelen — al de rest mag weg (en meteen in de voeding gedraaid worden, geen enkele reden om al die proteïnen te gaan verspillen).
En dan zijn er meteen een hele resem problemen opgelost: die beesten moeten niet meer rondlopen, wat zeg ik? ze moeten zelfs niet meer op hun poten staan: een paar haken onder de voorpootjes, en ze kunnen als (levende!) hespen opgehangen worden, met een tube bovenaan waar eten in gepompt wordt, en een tube onderaan waar afval uitgepompt wordt. Opgehangen op verschillende niveaus: wég plaatsgebrek! Weg agressie! Weg depressieve varken!
En ze hebben geen hersenen meer om af te zien, dus ook meteen wég bezwaar van vegetariërs dat het dingen met een centraal zenuwstelsel zijn! En als die varkensrompen regelmatig met electrische schokken gestimuleerd worden, krijgen we nog extra-kwaliteitsvol vlees ook, vermoed ik!
Meer vliegen in één klap dan te overschouwen zijn!
