Tales of Drudgery & Boredom.
Ik heb twee dozen Kleenex en een volledige WC-rol opgesnotterd dit weekend, maar zie: het is bijna maandag en ik ben weer bijna klaar voor de werkweek.
Voor de rest heb ik net de eerste drie seizoenen van Peaky Blinders gezien, ben ik daar niet ontevreden over, en tel ik af naar een werkende douche op het tweede verdiep (hopelijk deze week).
En dan naar een nieuwe badkamer en slaapkamer. Zeer misschien nog dit jaar.
⁂
We hebben eigenlijk al sinds 2016 een offerte lopen voor een nieuwe voordeur. De laatste troepenbeweging daar was dat alles doorgegeven was aan de schrijnwerker, maar dat die niets meer van zich heeft laten horen.
(Dezelfde schrijnwerker die ons vorige keer ook drie jaar had laten wachten, en dan uiteindelijk wel goed werk geleverd heeft, maar toch: drie jaar is een beetje lang.)
Dusja, een voordeur. Het zal er één dezer van moeten komen, want met de voordeur die we nu hebben, zijn er een paar problemen:
Ze is lelijk, ze rammelt, ze isoleert niet, ze heeft een klink aan de buitenkant en ik haat het dat mensen zomaar binnen kunnen komen zonder bellen als de deur niet op slot is.
De nieuwe deur, hadden we drie jaar geleden afgesproken, wordt een dubbele deur met een 3-puntssluiting en een aanslag onderaan. Er zullen twee ramen in zitten (dubbel glas, vermoed ik, en dooschijnend in plaats van doorzichtig?) die naar binnen open kunnen zodat ze gekuist kunnen worden aan de buitenkant. Vóór het glas komt er smeedwerk. Aan de binnenkant komt een klink, aan de buitenkant een trekker in het smeedwerk verwerkt. Ah, en een brievenbus aan de buitenkant ook.
En we zijn vrijdag naar een smid gegaan! Dit is de leuning die hij aan een trap had in zijn voorplaats, en dat is al direkt gelijk wij het smeedwerk zouden willen zien:
Dat zou niet verkeerd zijn, denken we. Een blauwe deur in een lichte gevel met iets art nouveau-achtig geïnspireerd van traliewerk erin. Misschien iets gelijk dit, bijvoorbeeld:
⁂
Dat gevoel in uw keel van hola, niet goed?
Dat dus.
Ziekte! Valling! Koorts! Snotteren! Hoofdpijn!
Natuurlijk kies ik wel mijn momenten: op een dag dat ik vakantie gepakt heb, en juist vóór het weekend. Gah.
⁂
Ik had een kaart voor de wereldpremière van het nieuwe seizoen Standaard Koekhandel.
Maar ik kwam thuis van het werk en ik had plots geen goesting meer om tussen mensen te zitten. En dus is Sandra in mijn plaats gegaan.
Ge hebt dat soms, van die dagen, dat ge geen goesting hebt om mensen te zien. In mijn geval is dat alle dagen, maar bon. 🙂
Ik zal seizoen drie wel online zien.
⁂
Woensdag ging de douche afgewerkt worden.
Ik ben thuis blijven werken om de mensen binnen te laten en om te helpen waar ik kan.
De mensen zijn niet gekomen.
Ik ben triestig.
⁂
Hoera! Ik ben zo content dat ik een internationale man ben!
Ik heb dat gevierd door om 6u op te staan, met een kapotte velo naar het station te fietsen, de trein te nemen om 6u38, de (onverwarmde, ijsbijtend koude) bus in Brussel te nemen om 7u30, op het werk toe te komen om 8u15, te werken tot 16u15, de bus te nemen om 16u30, de trein te nemen om 17u30, met de kapotte velo naar huis te rijden, thuis te komen om 18u30, eten klaar te maken, en op Youtube te kijken naar Charlotte Banner en hoe ze een 19de-eeuws corset maakt.
Hoezee! Wedden dat geen enkel van mijn familieleden mij een gelukkige feestdag wenst?
⁂
Goddammit. De elektrieken velo heeft het weer eens opgegeven. De versnellingen werken maar half meer en de motor werkt al twee dagen niet meer.
Zucht. Ik zal dan maar eens beginnen sparen voor een nieuwe elektrieken velo, zeker?
Dedju.
Misschien dat het binnen een paar dagen over gaat en dat de motor weer werkt. Ik vermoed van niet, maar een mens kan maar hopen.
⁂
Ik dacht, ik spendeer eens een zondagnamiddag aan The Crown kijken: seizoen drie was uit, en Netflix sloeg er mij al een tijd mee om de oren, dus hey.
Tien afleveringen later: ha ja. Een zeer zeer zéér disfunctionele familie hé. En och here Prins Charles.
En goede acteerprestaties (leve Olivia Colman en zeker leve Tobias Menzies!), en decors, en verhalen, en hoe dichter het bij mijn eigen leven komt, hoe meer benieuwd ik eigenlijk ben. Ik las dat de Prinses Diana al gecast hebben en alles.
⁂
Het vierde seizoen van The Man in the High Castle (via Amazon) zit er op!
Acteerprestaties en alles, en spannend, ook. En ik heb op een bepaald moment zelfs enorm hard luidop moeten lachen, wel een halve minuut lang, wegens zó onverwachte plot twist.
Het is wel degelijk het einde van het verhaal, en ik ben zeer content dat het niet de Iron Skies-versie geworden is: seizoen 4 was meer een reeks karakterstudies dan iets anders.
Ik ga niet spoilen — of misschien dit: het eindigde niet zoals ik verwacht had dat het zou eindigen, een big budgetserie anno 2019. Ik werd er niet ongelukkig van. Degelijk einde van een degelijke reeks.
⁂
Behalve op Claire van Bon Appétit, ben ik ook al zeer lang verliefd op Bernadette Banner.
⁂
Eerst was er Watchmen op papier. Ik heb het gelezen eind jaren 1980, begin jaren 1990, en ik was ervan omvergeblazen.
En dan was er een meh film.
En dan hoorde het internet van Damon Lindelof dat hij een pilot voor een serie zou maken. Op deze manier hoorde het internet dat, in een lange brief van vijf pagina’s op Instagram:
Een Watchmen-serie die niét het origineel verfilmt maar iets nieuws doet:
We have no desire to “adapt” the twelve issues Mr. Moore and Mr. Gibbons created thirty years ago. Those issues are sacred ground and they will not be retread nor recreated nor reproduced nor rebooted.
Door iemand die een echte fan is. Ik keek er zeer hard naar uit.
We zitten ondertussen aan aflevering vier. Ik vind het een uitstekende serie. Al dat gebeurd is in het boek, is gebeurd, en het verhaal speelt zich af in 2019. Met thema’s voor 2019 en niet voor de jaren 1980. Met zeer, zéér veel verwijzingen naar het boek, zowel naar inhoud als naar vorm. Maar iets helemaal nieuw.
Ik weet niet of het bekijkbaar is voor mensen die niéts afweten van Watchmen (ik vermoed van wel), maar mensen die het boek gelezen hebben, gaan hard van de serie genieten, denk ik.
Ik hoop dat het goed blijft. Ik hoop dat zeer hard.
⁂
Mobile first? Neen gij, bij De Standaard is het anno 2019 nog niet eens digital first.
Kan iemand bij De Standaard in ‘s hemelsnaam iéts doen aan die áltijd verkeerd geplaatste pull quotes? Op web is het totaal onleesbaar wegens in hetzelfde lettertype als broodtekst, maar ook in de app is het enorm irritant:
⁂
Er was een tijd geleden een workshop, die we serieus hadden voorbereid. Omdat we die workshop hadden en omdat we die serieus moesten voorbereiden, hadden we weinig tijd voor een ander deel van het werk bij dezelfde klant. Dus hebben we ná de workshop meer gewerkt voor dat ander deel van het werk, en zijn we eigenlijk pas nu weer herbegonnen met het deel werk van de workshop.
En wat nu zeer raar is: het lijkt alsof de weken voorbijvliegen en dat die workshop ondertussen al maanden geleden is, maar eigenlijk is het nog maar vier weken geleden.
Ik kan daar niet goed bij met mijn hoofd. Want deze week is ook alweer bijna voorbij.
Het helpt er niet bij, denk ik, dat we tegenwoordig grote maandelijkse conference calls hebben met de helft van de wereld: daardoor lijkt het elke periode van vier weken alsof we één week aan het bekomen zijn van de call en anderhalve week naar een nieuwe call toeleven, en een dikke twee weken ertussenin om het echte werk te doen.
En binnenkort gaan we twee van die werkschema’s hebben, met elk hun maandelijkse call, over onderwerpen die dicht bij elkaar aanleunen maar toch ook niet echt helemaaal. Dat wordt interessant.
⁂
Zot.
Er is, zoals meermaals op het internet gezegd wordt, geen verschil meer tussen “echt” nieuws en satire. (Niet dat Carlson er hier niet mee aan het lachen is, maar er zijn dus mensen die dat wél serieus nemen. Ick.)
⁂
Als die Disney+ minder dan tien euro per maand kost, dan neem ik een abonnement. Denk ik.
⁂