Mijn avonden en weekends zijn vrees ik éventjes gevuld. Ze hebben verdorie RuPaul's Drag Race op Netflix.

Ik zit halverwege seizoen twee, en er is nog wel voor eventjes. 

Vorige keer niet geraakt wegens griep, maar vandaag wel.

Uitstekend.

Zelie heeft zich ingeschreven aan de universiteit, gelijk letterlijk twee dagen geleden. Vandaag krijgt ze deze mail in haar brievenbus:

Kijk, ik snap dat het belangrijk is dat er op tijd betaald wordt en alles, maar echt verwelkomend is dat toch niet, zo’n incassobureauachtige mail?

Ik was iets aan het maken voor het werk, in Axure. Omdat er veel mensen tegelijkertijd aan die files werken, is dat dan met een Team Project: iets met check out en check in, helemaal in jaren 2000-stijl.

De files staan centraal, maar ge kunt één of meer pagina’s uitchecken, en dan staan die remote gelocked voor andere mensen. Behalve dat denk ik de settings ook een “pagina” zijn, en dat de structuur van uw pagina’s, de “sitemap”, ook iets is en dat ik niet helemaal zeker ben van hoe het daar previes mee zit.

MAAR ALLA.

Het werkt, grotendeels.

Behalve dat ik blijkbaar iets stoms gedaan had: ik had de lokale versie van de files op OneDrive gezet. En Axure panikeert, of OneDrive panikeert, enfin, ze werken niet goed samen. Waardoor plots mijn OneDrive kloeg dat hij een file niet kon editeren (ha ja, Axure had die manu militari gelocked en ik kon er met geen stokken aan komen, de foder met de omineuze naam DO_NOT_EDIT was gewoon zelfs niet te verwijderen als ik Axure afgesloten had en met mijn administrator-account aan de slag ging).

En dus dat OneDrive dan maar vroeg ik ik OneDrive niet opnieuw zou installeren. Ik zei “ba nee gij zot”, en toen zei OneDrive “ah ok dan geen onedrive meer takkoord”.

GAH.

Dus dan toch maar ingegeven wie ik was en waar mijn OneDrive moest staan lokaal (“Hola beer, daar staat gelijk al een terabyte aan zooi,” zei OneDrive. “Ja kweet,” zei ik).

Waarna OneDrive één voor tergend trage één alle files weer begon te synchroniseren. “Ah tiens, backup blog.zog.org op 20170909.sql, dat staat hier gelijk al. Ik zal het voor de zekerheid nog eens overzetten van op tinternet. Ah tiens, Gentse Feestenplanning 2016, dat staat hier gelijk al. Ik zal het voor de zekerheid nog eens overzetten van op tinternet. Ah tiens, Menu nieuwjaaravond 2014.docx, dat staat hier gelijk al. Ik zal het voor de zekerheid nog eens overzetten van op tinternet.” — dat soort dingen.

De vorige keer dat ik OneDrive moest up & runnign krijgen, het het mij op en af denk ik een maand gekost, om die terabyte lokaal te krijgen.

MAAR!

Ik kom vandaag thuis en alles is in orde. Hij was gisteren nog even lastig aan het doen over één folder met een paar honderd bestandjes is, maar behalve dat heeft hij na een tijd blijkbaar geconstateerd dat alles hetzelfde is en dat hij toch niet alles moet terugzetten.

Oef, dus. En een les geleerd: géén Axure Team-dingen op een OneDrive zetten. Of een Dropbox. Of wat dan ook dat van zichzelf synchroniseert.

Ik had er nog nooit van gehoord, maar hey, wat een eigenlijk interessant Youtubekanaal heeft Lance Armstrong. Ik kwam het –of all places– op Het Nieuwsblad tegen, omdat Mia Khalifa op het programma was.

Twee fijne mensen, die alletwee fouten gemaakt hebben in hun leven. Maar die goed overeen komen en een fijn gesprek hebben.

How we fuck up in life, and how we figure out a way to move forward. Ik ben een fan.

We hebben een nieuwe auto! Hij is toegekomen! Ik ben al vergeten wat voor auto het is! Al wat ik mij nog herinner is dat het een Citroën is en dat hij blauw is!

En dat we er allemaal in passen, maar dat er niet echt veel koffer overschiet — gelijk, een halve koffer als we er met zes in zitten.

Ja, geen automens hier, vrees ik. En het gaat ook niet veel veranderen voor mij, ik kan mij eigenlijk maar een keer of drie vier herinneren dat ik dit jaar in onze auto gezeten heb.

Maar we hebben dus een nieuwe auto. Hoera. Hij komt één dezer dagen toe. En dan rijden we misschien samen ergens naartoe. Of zo.

Ik had een lijst uit een database en ik wou die lijst wat beprutsen en daar dan een klein grafiekje van maken, en ik had geen zin om hard na te denken en dus deed ik dit:

<script>
var gradient = ['#C91818', '#D44B17', '#DF7E17', '#EBB217', '#EDC718', '#EFDC19', '#F2F21B', '#AFDD29', '#6CC837', '#29B345', '#23A98C', '#1EA0D4', '#206ED2', '#223CD1', '#6B30D8', '#B424E0'];
var cnt = 0;
{% for item in thisweekefforts|dictsort:'projectcode' %}
{% ifchanged item.projectcode %}
var {{ item.projectcode }} = document.getElementsByClassName('{{ item.projectcode }}');
for (i=0; i<{{ item.projectcode }}.length; i++) { {{ item.projectcode }}[i].style.backgroundColor=gradient[cnt]; } cnt+=1; {% endifchanged %} {% endfor %} </script>

Ik ben er tegelijk een beetje beschaamd en een beetje trots over. Het is een mengeling van Django-templatecodes en javascript, en het doet precies wat ik wou dat het deed, namelijk kleurtjes geven aan een stuk html dat anders geen kleurtjes zou hebben:

(Er staat al een reeks dingen die een breedte en een class hebben (de naam van een project), en hier pak ik een lijst van 16 op het oog geselecteerde kleuren (ja, met een HSV-wiel en daarin rondkoteren zou properder zijn maar ain’t nobody got time for that), en dan loop ik alfabetisch over de unieke projectnamen en geef ik alles met de juiste class dezelfde achtergrondkleur uit de lijst.)

Het leven is schoon als ge een heel klein beetje kunt programmeerderen. Dat geeft u zó een gevoel van macht over uw omgeving, ge kunt u dat niet inbeelden.

Ik dacht, ik maak eens een korte presentatie over web application frameworks en MVC en dingen.

En toen was het plots een dag later en had ik een beetje overdreven en allerlei geprogrammeerd dat eigenlijk helemaal niet nodig was.

Ahem ja. Data is verslavend, zullen we maar zeggen zeker?

Ik heb een pen, en die weigert sinds gisteren op mysterieuze nog open te gaan. Ze zit muurvast, wat dus wil zeggen dat ik geen inkt meer kan toevoegen.

‘t Is niet dat ik ze geforceerd heb of zo — ik heb een hele reeks pennen, en ik forceer die dingen nooit. Ik vermoed dat de laatste keer dat ik ze open en weer dicht gedaan heb, dat het dan zeer koud of weer warm was. En dat er nu iets vast zit.

Ik hoop in alle geval dat de winkel weet wat ermee gedaan. En als ik daar toch ben, denk ik dat ik nog eens een nieuwe kleur inktpot koop. En zo’n slurp-vulling om inkt mee op te zuigen, ter vervanging van de wegsmijtbuizen in mijn rode inktpen. De meeste van mijn pennen hebben geen wegmijtbuizen meer, dit zal dan de laatste geweest zijn.

(En dat kan allemaal wegens alsdat ik morgen in Gent werk. ‘s Morgens een fijne fietstocht over en weer naar de Blue Towers bij de Ghelamco-arena en vergaderen, ‘s middags tijd voor voodschappen, ‘s namiddags thuiswerken aan één, twee of drie van drie projecten: iets tekenen voor iets sociaal secretariaatachtig, of iets schrijven voor iets in de energiesector, of een design systeem voor een ingewikkelde app — hoera!)

Zelie is terug van het verre buitenland, en dus kunnen we gewoon weer goede tradities oppikken. Zoals daar zijn:

Yay! America's Next top Model! Cycle 24! Met (awoert) opnieuw Tyra aan de presentatie — al valt dat uiteindelijk nog min of meer mee, ze is niet zo irritant als ze in 22 was.

De deelnemers zijn deze keer niet alleen van alle kleuren en maten en gewichten en achtergronden, maar ook van alle leeftijden. Allez, 't is te zeggen: er zit een grootmoeder van 42 jaar is en nog wat dertigers. 

Verder natuurlijk de traditionele drama queens, de veredelde Instagrammodellen, de verplichte Dramatische Verhalen (ik kom uit Siberië en ik ben verkracht toen ik 11 was! ik had een tumor zo groot als een duivenei in mijn hoofd en ik was bijna dood! ik slaap in mijn auto! ik heb vijf kinderen en die kleinkinderen en ik heb met man die kanker had laten zitten en toen is hij doodgegaan!) en dit jaar gelijk ook twee zeer expliciet als trailer trash neergezette dames: Brendi K, spokeswoman voor fetal alcohol syndrome, en Shanice, spokeswoman for Skank Hos United. 

Ah, the fun. We zijn zeven episodes ver. Da's ongeveer de helft. 

En we gaan ook moeten beginnen kijken naar RuPaul's Drag Race, trouwens. Dat ziet er namelijk immens goed uit. 

Hoe zot is dit? Ik was ziek, twee weken geleden. Iets griepachtigs, compleet met ergens een donderdag- en een vrijdagnamiddag doodziek in bed, een hele zaterdag en een hele zondag in bed, een maandag redelijk tot zeer mottig naar het werk gegaan, en een week kortademig rondlopen.

De koorts was na een paar dagen gedaan — ik schat dat het dinsdag over was — maar ik ben nu eigenlijk nog altijd niet helemaal 100%. Vooral moe, van het genre “gisteren om halftien in mijn bed gekropen en vandaag zal het van hetzelfde zijn, en ja, ik weet dat ik eigenlijk dingen zou moeten doen en dat ik er niet aan geraak maar hey, ik ben écht moe”.

Alla. Moeilijk gaat ook en ‘t is niet gelijk dat ik builenpest heb of zo, we gaan daar niet kleinzerig over doen.

Wat ik wél heb, is een uurwerk dan 24/24 mijn hartslag meet, en dat mij onder meeer een gemiddelde hartslag bij rust geeft elke dag. En dit is wat mijn uurwerk mij vertelt:

Yup, recht naar boven, en dan weer even recht naar beneden. Dat is dus géén grafiek binnen één dag, dat is een puntje per dag. En elke dag van 7 februari tot en met 13 is mijn gemiddelde dagelijkse hartslag gestegen, om vanaf dan weer naar beneden te gaan.

Ik zou nooit verwacht hebben dat het zó duidelijk zou zijn, dat patroon.

Het was staking vandaag in Brussel bij de MIVB. Ik weet niet direkt waar precies voor of tegen, maar hey, ‘t is hun goed recht en alles.

Het maakte wel dat ik meer dan gewoonlijk heb mogen stappen vandaag, grr:

• 15 minuten steil naar boven van Brussel-Noord naar het werk
• 13 minuten van het werk naar Kunst-Wet
• 10 minuten van Schumann naar een klant
• 10 minuten weer terug van de klant naar Schumann
• de lange trek van het metrostation van Brussel-Centraal naar spoor 2
• de lange trek van spoor 11 in Sint-Pieters naar spoor 3

Met overstappen en rondzoeken was dat dus alles in totaal pakweg een uur verloren aan rondstappen. Mleh.

 

Zelie is terug uit Engeland hoera!

(Ze is er maar even, want ze moet nog terug voor een week examens, maar toch: ze is terug!)