Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • Boeken en lezen

    Ik had wellicht al tot in den treure gezegd dat ik graag boeken lees, en dat dat met zo’n Kindle fan fucking tastisch gaat?

    ’t Is al jaren dat ik zeg dat ik zou moeten bijhouden welke boeken ik lees, en er dan zo van die korte reviews bij schrijven en alles, maar dat wil niet echt lukken. Een poging alsnog?

    Ik heb de laaste tijd, even kijken, Stalingrad van Anthony Beevor herlezen: uitstekend, zonder meer.

    En ik ben begonnen aan Midnight Tides, deel vijf van de negen-binnenkort-tien Malazan Book of the Fallen-reeks die ik van plan ben herlezen te hebben tegen dat het tiende boek uitkomt: ’t gaat moeizamer dan ik verwacht had, en ik verlies soms wel eens mijn geduld met Steven Erikson.

    Ik heb gisterenavond en vanmorgen Robert Charles Wilson’s Spin gelezen: ik haal mijn boekenleesaanraders echt wel heel erg vaak bij Martin Wisse, zo één van die mensen die ik al jaren en jaren en jaren mateloos bewonder en met bijzonder veel plezier volg in alles wat hij doet op het internet.

    Tussen de bedrijven door ben ik nog eens herbegonnen aan Hamilton’s Night’s Dawn-trilogie, gewoon als tegengif tegen Malazan: hyper-hyper-gemakkelijk om lezen, namelijk.

    Oh, en ik heb eergisteren op de trein Monstrous Regiment herlezen, wat mij goesting deed krijgen om heel Discworld te herlezen.

    Ah ja, en ik heb even geleden de Millenniumtrilogie van Larson gelezen.

    ’t Was een productieve leesperiode, de afgelopen weken.

    ⁂

  • Skipping

    Ha, het geheugen is een raar ding.

    Ik ontdek graag nieuwe muziek en nieuwe dingen, daar niet van, maar er is zo enorm veel goede oude muziek, en eigenlijk ook zoveel goede muziek die ik al ken en waar ik enorm van kan genieten om ze opnieuw te horen, dat er gewoon te weinig tijd is om nieuwe dingen te ontdekken.

    De laatste paar dagen (weken?) leg ik tijdens het lezen ofwel random het volledige werk van Tom Waits op ofwel random het volledige werk van Steely Dan, ofwel het volledige werk van The Alan Parsons Project EN DAT IK GEEN GEGRINNIK WIL HOREN.

    Dat is muziek die bijna in mijn genen zit, zo dat ik ze ken. En dat ik er van blijf genieten om nu eens oppervlakkig, dan eens aandachtig te luisteren. Nu eens naar de tekst, dan eens naar één instrument, dan weer enkel naar ritme of naar melodie.

    En dan kom ik dus om de zoveel tijd langs de Fall of the House of Usher-suite op Tales of Mystery and Imagination — één van die albums die ik in alle mogelijke media al gekocht heb. Op cassette gezet heb van zodra ik de plaat kon uitlenen uit de bibliotheek, daarna op LP gekocht, en daarna op CD — het was zelfs, samen met twee andere, mijn allereerste CD-aankoop — en daarna ook nog eens digitaal gekocht.

    …maar dus ondanks dat alles, en dat ik die plaat en dat nummer ondertussen al honderden keren moet gehoord hebben, blijf ik bij dat ene stuk muziek verwachten dat het zal haperen.

    Net zoals de plaat van de bibliotheek haperde en een kleine minuut aan een stuk een paar seconden keer op keer op keer bleef herhalen, en dat ik het niet gemerkt had toen ik ze opnam op cassette, en dat ik die cassette jaren zo beluisterd heb. Het moet vijfentwintig jaar geleden zijn dat ik die haperende cassette nog gehoord heb. En toch.

    Het geheugen is een raar ding.

    ⁂

  • links for 2010-09-08

    ⁂

  • We leven in de toekomst, deel kweetniethoeveel

    Vandaag anderhalf uur of zo met drie vergaderd over een strategie die we aan het in elkaar boksen zijn.

    Kijk hier een schema in Illustrator, kijk daar een Powerpoint, oh wacht, ik had hier een scan van genomen wacht ik stuur hem door, oh nu ge ’t erover hebt, ik heb daar een PDF over, hierzo.

    Over en weer schuiven, discussiëren, op elkaars scherm kijken, notities nemen, on the fly aanpassingen, doormailen, doorsturen, hopla hupla.

    Met twee in Brussel en één in San Francisco.

    Hoeveel we het ook doen, ik blijf dat magisch vinden.

    ⁂

  • Tijdsband

    Grmbl. Zelie legde uit hoe ze de tijdsband doen in de geschiedenisles. Euh, werkelijksonderricht. Euh, wereldoriëntatie.

    tot 800 voor Christus: oudste tijden
    800 voor Christus tot 500 na Christus: de tijd van Grieken en Romeinen
    500-1500: de tijd van burchten en steden
    1500-1800: de tijd van vorsten en ontdekkingen
    1800-1945: de tijd van de volkeren

    A mixed bag, vind ik.

    Okay, de term “oudste tijden”, tot daar aan toe — al snap ik niet wat er verkeerd is aan de term “prehistorie”. Maar “tot 800 voor Christus”? Waarom precies, als ik mag vragen? Omdat het het begin is van de Griekse stadstaten en van de Etrusken?

    In mijn tijd was het “prehistorie”, de periode voor de geschreven geschiedenis. En was dat verschillend van plaats tot plaats in de wereld. En voor onze contreien, zo rond de Middellandse Zee, zou dat dan, oh, pakweg, Minos zijn of zo? De 37ste eeuw voor Christus of zo?

    Akkoord dat het onze-contreien-centrisch is, maar 800-500, de tijd van Grieken en Romeinen? En de Etrusken dan? De Feniciërs? Carthago? Of, ik zeg maar iets, Egypte? En wie zegt dat de Romeinen er in 500 mee gekapt hebben? Byzantium heeft het toch nog duizend jaar langer uitgehouden? En was het niet dat ze het zelfs in het Westen niet echt door hadden dat het officieel gedaan was in 476?

    In mijn tijd was dat de Oudheid, dacht ik. Van Kreta en Egypte over allerlei in Mesopotamië en Griekenland en Etrurië tot aan het officiële einde van het West-Romeinse Rijk.

    En dan begonnen gewoon de Middeleeuwen. Die hier “de tijd van burchten en steden” heet. Euh ja. ’t Is een naam zoals een andere, maar het is niet alsof er zowel vóór 500 als ná 1500 geen burchten of steden waren, toch?

    Over de volgende twee ben ik wel meer tevreden. In mijn tijd was dat Nieuwe Tijden en Nieuwste Tijden, en ik weet eigenlijk niet wanneer of wat. “Vorsten en ontdekkingen”, dat dekt wel de lading van toenemende centralisatie en Europese expansie tussen 1500 en 1800, en “de tijd van de volkeren” is een fijne voor het ontstaan van de natiestaat en de uitwassen daarvan tussen 1800 en 1945.

    Het is al jaren dat ik het zo’n beetje vanop afstand volg, de dingen die ze op school doen. Het is het eerste jaar dat het — bij Zelie dus, in het zesde — in het vaarwater begint te komen van wat mij eigenlijk wel interesseert, en waar ik mee wil zijn, en waar we gaan kunnen over discussiëren.

    Wij-hijs!

    ⁂

  • links for 2010-09-06

    ⁂

  • Voorlichting

    Zozie: het jaar is nu ook officieel ingezet op school. We hebben vanavond de twee eerste voorlichtingen gehad: die van het zesde leerjaar (Zelie) en (het einde van) die van het derde kleuterklasje (Anna).

    De derde kleuterklas, die hebben we ondertussen al vier keer meegemaakt, en het zal toch raar doen, nooit meer een kind bij juffrouw Lieve hebben. In het zesde leerjaar gaan ze op bosklas, en is het blijkbaar weer aan het omslaan, dat er misschien binnenkort weer gewoon écht geschiedenis en aardrijkskunde en biologie zal zijn in plaats van die ene pot nat die werkelijkheidsonderrichting of zo heet.

    Oh, en zou er ook opnieuw iets veranderd zijn aan de zinsontleding, en wel in de zin dat er weer sprake zou zijn van ene lijdend voorwerp en een meewerkend voorwerp en zo, in de plaats van wat ze nu hebben (en sla me dood, ik weet niet wat het precies is).

    Allez ju. Everything old is new again, dus.

    ⁂

  • Bananenalcohol

    Ik weet nog niet wat het gaat worden, noch van consistentie noch van uitzicht noch van smaak, maar ik kijk er alvast naar uit.

    Ingrediënten! Nu al: bananen, alcohol (94°, te kopen in de supermarkt), een vanillestok. Binnen een week: suiker en water.

    Bananen, alcohol, suiker

    Manier van werken! Bananen in schijfjes snijden, in een bokaal doen die degelijk afgesloten kan worden, en bedekken met alcohol. In mijn geval was dat 500 gram bananen en 500 ml alcohol.

    Bananen in pot

    Een vanilleboon in twee snijden en erbij doen, en dan een goede week laten macereren op een donkere plaats.

    Klaar om een week te staan trekken

    Het doel: een heldere likeurachtige substantie. Ik ben van plan om er elke dag eens aan te schudden, en dan na afloop het geheel te filteren. Misschien door een fijne zeef, misschien door een koffiefilter. Misschien plet ik de bananen wel eerst. Misschien ook niet.

    Binnen een week doe ik dan een kilo suiker in een liter water, breng ik dat aan de kook tot het een lichte siroop is, en giet ik het nadat het afgekoeld is bij mijn gefilterde alcohol.

    En dan in flessen gieten, nog een kleine week laten trekken, en dan in de koelkast of de diepvries.

    ⁂

  • links for 2010-09-04

    ⁂

  • Armut kennt viele Geschichten

    Slik.

    ⁂

  • Project muziekopvoeding

    De kinderen worden alsmaar ouder, en voor ik het weet kan ik ze niet meer verplichten om naar muziek te luisteren. Ik doe heel erg hard mijn best om ze te indoctrineren, maar ik merk dat ik meer mijn best ga moeten doen.

    Iron Maiden en Black Sabbath, en AC/DC natuurlijk: beginnen bij de basics. Zelie moest toegeven dat Iron Maiden echt wel zeer goed was, en dat Ronnie James Dio écht wel machtig goed zingt. OK, onder lichte druk, en het kan zijn dat ze alleen jáááááaaaa zei omdat ze vreesde dat ik er anders niet mee zou ophouden, maar toch.

    Aan Louis — vandaag trouwens begonnen aan de academie als animatietekenaar — is er vrees ik meer werk. Ik zette AC/DC op:

    En zijn eerste reactie was schaterlachen. Ha, die meneer zingt gelijk dat hij helium heeft ingeademd!

    Serieus. En dat is dan mijn zoon, of wat? Represailles zullen genomen worden. Op een moment dat hij het het minste verwacht.

    ⁂

  • Who knew!?

    Wie zou het ooit bevroed hebben, dat Amaretto en Limoncello en Absinthe (niet van dat zoet bocht, van die echte) en vooral veel bosbessenvodka best uit een kleiner glas dan een gewoon keukenglas gedronken werd?

    Ik niet in alle geval.

    Maar hoort ge mij klagen?

    Juist.

    ⁂

  • Eten

    Het was vanavond eten en (ahem) drinken met het oudercomité van de school. Fijne mensen. Fijn eten. Fijne avond.

    Er is serieus wat te zeggen voor het verenigingsleven.

    ⁂

  • Information superhighway 2010

    Vandaag op het werk een zeer fijne gewoonte opgedaan, denk ik wel zeker: die i van Apple, die is eigenlijk zó verouderd. Dat egoïsme, van ik-hier en ik-ginder, dat is zo erg jaren 1980.

    Neen: de toekomst is cyber. Vervang dus gewoon overal waar er i staat de i met cyber, en de wereld wordt een heel stuk beter.

    Neem nu die iTunes 10: wat een ellende. Grijs en grauw en verouderd:

    Screen shot 2010-09-02 at 21.27.00.png

    Maak het cyber! en het ziet er meteen veel beter uit:

    Untitled-2_04.png

    Alles wordt beter als het cyber is. Hoezee!

    Untitled-3_03.png

    ⁂

  • Studio 100

    Als ze zo stoelendans doen met het verzamelde werk van K3 en Konsoorten: zou een school daar SABAM voor moeten betalen?

    ⁂