Ik vroeg mij af waarom ik me slecht voelde. En daarnet ging ik naar beneden en viel het me in: niet omdat ik mijn e-mail niet na had kunnen kijken, deze middag, natuurlijk niet.

Om niet in mysteries te spreken: wij zeggen één ding, zo’n vijf uur geleden lees ik wat andere mensen zeggen, en da’s zowat diametraal het tegenovergestelde. Vervat in vijftien bladzijden schier onontcijferbare taal.

Niet dat het onverwacht was, daar niet van, en akkoord, die advokaten doen ook maar hun werk, maar toch: soms komen die dingen serieus hard aan. Ze zouden daar toch ook wel eens bij stil mogen staan, vind ik.

Ongelooflijk hoe men soms dingen kan wegduwen in zijn gedachten trouwens, ik had het op nog geen twee uur al helemaal verdrongen.

Okay. Dat weten we dan alweer. Op naar verder.