Tag: Boeken

In 2053 slagen wetenschappers aan het CERN erin om een techniek te ontwikkelen die reizen in de tijd mogelijk maakt. Of beter: die het mogelijk maakt om een bepaald volume te verplaatsen naar het verleden. Het Vatikaan was één van de grootste geldschieters voor het onderzoek, en kardinaal Pelle, wetenschappelijk adviseur van paus Pius XIII, overtuigt…

Garth Ennis, het is me d’r eentje. In het kort: hoer wordt superheld. Watchmen, maar dan grappig. Probeer het te vinden, en lees. A good time will be had, gegarandeerd. Een mysterieuze alien geeft een random hoer superkrachten, om te bewijzen dat in iedere mens potentieel en held zit die goed zal doen, etc., yada,…

‘t Is science fiction over de nabije toekomst die geschreven is in het jaar 2000, en het is begot nog niet verouderd! Ik schat ergens 2040-50 of zo, met een internet dat niet meer bestaat (virussen hebben alles kapot gemaakt!), met licht hertekende landen en wat militair-industrieel complex, heb ik de indruk, een begin van…

There’s no such thing as a Prime Directive in the Culture. Er is geen geld, mensen hoeven niet dood te gaan, technology is sufficiently advanced dat het net zo goed allemaal magie zou kunnen zijn — en ze zijn niet vies van inmenging in andermans zaken. Het is logisch dat het dan ook wel eens mis…

Premisse: op een bepaalde dag verdwijnen de sterren. En de maan. Blijkt: iets of iemand heeft een soort schild rond de Aarde geplaatst, en buiten dat schild gaat de tijd veel sneller — of beter, binnen het schild is de tijd enorm vertraagd. De moeder van Tyler Dupree is de huishoudster van de Lawtons, een rijk…

Huh. In het begin van het eerste boek zegt Kvothe dat hij zijn verhaal gaat vertellen en dat het drie dagen zal duren om het te vertellen. Dit is dag twee. Het eerste boek was al een beetje disjointed, met erg duidelijk van elkaar afgescheiden onderdelen, maar dit leest nóg meer als een verzameling kortere boeken: Kvothe op…

Zo een raar boek. Objectief gezien, als ik er over nadenk, is het hoofdpersonage, Kvothe,  arrogant en meer dan een beetje Mary Sue-achtig — denk Wesley Crusher maar dan nóg perfecter en nóg beter in alles. En gebeurt er niet zo enorm veel, en is het allemaal nogal clichématig. Maar toch graag gelezen, en toch…

Een degelijk boek, Warbreaker. Geen uitstekend boek, van het genre “blijft mij nog jaren bij”, en zeker geen slecht boek. Een zeer goede intro tot fantasy in het algemeen, en tot Brandon Sanderson in het specifiek. Helemaal geschikt voor tienermeisjes — zonder dat denigrerend te bedoelen. Zoals gewoonlijk bij Sanderson: een wereld met een eigen systeem van…

Journalist Joshua Foer gaat naar een geheugenwedstrijd, zo’n evenement waar mensen de volledige volgorde van een pak kaarten van buiten leren, of duizend getallen na elkaar, of allerlei details over een hele stapel mensen. Hij geraakt erdoor geïntrigeerd en maakt kennis met een aantal van de mededingers. Die vertellen hem allemaal dat zo ongeveer iedereen kan doen wat…

Het vervolg op The Way of Kings stond al een tijdje op de “te lezen”-lijst. Ik heb eerst in de rapte The Way of Kings herlezen, en dan hopla gewoon aan één stuk door Words of Radiance doorgelezen. Redelijk letterlijk “aan een stuk door”, trouwens: ik lag met oorontsteking en koppijn te bed, en tot mijn…

Hoera en bravo! Allegiant is bij deze één van de allerslechtste boeken die ik ooit gelezen heb, en dat wil veel zeggen want ik heb veel boeken gelezen, en véél slechte boeken. Om de één of andere reden besloot Roth in dit boek in plaats van alles uit het eerstepersoonperspectief van Tris te vertellen, afwisselend…

Goeie help. Ik dacht: mevrouw Roth zal in dit vervolg toch een tandje bij steken, met de hulp van misschien een goede redacteur? Ik dacht ook: met wat meer ervaring na dat eerste boek, kan het toch beter worden, nee? Nee dus. Minder dan ééndimensionale karakters, een soort stuitend anti-intellectualisme, TEENAGE ANGST!!! aan honderd per uur,…

Paasvakantie! Geen school voor de kinderen! Er was een vriendin van Zelie in huis, en plots was er besloten om naar een film te gaan, en wel Divergent. Ik had de naam al vaag gehoord, maar geen idee waar het over ging. “Iets met science fiction”, werd mij verzekerd, dus hey, waarom niet, dacht ik. Het…

Nog een bundel kortverhalen. Maar waar de vorige soms meer een verzameling al bestaande dingen leek, die een beetje lukraak bij elkaar gegooid waren, leest dit als een doordacht samengestelde reeks speciaal geschreven verhalen. Het principe is telkens wat de titel zegt: een oud verhaal, opnieuw bekeken. That the Machine May Progress Eternally (Carrie Ryan): een andere…