Vanavond naar comedy gaan kijken.

Een fles water over mijn hoofd uitgegoten door een extreemrechtse mens. Niet durven zeggen dat Connemara in Galway in IERLAND ligt, niet in Schotland.

En na het optreden zo rap mogelijk naar huis gegaan: mijn Gentse Feesten zitten erop, voor dit jaar.

Meer op Gentblogt, van zodra ik de moed bijeen kan schrapen om er een artikel over te schrijven. Misschien eerst nog wat The Wire kijken.

Toch wel ergens daar helemaal eenzaam bovenaan de lijst van de allerbeste televisieseriethemtunes ooit: Dr. Who, in (bijna) al zijn incarnaties.

Oh, en natuurlijk, Bill Bailey’s Belgian Jazz-versie, Docteur Qui:

Ghu. Kom het tegen. Ik wou Bluetoof aanzetten op de telefoon, en toen zat ik in de netwerksettings, en daar zag ik plots deze staan:

Mhu? Internet tethering? Dat ik met mijn telefoon op zo’n 3G-ding zit en dat mijn computer daar dan ook op kan zitten?

Naartoe gegaan en aangezet:

En dan op de computer de telefoon gezocht en gevonden:

…en toen kon ik op het internet op de telefoon. Niet dat ik omver val van orgasmatisch contentement – ik kon dat helemaal pijnloos met mijn vorige telefoon, vier jaar geleden ook al, en die zetten zelfs een wifi-hotspot op zodat ik kon delen met andere mensen, maar toch.

‘t Is magisch. Als Steve Jobs in de zaal was, had hij het als de tweede komst van Christus omschreven.

Toch raar, vind ik, dat ik er precies nergens iets over gehoord of gelezen had. ‘t Kan zijn dat ik er ergens over gelezen had, natuurlijk.

Whoa. Er komt een vervolg op Avatar: The Last Airbender!

“The Legend of Korra takes place 70 years after the events of ‘Avatar: The Last Airbender’ and follows the adventures of the Avatar after Aang – a passionate, rebellious, and fearless teenaged girl from the Southern Water Tribe named Korra.”

Korra’s quest eventually leads her to Republic City – the epicenter of the world of “Avatar.” A metropolis powered by steampunk-type technology, the city is inhabited by people from all nations. Korra finds that Republic City suffers from rampant crime and is also dealing with an anti-bender revolt. Korra is tutored by Aang’s son, Tenzin, is the ways of airbending. [via]

Is het te laat om iedereen af te raden om naar de film te gaan kijken, en in de plaats de tekenfilmserie nog eens helemaal te bekijken?

Niet dat het een grote verrassing is, maar het is toch maar confronterend dat de toen-eerste minister van Israël het in zoveel woorden toegeeft dat hij nooit van plan was om zich aan de akkoorden van Oslo te houden.

En meer nog, dat hij precies zegt hoe hij ze gesaboteerd heeft, en hoe hij er trots op is dat hij het gedaan heeft.

Het begint pas echt vanaf minuut drie ongeveer.

In het kader van de besparingen zijn we ons dienstenpakket bij Telenet wat aan het verzamelen en verschuiven (smerigheid trouwens dat nieuwe klanten alsmaar dingen krijgen en klanten van het eerste uur nooit niets, maar bon).

Er was een afspraak vastgelegd op 23 juli. Ik kreeg daarnet een telefoon: een sympathieke juffrouw die zei dat ze mij bedankte voor mijn bestelling, maar dat de shake die ik wou zoveel succes had dat ze hem niet meer konden verkopen. Dat ik er wel een andere zou kunnen krijgen eventueel.

Mhu?

Ik begreep het niet goed: internet is internet is internet, dacht ik. Afijn: een minuutje later bleek dat het toch geen probleem was, en dat ik zou kunnen krijgen wat ik wou krijgen. En om dan ook meteen te bevestigen dat er in de loop van 23 juli iemand zou langskomen. Of dat een probleem was? Euh nee, anders zou ik niet gevraagd hebben dat er iemand op de 23ste zou langskomen, misschien?

Dankuwel meneer! Tot ziens!

Dertig seconden later: telefoon van dezelfde mevrouw. Of het eventueel zou passen op 27 juli?

Ik heb gezegd dat het geen probleem was. Maar alleen omdat het zo’n sympathieke stem was.

Jongens toch, Telenet.

Tss, vrouwen en hun gedoe over bevallingen altijd… ze mogen content zijn dat ze geen kiwi’s zijn.

Als zo’n kiwi (de vogel, niet het fruit, welteverstaan) met een ei zit, ziet dat er zo uit, namelijk:

Oh here dat veugelken!

Oh ja, en geen vermelding van kiwi’s zou volledig zijn zonder deze, natuurlijk:

Oh here dat veugelken!

Ooggetuigen zijn wijs. Ahmed ibn Fadlan werd in 921 van Bagdad naar ergens in het midden van het latere Rusland gestuurd, bij de Volga-Bulgaren. En de mens schreef wat hij zag.

Machtig! Hij schrijft over mensen die hij de Rūs of Rūsiyyah noemt: dat ze er fantastisch uitzien, maar ook dat het viezeriken zijn die alleen hun gezicht wassen, en dan nog met een teil water waar iedereen in spekelt en zijn neus snuit.

Het klinkt fantastisch: zo’n mens die uit zo ongeveer de meest beschaafde plaats ter wereld naar Hol Van Pluto, Land Der Vikings trekt – en dan beschrijft hij een begrafenis van een hoofdman. Wohow!

When that man whom I mentioned earlier died, they said to his slave-girls, “Who will die with him?” and one of them said, “I shall.” So they placed two slave-girls in charge of her to take care of her and accompany her wherever she went, even to the point of occasionally washing her feet with their own hands. […]

When they came to his grave, they removed the soil from the wood and then removed the wood, exhuming him <still dressed> in the izār in which he had died. I could see that he had turned black because of the coldness of the ground. They had also placed alcohol, fruit and a pandora beside him in the grave, all of which they took out. Surprisingly, he had not begun to stink and only his colour had deteriorated. They clothed him in trousers, leggings, boots, a qurṭaq, and a silk caftan with golden buttons, and placed a silk qalansuwwah <fringed> with sable on his head.

They carried him inside the pavilion on the ship and laid him to rest on the quilt, propping him with cushions. Then they brought alcohol, fruit and herbs and placed them beside him. Next they brought bread, meat and onions, which they cast in front of him, a dog, which they cut in two and which they threw onto the ship, and all of his weaponry, which they placed beside him. They then brought two mounts, made them gallop until they began to sweat, cut them up into pieces and threw the flesh onto the ship. They next fetched two cows, which they also cut up into pieces and threw on board, and a cock and a hen, which they slaughtered and cast onto it.

 Meanwhile, the slave-girl who wished to be killed was coming and going, entering one pavilion after another. The owner of the pavilion would have intercourse with her and say to her, “Tell your master that I have done this purely out of love for you.”

Euh neen, het loopt niet goed af voor dat meisje.

Lees meer alhier, en geniet van de ene helft van inspiratie voor Michael Crichton’s Eaters of the Dead, dat dan weer het boek is waar The 13th Warrior op gebaseerd is.  De andere helft van de inspiratie was, natuurlijk, Beowulf.

Op twee avonden tijd twee voorstellingen gezien, twee fotoreportagereeksdinges gedaan, en ondertussen zijn de Gentse Feesten ook op Gentblogt begonnen.

Dit was vrijdag: Anna, de musical. Meer info op Gentblogt:

En dan de openingsstoet van de Gentse Feesten:

Nog negen dagen!

Kent ge dat, dat ge ergens enorm goesting in hebt, en er helemaal naar uitkijkt, en dan is het nog niet eens begonnen of het is al verpest?

Wel: hallo Gentse Feesten 2010.

We komen terug van de première van een musical van Kamer 58, het is na middernacht, en als we uit de auto stappen is het zover: een volle dag vóór de eerste Gentse Feestennacht klinken er technodreunen en bassen en van dat onderhuids bijna subsonisch rytmisch gestamp waarvan een mens zijn maag omkeert. Van waar het precies komt? Ondefinieerbaar: zoals wel vaker met dat soort geluid, kan het even goed van de zolder van de buren komen als van vijfhonderd meter verder.

Ik hoop voor het moment heel erg hard dat het een bende zatlappen is van wat verder in de straat, want als het dit wordt de rest van de Feesten, dan zijn ze bij de Stad nog niet klaar met de Centrumbewoners. Wij léven hier hé mensen.

De fucking Hollanders en aanverwanten die het nodig vinden om elke nacht lallend tegen onze gevel te hangen pissen, die neem ik er –met tegenzin– bij, net zoals de klote-hippies en anarchisten-of-hoe-noemen-ze-zich-dit-seizoen-ook-alweer die het nodig vinden om hun djembé te roderen ELKE GODVERDOMDE MORGEN tussen 4u en 7u. Dat zijn individuele mensen die klote-vervelend zijn, maar waar nu eenmaal niets aan te doen is.

Nee: wat tegensteekt, is de Stad zelf. Die elk jaar weer méér toelaat, en het elk jaar weer later laat worden. Willens en wetens. En kom niet al met “we doen ons uiterste best”: neen, ge doet niet uw uiterste best. Allemaal goed en wel voor de omgeving van vermoed ik het Sint-Pietersplein of zo, maar het Baudelopark is ook dit jaar weer de plaats waar de zatlappen het laatste deel van de nacht en het begin van de ochtend “mogen” doorbrengen.

En er is dit jaar weer een extra podium, blijkbaar.

Gnnnn.

Juicht de klokke! Bimbamt den meiboom! Hijst den blauwvoet! Haalt de gouden garve!

Ik kan me in mijn hele leven maar één of twee belastingsbrieven herinneren ingevuld te hebben, maar vandaag heb ik voor het eerst in ja-háren mijn belastingen ook echt ingevuld. Op tijd ingevuld, zelfs!

Met dinges, Taxon Web: de taxonomist in mij was content.

De interfacemens in mij was een eind minder content, bij de verschillende wizards die rare dingen deden bijvoorbeeld, of bij de onduidelijke layout bij tijden, en vooral dan toen ik voor de tweede keer alles mocht invullen omdat alles plots bleek weg te zijn, maar kom. Details. Bygones.

‘t Is ook wel confronterend, zo met de neus in de cijfers zitten. Blijkt dat mijn terugbetaalde kost voor het openbaar vervoer neerkomt op een brutomaandloon. Of dat al die keren dat ik geen nee durfde te zeggen tegen de mensen op straat en dat ik dus ondertussen aan Green Amnesty Handicap Unicef International Peace en watnog ongeveer een half maandloon geef op jaarbasis — ‘t is te zeggen, dat is het bedrag dat ik krijg als ik alle certificaten die ik nog vind bij elkaar optel. En dat ik al vergeten was hoeveel ik gaf aan een kindje in Nepal. Dat wij twee leningen lopen hebben, waarvan zelfs de nieuwste nog in Belgische Frank uitgedrukt werd.

Enfin bon. Ik moet geld terugkrijgen, zei Taxon Web mij, en daar ben ik natuurlijk content mee, ha!

Vanaf dit jaar, denk ik, doe ik het elk jaar. Euh. Doe ik het elk jaar zoals nu: met Sandra naast mij die weet waar de papieren en de facturen en de bewijzen liggen..