-
This pattern library is dedicated to Dark Patterns: user interfaces that have been designed to trick users into doing things they wouldn’t otherwise have done.
-
⁂
-
Zoals BoingBoing het zo treffend verwoordde: Sad Yoda Cat is Sad.
⁂
-
Kijk, een taskbar met een icoontje van mijn weblog erop gepind:
Iets in de taskbar pinnen, dat doet men door een icoon of een Internet Explorertab naar de taskbar te slepen. Ik heb gisteren geleerd dat 38% of zo van alle Windows 7-gebruikers dat doen, en ik was er nogal verbaasd van dat dat getal zo hoog lag.
En kijk wat er gebeurt als ik dan op dat icoontje rechtermuisklik:
Ha! Die tasks! Gemakkelijk te (ahem) implementeren ook: gewoon een stukje code aan de webpagina toevoegen. In dit geval was dat:
<meta name="application-name" content="Tales of Drudgery and Boredom"/>
<meta name="msapplication-tooltip" content="Go naar Michel Vuijlsteke's weblog"/>
<meta name="msapplication-starturl" content="/"/>
<meta name="msapplication-task" content="name=Home;action-uri=/;icon-uri=http://www.vuijlsteke.be/michel/favicon.ico"/>
<meta name="msapplication-task" content="name=Foto's;action-uri=http://www.flickr.com/photos/zog;icon-uri=http://l.yimg.com/g/favicon.ico"/>
<meta name="msapplication-task" content="name=Gentblogt;action-uri=http://www.gentblogt.be/;icon-uri=http://www.gentblogt.be/favicon.ico"/>Bij mij is het een beetje nutteloos, maar bij Amazon bijvoorbeeld doet het wel handige dingen:
En kijk trouwens wat er gebeurt als ik op het icoontje zelf klik:
Zo grappig: de pijltjes krijgen op intelligente wijze op basis van het icoontje van de site automatisch een kleur. Dat was al zo met de achtergrond van iconen in de askbar, en nu hebben ze het doorgetrokken tot de interface.
Geen idee of het een goed idee is – ik vind het uitstekend om een gevoel van “dit is de website, niet de browser” te geven, al kan ik me inbeelden dat het voor sommige mensen verwarrend kan werke: “die knoppen waren vroegen blauw, en nu zijn ze plots paars!” Of nog, als de achtergrond plots rood blijkt te zijn: “oei, hier kan ik die knoppen niet gebruiken want ze staan rood!”
Gho, alhoewel. Ik vermoed dat Microsoft er wel de pleuris zal uitgetest hebben. Ik ben er dus redelijk gerust in, eigenlijk. En als het echt zou mislopen, dan kan men nog altijd dit doen, natuurlijk:
<meta name="msapplication-navbutton-color" content="#kleurnaarkeuze" />Leutig. Meer info op MSDN, voor wie geïnteresseerd is.
⁂
-
Twitter is voor prutsers. Zullen we nog eens van liveblogging doen?
Het programma vanavond:
- 19h-19h30: Welcoming / Fast IE9 food & beverages
- 19h30-20h: San Francisco IE9 Launch Event live streaming
- 20h-20h30: IE9 Beta Demo
- 20h30-21h: Q&A / Hands-on
- 21h-22h00: First impressions / IE9 Desserts
[19u14]
(Maar zo schattig: de meneer van Microsoft is precies wat nerveus.)
(En het is gelijk op een meeting op een groot bedrijf: een hele zaal vol mensen en bijna niemand die echt luistert. De micro wat luider en hopen dat dat een effect heeft? Allez dan.)
(Het heeft niet geholpen, maar wel sympa dat hij zich niet geneert om het in het eentalig Frans te doen.)
[19u17]
(En ook dat er nu pizza toegekomen is, en dat we kunnen eten. Et qu’on aura la possibilité de networker, mhuhu.)
(Koude pizza van het merk Bordkarton-met-ceramieken-rand, maar hey, dat mag de pret niet drukken. Ik heb toch niet al mijn tanden nodig. )
Dat netwerken trouwens: ik vrees dat dat er niet van komt. Ha!
[19u33]
Livestream is begonnen, met een filmpje. Ze waren het even uit het oog verloren en ze kregen de klank niet echt. Niemand ligt er echt wakker van.
Iedereen doet al jaren hetzelfde, zeggen de mensen in het filmpje: let’s try something new. En ook: it’s all about pushing the boundaries. En het is een mooi fimpje, en alles. Ik kan me alleen maar afvragen hoeveel dat moet gekost hebben.
[19u35]
….aaaand we’re live.
Dean Hachamovitch verwelkomt iedereen. Alles begint met Windows en het web, zegt hij. Meer dan een miljard Windowsgebruikers, en de browser is niet meer dan het canvas waarop allerlei sites komen. Sites zijn de ster, de browser mag dat niet meer zijn, zegt Microsoft.
Hoe doen ze dat? Door de hele PC te gebruiken: de grafische kaart voor snellere beelden en dingen, bijvoorbeeld. “Unboxing the web browser experience, zegt Dean.
Internet Explorer 9 komt na 15 jaar browsergebruik, en zoals ze wel meestal doen, baseert Microsoft zich op een stapel data voor zijn design. Data van miljoenen gebruikers.
En dus weten ze bijvoorbeeld zeker dat maar 9% van alle mensen ooit meer dan acht tabs open hebben gehad, maar dat er veel mensen dingen in hun taskbar zetten. En dus nemen ze dat mee: met sites die in de taskbar komen, niet anonieme browservensters.
Sites gedragen zich als applicaties en worden eersteklasseburgers. Ze gebruiken wel de browser, maar de browser verdwijnt in de achtergrond. En, wat wel fijn is, zo’n site in uw taskbar kan veel doen dat andere applicaties kunnen: ook jumplists gebruiken (een Facebooksite zou met een rechtmuisklip op het taskbaricoon allerlei dingen kunnen doen zonder zelfs maar in de eigenlijke webinterface te zitten) bijvoorbeeld, en ook notifications doen bijvoorbeeld (die in Windows 7 trouwens echt serieus uitstekend zijn).
[19u40] oops, technische problemen, flikkerend scherm, tralala we doen alsof er niets aan de hand is
…goed gerief, voor zover ik zie, tot in de details: zo werkt Aero snap (sleep naar rand van venster, snap over volle breedte dan wel halve breedte) ook rechtstreeks met tabs die uit een browser gesleept worden.
[19u45] technisch probleem: de airco zit in de micro
Kleine stek naar Google Chrome: IE9 heeft ook één adresbalk in plaats van twee (voor adres en search), maar standaard stuurt IE9 geen data naar een zoekmachine (tenzij je het zelf zegt dat het moet).
IE9 heeft bijvoorbeeld ook een systeem van applicatiereputatie: ze kijken of links en downloads al dan niet veel gebruikt worden, geen problemen geven, en dingen. Doen links of downloads dat wel, geeft IE9 een gebruiksvriendelijke duidelijke boodschap to that effect. Uitstekend is dat: tegenwoordig zijn het geen rauwe virussen meer die problematisch zijn, wel social hacking en phishing en watnog. En net daar is zo’n reputatiesysteem goed voor.
[19u51] oei, technische problemen: echo echo echo echo (maar ondertussen krijgen we wel warme pizza die niet steenhard is!
IE9 puts the user focus on the sites ites ites ites, not on the browser owser owser owser, en daar pauzeren we de livestream even.
Het moment om wat pizza te eten.
[19u55]
Verder met een andere klankbron, en een uitleg over Bing. Ik vond het fantastisch, Bing, maar ik ben er sinds even weer van weg. De interface is (vind ik) beter dan Google, maar de resultaten zijn niet wat ik verwacht. Oh, en ze hebben nu ook video op de homepagina, en van die enorm zoombare beelden. Proper, maar de search moet wel goed zijn natuurlijk.
Ze zijn in de resultaten teruggekeerd naar tabs bovenaan (eens kijken hoe lang het duurt voor Google dat ook weer klakkeloos copieert, ha! ha!), ze laten de tabs bovenaan plakken als men naar beneden scrollt, en ze doen een soort origamiachtig openvouwen van de zoekresultaten onderaan de pagina.
Oh, en een search op “beach” gedemonstreerd, die dan meteen relevante resultaten geeft (volgens de demogever), en onder meer een leutig geanimeerde faceted search bij et beeldenzoeken. En allemaal in echte html, geen plugins of dergelijke.
— preview van dit alles in Bing vanaf ergens volgende maand. We shall see.
[20u02] Dean is terug. Met voorbeelden van dingen die in IE9 werken. Met rich web experiences die blenden in de desktop experience, dat ze zeggen. En een demovideootje. Een schoon demofilmpje.
Building a more beautiful web, zegt Dean, en daarmee is de presentatie gedaan en mogen we zelf eens gaan kijken.
Vragenmoment: de eerste vraag, en ‘t is al meteen een goeie, is of de Developer Toolbar veranderd is. Geen antwoord.
Wanneer IE6-8 eruit gaan, vraag iemand. Ik vind dat al die mensen die zagen over IE6, eens rap moeten stoppen met zagen. De meneer van Microsoft zegt dat hij ook IE6 zo rap mogelijk weg wil krijgen.
Brice van Emakina vraagt of IE9 zal gepushed worden naar alle Windows 7-toestellen. Nog zo’n belachelijke vraag: ze gaan natuurlijk precies hetzelfde doen als IE8.
Of er een timeframe is voor een release? Neen, zegt de meneer van Microsoft. Zo snel mogelijk, hoopt hij. De platform previews waren ongeveer om de acht weken, en dat zou zo moeten blijven met de beta.
Of er tools zijn om van IE6 te migreren naar nieuwe versies? Zucht. Ja, er zit in IE9 een soort IE6-mode (net zoals die al in IE8 zit, trouwens.)
Of er ooit nog een crossplatform IE komt, voor Mac? Neen, wellicht niet.
Niet veel intelligente vragen, vanavond: de volgende was of Microsoft nog iets gaat doen aan de veiligheid van zijn browser, want daar is toch de laatste jaren een groot probleem mee? AARGH ZWIJG DOMMERIK. Dat hebben ze daarnet getoond, met die reputatiedinges voor phishing en malware, en dat ze in de download manager in mensentaal zeggen wat en hoe.
Of IE9 enkel op Windows 7 zal draaien? Het zal draaien op Vista en Windows 7, maar de typische Windows 7-dingen (aero snap, notifications, etc.) zullen enkel op Windows 7 te zien zijn.
Of IE9 dezelfde embrace and extend-dingen zal doen als in de jaren 1990? Neen, deze keer gaan ze helemaal standaard gaan.
Yo, tot zover. Tijd voor een stuk taart, en naar huis.
En dan morgenochtend die nieuwe IE9 downloaden en de zooi eruit testen.
⁂
-
-
As he approached them, erection waggling before him, four or five of the women in the front rows threw their arms up in the air, seemingly in unison, and screamed loudly.
⁂
-
-
Jan is deze zomer een week — wat zeg ik, minder dan een volledige week — in Oudenaarde bij zijn nonkel en tante gaan logeren. Sindsdien slikt hij klinkers in en doet hij aardige dingen met zijn g en zijn h.
Zoals in: “papa, ha hij dan mee koomn eetn? of gebt hij heen’n ongr?”.
Dat is een virale aandoening, dat West-Vlaams, zegt ik u.
⁂
-
Er was een probleem tussen Zelie en haar vriendin-sinds-het-eerste-kleuterklasje. Al anderhalf jaar aan een stuk.
Vandaag hoor ik dat ze weer met elkaar kunnen lachen.
Het gezicht van Zelie toen ze dat zei: ze zag er zo gelukkig uit, ik kreeg er zowaar tranen van in mijn ogen.
⁂
-
Zo moet het.
⁂
-
⁂
-
Vorige week in de kookwinkel om de hoek: ik was op zoek naar van die potten om advocaat in te doen. En naar een glazen fles van één liter, of twee van een halve liter. Ik drentel wat rond: normaal gezien komt er dan altijd iemand discreet maar behulpzaam vragen of ze kunnen helpen.
Deze keer niet. Het was druk, en ondanks dat stond er een juffrouw aan de kassa minutenlang te grappen met iemand die ze overduidelijk ook buiten de winkel kende. Ik wacht geduldig. En dan wat minder geduldig. En dan begint het me tegen te steken: in mijn fietstassen net buiten de deur stonden er boodschappen in de zon onbewaakt op te warmen, en ik wou gewoon het antwoord op een eenvoudige vraag.
Ik maak gebruik van een stil moment in het gesprek om beleefd te vragen of, sorry, ik hier glazen potten kan kopen. Wat voor potten, wou de juffrouw weten. Ik kwam niet direct op de naam, ik zei iets als “van die steriliseerpotten, glas met een glazen deksel met zo’n ijzeren sluitsysteem (wild handengezwaai ter illustratie) en met van die rubberen ringen om hermetisch af te sluiten, zo van die glazen potten, uweetwel”. De winkeldochter, die met een half oor aan het luisteren was blijkbaar: “euh… tupperware?”
NEEN DOMME KALLE, *GLAZEN* POTTEN GEEN *PLASTIEKEN*, kan ik me nog net inhouden om haar toe te bijten. Ik herhaal mijn handenzwaaiend verhaal, zeg dat ik me meen te herinneren dat het misschien wel eens weckpotten zouden kunnen zijn, enfin, zo van die glazen potten, uweetwel, om krieken op siroop in te steken en zo.
“Nee meneer zo’n dingen verkopen wij hier niet” zegt ze, en in mijn ondertussen echt wel serieus geïrriteerde gemoedstoestand heb ik de indruk dat ze met haar ogen aan het rollen is. Ze verkochten ook geen flessen, en ze wist van ver noch van dicht waar ik dan wél flessen zou kunnen kopen of van die bokalen.
Ik had de indruk dat ze aan het zuchten was, dat ze zo snel mogelijk van mij af wou, dat ze me een dommerik vond, en ik voelde me absoluut niet welkom. Laat staan dat ik me voelde als iemand die daar al sinds jaar en dag klant is, en er nooit buiten komt zonder er geld te verdoen. Ik voelde me erger dan niet geholpen: ik voelde mij achterlijk, en belachelijk, en onwelkom, en — zo ben ik dan wel weer — ik was al meteen zo beschaamd dat ik het eigenlijk niet zag zitten om er zeer snel nog terug te komen, bij de kookwinkel.
Moraal van het verhaal? Men mag nog zó hard zijn best doen om uitstekende service te geven: alle opgebouwde goede gevoelens kunnen met één slechte ervaring totaal uitgewist worden.
*
* *In de Harvard Business Review van deze zomer stond daaromtrent een fijn artikel. Stop Trying to Delight Your Customers, zeggen Matthew Dixon, Karen Freeman en Nicholas Toman, en ze steunen daarvoor op een uitgebreid onderzoek.
Traditioneel gaat men er in de customer service-sector blijkbaar van uit dat bedrijven hun klanten moeten verwennen, verrukken, buitensporig tevreden maken door béter te zijn dan ze verwachten.
Neen, zeggen Dixon en kompanen: mensen verwachten service die goed genoeg is. Of beter: concentreer u op service die goed genoeg is. Toeters en bellen en beter dan verwacht willen zijn da’s allemaal goed en wel, maar zorg ervoor dat de basis goed zit. Waarom?
- gezond verstand: customer service above and beyond the call is (uiteraard) veel duurder dan gewoon degelijke klantendienst
- uit onderzoek blijkt dat exorbitant goede service niet voor meer klantenbinding zorgt dan gewoon goede service
- uit onderzoek blijkt dat van zodra de klantendienst interageert met klanten, er veel meer kans is dat ze de klanten wegjagen dan klanten binden — om dezelfde reden als mijn verhaal van hierboven in de kookwinkel (gezond verstand: dezelfde reden ook dat één verkeerd woord een voor de rest prachtige dag volledig kan verbrodden)
Allemaal gezond verstand (ondersteund door degelijk onderzoek), maar het zijn dus dit soort artikels die een mens moet bovenhalen om klanten ervan te overtuigen dat ze hun eigen gezond verstand moeten volgen. Neen, géén moeilijk te maken en extreem dure toepassing om uw subsidieformulier in vijftien kleuren en twintig lettertypes online met een hyper-wysiwyg-editor te kunnen editeren, maar wél degelijke communicatie waarin je zegt hoe lang het nog zal duren voor er een antwoord komt. Neen, géén dure zakken vol hypermoderne features op uw website als hij zijn basisfunctie niet goed doet en vreselijk traag werkt.
Stom, maar het is nu eenmaal zo: sommige mensen hebben zo’n artikel dat de evidentie zelve schrijft nodig, om de waas van andere consultants uit hun hoofd te krijgen. Mensen die ze bijvoorbeeld het waanbeeld van Amazon in het hoofd gestoken hebben, een bedrijf dat consistent van begin tot einde probeert meer te doen dan de klant ervan verwacht.
En dan krijg ik koortsblazen van een stukje als dat van Steve Denning. Denning verwijt Harvard Business review dat ze in het verleden leven. Dixon, Freeman en Toman, zegt hij, schreven “the silliest of the articles in the current issue”. Hij klinkt echt boos als hij zegt dat het artikel enkel een “quick fix to a traditional command-and-control culture” biedt: voor hem moet een 21ste-eeuw bedrijf net van top tot teen doordrongen zijn van de notie dat de klant moet verrukt worden.
Denning is wél verfrissend traditioneel in de promotie van zichzelf: hier brandt de lamp, zegt hij, bij mijn eigen boek over Radical Management. Ga de pagina gerust lezen, het is om nijdig van te worden(*).
Delight your customers! Conduct work in self-organizing teams! Operate in client-driven iterations! Deliver value to clients in each iteration! Managers should foster radical transparency and nurture continuous self-improvement, and should communicate interactively through stories, questions and conversations!
Jaja, jaja. Allemaal zéér goed en wel. In een soort ideale situatie. Als er ruim tijd en ruim middelen voor zijn, en als iedereen van helemaal onderaan tot helemaal bovenaan eraan meewerkt.
En in stappen.
In kleine, kleine stappen.
Want dat is het met dit soort denkbeelden: uiteraard zou elk bedrijf en elke insteling beter zijn als ze zo zouden werken, maar hoe we van hiér naar dáár raken, is het moeilijkste van al.
Als het op basiszaken vierkant draait, als de mensen elkaar niet voldoende vertrouwen, als de klanten boos zijn, als de service beter kan, als niemand weet wat de andere mensen doen, dan, beste CEO, is het niét het moment om out of the blue te gaan experimenteren met “self-organizing teams” of delight your customers”.
Dat is een recept voor katers, namelijk. Dure katers.
Nee: op zo’n momenten is het tijd om uw gezond verstand boven te halen.
En als zo’n artikel als dat in HBR erbij kan helpen: des te beter. Leve lapmiddelen en quick fixes. Awoert wilde idealisten.
(*) Guilty as charged: ik wind mij op zonder dat ik Dennings boek gelezen heb. Het zou heel goed kunnen dat ik me helemaal vergis in de man, dat zijn boek inderdaad doet wat één van de blurbs ervoor, door iemand van Deloitte, zegt: “Denning goes to the root of the management issues confronting companies today. Focusing on seven core principles, he lays out a pragmatic roadmap for shifting the corporation from a focus on scalable efficiency to a focus on delighting the customer and each other, while achieving even higher levels of productivity.”
Als dat zo is, zou dat fantastisch zijn. Maar mijn punt blijft: veel mensen op het niveau om zo’n beslissingen te nemen, lezen dat boek natuurlijk niet helemaal. Zij zien alleen maar de bullet points staan, en lopen dan met open ogen de soep in.
⁂
-
Veel te vroeg gestorven, Jim Henson.
⁂
-
⁂
-
-
In the first of a three part series, Doug talks about the creation of various effects sequences completed for Blade Runner. In this video, he focuses on creating the opening sequence referred to as the "Hades Landscape".
⁂
-
-
Ik had al een paar liter limoncello — verslavende, verslavende limoncello — gemaakt, en ik ik vond dat zo wijs, dat ik me in nog alcoholhoudende dingen gesmeten heb.
Vorige week begonnen aan bananenlikeur, en die vandaag verder afgewerkt. Om te beginnen een lichte siroop gemaakt: 600 gram suiker, 600 gram water, een minuutje laten koken.
De bananen zagen er na een week in het donker in de alcohol redelijk donker uit — ’t is te zeggen, ze dagen er na anderhalve dag al zo uit, en daarna zijn ze niet meer veranderd van uitzicht:
Uitgieten in een neteldoek, later uitlekken en dan later gewoon ook uitpersen:
De siroop helemaal laten afkoelen, en dan kijken of het bananending troebel werd: neen dus. Het moet zijn dat die neteldoeken degelijk gerief zijn, want onderaan die bokaal zat er redelijk wat prut. Die dus allemaal achterbleef, blijkbaar:
Uiteindelijk gaf het in totaal bijna exact twee liter drank, waarvan hieronder anderhalve (de laatste halve liter zit in een oud waterflesje van een halve liter, wegens geen glazen flessen meer).
Het moet nog een paar dagen rusten, maar ik heb alvast een glaasje geproefd: uit-ste-kend. Niet te zoet (bedankt Bart voor de waarschuwing), niet te sterk, geen weeïge geur of smaak. Wellicht uitstekend bij een dessert.
En daarna ben ik naar de winkel gereden om wat extra alcohol, waarmee ik een goeie anderhalve liter advokaat gemaakt heb. Mbwa! ha! ha!
⁂
-
Yeah baby.
⁂
