Tales of Drudgery & Boredom.
Het was even moeilijk vorige week, en ik was bang dat ik geen onderwerpen zou vinden om te filmen.
Maar uiteindelijk viel het nog wel mee. Eerst heb ik wat mieren eten gegeven:
En kwamen er zowaar heelder zwermen zwarte vliegen uit de grond:
En dan had ik wat slakken bij elkaar:
…maar op het einde van de week was er echt zeer zeer weinig te zien. Ik hoop echt op nieuws volgende week.
⁂
Ik heb vandaag een kookfilmpje opgenomen, en ik ben eens benieuwd of het in orde komt als ik het monteer.
Wel iets raar, dat filmen: vandaag heb ik mijn fototoestel nog eens bovengehaald en een poging gedaan om een foto te nemen in den hof. En wil te ge wat weten? Dat ging gewoon niet. Ik had er voor geen meter de handeling niet meer voor. En mijn rug wou niet mee. En ik miste een degelijk scherm om te zien wat ik aan het doen was.
Maar dat is niet zo erg, dat is gewoon liefhebberij. Ik sta onder zware druk! Morgen moet ik genoeg opnames hebben om maandag een tuinsafari-filmpje te hebben! Ik heb geen voorraad meer, en ik heb geen idee of het gaat lukken om beelden te hebben!
En de lieveheersbeestjes die ik op het internet gekocht had, zijn nog niet geleverd — ik had hard gehoopt dat dat fijne beelden ging geven met de bladluizen, maar neen dus. (De nematoden tegen de naaktslakken, dat is dus zero spectaculair, gewoon poeder in water doen en dan gieteren over de planten.)
Ik hoop op wat spinnenbeelden morgen.
⁂
Ik dacht dat er weinig of niets gebeurd was deze week op het werk, maar da’s dus niet waar, dit is gebeurd deze week op het werk (het lichtblauw op de laatste dag is gepland werk voor zaterdag (jaja, overuren)).
Ik was, vóór deze quarantaine, al van plan om een week of zo vakantie te nemen in de paasvakantie, en ik denk dat ik mij daar ook maar ga aan houden. Ik ben echt zeer moe. En dus niet dat ik overdreven veel heb moeten werken of dat de druk enorm was of zo, gewoon: moe.
’t Is echt raar, want ik heb in jaren niet meer zo veel na elkaar lang kunnen uitslapen als nu: elke dag om 9u uit bed in plaats van om 6u te moeten vertrekken, ’t is een enorm verschil. En toch.
Maandag nog werk, maar misschien dinsdag en de rest van de week vakantie. Misschien. Zien wat er haalbaar is, qua projectwerk en zo.
⁂
Het heeft zijn voordelen en het heeft zijn nadelen, werk hebben. Enerzijds kan ik werken en word ik betaald en alles, anderzijds zie ik allemaal mensen rond mij die heel de dag min of meer kunnen doen wat ze willen, en dat zou toch ook wel geestig zijn.
En dat thuiswerken is ook allemaal dat niet: online meeting na online meeting, dat is vermoeiend. En mijn huis is niet meer mijn huis maar tegelijk mijn huis en mijn werk, en dat is ambetant.
Ik kijk elke dag opnieuw uit naar de laatste meeting, en naar het moment dat het 17u15 is en de riem af gaat.
En het weekend duurt elke week wat minder lang. Hm.
Voor de rest: geen idee hoe het zal gaan eens die quarantaine gedaan zal zijn. Hm.
Hm.
⁂
Ik haat 1 april. Ik heb niet één 1 april-ding uitgehaald of uitgehaald weten zijn vandaag. Dat maakt mij niet ongelukkig.
⁂
Het is weer woensdag, en ik weer niet waar de week naartoe aan het gaan is. De dagen vloeien in mekaar over. Morgen is een drukke dag met veel vergaderingen, en dan is het al donderdag en is de werkweek in principe gedaan.
Ik zeg “in principe”, wegens dat we op het werk naar een nieuw platform overgaan, en dat dat nog een paar voeten in de aarde zal hebben.
En daarnaast heb ik nog een website op te zetten. Hrm. Druk niet-werk-weekend voor de boeg. Ik denk dat ik nog eens een paar dagen vakantie neem daarna.
⁂
Allemaal vuile beesten in den hof. En foto’s van mijn fototoestel van toen mijn goede lens nog niet gestolen was door dieven.
En dat ik nog altijd enorm graag een MPE-65 zou willen hebben. Dat ik er zelfs een Canon voor zou kopen.
⁂
Zo wijze beesten, raven.
⁂
Voilà, eerste dag dat het echt bijna helemaal rustdag is. Geen filmpjes te monteren, geen dingen voor het werk te maken, geen vergaderingen, geen teksten te schrijven, geen niets.
Ik heb wat verdere gekeken naar Star Trek Voyager. Ik zit aan aflevering negen van seizoen zes. Nog anderhalf seizoen en Voyager is ook gedaan, en dan zijn het alleen nog de moderne Star Treks die ik moet bekijken om ze allemaal te hebben herbekeken.
Ik denk dat ik eerst nog eens een kookfilmpje begin te filmen. Eentje voor volgend weekend, wegens dat het van lange adem is.
Zondagnamiddag was cirQ Bingo, trouwens, en dat was zo geestig. Allemaal naar Facebook om te kijken, volgende week!
⁂
In De Morgen stond een artikel waar het over Warren Zevon’s Splendid Isolation ging.
Wat een fantastisch nummer toch, van een ongelooflijk plaat.
Ik denk dat ik Transverse City zo ongeveer het hele jaar 1990 op elkaar had staan, en ik ben bijna zeker dat ik de enige student rechten was die Run Straight Down’s achtergronddrone van buiten mee kon zingen (4-aminobiphenyl, hexachlorobenzene, dimethyl sulfate, chloromethyl methylether, 2, 3, 7, 8- Tetrachlorodibenzo-para-dioxin, carbon disulfide, dibromochloropane, cholorinated benzenes, 2- nitropropane, pentrochlorophenol benzotricholoride, strontium chromate, 1, 2- Dibromo-3-chloropropane).
Het was al een paar jaar na de echte glorietijd van Cyberpunk, maar het blijft er in mijn hoofd wel voor eeuwig mee geassocieerd.
Splendid Isolation.
Ik wou dat dit altijd kon blijven duren maar ook dat ik gewoon op pensioen was.
Want ik ben dus niet gemaakt om thuis te werken, weken aan een stuk. Ik heb nu, dit weekend, meer stress dan vroeger toen ik nog de trein moest nemen op maandag. Vraag mij niet waarom, maar het is zo.
Ik denk dat het eerste dat ik doe als we weer mogen gaan werken, twee weken vakantie pakken is.
⁂
Ik had nog nooit een zwarte vlieg zien geboren worden. Ongelooflijk.
⁂
⁂
Springstaartjes vandaag.
⁂
Gisteren was ons internet op.
Ons internet is natuurlijk elke maand op tegen het einde van de maand, maar in tijden van nu is het echt wel lastig als het internet op is. Videoconferenties aan nul snelheid, dat is niet zo geestig.
Ik was er eigenlijk wel verbaasd van, dat het internet uitgevallen was:
…maar het venijn zat in de exacte bewoording, natuurlijk: “klanten met een volumelimiet” krijgen dubbel zoveel internet. En ons abonnement heeft zogezegd geen limiet, dus ah ja, dan kan die limiet niet verhoogd worden ook natuurlijk hé.
“Onbeperkt internet” is al een tijdje in de praktijk “750 GB” (behalve de daluren, maar dan moet een mens in bed liggen en niet op het interwebs). En met twee volwassenen en vier grote kinders die ook heel de tijd netflix en games-updates en youtube doen, is het blijkbaar onbegonnen werk om het verbruik onder die 750 GB te houden.
Ik dus bellen naar Telenet, om te vragen of ze echt niets kunnen doen. Is er écht geen beter abonnement, ik wil gerust meer geld betalen, maar serieus gasten, écht?
Neen, zei de meneer aan de supportlijn. Dat hij het ook erg vindt, ja. En dat hij het zeker erg vindt dat de communicatie zo onhandig was, over dat verdubbelen voor iedereen behalve mensen zoals wij.
Maar! Dat er een mogelijkheid zou zijn om eventueel een business-abonnement te nemen. Dat is dan echt echt ongelimiteerd, als is het ook wel serieus duurder natuurlijk.
Na een paar valse starten en afgekapte telefoongesprekken, kreeg ik uiteindelijk iemand van de businesskant aan de lijn.
Heel het probleem uitgelegd, zij kijkt na welk abonnement ik heb — een vaste lijn, televisie, Fibernet XL. Oei, Fibernet XL, da’s al een heel oud abonnement gelijk? Jaja, een heel oud abonnement.
Kijken naar een businessabonnement dat alles doet dat ik nu heb… even narekenen… en dat komt in euro per maand op…
AHEM.
Mijn abonnement was zó oud, en de prijs was al zó lang niet meer aangepast, dat mijn écht onbeperkt en vele keren sneller businessabonnement een heel stuk goedkoper is dan wat ik had.
Serieus.
Echt.
Gasten.
⁂
Collega Johan had er een theorie over: met dat we allemaal virtueel zijn tegenwoordig, doen mensen maar een aanslag op uw kalender. Waardoor het allemaal veel drukker lijkt dan anders, met hak op de tak en allemaal disjointed vergaderingen.
Meetings over de computer zijn bovendien op de één of andere manier toch vermoeiender dan echte meetings, en als het workshops zijn, is het helemaal zoeken naar manieren om het ook nog haalbaar te maken voor mensen die niet noodzakelijk goesting hebben om allerlei dingen te installeren. Laat staan dat iedereen zomaar dingen kan installeren op zijn/haar machine.
En vergeet helemaal observaties van gebruikers of veldstudies: ergens in een controlekamer of op een werkvloer naast de mensen gaan staan of zitten. Nope. No can do.
’t Is dan zoeken naar manieren om daarrond te werken, maar niet evident. Niet evident.
Verder vandaag op cirQ-live-delay-tv… (Zie ook hoe on point mijn thumbnails zijn, en zie ook op LinkedIn en Instagram dat ik mijn beroep heb aangepast naar influencer.)
Tuinsafari deel 2!
En update van de werkzaamheden in ons huis!
En een kookprogramma!
En om af te sluiten: ten second of techno!
⁂