It’s Nice That | Adobe has added 665 new Monotype fonts to Creative Cloud Typographers of the creative world rejoice! Christmas has, sort of, come early this year: Adobe and Montoype have just snuck down the chimney, glugged the port, polished off Rudloph’s carrot, and deposited 665 new fonts from 41 type families under the tree. It’ll be like unwrapping a shiny new Playstation 2 all over again. Remember how good that felt? Being 10? Not having any real understanding of the full and crushing weight of the anxieties and stresses that were soon to wash all over you, day in, day out? Today’s like that, all over again.
How I gained commit access to Homebrew in 30 minutes If I were a malicious actor, I could have made a small, likely unnoticed change to the openssl formulae, placing a backdoor on any machine that installed it. If I can gain access to commit in 30 minutes, what could a nation state with dedicated resources achieve against a team of 17 volunteers? How many private company networks could be accessed? How many of these could be used to escalate to large scale data breaches? What other package management systems have similar weaknesses?
BBC – Culture – Is horror the most disrespected genre? Whenever a horror movie makes a splash… there is invariably an article calling it ‘smart’ or ‘elevated’ or ‘art house’ horror. They hate horror SO MUCH they have to frame its hits as something else.
Patrick Stewart cast in new Star Trek TV show | EW.com “With overwhelming joy, it’s a privilege to welcome Sir Patrick Stewart back to the Star Trek fold. For over 20 years, fans have hoped for the return of Captain Jean-Luc Picard and that day is finally here. We can’t wait to forge new ground, surprise people, and honor generations both new and old.”
‘You’re getting nothing’: Steve Jobs’ daughter wrote a heartbreaking memoir about their often brutal relationship | Business Insider India In one telling detail, Brennan-Jobs outlines how Jobs' lawyers insisted on finalising child support payouts and other payments on December 8, 1980. Four days later, Apple would IPO and Jobs would become immensely wealthy. She also recalled believing that her father replaced his Porsche every time it had a scratch, and asking if she could have his current model when he got rid of it. "You're not getting anything," he responded. "You understand? Nothing. You're getting nothing." Brennan-Jobs added that her father had not been "generous with money, or food, or words."
How-To | The Nation "In the end, this decision means that we need to step back and look at not only our editing process, but at ourselves as editors." Ja inderdaad. En niét wegens het publiceren van het gedicht.
Ziet, twee plaatsen waar ik de lift genomen heb — van gelijkvloers naar helemaal boven (tiende en tweede verdieping), de deuren open laten gaan en meteen weer naar gelijkvloers:
Tien verdiepingen was 50 seconden, twee verdiepingen was 45 seconden.
Ik was in een oude BYTE aan het lezen, van februari 1984, toen ik deze advertentie tegenkwam:
Ik houd van dergelijke dingen. De stijkl is typisch jaren-1980, maar op een goede manier. In dezelfde BYTE stonden stapels andere advertenties voor hardware en software, maar dat waren vaak afgrijselijkheden zoals die heel erg 1984-achtige voor Turbo Pascal (nochtans een parel van elegantie in het gebruik, herinner ik mij), of natuurlijk een hoop jaren-1970-achtige dingen zoals die voor Nevada Software:
Maar neen, de computer die een hand geeft, het kleurenpalet: precies zoals de beste covers van BYTE zelf waren, of de dozen van Infocom. Heerlijk.
Het beeld trok mij aan, maar bij nalezen de kopij nog meer:
For $950, Revelation Software by Cosmos will give your PC capabilities that no microcoputer has ever had before. Through a versatile, high performance Relational Data Base Management System developed by Cosmos, Revelation will give your microcomputer all the power and sophistication of a minicomputer.
Revelation features a data base with variable-length fields and records, (up to 64K), and unlimited files and accounts. File size is limited only by disk size.
Also featured:
A powerful hybrid programming language. A fourth generation applications and program generator. Our programs write programs!
Communications functions that give your PC the power to utilize applications, programs, and data from thousands of existing mainframe and minicomputers.
8087 math chip support
Revelation co-exists with MS/DOS™ or PC/DOS™ 1.0, 1.1, 2.0 versions, and is compatible with the IBM PC™ XT™ COMPAQ™ Corona™, Columbia MultiPersonal® and the Eagle 1600™. It’s also compatible with minicomputers utilizing the PICK Operating System™. Minimum configuration requires 320K memory and 8087 math chip.
Serieus: $950 in 1984, dat komt in de buurt van de 2500 € in 2018. Een vet maandloon dus. Voor een relationele database. Ongeveer dubbel zoveel geld als dBASE II toen kostte.
Voor zover ik mij herinner, had dBASE II wel degelijke “variable-length fields”, ’t is te zeggen, naast character, logical, numeric en floating was er een Memo-veldtype waar een dacht ik onbeperkt aantal karakters in gestoken kon worden — ze konden alleen niet gemakkelijk op het scherm getoond worden, want zo’n memo-veld werd in zijn eigen editor gewijzigd.
Probleem met dBASE II was wel dat een database maar 32 velden kon hebben in totaal. En ik herinner mij niet of het mogelijk was om verschillende dbf-files te linken met elkaar. In dBASE III+ natuurlijk wel, maar we spreken hier over 1984.
“Powerful hybrid programming language” — ha! Opnieuw voor zover ik mij herinner, was het in dBASE (III+) vooral behelpen met schermen tekenen en daar wat tussen navigeren. Een mens kon vanalles maken, maar echt als programmeren voelde het nooit aan.
En die lijst van dingen waarop het draait! DOS 2.0! Toen er alleen nog maar XT’s bestonden! PICK begot!
Ik was oprecht benieuwd naar wat er van “Revelation Software by Cosmos” geworden was. Google to the rescue, en wat graadt ge? Ik kom op een paper uit 2002 terecht door ene Bruce Cameron: Converting a Pick/Multivalued application platform to Revelations OpenInsight for the Multivalued application developer. De intro:
Having been a traditional Mainframe/Super Micro Pick/multivalued programmer for many years; I have had the privilege to have come in contact with most of the multivalued platforms come, gone and still around. Shortly after the introduction of the Personal computer, I was introduced to the Revelation G product (at that time it was known as Revelation from Cosmos). I have since continued working with traditional Multivalued systems and with Revelation; Advanced Rev (Arev) and OpenInsight as well as other products from Revelation Technologies.
Yepyup, het bedrijf bestaat nog altijd. Ze staan zelfs in de DBTA 100 2018, the Companies that Matter Most in Data, wat dat precies ook moge zijn.
Ze hebben iets dat OpenInsight heet, maar helaas: het product Revelation bestaat niet meer. Te zware problemen bij de overgang naar Windows Vista, blijkbaar, in 2007:
Based upon feedback from our clients, our in-house testing, and anecdotal reports from the field, there appear to be too many issues with Vista to allow Revelation or Advanced Revelation applications to run reliably. We are saddened by this; these products represent a majority of Revelation’s twenty-five year history, and we truly enjoy working with them.
Snirf.
Maar wél zot dat ze nog altijd bestaan, en dat ik er nog nooit van mijn leven van gehoord had.
Hoe ongelooflijk veel geluk hebben we, dat er filmmateriaal op degelijke kwaliteit is van Klaus Nomi, en dan nog live?
Ik heb Klaus Nomi leren kennen toen hij al een paar jaar overleden was, ergens rond 1986 denk ik, en ik had nooit durven hopen dat ik hem ooit nog eens in het echt zou kunnen zien.
En hoe zot moet dit wel geweest zijn, voor de Duitse tv-kijker? Klaus Nomi én Kraftwerk! (Zie die gezichtjes in het publiek!)
The Three Horizons of innovation and culture change ‘Three Horizons thinking’ is an effective method for making sense of and facilitating cultural transformation and exploring innovation and wise action in the face of uncertainty and not-knowing.
Enduring Ideas: The three horizons of growth | McKinsey & Company Steve Coley, a director emeritus in McKinsey’s Chicago office, describes the three horizons framework. Based on research into how companies sustain growth, this approach illustrates how to manage for current performance while maximizing future opportunities for growth.
The Grammar of Arabic – Type Thursday – Medium How do you adapt a latin type design into Arabic? TypeThursday spoke with Arabic typeface designer Kourish Beigpour to find out how he interpreted the font Faction from Lost Type Co-op.
Hunting for fossils in the quirks of language – Johnson Not all fossils are made of stone. For example, at The Economist’s headquarters in London there is a sign reading “By the lifts”; under it are pinned assorted memos and news reports. There are no lifts nearby. Only those of us familiar with the newspaper’s history understand the allusion: such clippings were displayed near the lifts in our previous HQ. Similarly, departments of the paper continue to call themselves “12th floor” and “13th floor”, even though they now share the same (sixth) floor in the new building.
Ik heb een uitstekende bureaustoel: een Giroflex 64, in het leer, met een hoofdsteun en armsteunen.
Hij ziet er een beetje uit gelijk de stoel op de foto maar niet echt, want ik heb de mijne al bijna tien jaar, en het is dus een ouder model.
De reden van die exacte bureaustoel was dat ik enorm content was van de stoel die ik bij Namahn had, de vorige keer dat ik er werkte.
Tien jaar trouwe dienst, tot hij vorige maand plots zeer luid KLAK zei, er een stuk metaal uitsprong, en hij vast zat op zijn laagste en meest achteroverleunende punt.
Het was een zeer dure stoel, dus toch maar eens gekeken of hij kon gerepareerd worden: naar de website van Giroflex, een formulier ingevuld, foto van het stuk dat er uit gesprongen was, verzonden.
Ik had er niets meer van gehoord.
Dacht ik.
Want toen keek ik mijn voicemail na, en ziet: een bericht van iemand van de firma, die mij vroeg om terug te bellen met nog wat informatie om een sluitende offerte te kunnen opsturen.
Wat ik gedaan heb, en wat hij zal doen gebeuren. Het probleem (KLAK en stoel plots helemaal achteruit) was de meneer aan de telefoon redelijk bekend, en ik dacht dat ik begrepen had dat hij precies wist hoe het moest opgelost worden.
De voormiddagafspraak, daar doe ik vier uur verplaatsing voor. De namiddagafspraak halen, dat zou dus een zaak worden van hopen dat de voormiddagafspraak op tijd gedaan was. Maar gokken met dergelijke dingen is nooit een goed idee — vooral als de “voormiddagafspraak” meer iets was in de zin van “ik zit er de hele dag, kom gerust eens langs in mijn bureau”.
En dus heb ik de afspraak ’s morgens vroeg maar afgebeld. En is het allemaal verzet naar binnen anderhalve maand (afspraken bij de oogmeester zijn niet zo evident, blijkbaar).
Ha, en dan gaat ge natuurlijk zien dat collega Xushuang, de mens waar ik ’s morgens mee afgesproken had, ergens in de voormiddag een mail stuurt om te zeggen dat hij in de loop van morgen eens zal langskomt.
Damned. Had ik voor hetzelfde geld thuis kunnen werken. Daar heb ik meer en grotere schermen. En een betere zetel.
(Alhoewel, het bureau heeft airco. En mijn bureaustoel thuis is nog altijd kapot.)
Ik was aan het stappen naar Brussel-Noord toen ik telefoon kreeg, van een mevrouw die mij vroeg ik of mijn afspraak van morgennamiddag zou kunnen verzetten naar morgenochtend 8u.
Euh nee? Ik heb een vergadering in Brussel ’s morgens en ik moet ergens rond 7u op de trein zitten om die te halen?
Ah okay, zei de mevrouw, niets aan te doen. Tot morgen dan.
Een half uur later zat ik op de trein en vroeg ik mij af wélke afspraak dat wel zou kunnen zijn die ik morgen had, en wanneer precies.
En toen stond er in mijn agenda: stuk niets. Niéts. En had ik niet alleen geen idee wanneer het was, maar wist ik niet meer zeker welke dokter het was die belde.
Een opzoeking van het telefoonnummer op het internet later wist ik dat tweede alsnog zeker: het was de oogmeester, waar ik elk jaar op controle moet gaan om te zien hoe het zit met mijn genetisch bepaalde onvermijdelijke afglijden naar blindheid.
Eurgh dus zucht: morgenochtend naar Brussel, vergaderen, bellen om te achterhalen wanneer de afspraak precies was, en dan zo hard mogelijk proberen op tijd weer terug in Gent te zijn.
Ik weet tienduizend procent zeker dat ik die afspraak, op het moment dat ik ze gemaakt heb, in mijn agenda heb gezet. Maar om de zoveel tijd verdwijnen er dingen in mijn agenda, en dan nog meestal dingen die ik er maanden op voorhand in had gezet.
Ik zat thuis in mijn bureaustoel naar de ene serie na de andere te kijken op de Netflixen. Mijn bureaustoel is al twee weken kapot, wat wil zeggen dat ik alleen nog op de laagste stand en helemaal achterover kan zitten.
Misschien lag het er aan dat ik al drie dagen aan het vegeteren was voor het scherm, misschien lag het aan Facebook. Waarschijnlijk meer aan Facebook, waar de ene na de andere mens die ik kan op vakantie aan het gaan was.
Want plots had ik ook goesting om op vakantie te gaan. Zeer specifiek, zelfs: met een gezin of twee en alle kinderen erbij ergens in een huis gaan zitten op een plaats die niet te warm en niet te koud is — pakweg het zuiden van Frankrijk buiten het seizoen, of ergens in Schotland of in Ierland.
In een huis met een zwembad of ander water in de buurt. Met het nodige comfort maar niet te veel: internet en een badkamer is genoeg. Een week of twee aan een stuk, overdag niets doen en ’s avonds koken. Boeken lezen. Om de zoveel tijd eens naar ergens in de buurt gaan. Een keer of twee drie in het dichtsbijzijndste dorp iets gaan eten.
Met al die ouder wordende kinderen en alles is zoiets natuurlijk niet inplanbaar, of het moet een jaar op voorhand allemaal geregeld zijn. Misschien moeten we er maar eens aan beginnen dus. Voor volgend jaar.
Adobe Flash’s Gaming Legacy — Thousands upon Thousands of Titles — and My Efforts To Save It Allow me to summarize. In less than two years from the time of this article, hundreds of thousands of games are likely to disappear from the internet, forever. Simply no longer playable. Hundreds of millions of views, likes, 5-star reviews, 1-star reviews…all gone. The companies who helped bring these games to life don’t seem concerned. The people who made these games aren’t exactly talking about it, to my knowledge.
Why Designers Hate Politics (And What To Do About It) Designers claim, and often with good reason, that they understand human behavior better than others, but their distaste for what they call politics reveals they’re ignorant of one of the most natural behaviors people in groups have. Designers who hate, or don’t comprehend, politics betray their own ideas by not recognizing how politics defines the landscape they must work on.
Waarom 1 miljard uitgeven een crisis is maar 221 miljard verliezen niet – DeWereldMorgen.be Fiscale spitstechnologie en belastingontwijking kosten ons land tweehonderd keer zoveel als de opvang van asielzoekers. Bij dat eerste haalt men de schouders op; dat tweede vult dagelijks de kranten, de zendtijd, en de sociale media. En enkel het tweede blijkt de term ‘crisis’ waard.
Zo lost Algerije het probleem van illegale migranten op – Het Nieuwsblad Zozo. En binnenkort gaan we daar dan de opvang organiseren in plaats van de mensen tot in Europa te laten komen, juist? Minstens 13.000 Afrikaanse migranten zijn het afgelopen jaar op bussen of vrachtwagens gezet en gedropt in de woestijn. Bij 45 graden overdag en koude nachten. Zonder eten of drinken. Zonder enige bescherming. Hoeveel vrouwen er onder een brandende zon bevallen zijn en hun kind verloren hebben, is niet geweten. Maar het IOM heeft weet van meerdere gevallen. Van pasgeboren baby’s die in het woestijnzand begraven zijn. Of van vrouwen die een miskraa kregen. Van uitputting en ontbering.
The Heilmeier Catechism DARPA operates on the principle that generating big rewards requires taking big risks. But how does the Agency determine what risks are worth taking?
Anna had geen identiteitskaart. De politie had haar vervangpapieren gegeven die, verzekerden ze ons, het enige waren dat ze nodig zou hebben om binnen de EU te mogen reizen.
Neen dus. Het papier was niet genoeg, en het rijksregister lag bovendien ook nog plat, wat wou zeggen dat Anna niet naar Milaan mocht vliegen. Reis in het water, geld in het water.
Ik heb een uitstekende bureaustoel: een Giroflex 64, in het leer, met een hoofdsteun en armsteunen.