Ik had gezworen dat ik nooit nog een voet zou zetten in de editeerdoos van die mestvaalt die Wikipedia heet.

En toen kreeg ik een mail dat een artikel dat ik ooit aangemaakt had, genomineerd was voor verwijdering. Een artikel over een Belgische muzikant, die het mijns insziens waard is om op Wikipedia te staan.

JA IK WEET DAT DAT ER NIET TOE DOET, WAT IK DENK.

Belangrijker dan dat: er worden al jaren artikels in kranten en tijdschriften over hem geschreven, hij schreef onder meer filmmuziek voor Peter Greenaway en maakte een opera met Chris Ware (ja, juist opgemerkt dat ik niet naar Wikipedia link maar naar Wikiwand — ik gun ze zelfs de view op de pagina niet), enfin, qua Notability zit het snor, en qua onafhankelijke niet-primaire en niet-zelfgepubliceerde bronnen ook.

Dus, ik zeg dat op de discussie voor verwijdering. Dat ik in de snelte op GoPress gaan kijken was en dat ik daar meer dan 400 artikels vond, onder meer 66 in De Morgen, 57 in De Standaard, 56 in Het Nieuwsblad, 38 in De Tijd, 37 in La libre Belgique, 32 in Le Soir, enz. Dat er op muziekcentrum.kunsten.be een officiële biografie met Staatsimprimatur staat en links naar boeken en artikels en allerlei.

En ik voeg een aantal bronnen toe aan het artikel. Omdat ik ook wel weet dat die klootzakken van deletionisten zelf natuurlijk nooit ook maar een halve poot zouden oplichten om een artikel van de verwijdering te redden.

Aha, nee hoor, niet goed genoeg:

With all due respect, two of the articles added as references require a GoPress account, whatever that is. One is from BruzzOut, which has no Wikipedia page. One is from an 11 year old film festival. Not this editor’s idea of WP:RS.

Weet ge wat, “this editor”? Steek uw hele Wikipedia in uw hol. With no due respect whatsoever, loser. GoPress heeft een About-pagina en als ge te leeg zijt om Google translate te gebruiken, serieus. Bruzz heeft ook een about-pagina, en toe maar, laat ons alles dat meer dan 11 jaar geleden is ook maar als niet-relevant markeren. Trouwens: het ene lemma op kunsten.be alleen al geeft u genoeg onafhankelijke bronnen voor vijf artikels.

Fuckers.

Ge loopt rond in een museum, en daar hangt dan bijvoorbeeld zoiets:

Gah! En meer bepaald dit:

Dat gaat er dus van uit dat de kust er toen uitzag zoals ze er nu uitzag. Terwijl het in 13de eeuw zoiets moet geweest zijn:

En in de 10de eeuw zoiets, met ongetwijfeld nog wat meer eilanden daarboven:

En dat er stapels kaarten zijn waar het wél min of meer realistisch op staat, zelfs oude kaarten:

En akkoord, het is waarschijnlijk niet zo gemakkelijk om het waarheidsgetrouw te doen, maar is het teveel gevraagd om een beetje in de richting te gaan?

Gn.

Ik kan er met mijn hoofd zeer zeer moeilijk bij, wat sommig mensen soms denken.

Het was feestje. Meer dan 50 man, en één toilet. Een toilet waarvan de deur niet op slot kan, dus dat wil zeggen: acrobatische gymnastiek om tegelijkertijd naar het toilet te gaan en de klink vast te houden en naar boven te duwen, want oh ja: mensen weten niet hoe zich te gedragen aan een toiletdeur.

Hoe moeilijk kan het zijn? Dit is wat ik verwacht:

Maar neen. Dit is waar het onvermijdelijk op uitdraait:

Of, eigenlijk:

Of ook:

Aaaargh!

Het komt allemaal zeer dichtbij, en Google schiet elke dag wat meer wakker.

Ik kreeg deze in mijn brievenbus, en nu ben ik helemaal bang, ahem.

Het ziet er inderdaad een héél privacygevoelige pagina uit, die ene pagina.

Ik ga morgen naar Antwerpen.

En ik vind mijn gehandicaptenkaart nergens. Wat dus wil zeggen dat ik zal moeten betalen voor de tram. Of “pre-metro”, zoals het blijkbaar heet als ze een tram soms eens door een wat langere tunnen sturen.

Mpffr. Antwerpenaren.

Het was vandaag workshop op het werk met een klant in de farmaceutische sector: allemaal mensen van Andere Landen die kwamen discussiëren over Allerlei.

Het was wel grappig: de hele tafel stond vol met Surfaces. Eén eenzame Mac, van collega Stefanos, en voor de rest acht Microsoft Surfaces, van verschillende soorten en leeftijden.

Die van mij ligt los van zijn klavier; ik leg hem graag op een stapeltje van mijn notaboek + mijn gsm, zodat hij een beetje scheef ligt, da’s gemakkelijker om notities te nemen:

En vanavond, na de workshop kwam er nog een collega bij mij vragen of dat nu echt zo goed is, die Surface.

Mwahahaha!

Ik had op maandag twee dingen besteld bij de onlinewinkel, en de verzendopvolging zei dat ze klaarlagen om gesorteerd te worden.

Maar ik had ze wel nodig, aargh!

Blijkbaar houden ze rekening met 1 mei, en hadden ze een alternatieve bezorgmethode geritseld. Niet via de gewone post zoals voorzien, amar met een eigen koerier.

Service meneer.

Helaas. Ik heb gewerkt voor het werk, niet omdat ik moest maar omdat ik goesting had. En dan was het de opening van Dok, en dan was het plots gedaan met het weekend, en heb ik dingen niet gedaan die ik eigenlijk had moeten doen.

Het zal voor maandag zijn, en voor 1 mei. Het is wat het is.

Ik kwam vanmorgen toe aan de computer in de living, en ik kreeg ik hem niet uit slaapmodus. Vreemd. Okay, helemaal uitgezet met de knop achteraan, weer aan gezet: niets. Hm. Uitgezet, draad uit stopcontact, telefoonoplader met telefoon eraan in stopcontact gestoken: geen stroom.

Ha. Naar beneden, en inderdaad: twee zekeringen gesprongen. Geen idee waarom of hoe, zekeringen weer aangezet, geen merkbare problemen, terug naar boven, draad van computer weer in stopcontact, computerknop aangezet…

Kablam! Vonken en een rookpluim uit de voeding van de computer, en de zekering weer af.

Niet. Zo. Goed.

Ik hoop van ganser harte dat de zekeringen in de computer het gehouden hebben, en dat er niet te veel kapot is vanbinnen. Want ik moet nu dus op zoek naar een goede computerreparateur. Weet iemand iets? In de buurt van Gent? Please? Help?

‘t Was vergadering voor de Gentse Feesten en nu heb ik huiswerk voor dit weekend.

Het was al een druk gevul weekend, maar nu weet ik helemaal wat gedaan. 🙂

Ik had het dus helemaal uitgewerkt, een totaal foolproof scenario om van en naar Eurocontrol te gaan.

De stampvolle trein (ik had geen zitplaats meer) die om 7u59 had moeten toekomen, ruim een kwartier voor ik mijn bus heb, is om 8u17 toegekomen. Waardoor ik mijn bus gemist heb, en een half uur heb staan wachten. Fuck. De bus van Eurocontrol (naast de NAVO) heeft er een uur over gedaan om naar Brussel-Centraal te gaan, en de trein ‘s avonds heeft ook meer dan een uur gedaan over het traject Brussel-Gent.

Kak.

Mijn jongste zoon zit in het tweede middelbaar, in een “moeilijke” richting.

Hij had iets van geschiedenis te leren, en hij vroeg ik hem kon opvragen. Hoera! Het ging over het Romeinse Rijk! Ik herinner mij mijn tweede jaar humaniora, waar we van het begin van het jaar tot het einde van het jaar ex cathedra les kregen over de Romeinen, met de cursus honorum en de grote P (patriciërs) en de kleine p (plebejers), en heel het verhaal van Marius en Sulla en de Gracchi en Caesar en heelder stukken uit de twaalf Caesars van Suetonius, en als we braaf waren kregen we de vrijdag voorgelezen uit het Gelag van Trimalchio.

Akkoord, we zagen zeer veel over de theoretische werking van de staat op het einde van de republiek en bijna niets voorbij pakweg Nero, maar toch. Een heel jaar les over de Romeinen.

Ik ga ervan uit dat er op al die tientallen jaren enorm veel interessante manieren gevonden zijn om het over Rome te hebben, ik keek er eigenlijk enorm naar uit.

Tot ik de les zag die Jan moest kennen. Het begon bij de vier soorten keizers: de Julio-Claudische dynastie (voorbeeld Augustus), de Flaviaanse dynastie (voorbeeld Vespasianus), de erfkeizers (voorbeeld Trajanus), en uiteindelijk de Servische keizers (voorbeeld Caracalla). Iets later ging het ook nog over schijnkeizers (voorbeeld Romulus Augustulus).

Ah euh wacht, de Severische keizers, niet Servisch. Jan had het verkeerd opgeschreven.

En “iets later”? Yup, inderdaad: het hele Romeinse Rijk was afgehaspeld op een bladzijde of acht. Met zeer veel illustraties en invulveldjes.

Met ook voorbeeldopdrachten, zoals:

Rangschik in volgorde: Germaanse stammen – val Oost-Romeinse Rijk – Augustus – val West-Romeinse Rijk – scheiding West- en Oost-Romeinse Rijk

Het hele Oost-Romeinse Rijk werd op de volgende manier behandeld:

Hoe lang overleefde het Oost-Romeinse Rijk nog? 
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Jan had op het lijntje “Tot 1453, dus nog 977 jaar” geschreven. Tot zover dat stuk geschiedenis, dus.

Of een opdracht als “onderstreep in de tekst hiernaast hoe je kan achterhalen dat de keizer meer dan één god erkende”, en dan een “tekst” van letterlijk vier regels van elk vier centimeter lang, met onder meer iets als “Wij erkennen de goden van bladiebla”. Jawel, “de goden” was in het rood onderlijnd. Hoera voor pedagogiek.

I shit you not. Ik wou dat het om te lachen was, maar het is dodelijke ernst.

Tweede jaar humaniora. Een “moeilijke” richting.

Ik mag hopen dat ze in hun verschillende nestkastjes-richtingen meer leren. (Nestkastjes bouwen, nestkastjes tekenen, spreken over nestkastjes, electrische draden op nestkastjes solderen, … — PO en MO en TO en godweetwatnog allemaal, stuk voor stuk ongetwijfeld zéér goed voor de arbeidsmarkt.)

Ik werk voor de voorzienbare toekomst een paar dagen per week bij Eurocontrol. Machtig boeiend werk, daar gaat ge mij geen slecht woord over horen zeggen, maar om daar te geraken, dat is een andere zaak.

Pak dat het werk begint om 9u.

Retroplanning!

OPTIE A

Beginnen rond 9u, dat wil zeggen dat ik best de shuttlebus aan Brussel-Centraal neem om 8u15, want die doet er ongeveer veertig minuten over, en de volgende is pas om 8u45.

Dus moet ik ten laatste om 8u10 in Brussel-Centraal zijn. Dat is dus de trein van 7u13 aan Gent-Dampoort, die om 7u23 in Gent-Sint-Pieters toekomt, en dan de trein van 7u32, die om 8u10 in Centraal toekomt.

En dus moet ik ten laatste om pakweg 7u06 thuis vertrekken, en ten laatste om pakweg 6u45 opstaan. Aan de andere kant van de dag moet ik de shuttlebus van 16u30 terugnemen, en kom ik dus rond 17u15 aan Centraal, waar ik de rechtstreekse trein naar Gent-Dampoort kan nemen van 17u20, die om 18u12 toekomt, en ben ik rond 18u20 thuis.

Als de trein geen vertraging heeft zoals recent, toen het aankondigingsbord bijna komisch in de war was, zo hard dat het aan het vertragen was:

Maar! De trein naar Brussel heeft elke ochtend gegarandeerd minstens een paar minuten vertraging tegen dat hij in Brussel-Centraal toekomt, wat wil zeggen dat ik onmogelijk de bus van 8u15 kan halen — dat is mij namelijk zowel maandag als vandaag als vorige week nog geen enkele keer gelukt.

OPTIE B

En dus moet ik een trein vroeger nemen, bijvoorbeeld die die om 7u59 toekomt aan Centraal. Wat wil zeggen: de trein aan de Dampoort om 7u05. En aan de andere kant van de dag is het meer dan waarschijnlijk dat een werkdag niet stopt om 16u20, maar wel rond 17u, en dat ik dus de shuttlebus van 17u20 moet nemen, en dus aan Centraal ben rond 18u, en dus pas de trein van 18u25 kan nemen, en om 19u19 aan de Dampoort ben.

De aansluiting Gent-Sint-Pieters naar Dampoort is trouwens ook miserie: met een beetje pech sta ik daar 20 minuten te schilderen.

OPTIE C

En dus sla ik de Dampoort helemaal over, en rijd ik ‘s morgens met de velo naar Gent-Sint-Pieters. Dat is pakweg een dik kwartier (13 minuten fiets, 2 minuten fiets parkeren, 2 minuten naar het perron stappen), maar het bespaart mij wel de aansluiting van de Dampoort, zowel ‘s morgens (geen probleem) als ‘s avonds (soms wel probleem).

Dit is wat het schematisch geeft, om een idee te hebben:

En ja, dat wil dus wel zeggen dat dat werkdagen van 12 uur en 21 minuten zijn. Dat ik elke dag Eurocontrol 4 uur en 13 minuten op weg van en naar mijn werk ben. En dat zijn dus geen trein-uren waar een mens een beetje kan werken: dat zijn voornamelijk uren van wachten op vervoer en/of in een krappe bus zitten. Ahem ja.

Nog een geluk dat het dus echt interessant is. En dat op deze manier dat audioboek-herlees-project van Song of Ice and Fire redelijk vooruit aan het gaan is. 🙂

Ik dacht, ik probeer in de rapte eens een prototype te maken van iets van detailinteractie.

95% was klaar op minder dan een uur. Op die laatste 5% heb ik meer dan twee uur zitten zoeken. En niet gevonden. Het is zo’n momenten dat ge beseft dat het in de details toch niet 100% doet wat een mens er zou van verwachten.

En nu ben ik klaar om een moord te begaan op het volledige ontwikkelteam van Axure.