Jaarlijkse archieven: 2024

Ik dacht, ik kijk eens op de interwebs naar psychologen en gelijkaardigen in de buurt. Ha, gemakkelijker gezegd dan gedaan — tienduuzd mensen in de buurt: …maar hoe begint ge daaraan? Ik zie het zó al niet zitten om met mensen te spreken, laat staan onbekenden. Brr.

Ik moet dringend mijn keffiyeh recupereren van bij mijn maat waar het ding al een tijd ligt: tijd om duidelijk te maken wat mijn gedacht is, als ik naar het werk ga. (Okay dat ik al sinds 1989 zo’n ding rond mijn nek heb, maar nu is het vind ik meer dan ooit nodig.) Ik …

Lees verder “Echarpe”

Neen, het gaat niet goed. Een paar maand vakantie, graag. Of pensioen, als dat mogelijk zou zijn. Niet dat het met het werk te maken heeft, maar ik zou graag gewoon in mijn trekzetel en/of bed willen kunnen blijven liggen. Ik ga gedomme nog professionele hulp moeten inroepen als het zo voort gaat.

Teleurstelling. Een ging vannamiddag een meeting zijn waar ik eigenlijk al een tijd naar uitkeek, maar een belangrijke protagonist in de meeting was ziek en dus is het uitgesteld. Het moest onder meer gaan over iets dat niet 100% dringend was vorig jaar, maar dat nu eigenlijk wélel begint te nijpen. In de zin dat …

Lees verder “Toch geen meeting”

Het begint weer warm weer te worden. Ik ben daar hard tegen. Ik onderscheid drie fases: Het was vandaag in de buurt van fase 2. Bah.

Ik had beloofd een stukje te schrijven en natuurlijk was ik dat al maanden uit het oog verloren tot ik plots een herinnering kreeg. En dan was ik beginnen schrijven maar kwam er werk en leven tussen en dreigde het weer naar ‘morgen of zo’ te verhuizen. En kreeg ik een mail of het vanavond …

Lees verder “Huiswerk”

We zijn naar een afscheidsplechtiging geweest vanmorgen. Het was iemand die enorm geliefd was, maar op het einde niet meer écht dezelfde persoon was. Alzheimer: ik weet niet hoe ik ermee zou omgaan. Zeer slecht, denk ik. Mezelf verliezen, en weten dat ik mezelf aan het verliezen ben, weten dat ik week na week verder …

Lees verder “Afscheid”

Het is weer het einde van de week en ik ben helemaal op. Niet dat ik mij overwerkt heb of zo, maar wel dat er een zekere lassitude ingezet is. Dingen die niet zo vlot gaan als een mens zou verwachten. Misschien toch eens denken aan wat vakantie. Misschien toch. Ik geraak ook voor geen …

Lees verder “Leeg”

Ha, het was nog eens lang geleden: vandaag een korte workshop gedaan. As it turned out heb ik niet verschrikkelijk veel bijgeleerd, maar dat is dan ook niet altijd de enige bedoeling. Wél dat we met een groep mensen in de gewoonte raken om met elkaar te communiceren en samen na te denken over oplossingen. …

Lees verder “Workshop”

Ik dacht, ik doe nog eens een stemtest. Niet dat ik mij door zo’n stemtesten laat beïnvloeden, want ik stem toch mijn eigen goesting (na onderzoek van de kiesprogramma’s en met in het achterhoofd wat mensen vorige keren beloofd hebben en uiteindelijk gedaan hebben, en ook met mijn eigen buikgevoel van hoeveel ik de mensen …

Lees verder “Stemtest”

Toch zeer vervelend, jicht. Maar ik heb de indruk dat het niet erger aan het worden is, dus dat wil zeggen dat ik kan verwachten dat het binnen een paar dagen gedaan zal zijn. Het alternatief is dat het nog erger wordt, en dan hang ik er gemakkelijk meer dan een week aan.

Eergisteren een beetje last aan mijn voet, gelijk dat ik ergens tegengelopen was. Gisteren opgestaan met mijn voet gelijk dat ik er een specifieke turnoefening mee gedaan had die ik nog nooit gedaan had en nu helemaal stijf was. Vannacht wakker geworden van de pijn. Jazeker: jicht! Maar op een plaats waar ik het nog …

Lees verder “‘t Is nu dat verdriet”

Ik ben in het algemeen –wegens redenen– kwaad op Nederlanders en Antwerpenaars, maar dat wil niet zeggen dat ik kwaad ben op alle individuele Nederlanders. Zo is de mens achter Life in Jars? één van de zeer weinig mensen waarvan ik Engels met een Nederlands accent verdraag. Ik ben al eeuwen een onvoorwaardelijke fan van …

Lees verder “Leve Life in Jars?!”