Ik neem morgen een dag recup.

Sandra en Anna gaan naar Milaan voor een lang weekend, Zelie zal wel met vriendinnen bezig zijn, Louis zit in zijn kamer te doen wat hij normaal in zijn kamer doet, Jan zal ofwel op de computer spelen ofwel buiten spelen.

Ik zal denk ik de hele dag vegeteren voor het scherm. Het is te warm om andere dingen te doen. Nem.

Het eten op het Werk Van De Vliegtuigen is meestal wel degelijk. Er is een soortement salad bar, de keuze tussen een vegetarische en een gewone dagschotel, een vegetarische bar, een bar met pizza en pasta, en dan vis, vlees of kip op een bakplaat met keuze van saus en groentes.

Vandaag waren we wat aan de late kant, of misschien was het wel met het warme weer of met de vakantieperiodes, maar het was echt niet lekker.

Ik zag het vegetarische niet zitten, maar het gewone was niet veel beter: oude bloempatatten, droge varkenslap, onbestemde sla.

Bah.

Spijtig.

Het was niet gemakkelijk, opstaan om 7u en naar het werk gaan. En het was nog minder gemakkelijk in die tropische temperatuur.

Morgen moet ik nog vroeger op, en helaas vier uur openbaar vervoer — maar gelukkig wel werken in airconditioning.

Pff.

Ik ben een beetje leeg. Het waren tegelijk een zeer lange en een zeer korte tien dagen.

Enorm tevreden dat ik meer achter de schermen heb kunnen dingen doen. Schijnwerpers zijn soms wel wijs, maar zo op de achtergrond uw best doen, en in het beste geval hopen dat niemand merkt dat de dingen die gebeuren, eigenlijk door iemand gedaan worden, dat is misschien wel nog wijzer.

Vooral als het met fijne collega’s is. Tien dagen (letterlijk) naast Jannes aan het beeld gezeten, Wannes aan de regie, Jens en Eros aan het geluid, Kris aan de jingles, een reeks top-DJ’s aan de muziek, Willem en Jan aan de camera, Erwin en Erhan en Gunter aan de presentatie — het leven in de Toren is wijs, met lavalampen en een discobal en gay porn aan de muur.

Ook opnieuw zeer veel zeer fijne mensen leren kennen, nachten laat opgebleven, plannen gesmeed, gebabbeld, gediscussieerd, zot gedaan, tien dagen lang in een andere wereld geleefd.

Morgen terug naar het werk. ’t Zal, al was het maar bioritmegewijs, een beetje moeilijk zijn. 🙂

Oh, en Jos stond op de voorpagina van de krant! Leve Jos! Jos is de beste!

Zozo. Dat is dan ook weer achter de rug.

Het zwarte gat lonkt: nog één dag en dan is het weer terug naar het echte leven.

Het was fijn vandaag: elk uur de Brabançonne gezongen, afgesloten met aftellen naar nieuwjaar en vuurwerk, en immens veel volk.

Mijn keel heeft wel een sluipaanval ingezet op de rest van mij — het zou mij niet verbazen als ik maandag gewoon helemaal ziek val. :/

Mhuhu. Vandaag Mathias De Clercq en Manuel Gonzalez van OpenVLD op bezoek gehad en wat later ook Mieke Van Hecke van CD&V.

En daarmee hebben we alle lijsttrekkers van alle partijen langsgehad, op die van Vlaams Belang, PVDA en N-VA na.

Omdat wij extreem democratisch zijn, laten wij ons publiek ook kiezen wat de bezoekers mogen doen:

(De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Mieke Van Hecke het fenomenaal goed gedaan heeft, CD&V-propaganda rappen. In het Gents en met ritme en alles.)

We hebben nog geen N-VA-politici officieel over de vloer gehad, maar we houden wel regelmatig polls naar de beste Siegfried Bracke-imitator om de BDW-lijst in Gent te trekken. En ziet, wie daar vandaag won?

De dagen worden alsmaar korter, ’t is gelijk moeilijk te bevatten dat het al zeven dagen is. En ook dat de tijd tussen pakweg 10u ’s morgens en 3-4 uur ’s morgens zo rap voorbij gaat.

Nog eum twee dagen. En dan trekt Batacratie de échte wijde wereld in.

Hoezee! Ik kan een beetje prutsen met een live videoswitchtoestel! Er staat hier een AV-HS410 van Panasonic en hoe wijs is dat niet jong.

Ik wil nu ook zo’n ding.

En verder is mijn kostuum (a) helemaal verdesteleweerd door de rampenoefening — blijkt dat vals bloed ook écht vuile vlekken maakt, en dat die soort oorsmeer waaruit wonden geboetseerd worden in het echt ook gewoon échte vuiligheid is die overal op blijft plakken, vooral als er nog eens veel latexlijm op gespoten was, en (b) helemaal kiezig van het stof hier op het terrein.

Het was vorige jaren ook wel stoffig, maar dit jaar is het gelijk een tandje meer. Het plan dit jaar is dat ik tegen het einde een beige kostuum zal hebben. (Ik ben begonnen met een zwart.)

Het zijn dingen, iets designen.

Soms kunt ge het allemaal op voorhand doen en stapels mensen bevragen en prototypes maken en user testen en alles — en soms kunt ge een concept zo uitgeklaard mogelijk maken, een aantal zaken vast leggen — de hardware en de software van de IT-kant, voornamelijk, die iets meer voeten in de aarde heeft dan kan op het moment geïmproviseerd worden — en dan de rest geleidelijk invullen.

Soms staat het als een huis op dag 1, soms duurt het een paar dagen voor ge uw draai vindt, en dan begint het eigenlijk maar juist. Dan is het nieuwe dingen vinden, optimaliseren, experimenteren.

Vanalles naar de muur smijten, en zien wat er blijft plakken. En verder gaan. We gaan op dag 6 eens vanalles veranderen. Misschien werkt het, misschien werkt het niet. Spannend!

Oh en ja: dan spreekt ge ’s nacht ook nog eens met een collega die uit Afghanistan gevlucht is, en worden veel zaken plots zeer relatief.

OH EN IK WAS HET BIJNA VERGETEN! Ik ben gewoon leeggebloed in de grote rampenoefening die bij ons gebeurde! Het was maar een klein wondje, maar mijn slagader loopt een beetje anders dan gewoonlijk en ah ja, dingen gebeuren soms.

Per aspera ad astra, gelijk BDW zou zeggen.

Een nieuwe dag, een nieuw geluid, en alles. 🙂

En geïnterviews geweest door allemaal mensen, en dus uitkijken naar artikels in de gazet morgen.

De eerste dag werken voor onze oudste zoon! Hoera!

En ook: een hele dag country & western. Niet voor het grote publiek misschien, maar ik werd er wel vrolijk van.

Dingen met Youtube gedaan. Een half leven weirde dingen bekijken levert eindelijk iets op!

En ook: karaoke met een heel plein is wijs.

Geen kleerscheuren. Rustig. Werkpunten. Een beetje paniek bij de geluidsman toen het fout liep bij een stuk op het einde, maar niets onherstelbaar.

Morgen nog beter.

Ziet, lijstduwer en alles.

Morgen, Willem De Beersteeg, Gent. Dat ge’t weet.