Ik had alles van mijn computer gewist en dus moest ik alles opnieuw installeren.

Met elke nieuwe computer die ik heb, wordt dat eenvoudiger: alle data bevindt zich in de claawd, en alles dat ik heb van software is online te downloaden en meestal gewoon maar in te loggen om in orde te zijn.

(Contrast met vroeger, waar alle data op de computer zelf stond of op een backupschijf, en alle software in een doos zat met cd’s en registratiecodes op een stukje papier: goodbye & good riddance to the 1990s, als ge ’t maar weet.)

…maar dan moet het allemaal wel meewerken, natuurlijk.

Het was allemaal begonnen met Power BI dat niet wou opstarten. Ik dus gisteren al iets gepost op het publieke forum van Power BI — geen antwoord. Een support request gedaan – ook geen antwoord.

Dacht ik geen antwoord. Want vanmorgen besefte ik plots dat ik mijn officieel Microsoftwerkadres (zon .onmicrosoft.com-ding) had ingegeven voor contact, en ik vond nergens de supportrequest online terug, dus maak ik hem opnieuw aan. Binnen het half uur mail van Beatriz van Microsoft:

Good morning Michel,

Thank you for contacting Microsoft Support. My name is Beatriz [..] and I am the Support Professional who will be working with you on this support case. You may reach me using the contact information listed below.

In a few minutes I will send you the scope agreement and the action plan.

If you have any questions or concerns, please let me know.

Ergens weet ik wel dat Microsoft ook support doet, maar het in het echt zien gebeuren, door iemand die ik op tinternet kan terugvinden en dus een gezicht op plakken, ik vind dat na al die jaren nog altijd een beetje magisch.

Inderdaad, een paar minuten later:

Hello Michel,

Please find below a summary of the problem scope for this support request. It details what I will focus on and under what specific conditions we will consider the request resolved. Please let me know if anything is inaccurate, missing or you disagree with the scope statement.

Issue

[volledige omschrijving van het probleem]

Impact

High.

Scope

 The case can be considered closed once we accomplished one of the following conditions:

• We are able to provide a solution/workaround to the error message above on the current customer environment.
• We detect the issue is a bug on the product and we have an answer from escalation on if we can provide a fix or not.
• The issue is by design.
• If the cause of the issue is identified to be a third party or custom component, we will be happy to discuss our findings in detail and provide possible methods of resolution/workaround. However, it will ultimately be up to the third party vendor to resolve these types of issues.

Action plan

[plan om dingen aan te pakken]

Nog eens, geen raketwetenschap, maar wel proper en degelijk en helemaal wat ik ervan verwacht.

Er gaan op een uur tijd veertien mails over en weer (probeer dit eens / nog altijd niets / ah dan kunnen we misschien dit / nope / dan gaan we dieper in het systeem dit doen voor diagnose / …).

We zijn er op uitgekomen dat het een probleem is, dat het nu duidelijk gediagnosticeerd is, en dat het zwaar geëscaleerd wordt wegens bij meer dan één persoon voorkomend.

En dat het voorlopig kan opgelost worden door een oudere build te installeren, die Beatriz mij dan ook gegeven heeft.

Oh, en een paar uur later, ergens om 21u of zo, kreeg ik vanuit een zeer druk callcenter met enorm veel lawaai een bijna-onverstaanbare telefoon van Saragadam Beerendra Babu, die mij voor hetzelfde probleem uit India contacteerde. 

Mijn eerste support request, waar ik geen gevolg aan had gegeven omdat ik die @adhese.onmicrosoft.com-mail niet gezien had. Of ik alsnog de gegevens naar hem ook kon opsturen, dan ging hij aan zijn kant kijken.

Support!

De collegae lachen mij regelmatig eens uit op het werk, dat ik altijd dingen kapot maak. Gelijk computers en zo.

Maar ’t zijn altijd speciale omstandigheden, en het is altijd allemaal uit te leggen.

Zoals vandaag, bijvoorbeeld: de computer is niet kapot, maar ’t werkt ook niet echt.

Ik heb Microsoft Power BI nodig. Ik download en installeer dat. Ik start dat op. Dat geeft mij de boodschap “we weren’t able to connect to the model” en dan stopt het.

Zoekety zoek op de interwebs: duuzd mensen die juist hetzelfde probleem hebben, en niemand die een echte oplossing heeft. De ene zegt de 32-bit-versie te installeren, de andere de 64-bit-versie. Sommige mensen zeggen dat het ligt aan antivirussoftware, er zijn er zelfs — van Microsoft zelf! — die zeggen: “probeer eens alles te ontinstalleren en dan een nieuwe account aan te maken en daar te installeren en dan werkt het misschien wel”.

Neen, dus.

Ik heb alles geprobeerd, up to and including heel de computer uitwissen en alles opnieuw installeren, en het werkt nog altijd niet.

Telkens ik het opstart, zelfs als het het eerste programma is dat ik op een maagdelijke Windows installeer, krijg ik systematisch dezelfde veertien boodschappen in mijn Event viewer:

The Open Procedure for service “BITS” in DLL “C:\Windows\System32\bitsperf.dll” failed.
The Open Procedure for service “ESENT” in DLL “C:\WINDOWS\system32\esentprf.dll” failed.
The Open Procedure for service “Lsa” in DLL “C:\Windows\System32\Secur32.dll” failed.
Unable to open the Server service performance object.
The Open Procedure for service “WmiApRpl” in DLL “C:\WINDOWS\system32\wbem\wmiaprpl.dll” failed.

…en dan een reeks MSOLAP-gerelateerde dingen:

The description for Event ID 11 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 21 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 22 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 72 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 5 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 0 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 46 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 25 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.
The description for Event ID 25 from source MSOLAP$AnalysisServicesWorkspace1146421108 cannot be found.

Om zot van te worden. En een vraag stellen op de forums, dat lukt niet — mijn twee vragen zijn gelijk meteen weggesmurft.

Ik heb dan maar echt échte last resort-dingen gedaan: een old skool service request geopend bij Microsoft.

Op hoop van zege. 😐

Dat programmeren, dat is toch wel geestig.

Al die dingen waarvan ge dan wel in uw hoofd van weet “zo zou dat in theorie moeten”, maar dat het al zeeeeeeeeerrrrrr lang geleden is dat ge het voor het echt hebt gedaan.

Zoals die keer dat er een structuur was die mogelijks onbeperkt diep is, die regels omschrijft, en die eigenlijk in mensentaal zou moeten getoond worden.

Ha, in theorie is dat dan recursief dingen aflopen en zo? Yep, indeedy.

Iets dat er zo uitzag:

{“action-id”: “A99″,”name”: “xyz”,”description”: “tralala tsoin tsoin”,”points”: 0,”category”: “Admin”,”bonus-rules”: {“condition”: {“type”: “>”,”values”: [{“forAction”: “AWC”,”type”: “nthActionToday”},{“forAction”: “ADK”,”type”: “nthActionToday”}]},”else”: 0,”then”: -2,”type”: “if”}}

Dat wordt dan

4.1.2 A99: xyz – tralala tsoin tsoin.
Standaard +0.
Bonusregel: als [ aantal keer “xxx” vandaag >aantal keer “yyy” vandaag ] dan – 2, anders 0

En iets dat dit was:

{“action-id”: “A00″,”name”: “abc”, “description”: “Datakamp iets gerief”,”points”: 50,”category”: “Admin”,”bonus-rules”: {“condition”: {“type”: “<“,”values”: [“secondsSinceLastAction”,44000]},”else”: {“type”: “*”,”values”: [“dailyStreakSize”,25]},”then”: -50,”type”: “if”}}

wordt dit:

4.1.1 A00: abc – Datakamp iets gerief
Standaard +50.
Bonusregel: als [ aantal seconden sinds laatste keer deze actie < 44000 ] dan – 50, anders [ aantal dagen na elkaar deze actie gedaan × 25 ]

Om maar te zeggen: veel leute gehad al, met Datakamp. En ’t is nog niet eens begonnen.

Discussies over mobiliteit, ’t is altijd leutig. Michel Maus, verder vermoed ik een geschikte mens, had een paar dagen geleden een interviewpje op de radio.

Het was niet de eerste keer: de man Heeft Een Opinie, namelijk. Zoals het “eigen volk eerst”-mobiliteit noemen en zo.

Dit is het stuk dat op de radio kwam:

Links en rechts springen tegenstanders van het mobiliteitsplan er op. Eindelijk iemand die het zegt zoals het is! Een professor!

Of zoals iemand waarvan ik nochtans niet verwacht dat die het knopje “kritisch denken” af zet het zei:

Deze morgen scherpe analyse van het circulatieplan Gent van Michel Maus in De Ochtend op Radio 1.

Eén nuance : de leefbaarheid voor de bewoners is NIET gestegen, integendeel.
De leefbaarheid van BEPAALDE bewoners is misschien gestegen. Voor vele anderen blijft het een ramp.

Je zal maar wonen in sector 1, een garage hebben in sector 2 en uw brood moeten verdienen vanuit sector 4….

Niemand gaat ooit zeggen dat het voor alle bewoners meteen 100% beter is. Elk plan houdt keuzes in, en natuurlijk betekent dat dat het voor sommige mensen slechter zal worden, zelfs al wordt het voor de grote meerderheid beter.

Maar serieus: die “scherpe analyse” van Maus was toch behoorlijk hilarisch belachelijk? In volgorde:

“Van zodra je een verkeerde afslag neemt, mag je terug naar de ring en moet je heel Gent rondrijden” — da’s uiteraard nonsens. Terug naar de ring ja, maar gewoon een stukje tot de volgende ‘sector’. Niet heel de stad rond.

“Heel wat mensen worden gedwongen naar het centrum van de stad te gaan [naar het Hof van Beroep, bvb.], en moeten we daar dan niet op inspelen?” — euh, het Hof van Beroep is nog even bereikbaar als vroeger, daar is niets aan veranderd. Brabantdam/Kouter, of Nederkouter, en parkeerplaats even in de buurt als vroeger.

“Ik hoor toch heel wat geruchten… redelijk bekende sushibar die ondertussen in Lochristi is beland puur omwille van het circulatieplan” — was dat niet al lang ontkracht? Dat die mens gewoon aan het uitbreiden was en al maanden vóór het plan gezegd had dat hij een nieuwe vestiging zou openen in Lochristi. (En los daarvan, dat een afhaalsushi als ge rekent op mensen van buiten het centrum, in het midden van een voetgangerszone, misschien niet het allerbeste idee was.)

“ik vind dat een stad toegankelijk moet zijn” — twee extra straten die verkeersvrij gemaakt zijn. Twéé. Alle andere straten in heel Gent die met de auto toegankelijk waren, blijven toegankelijk.

Gelukkig heeft Maus wel de kern van zijn protest duidelijk gemaakt: “ik ga zo weinig mogelijk naar Gent, puur uit principe [en voor een stuk omdat ik zo gehecht ben aan mijn wagen]”.

En dan, tegen beter weten in, gaat ge in discussie, en probeert ge te achterhalen hoe het zit met die “wonen in sector 1, een garage hebben in sector 2 en uw brood moeten verdienen vanuit sector 4”, en zo gebeurt het dat ge op een zaterdagnamiddag diagrammen zit te tekenen om te proberen begrijpen waar het fout loopt met die sectoren.

Krijgt ge een voorbeeld dat er zo ongeveer uit ziet in diagramvorm:

Maar dat houdt geen steek, dat kan gewoon niet. En dan probeert ge verder te zoeken wat het ergste van het ergste waar het circulatieplan iemand toe verplicht, en dat kom dan op iets dergelijks uit:

Maar dat is het dan ook niet, blijkt dat het eigenlijk zoiets is:

En dan weet ik nog altijd niet wat het probleem is.

’t Is te hopen dat het binnen een paar jaar een onderdeel van de folklore wordt, zoals die keer dat er protest was tegen verkeersvrije straten in de binnenstad. Of roken op restaurant.

Alle kinderen zijn al een paar dagen het huis uit.

En toch worden wij ’s morgens vroeg wakker. In bed liggen tot een uur of twaalf, dat lukt gelijk niet meer.

Hoe triestig zijn wij niet, jong.

De computer werkt weer, maar hij maakt een ronkend geluid. En ik zie nie war het vandaan komt.

Gedomme.

Dit is de allereerste film die ik in de cinema gezien heb:

Maar echt: Louis stuurde vorige week tijdens de werkdag een boodschap, of hij de computer thuis eens mocht heropstarten wegens haperen bij één of ander spel.

Ik had niets draaien dus het mocht.

Maar toen ik thuis kwam, bleek de computer niet meer aan te gaan. Iets met USB dat teveel stroom trekt en dat hij binnen de 15 seconden zou vanzelf uitgaan.

Ik had de fiche van de USB-gaten vooraan al eens uit het moederbord getrokken, maar dat deed niets. En de USB-gaten achteraan zitten rechtstreeks op het moederbord, dus dacht ik: verloren zaak, we gaan naar de winkel moeten gaan.

Vanmorgen (eerste moment dat Sandra kon) dus de computer naar beneden gesleept, en klaargelegd voor transport… en wat zag mijn oog? De ene kapotte USB-poort aan de voorkant, met aan de binnenkant nu dat het zonlicht er in zat: duidelijk een stuk ijzer dat tegen een ander stuk ijzer zat waar er normaal geen stuk ijzer tegen een ander stuk ijzer mag zitten.

Het ene stuk ijzer bij het andere stuk ijzer weggehaald, en hey presto: computer start weer gewoon op!

Ik voel mij gelijk een superheld.

Zo. Dat was eventjes kort en duidelijk:

Ik was vandaag voor een vergadering in Antwerpen.

Ja, miserie met het verkeer wegens met de auto en allerlei werken en alles, ja.

Maar ook: hoe is het mogelijk dat ik zo’n viscerale “meh” heb bij een stad? Er zijn objectief allemaal mooie dingen te zien en zo, maar toch kan het mij niet warm krijgen.

Misschien is het omdat het net te groot is om aangenaam te zijn en veel te klein om écht groot te zijn? Ik weet het niet. Hoedanook, ’t is niet mijn stad.

Ziet, dit is wat er in het “Dingen te bekijken”-document in de folder “Parijs in augustus” staat:

Père Lachaise
Champs Elysées > Place de la Concorde > Tuileries > Louvre
Eiffeltoren (buitenkant)
Musée d’Orsay
Panthéon
IJsjes op île Saint-Louis
Sainte Chapelle
Notre Dame
Place Pompidou
Boodschappen in Les Halles of Galeries Lafayette

wandelen_in_parijs

http://en.parismuseumpass.com/

http://en.velib.paris.fr/ bijna gratis velo’s

http://www.nosancetreslesgaulois.com

Tips van iemand die in Parijs woont: https://www.frankrijk.nl/2016/04/top10-parijs-met-kinderen/

http://www.batobus.com/en.html

Spannend! Voor het eerst sinds jaren op reis met iedereen!

Met de auto ernaartoe en goedkoop ergens parkeren, Airbnb, en dan metro en Vélib’, peins ik. Museumpas en een paar klassiekers doen. Eten gelijk in Asterix! En ijs op Saint-Louis!

Het huis ligt overhoop.

Niet dat dat nieuw is, het huis ligt altijd overhoop, maar nu ligt het wel echt zeer overhoop.

Woensdag zijn alle kinderen het huis uit, en ik heb eigenlijk goesting om eens grote kuis te doen. Alles uit alle kasten halen, alles bekijken, alles sorteren in houden / klasseren / verkopen / weggeven.

En dan alles op een zo rationeel mogelijke plaats terugzetten.

Het besef kwam er definitief toen ik eergisteren aan het zoeken was naar documenten waarvan ik mij zo helder als iets herinnerde dat ik had gezegd “dat ligt hier nu al maanden op mijn bureau, ik ga het ergens opbergen dat het niet verloren raak”, en dat ik ze natuurlijk op geen enkele manier nog vond.

Ergens in huis liggen die documenten, en zeker één pen die ik mislegd heb, en talloze andere documenten die ik absoluut nodig heb, en aargh het is mij zo beu dat ik niets vind.

Het lijkt soms alsof ik de ene na de andere computer kapotmaak, maar dat is dus echt niet zo. 

Ik heb het bijna twee jaar met een toen-al-niet-meer-up-to-date Surface Pro 3 gedaan, maar na een klein werk van het ene na het andere blue screen of death, heeft hij gisteren net na een meeting de geest gegeven.

Zoek gerust naar variaties van “surface 3 pro doesn’t wake up” en ge zult zien dat het geen alleenstaand probleem is.

Met wat geluk is er nog garantie, maar als ik kan kiezen zou ik toch graag iets snellers en krachtigers hebben. Wél met een touchscreen wegens echt verrekte handig. En liefst ook een stylus. En een afneembaar of minstens wegklapbaar keyboard.

En minstens twee snelle USB-poorten en HDMI. En een webcam vooraan en achteraan. En een degelijk scherm, méér dan 1920×1080.

Niet dat er echt twijfel was, maar bij dezen officieel: vier keer een A-attest.

Volgend jaar drie kinderen in variaties van wetenschappelijke richtingen en eentje helemaal in talen. 

En nu gaan we de vakantie in.

Een vakantie met nogal wat veranderingen, ook — maar ik laat het allemaal nog wat bezinken, denk ik, voor ik het aan de grote klok hang.