Extracurriculaire activiteiten zijn leutig. Ziet, ’t was reportage op AVS!
En dit was mijn filmpje:
Filmpjes maken is wijs. Al overweeg ik nu wel een microscoop te kopen om aan mijn telefoon te hangen. 🙂
-
⁂
-
’t is moeilijk. De vergaderingen op het werk, tot daar aan toe, dat lukt.
Een rapport schrijven, nadenken over een offerte, dingen lezen of nalezen en een opinie formulieren: dat lukt ook allemaal. Maar nadenken over moeilijke designs: lastig. Dingen waar ik liever met een man of twee drie tegelijk van gedachten over zou wisselen, nu alleen zitten doen, zonder klankbord of interactie maar met honderduit afleiding overal: zeer lastig.
Niet goed voor de motivatie, ook.
Wél goed voor de motivatie: als het een beetje meezit, krijg ik binnenkort mijn (uitstekende) bureaustoel uit Brussel in Gent thuisgeleverd. Samen met mijn monitor en mijn laptopstand en mijn toetsenbord. Dat ik niet meer moet zitten brielen op een te kleine werktlaptop.
En ook motiverend: vergadering met de collega’s ’s morgens allemaal samen op Zoom. Fijn om nog eens iedereen samen te zien en te horen.
⁂
-
Ik ga proberen elke dag een filmpje te maken en te monteren. Dat is de afgelopen twee dagen al gelukt.
Ik ga dit jaar voor 2000 bekeken films en/of tv-serie-afleveringen. Ik zit nu aan 448 op 83 dagen; als ik door blijf gaan aan het tempo van de afgelopen weken lukt dat wel.
Ik ga toch echt wel proberen om mijn bureau opgekuist te krijgen.
Verder heb ik geen realistische voornemens. Ja, piano leren spelen, dacht ik, maar dat gaat zeer zeer moeilijk worden wegens het nooit gedaan als ik klein was, en al te oud, denk ik.
⁂
-
Het is weekend, het is weekend, en dus is het drukker dan tijdens de week. Typisch!
Ik heb nog altijd geen stap buiten de voordeur gezet, en ik kan niet zeggen dat ik het mis.
De verdere opkuis van het bureau is er nog altijd niet van gekomen wegens andere dingen te doen.
Ik heb mijn nieuw scherm nog maar juist en ik ben het al gewoon, een groot 4K-scherm voor mijn neus. ’t Is toch echt wel ongelooflijk, hoe gemakkelijk een mens een hardware-upgrade gewoon wordt en het niet meer ziet.
Er zijn duizend dingen te doen, ’t zou een gemak zijn als er meer uren in een dag waren en meer dagen in het weekend. En ik ben aan het twijfelen of ik misschien niet een aantal vakantie- of recupdagen zou opnemen op het werk. Het voelt een beetje raar aan, vakantie pakken terwijl ik al zo lang thuis zit, maar toch: zelfs op zaterdag voel ik al de druk van “binnenkort is het weer maandag en dan ga ik eigenlijk productief bezig moeten zijn”.
Hm.
⁂
-
Dat was raar: ik kreeg een uitnodiging voor een meeting met drie collega’s en vier mensen van ergens anders die ik nog nooit gezien had.
De bedoeling was om elkaar wat te leren kennen en om te zien of en hoe we eventueel zouden kunnen samenwerken. ’t Viel eigenlijk wel mee: via Zoom, eerst iedereen zichzelf voorgesteld, de context wat geschat en dan vier kleine breakout-kamertjes waar we twee aan twee met elkaar konden kennis maken, als waren we verplicht om met elkaar te spreken op een receptie of iets dergelijks.
Het plan was om dat een kwartier lang te doen en dan weer allemaal samen te komen, maar een kwartier bleek te kort en we hebben het dan maar een half uur gedaan en zelfs dát was misschien nog wat kort.
Het was de bedoeling dat we zouden nota nemen terwijl we aan het spreken waren, in miro.com, een online whiteboarding/postitdinges.
Dat laatste lukte bij mij niet echt, wegens in elkaar gedoken boven een laptop die onverklaarbaar hondstraag was. Maar behalve dat, viel dat wel mee.
Verder een paar screencasts gemaakt. Geen script gevolgd of zo, gewoon gedaan en opgenomen met OBS. Ik weet niet hoe nuttig het zal zijn. Ik weet wel dat veel mensen het liever gewoon zien gebeuren dan een uitleg te lezen, hoe duidelijk die uitleg ook mag zijn, dus ’t zal zeker geen verloren werk zijn.
OBS voor screencasts met geluid, trouwens, maar voor korte filmpjes zonder geluid ben ik zeer content van ScreenToGif: in tegenstelling tot wat het lijkt te zeggen, kan het wel degelijk ook fimpjes maken die geen gifs zijn.
*
* *En verder, tja. Ik zit al acht dagen thuis. Ik ben het huis niet uitgekomen. Ik mis het niet. Ik heb vandaag voor het eerst in die acht dagen een hemd en een das en een vest aan gedaan.
De monitor die ik gisteren besteld heb, is toegekomen. Mijn bureau is half opgekuist: genoeg om de drie monitors een plaats te geven, een aantal kabels weg te doen en wat dingen die in de vuilbak moesten, in de vuilbak te kieperen.
Morgen doe ik de rest. Ik denk dat ik wel eens zou beginnen denken aan een reorganisatie van boeken: de boekenkast achter mij staat nu voor een groot deel vol met boeken die de kinderen ooit hebben gelezen maar nu niet meer (brrr, Geronimo Stilton bijvoorbeeld).
Misschien is het wel een goed idee om die allemaal op een stapeltje te leggen en een klein bibliotheekje met boeken voor het werk aan te leggen. Naslagwerken en inspiratie en zo. We zien wel.
Onder mijn bureau staat een letterlijke wasmand vol kabels en andere brol waar wellicht de overgrote meerderheid nergens meer voor kan dienen. Misschien dat ik daar ook eens naar zou moeten kijken.
*
* *Dingen die ik zou moeten (willen) kopen:
- Een webcam die beter is dan de aardappel uit 2001 die ik aan mijn desktop had gehangen, en die recent blijkbaar de geest gegeven heeft.
- Een verloopstuk van 3.5mm naar 6.5mm zodat ik mijn koptelefoon in mijn Korg kan steken
- Nieuwe sletsen. De sletsen die ik nu aan heb zijn om te beginnen twee ongelijke sletsen, één met een achterkant aan de hiel en één zonder achterkant. Ze waren, de eerste dag dat ik ze had, allebei enorm comfortabel met een zachte zool en alles. Na die eerste dat was de zool platgelopen en het omgekeerde van comfortabel. En zelfs herhaald in de wasmachine steken krijgt ze niet meer appetijtelijk.
…en kijk, gewoon het feit van het op te schrijven en ik heb het gedaan, zie. De sletsen en het audiostukje zijn gekocht. Schandalig, eigenlijk, dat dat zomaar kan. Het ergste van al is dat het twee aparte bestellingen zijn, voor elk een paar euro, en dat ze alletwee gratis gaan geleverd worden. Op een andere dag. Ik ben de schaam van België, jaja, ‘k weet het.
(Webcam heb ik niet gekocht: de webcams zijn overal uitverkocht. Behalve de webcams van duzenden euroots. En zo zot ben ik ook niet.)
*
* *En verder zie ik dat het geregend heeft. En dat de lente genadeloos verder zijn intrede doet. Nieuwe blaadjes op de kruiden, overal:
⁂
-
Ik heb drie monitors op mijn bureau staan. Ik heb graag veel monitors aan mijn computer hangen en drie is een goed aantal.
De nieuwste monitor staat in het midden, links staat een oudere en rechts staat in portretmodus een nog oudere.
De rechtse is vandaag letterlijk ontploft. Letterlijk zoals in écht, niet letterlijk zoals in figuurlijk: een luide knal en dan rook en verbrand en alles.
Misschien dat hij nog repareerbaar is, maar ik betwijfel het. Ik heb dan maar online een nieuwe gekocht, en het voordeel van thuis zijn, is dat ik er zal zijn als hij morgen geleverd wordt.
Verder is de dag in mineur begonnen. In geen maanden zo goed geslapen van woensdag op donderdag:
…maar in plaats van om 9u uit bed te komen voor het begin van de werkdag, sod it gezegd en nog even blijven liggen. Normaal gezien zit ik om 9u aan mijn bureau want als ik dat begin na te laten is het hek op ee paar dagen helemaal van de dam en lig ik tot de middag in bed.
Vandaag dus tien minuten blijven liggen, en wat geraadt ge? Inderdaad, ik had een vergadering om 9u.
Gelukkig niet met klanten, maar toch. Schaamlijk.
Afijn. Om 10u nog een vergadering en dan van 10u35 tot 11u en dan van 11u tot 12u30 en in de namiddag nog een stuk of drie: veel écht werk is er niet van gekomen.
Maar dus wel een voornemen: morgen kuis ik mijn bureau op. Nieuwe monitor wil hoedanook zeggen dat ik vanalles moet verplaatsen, en ik ben de rommel beu. Ik heb vanmiddag al 54 (!) lege flessen in elkaar gecompacteerd en in de pmd-zak gestoken, morgen boeken in de bibliotheek en kabels goed leggen.
Zucht. Eerst werken dus. En dan kuisen. En dan weekend.
⁂
-
Het was een moeilijke dag vandaag. Eerst wat geschreven, dan een requirement refinement / backlog grooming vergadering, dan nog wat geschreven, dan nog een vergadering, en dan was het vet van de soep.
Ik zag het niet meer zitten om nog te schrijven. Of andere dingen te doen.
Ik zal mogen inhalen morgen en overmorgen om aan mijn uren te geraken. Morgen een hele dag ontwerpen en minstens twee lange vergaderingen. Vrijdag zeker één vergadering en veeeeeeeel schrijfwerk.
Hoe wijs zou het zijn om gewoon vakantie te hebben? Ik neem in ieder geval Paasvakantie. Nem.
⁂
-
Thuis zitten en niet buiten gaan: ik heb daar geen één probleem mee. Ik zou dat máánden aan een stuk kunnen doen.
Het enige probleem is dat er ook nog moet gewerkt worden. Het zou allemaal zo enorm veel gemakkelijker zijn als er niet meer zou moeten gewerkt worden.
Want werken, dat is toch veel gemakkelijker als ge in persoon van gedacht kunt wisselen.
Vergaderingen, dat is geen probleem om het online te doen. Zoom, Hangout, Skype, Teams, Webex, whatever. Er blijven de gênante momenten dat ge de persoon aan de andere kant geen derde keer durft te vragen wat er eigenlijk gezegd werd, maar bon, dat went wel.
Een goede vergaderdiscipline, iedereen op mute tot er moet gesproken worden, een agenda, afspraken over begin- en eindtijd, allemaal geen probleem.
Maar dat werken zelf dus. Ontwerpen, bedoel ik. Ik doe dat liever met twee. Als het moeilijk is. En het is moeilijk, voor het moment. Bah.
⁂
-
De planten in den hof hebben maar een triestig begin gehad: geplant als het eigenlijk al te laat was, juist voor de zomer, en dan direkt de zwaarte hittegolf in honderd jaar.
Het resultaat van de winter: voor zover ik zie, heeft bijna alles het overleefd. ’t Is niet schoon om zien, alles ziet er zo dood als een pier uit, maar er is maar één plant waar ik bijna zeker van ben dat ze dood is: één van ongeveer 35 plantjes kruipthym ziet er helemaal verdord uit. Een aantal andere hebben redelijk wat bruine takken maar zien er nog helemaal levend uit.
Het zou kunnen dat één of twee van de drie echinacea’s het ook niet overleefd hadden, maar die zijn er vorig jaar ook helemaal niet doorgekomen wegens de één of andere bacteriële infectie. We gaan eens moeten kijken wat het geeft, en als het niets geeft, moet er maar iets anders komen.
Ik heb, zoals mij gezegd was, al voeding gegeven, dus ik ben benieuwd wat er zal gebeuren als de lente er echt is.
Het allereerste teken was, uiteraard, dat de bladklootzakken terug zijn:
Ik doe er geen chemische middelen op, maar ik ga er wél elke dag met de tuinslang over tot de takken leeg (of toch grotendeels leeg) zijn.
En dus jawel: het filmpje hierboven is het resultaat van iets meer dan één dag kweken. Bladluizen zijn vuilaards. Dit is hun meer dan verdiende deel:
En ziet, de esdoorn begint weer tot leven te komen, en ondanks de door slakken aangevreten bladeren hebben we de eerste bloemen van het jaar:
’t Zal nu spannend zijn om te zien hoe de mossen de zomer overleven. Want daar hebben we er meer en meer van:
⁂
-
De verschillende dagelijkse en andere shows in de Verenigde Staten die het normaal gezien met publiek moeten doen, moeten het nu zonder publiek doen.
Dat is soms zeer grappig, en vooral wegens de onwennigheid. De manier waarop Colbert door decennia lang geconditioneerd is in zijn spreekritme om pauzes in te lassen voor applaus en publieksfeedback, en hoe hij daar nu geen houvast meer aan heeft, en hoe hij daar dan mee omgaat: heerlijk.
Maar als er één is die het perfect doet, en dat ik het niet anders verwacht had, is het wel John Oliver:
Het was serieus en het was grappig en zijn timing zat goed en (op dat serieus na) had ik even de indruk dat ik weer naar The Bugle aan het luisteren was. En dat kan, want ze staan online. Doe uzelf een plezier en luister! Bij dezen een random voorbeeld:
⁂
-
Steun de lokale middenstand! We hebben eten afgehaald bij de lokale middenstand, waar er geen mens aanwezig was. Het was schandalig verschrikkelijk duur en dus niet voor wekelijkse herhaling vatbaar, maar bon, we hebben het toch maar gedaan.
Het gaat nog interessant worden, de volgende weken.
Binnenkort weet ik of ik eigenlijk zelfs nog binnen mag bij de klanten waar ik werk.
⁂
-
Het is geeneens weekend, voor de kinders, want in het weekend zijn er duizend activiteiten te doen.
Nee, ’t is zondagnamiddag laat, maar dan zonder de dreiging van een nakende schooldag. Nog minstens een maand dat ze thuis zitten en dat alle activiteiten opgeschort zijn. Voetbal, scouts, toneel, D&D, circus, alles alles alles.
Ik heb er geen idee van of de mannen van de verbouwingen nog gaan langskomen.
En ik weet ook niet goed of ik nog veel naar het werk zal gaan. Naar het werk gaan, dat is in de trein gaan zitten en dan in de metro, en nu dat ze de helft van de piekuurtreinen afgeschaft hebben, zullen de treinen paradoxaal genoeg voller zitten, vermoed ik.
Door de band ben ik niet zo’n contactopnemende persoon, van handen geven of dergelijke, maar ik kom wel heel de tijd aan min gezicht en als ik werk, zit ik wel heel de tijd in een omgeving waar veel mensen komen die op veel plaatsen geweest zijn waar veel andere mensen komen.
Ik kan thuis werken maandag. Ik had een vergadering bij de Federale Overheid, maar ik heb die afgezegd. Ik zou eigenlijk zeker twee volledige dagen naar Brussel moeten (trein heen, bus, internationale omgeving, bus terug, trein terug), en vrijdag heb ik ook een vergadering in Brussel (trein, volle metro, ministerie, metro, trein) maar ik zie het eerlijk gezegd niet zo hard zitten.
Niet dat ik zeer hard aan het panikeren ben of zo, maar mijn nieren zijn zo goed als helemaal om zeep — er blijft een paar procent functionaliteit over — en ’t schijnt is dat redelijk funest voor ontstekingen en alles. Dus als ik de Vuile Beeste zou te pakken krijgen, zou dat Niet Zo Goed zijn.
Afijn. We zien wel.
⁂
-
De loonkloof. Niet die tussen mannen en vrouwen, maar wel die tussen introverten en extraverten. Moeten we daar niet eens dringend over discussiëren? EEN DEBAT DRINGT ZICHT OP.
En ook: als de halfvastenfoor afgeschaft wordt, wil dat dan zeggen dat er ook niet moet begonnen worden aan de blok? Asking for a daughter.
⁂
-
Aflevering 8 ondertussen, en ik weet in mijn hoofd dat er eigenlijk allemaal dingen verkeerd zitten, met Space-Legolas en getelegrafeerd verraad karikaturale slechteriken en alles, maar toch: ik blijf het goed vinden.
De laatste aflevering was bij momenten zooooo ongelooflijk traag, en dat is uitstekend, vind ik.
Ik heb vorig weekend de laatste afleveringen van Star Trek: Deep Space Nine bekeken, en nu zit ik ondertussen aan de 38ste aflvering van Star Trek: Voyager, en wat het meeste opvalt is de vreselijke episoditeit. Dat er iets enorm traumatiserends gebeurt in aflvering in 37 (er zijn plots twee evenwaardige Voyagers, één ervan pleegt collectieve zelfmoord om de andere te redden, maar niet voordat een aantal mensen waaronder een pasgeboren baby die op de ene gestorven waren, naar de andere Voyager gaan) — en dan is het plots de volgende aflevering is dat allemaal vergeten, van nul en generlei tel, zonder enige consequentie.
Nu ik naar Voyager aan het kijken ben, valt het nog meer op, want Deep Space Nine was al veel minder episodisch dan Next Generation (met bijvoorbeeld de laatste tien afleveringen van het laatste seizoen die één lang aaneensluitend verhaal waren).
En Picard is dus het tegendeel. Heelder afleveringen waar er weinig of niets gebeurt. And I’m fine with that. Ik weet dat er al zeker een tweede seizoen komt. Fijn.
⁂
-
Tiens, vandaag was het gelijk de eerste keer in maanden dat het gelijk helemaal doorgedrongen is dat het echt wel echt zou kunnen zijn, met pandemieën en alles.
Ik bedacht bijvoorbeeld dat het écht niet OK was, dat mijn jongste dochter met de hele klas een dag is gaan helpen in een bejaardentehuis.
Of dat het gelijk wat weird is als de UGent alle Erasmusstudenten uit Italië terugroept, terwijl daar net alles op slot gegaan is — is dat niet de beste manier om eventuele besmettingen te verspreiden?
En dat het allemaal zeer dichtbij komt, als de ene na de andere klant vergaderingen afzegt, en als we geen vergaderingen meer mogen doen met meer dan 5 mensen, en als we indien mogelijk thuis moeten werken.
Hm. En morgen gaan we met het hele gezin naar een optreden in de Capitole. Waar “gelukkig” “maar” 950 mensen op elkaar gehoopt zullen zitten. Ahem. Ja.
Met dit soort stukjes, dus.
⁂