Tales of Drudgery & Boredom.
Voilà, dat hebben we dan ook weer gehad: de boudin basque is opgegeten.
Dit zat er in de loop van vorige week in mijn brievenbus:
En dit lag vanavond in de pan (x8):
De kinderen waren, dat was te verwachten, niet onder de indruk. Misschien dat ik net iets te vaak herhaald heb dat het een mengeling van varkensbloed en slachtafval van varkenskoppen was. 🙂
Ik vond het heel lekker. En de gekaramelliseerde appels erbij ook.
⁂
We hebben ondertussen in de badkamer aangesloten water voor de douche en de wasbak en het bad en het wc, en electriciteit in alle gelijk twintig stopcontacten verdeeld over bad- en slaapkamer.
Er staat ook één kant van de muur tussen de badkamer en de slaapkamer, en er zijn knopen doorgehakt (kleine knoopjes) over het plafond: er komt iets van geluidsisolatie tussen onze kamer en de bovenverdieping, we hebben besloten wat voor verlichting er komt (slik, de prijs), en we komen dichter bij de exacte soort hout dat de vloer in de badkamer zal zijn.
⁂
Het is nog geen Coronavirus, maar voor de rest zijn we hier met twee in huis ziek met snottering en hoofdpijn en hoesten en alles erop en eraan.
Ik doe dat anders nooit, maar ik heb een dag ziekteverlof genomen. Het zou écht niet gelukt zijn om te werken.
⁂
Parasite, ik kan daar kort over zijn: meh. Niet mijn ding. Er zat meer in. Het was te rap gedaan. Het einde, toen het kwam, was bleh. Het lag er allemaal wat te dik op.
Jojo Rabbit, daarentegen: fantastisch. Wat een ongelooflijk goeie film. Triestig en hartverwarmend tegelijkertijd, en miljaarrr wat een goeie hoofdrol van Roman Griffin Davis. Elf jaar, en hij zou verdomme een Oscar moeten gekregen hebben. Alle acteurs zijn goed, van Thomasin McKenzie als een geloofwaardige zeventienjarige over Taika Waititi als Hitler-de-ingebeelde-vriend en Sam Rockwell als de gedesillusioneerde soldaat en Alfie Allen als te dom om te helpen donderen en Rebel Wilson als fanatieke nazi tot natuurlijk Scarlett Johansson als de moeder die ook maar haar best doet en een eventjes hilarische Stephen Merchant als hoofd van de lokale Gestapo.
Muziek uitstekend, kostuums en setdecoratie heerlijk, regie ergens tussen magisch realisme en Mel Brooks: meer dan serieus aangeraden. Echt zeer zeer goed.
⁂
We hebben al 2.25 muren staan. Het laatste 0.75 muur zal er pas komen als het bad in de badkamer geraakt is.
De planning is dat het eind deze maand allemaal klaar zou zijn, en zo op het eerste zicht is dat niet noodzakelijk helemaal onrealistisch.
Het plafond in de slaapkamer aan de ene kant van de balk wordt rechtgetrokken, wegens dat er kasten van vloer tot plafond komen. De andere kant blijft gewoon scheef. En het hele plafond in de badkamer wordt ook rechtgetrokken omdat het anders geen zicht zou zijn.
⁂
Ingrediënten: Sandra was nog nooit naar Berlijn geweest. Wij hebben daar een vriend wonen. De kinderen gaan op kamp in juli.
Voilà, meer heeft een mens niet nodig om een vakantie naar Berlijn te boeken. Tien dagen in juli.
Ik heb het daar al gezien in Berlijn, maar een oude vriend nog eens in ‘t echt zien is altijd wijs.
Er zal daar wel niet zoveel veranderd zijn sinds begin 1989 zeker?
⁂
Ik heb al redelijk wat familie in mijn stamboom zitten, dus het is zeer zelden dat ik verrast ben door de “ontdekkingen” van de verschillende websites waar ik een account heb.
Maar ziet! Vanmorgen dus wel!
Ik kreeg mijn wekelijkse ” Goed nieuws! We hebben nieuwe DNA Matches voor u ontdekt!”-mail van MyHeritage, en op het eerste gezicht was het een zoveelste net niet-wegens-Joods-situatie:
0.6% gedeeld DNA (45.2 cM) duidt op de volgende geschatte verwantschap: 3e graad neef – 5e graad neef
Het probleem met Joodse voorouders is dat ze, ver genoeg terug in de tijd, allemaal veel sterker met elkaar verwant zijn dan mijn andere voorouders. En dat ik dus, op DNA alleen gebaseerd, vele (véle) duizenden ‘matches’ heb, die er eigenlijk niet echt zijn.
Maar nu was het mogelijks anders, want er was een gemeenschappelijke familienaam in onze voorouders — Jarzabek, de naam van mijn grootmoeder. Nu is dat geen zeer speciale voornaam bij Poolse Joden, maar het begon verdacht interessant te worden als ik zag dat er ook gedeelde plaatsen waren in de voorouders — onder meer Częstochowa maar ook Kłobuck, waar mijn grootmoeder vandaan kwam.
Ik dus naar de openbare stamboom van die meneer, een Fransman van 70 jaar, gaan kijken.
Op het allereerste zicht teleurstelling wegens geen enkele naam die overeenkomt met de Jarzabeks die ik ken. Wel een hele reeks Zygielmans, waar ik er ook wel een paar van heb staan, maar dat was het.
Ik had even wat hoop toen ik Mordka Jarzabek zag staan (Mordechai, de naam van de vader van mijn grootmoeder) en toen ik zag dat hij overleden was in 1934 (wanneer mijn overgrootvader ook gestorven is) — maar de geboortedatum was fout: 1848 voor zijn Mordka, 1879 voor mijn voorouder.
…en dan zag ik de ouders van Mordka Jarzabek in de stamboom van de meneer uit Frankrijk: Pawel en Dwarja Jarzabek. De grootouders van mijn overgrootvader waren Pawel Jarzabek en Dwoira Tensberg. En ik wist maar van één zoon af, Szymon Jakow. Zijn geboortedatum heb ik niet, maar wel die van zijn vrouw, Gitla Rajngewerc. En die is 1856, en dat is ruwweg dezelfde generatie als de Franse meneer zijn Mordka. En er komen enorm veel namen overeen ook, zoals een mens zou verwachten in familieverbanden met nonkels en tantes en al.
Dus hoera! Ik heb een hele tak van de familie bij gevonden! Een broer van mijn betovergrootvader en daar de afstammelingen van!
Als ik het in een rapportje trek, ziet dat er zo uit (opgelet, groot!):
Al wat groen is, is nieuwe familie. De meneer die mijn DNA-verwant is en mezelf zijn in het rood omlijnd; hij is mijn neef in de vierde graad — de zoon van Rachel Zygielman [tante vierde graad], dochter van Juda Zygielman [grootoom derde graad], zoon van Ruchla Jarząbek [overgroottante tweede graad], dochter van Mordka Majer Jarzabek [betovergrootoom], broer van Szymon Jakow Jarząbek, mijn betovergrootvader.
Ha!
En ook, op een meer sombere noot: het is echt wel ongelooflijk hoe zwaar de oorlog heeft in gehakt op de familie. Het kan zijn dat er meer zijn, maar in het donkergrijs alle mensen waarvan redelijk zeker is dat ze in de holocaust zijn omgekomen.
Wreed. Dat zou zó een grote familie geweest zijn jong.
⁂
De treinen waren afgeschaft en er was te veel wind buiten, dus ben ik thuis blijven werken.
Als het hier afgewerkt zal zijn, zal dat zo een plezier zijn, dat thuiswerken!
(En als ik een nieuwe bureaustoel heb, want het ding dat ik nu heb heeft geen rugleuning meer en dat is redelijk tegenstekelijk na een hele dag werken.)
⁂
We hebben niet veel meubels meer nodig in huis. Eigenlijk hebben we al alles dat we moeten hebben.
Maar als het ideaal zou zijn, zouden we een nieuw ben willen hebben (het bed dat we nu hebben is in orde, maar de matrasbodem steekt er 20 cm boven uit, en de matras zit daar nog eens 25 boven, dus die heeft de neiging rond te schuiven, wat niet aangenaam is). En zouden we in de keuken een nieuwe tafel en stoelen willen.
De stoelen die we hebben zijn wel mooi maar eigenlijk ongemakkelijk. En de tafel die we hebben is wel mooi maar eigenlijk niet breed genoeg: 90 centimeter is niet genoeg om met twee rechttegenover elkaar te zitten en dan nog plaats te hebben voor een kookpot.
En dus zijn we vandaag op tocht geweest. Naar een uitverkoop die min of meer uitverkocht was, en dan naar de Weba. Waar we eigenlijk zowel een tafel als stoelen gezien hebben die ons wel aanstaan. De tafel is gewoon een dikke houten plank die we in allerlei verschillende kleuren en afwerkingen kunnen krijgen, met allerlei soorten poten eronder.
Wij zouden voor een grijs soort hout gaan en ammeliniumenen poten (of eigenlijk, roestvrij staal), omdat dat eigenlijk wel past denken we in de keuken. En qua stoelen hebben we degelijke en gemakkelijke zwarte stoeltjes gezzien.
Het zal zijn voor dan eens, als we de financies nog eens aandachtig zullen bekeken hebben.
⁂
We hadden gisteren familie op bezoek om te eten ‘s avonds.
Ik had vast in mijn hoofd zitten dat dat het de 24ste van deze maand was, maar het bleef dus de 9de. Niét ideaal, wegens het hele huis één grote puinhoop van bouw- en ander stof.
Maar kijk, we zijn er uiteindelijk alsnog in geslaagd om de keuken een beetje in een presentabele toestand te krijgen, dus het viel allemaal nog mee. En nu hebben we dus één ruimte in huis die relatief leefbaar is.
De volgorde van de werken wordt ook een beetje duidelijker, denk ik:
…maar het blijft allemaal even spannend.
⁂
We zijn een week bezig. De tussenmuur is weg, de oude vloer is weg, de de kapotte balken zijn vervangen en/of verstevigd, de onderkant van de nieuwe vloer ligt er. De gaten voor de electriciteit zijn uitgekapt. Het oude plafond is weg.
De ruimte ziet er nu zo uit:
Het eerste dat nu moet gebeuren, denk ik, is de vloer volledig opbouwen. Nu liggen er OSB-platen, daarboven komt er een folie, daarboven komen egalisatiekorrels, en daarboven een houten plankenvloer.
En dan nog te doen, in min of meer volgorde voor zover ik het in kan schatten: bad in de badkamer krijgen, nieuwe binnenmuren rond de badkamer, electriciteit in de muren en het plafond, tegels tegen de muur in de badkamer waar de douche zal komen, muren verder afwerken, verlichting aan het plafond vijzen, rest van het badkamergerief in de badkamer krijgen, bad en alles op zijn plaats monteren, de kasten in de slaapkamer en het sas naar de slaapkamer in elkaar steken.
Ik heb er eigenlijk een tijdje over gedaan en redelijk wat met items over en weer geschoven, want bij nalezen ben ik er helemaal niet zeker van in welke volgorde dat allemaal gaat gebeuren. Eerst vloeren en dan pas muren? Of omgekeerd? En zal het bad binnen geraken als de muren er al staan? Of moet het eerst binnen en dan pas de muur?
Het blijft allemaal spannend!
Maar ondertussen hebben we iets van een probleem. Morgen, ahem, komt er familie eten. En het hele huis ligt onder het stof. Ik ga mijn uiterste best doen om het gelijkvloers een beetje presentabel te krijgen. Alleen de keuken. Dat moet lukken.
⁂
We waren met twee om interviews te doen. Er waren er zeven voorzien, er zijn er uiteindelijk vijf geweest. Van tussen een kwartier en pakweg 25 minuten.
Vertrokken in het hotel rond een uur of acht, op post in de expo-hal om negen uur, en dan wachten tot de eerste persoon kwam. En dan tot de tweede kwam. De derde kwam onverwacht. De vierde, daar hebben we op gewacht. En dan een minuut of 40 wachten aan de in-expo-hall-broodjeszaak. En dan wachten op nummer vijf, die niet kwam, en dan nummer zes, die ook niet kwam, en dan nummer zeven, die er om 17u45 door kwam.
De beurs sloot om 18u, maar het was nog gelijk een half uur wachten aan de vestaire. En dan naar Paris Nord en een uur of twee wachten op de trein.
En dan kwam ik thuis en moest ik lopen om de laatste trein van Sint-Pieters naar Dampoort te halen, maar toen herinnerde ik mij aan de Dampoort dat mijn velo nog aan Sint-Pieters stond, en was het wachten op Sandra die mij naar daar zou voeren. En dan naar huis fietsen.
Veeeeeel gewacht.
⁂
Ik was op een beurs waar ik het bestaan niet eens van vermoedde, en het stond daar nokvol stands van mensen die duidelijk hun brood verdienen met iets waar ik eigenlijk niet echt ooit bij stil heb gestaan.
En al die mensen die daar rondliepen op die beurs, die hebben dus ook een leven vol professionele wensen en verzuchtingen en doelstellingen, die allemaal te maken hebben met een deelaspect van een deelaspect van iets. Maar dat deelaspect van een deelaspect is groot genoeg om er een beurs over te houden die een enorme beurshal twee dagen lang vult met mensen van heel de wereld.
Zot.
⁂
Het klonk er goed uit, op het menu:
Ik had geen idee wie of wat een Christian Parra Pom Pom was, maar als er piment d’espelette in zit en het is met appels, dan dacht ik: enorm slecht kan dat niet zijn.
Het ziet er niet uit, maar het was fantastisch lekker.
Christian Parra blijkt een sterrenchef te zijn, en een boudin basque is een worst met vlees van de kop van een varken gemengd met bloed en vet. Een soort vette bloedworst met uuflakke dus, en something else als het op smaak aankomt. Heerlijk.
En wat ik gegeten heb, blijkt gewoon uit blik te komen. Ik heb er mij meteen een doos van gekocht.
⁂
Dat zijn we gegaan, in de quiz. ‘t Was schaamlijk hoe slecht we gespeeld hebben, en dan vooral in een ronde waar we eigenlijk veel beter hadden moeten scoren, wisten we maar hoe de eerste paar lijnen van de Tabel van Mendelejev er uit zag.
Mpf.
Was het niet goed van punten, we hebben ons toch geamuseerd. Neh.
⁂