Michel Vuijlsteke's weblog

Tales of Drudgery & Boredom.

  • WTF YouTube

    Iedereen weet dat er stapels aardigheid op de Youtubes te vinden is. H3H3 deed een tijdje geleden iets over kanalen als Toy Family, die nonsens als “Jokers Twin Brother Is Sick! Joker Is Doctor w/ Spiderman Frozen Elsa Snow White Anna & Hulk” brengen:

    (Voor de grap, kijk zeker eens naar het einde, vanaf 12 minuten 40: dat geeft u een idee hoe ze daar over H3H3 denken.)

    Maar ‘t is dus echt een race naar de bodem. Vandaag kwam ik twee video’s tegen die precies hetzelfde doen: Driving sick Baby Doll to Doctor with Parents car (“Kids driving parents car. Cute little girl playing with baby doll. Silicon baby doll for girls gets sick and kid drive parents car to Doctor, doc mcstuffins. funny video for kids, for girls, for children”) en Driving Crying Baby Doll to the Park with Parents Car (“Emily Tube is a fun channel where we make learning videos for Kids. You will also find videos of Minnie Mouse ,Dolls ,Learn Colors,Little Girl Making Shopping ,Balls and many other Fun Activities for Kids”).

    En het zijn niet de enige twee. Serieus. Down the rabbit hole:

    H

    ⁂

  • ‘t Is hier zeer zeer rustig

    De vier oudste kinderen zijn op scoutskamp, we zijn alleen thuis met Z & A. Die gaan de eerste week van de vakantie elk naar een kamp (respectievelijk kliederkladder en brandweer — leve Ideekids), dus dat komt nog in orde qua regelingen en doen.

    Volgende week is het anders: dan is iedereen thuis, en moet ik vakantie nemen om er maandag en dinsdag op te passen.

    En dan vraag ik mij voor de zoveelste keer af hoe dat allemaal gaat moeten geregeld worden met de grote vakantie: ‘t is niet gelijk dat we allemaal vier weken vakantie kunnen pakken, en dan nog over houden voor de andere schoolvakanties. We’ll cross that bridge when we get there, zeker?

    ⁂

  • ‘t Is gedaan

    De Mol is nu ook definitief gedaan (niet dat ik daar zo hard van wakker lag), maar veel erger: Blind Getrouwd is gedaan.

    Ik weet niet meer wat ik moet doen met mijn leven.

    Snirf.

    Later deze week, als Zelie terug is van scoutskamp, nog eens de laatste aflevering bekijken, alvast.

    Collage_deluxe

    Daarna weet ik het niet zo goed.

    ⁂

  • Ik ben eigenlijk een viking

    Ik heb mijn DNA eens laten analyseren, gewoon omdat het niet veel geld kost en wel wijs is, dacht ik, om iets meer te weten over de verre verre voorouders.

    De resultaten zijn binnen!

    dna

    Het moet zijn dat er ergens in de voorouders van lang lang geleden vikings zaten. Veel vikings. 🙂

    ⁂

  • Links van 19 maart 2017 tot 1 april 2017

    The Fall of Avalon Hill | Naked Meeple
    It began with a short notice posted on the Avalon Hill web site on August 4, 1998 by some just fired employees. The announcement stated simply that Monarch Avalon had sold its Avalon Hill Game Company division to Hasbro for $6 million, and that Monarch had terminated the AH game design people. Though the notice would be pulled almost immediately by AH management, it stayed up long enough for word to spread across the Internet faster than a Clinton scandal report. Confirmation from Hasbro, Monarch Avalon, and various financial sources soon followed, leaving wargamers facing the awful reality that Avalon Hill, which began and nourished the wargame hobby, and The General, which shaped it, were dead.

    Russian government posts April Fools’ Day prank offering “election interference” – CBS News
    On Saturday, the ministry posted on its Facebook page an audio file of the purported new automated telephone switchboard message for Russian embassies. “To arrange a call from a Russian diplomat to your political opponent, press 1,” the recording begins, in Russian and English. Press 2 “to use the services of Russian hackers,” and 3 “to request election interference.”

    How the Like Button Ruined the Internet – The Atlantic
    THIS. SO MUCH THIS: "Newspapers and magazines used to have a rather coarse model of their audience. It used to be that they couldn’t be sure how many people read each of their articles; they couldn’t see on a dashboard how much social traction one piece got as against the others. They were more free to experiment, because it was never clear ex-ante what kind of article was likely to fail. This could, of course, lead to deeply indulgent work that no one would read; but it could also lead to unexpected magic. Is it any coincidence that the race to the bottom in media—toward clickbait headlines, toward the vulgar and prurient and dumb, toward provocative but often exaggerated takes—has accelerated in lock-step with the development of new technologies for measuring engagement?"

    Not in my name | ericvanrompuy.be
    Go Eric. "In Vlaanderen schijnt N-VA nog onaantastbaar maar ook hier zal de slijtageslag van hun onvervulde beloften beginnen te wegen. De BRA(cke)XIT was een eerste signaal. Wie voortdurend de anderen de les spelt, krijgt dit vroeg of laat als een boemerang in zijn gezicht. Uiteindelijk zal de bevolking oordelen op realisaties en niet op perceptie. Dat moet Trump nu ook ervaren. Populisten gaan ten onder aan hun eigen slogans eens ze die moeten waarmaken. Dat zal in Vlaanderen niet anders zijn."

    BBC – Culture – Whatever happened to Generation X?
    Once we go, there’ll be no living memory of the analogue era.

    Why Straight Rural Men Have Gay ‘Bud-Sex’ With Each Other — Science of Us
    A lot of men have sex with other men but don’t identify as gay or bisexual. A subset of these men who have sex with men, or MSM, live lives that are, in all respects other than their occasional homosexual encounters, quite straight and traditionally masculine — they have wives and families, they embrace various masculine norms, and so on. They are able to, in effect, compartmentalize an aspect of their sex lives in a way that prevents it from blurring into or complicating their more public identities. Sociologists are quite interested in this phenomenon because it can tell us a lot about how humans interpret thorny questions of identity and sexual desire and cultural expectations.

    ⁂

  • OneDrive weer boven water (hoop ik)

    OneDrive was raar aan het doen. Zoeken naar “onedrive keeps synchronizing” en “onedrive keeps crashing”geeft u een idee: onbestemde fouten, onbestemde problemen, onbestemde oplossingen.

    Varianten van “hebt g’hem al eens herstart?”, gaande van letterlijk OneDrive afsluiten en heropstarten over een soort “bouw eens een nieuwe inhoudsopgave op”, tot de nucleaire optie: OneDrive wissen en alles opnieuw in de klaawd sturen.

    Dat is in mijn geval geen optie: het heeft *letterlijk* meer dan een maand geduurd om de bijna 900 gigabyte aan data gesynchroniseerd te krijgen in de eerste plaats, ik heb niet de minste zin om het opnieuw te doen.

    Dan maar zelf aan de slag gegaan, alles eens met een fijne kam bekeken — en toen kwam ik een reeks folders met Lightroom-previews erin. Drie folders, om precies te zijn, maar daarin een béétje veel files:

    files teveel.png

    Euh ja. 146 gigabyte in bijna 350.000 files in 117.000 folders.

    Ik kan mij inbeelden dat OneDrive niet zo content was. En het stomme is: dat zijn overbodige files, die eigenlijk zo goed weg zouden mogen wegens dat Ligthroom ze automatisch kan hergenereren (en weer automatisch verwijderen) en dat ik ze niet zo hard nodig heb.

    Voor de zekerheid voorlopige die dingen verhuisd, en even afgewacht of alles werkt zonder. OneDrive draait in ieder geval nu weer, langzaam maar zeker.

    Pfoei.

    Deleting:

    deleting

    ⁂

  • Bellemont ho!

    Bellemont’s “Down To The Harbour” is the first single of their debut album (a double one no less), released in Spring 2017. The single is a prime example of the concept of the album: each song will be released in both a “rough & pure – five musicians playing live in a vintage 1942 recording studio, every breath, crackle, and mistake left on tape”, as well as a “radio edit” version: the exact same recordings, but this time embellished, polished to a shine, and with extra instruments and vocals.

    The theme of “Down To The Harbour” is deliberately ambiguous: “I’ll take you down to the harbour, and set you free”… freedom through closure? Is it a ritual? Or crime of passion after all? The truth will be in the ears of the beholder.

    Bellemont staat op de playlist bij Radio 1. ‘t Is het moment om ze te liken op Facebook.

    (Niet alleen omdat het met fijne ex-collega Pieter is, maar vooral omdat het Wreed Schoon is.)

    ⁂

  • Gedagvaard!

    Louis had een paar dikke brieven gekregen. Die begonnen met:

    Op verzoek van de procureur des Konings van de rechtbank van eerste aanleg OOST-VLAANDEREN, afdeling OUDENAARDE, woonstkiezende op zijn parket aldaar heb ik ongertekende XX gerechtsdeurwaarder DAGVAARDING gegeven aan Michel Vuijlsteke waar ik het afschrift dezer ter hand heb gesteld mij zo verklaard aan zijn zoon Louis zodat ik het afschrift voor onvangst waarvan werd getekend heb achtergelaten om te verschijnen voor de rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Oudenaarde OP HET ADRES & DE REDENEN ZOALS IN DE AANGEHECHTE VORDERING VERMELD, en opdat gedaagde partijen hiervan niet onwetend zouden zijn heb ik, voor ieder van hen afzonderlijk indien nodig, afschrift van huidig exploot en de aangehechte vordering gelaten, dit alles volgens de eisen der wet.

    Er zat aan elke brief telkens een tweede document vastgeniet, dat begon met:

    Wij, procureur des Konings bij de rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, GEVEN LAST en BEVELEN aan alle daartoe bevoegde gerechtsdeurwaarders en gevangenisdirecteurs, te DAGVAARDEN om te verschijnen voor de JEUGDRECHTBANK die zitting houdt te 9700 Oudenaarde, gerechtsgebouw.

    Maar serieus hoe wijs is dat niet, dat taalgebruik. “Alle daartoe bevoegde gerechtsdeurwaarders en gevangenisdirecteurs” kunnen ons dagvaarden! De procureur des Konings is woonstkiezend in Oudenaarde! Opdat gedaagde partijen niet onwetend zouden zijn! Die random hoofdletters!

    ⁂

  • Examens (en terrorisme)

    Ik had er eigenlijk niet bij stil gestaan, maar Louis heeft morgen zijn laatste examen, Fysica. En Jan heeft zijn laatste examen al een paar dagen geleden gehad.

    Jan krijgt een rapport mee naar huis morgen, en Louis niet. Louis krijgt zijn rapport denk ik dus pas na de vakantie.

    Niet verkeerd gezien, eigenlijk: zo heeft iedereen nog een beetje genot van de vakantie, of het nu goed of slecht geweest is.

    Maar dat maakt ook wel dat ik enorm benieuwd ben naar de resultaten. Vingers allemaal gekruisd, en zo.

    Zelie, natuurlijk, heeft geen examens. Voor haar is het juni, en zij heeft de week doorgebracht in Italië. Ze komt morgen terug, en vandaag was ze nog in Venetië. Venetië, ge weet wel, waar vandaag een terroristische aanslag gepland was eigenlijk.

    ⁂

  • Take II

    Ben ik de enige die dit eigenlijk ontroerend schoon vind?

    Zo wijs!

    ⁂

  • Het is nu dat verdriet

    Kinderen: ge probeert dat goed op te voeden, maar op een bepaald moment moet ge soms toegeven dat het allemaal de soep in gedraaid is, en dat het allemaal niet is wat ge ervan verwacht hadt.

    Kom het tegen: een dikke 16% van de kinderen in ons huis blijkt vegetarische neigingen te kweken.

    Anna moest al heel haar leven niet te veel weten van vlees, maar nu is ze serieus meer en meer gewoon vegetarisch bezig.

    Schaamteloos. Zomaar aan tafel. Dat is volk dat op ons neerkijkt omdat dat geen vlees eet. En gevaarlijk ook: ziet dat ze in ene keer toch honger krijgt en haar familieleden of de kat begint te bijten?

    Afijn. Ik moet natuurlijk niet verbaasd zijn: we wonen tenslotte in het Gent van Filip Watteeuw, maar hey, het blijft toch wat pijn doen. En ik blijf, irrationeel misschien, het gevoel hebben dat ik ergens gefaald heb.

    Omdat het haar verjaardag is geweest, mocht zij kiezen wat we vandaag zouden eten, en het is geworden: Danielle’s sweet potato gratin, uit dezelfde Ottolenghi als gisteren.

    Ingrediënten

    • Zoete aardappel. Ik had er een stuk of denk ik acht negen.
    • Salie. Ik heb een struik gekocht bij de groentenwinkel en ik heb die leeggeplukt.
    • Look. Ik heb ongeveer driekwart bol look gebruikt.
    • Grof zout en peper.
    • Room. Ik had een halve liter, maar het had meer mogen zijn.

    Werkwijze

    • Zoete aardappel wassen maar niet schillen.
    • In schijven van 5 mm dik snijden (een mandoline is een gemak, een snijmachine nog meer).
    • Salie grof hakken.
    • Looktenen pletten en grof hakken.
    • Zoete aardappel mengen met look, salie, peper en zout naar smaak.

    33577260121_fda438c969_b

    • In een ovenschotel schikken op deze manier:

    33577263041_46e9721732_b

    • Bedekken met aluminiumfolie en 45 minuten in een warme voorverwarmde oven steken.
    • Uithalen, room over gieten, en zonder folie in de oven steken tot alles zacht is.
    • Hey presto!

    33550147842_4794e24be3_b

    Mja. Mja. Niet verkeerd, maar: het duurt enorm lang voor het klaar is. Het recept zei dat het nog een minuut of twintig of zo zou duren eens de room er in zat, maar dat was gemakkelijk nog eens drie kwartier. En het was nog niet allemaal zo zacht als het had kunnen zijn.

    En er moet meer room in, want de room was bijna allemaal verdampt tegen dat het klaar was. Volgende keer doe ik het met half room en half melk, denk ik. Misschien.

    ⁂

  • The Well-Stuffed Larder

    Dingen maken, dat is allemaal leutig en gemakkelijk als ge uw gerief hebt.

    Of het nu over een nestkastje maken gaat of over eten: het is een strijd als ge nog vanalles moet verzamelen, als er geen goede zaag in huis is, geen goede boormachine, geen degelijke houtlijm, er geen pluggen zijn, geen serre-joints — of als er geen kruiden in huis zijn, geen potten en pannen, geen degelijk vuur.

    Ik was het wat beu om telkens zelf iets te improviseren en dan te blijven steken bij “euh iets van vlees en rijst of patatten en boontjes of erwtjes of broccoli of bloemkool”.

    Vanavond dus de nieuwste telg in de kookboekenkast — de nieuwe editie van Ottolenghi: The Cookbook — random opengeslagen en gebladerd tot ik op iets kwam waar ik (bijna) alles voor in huis had. Twee pagina’s moest ik bladeren: voor Roast Chicken with sumac, za’atar and lemon had ik enkel de pijnboompitten niet in huis wegens dat die recent opgeraakt zijn (ja, de sumac en de za’atar had ik wel). Het is de volgende bladzijde geworden: Roast chicken with saffron, hazelnuts and honey.

    Nodig

    • Kip. Ik heb drie grote billen gekocht en twee dubbele borsten.
    • Ajuinen. Ik heb er een stuk of vijf gemiddelde ajuinen genomen.
    • Olijfolie. Een paar degelijke geuten.
    • Gemberpoeder. Anderhalve theelepel of zo.
    • Kaneelpoeder. Ook anderhalve theelepel of zo.
    • Saffraan. Redelijk wat, een halve gram of zo.
    • Sap van twee citroenen.
    • Koud water. Een klein glas.
    • Hazelnoten. Ongeveer 120 gram.
    • Honing. Ongeveer anderhalve soeplepel.
    • Rozenwater. Een soeplepel of drie.
    • Pijpajuin. Een stengel of twee.
    • Zwarte peper en grof zeezout.

    Ja, serieus, ik had dat allemaal in huis. Alleen de pijpajuin en de kip, die ben ik nog gaan halen.

    Kijk: de kruidenschuif (niet helemaal opengeklapt en er zijn nog andere dan dit, maar hey, stoefen is stoefen):

    33688942015_b436370328_b

    En kijk: de dingen die ik nodig had. Aan de staat van de potten is te zien dat het echt waar allemaal al gebruikte zaken waren!

    33305015530_f825985fc3_b

    Werkwijze

    • Ajuinen grof snijden, mengen met olijfolie, gember, kaneel, saffraan, citroensap, water, zout en peper.
    • Kip bij mengsel doen, minstens een uur laten marineren (of een nacht in de koelkast, maar aint’t nobody got time for that).

    32846193284_41230e0c8d_b

    • Oven voorverwarmen op warm (bij mij is dat 175°C dat dan eigenlijk 190 à 200°C wordt).
    • Hazelnoten een paar minuten in een overschotel in de oven zetten tot goudbruin. Uithalen en grof kappen of stampen.
    • Kip met vel naar boven in een ovenschotel leggen waar ruim plaats genoeg is. Ik had de kip allemaal in deze ene schotel gedaan in eerste instantie, uiteindelijk heb ik er een bil en een borst uitgehaald en in een andere kleine schotel gelegd, kwestie dat er wat meer plaats was:

    33305077090_9744f8742a_b

    • Een dik half uur in de oven laten zitten. Dat ziet er dan zo ongeveer uit, met alles redelijk zacht, en stukjes ajuin heerlijk verbrand:

    33305081830_f1fc0a105f_b

    • Ondertussen de grof gehakte hazelnoten mengen met de honing en het rozenwater.
    • Na een half uur het notenmengsel een beetje verdelen over de kip, en nog een minuut of tien insteken.
    • Hey presto!

    33305083590_c47c4e292c_b

    Yep, zeer de moeite waard. Morgen nog eens Ottolenghi, denk ik.

    ⁂

  • Familie, verdwenen in de nevelen der tijd

    Just my luck. De rechtstreekse voorouders van drie van mijn grootouders zijn voor altijd verloren, dankzij de Eerste en Tweede Wereldoorlogen.

    Aan de kant van mijn vader: zijn moeder komt uit Polen, waar de archieven schielijk zijn komen te gaan. De familie van zijn vader komt uiteindelijk uit Ieper, waar zowat het hele stadsarchief platgebombardeerd is en opgebrand.

    Aan de kant van mijn moeder had ik er goeie hoop op dat ik tot redelijk ver zou kunnen terugkeren. De rechtstreekse voorouders van haar moeder komen uiteindelijk via Knesselare/Aalter uit de buurt van Zomergem, en ik geraak terug tot ergens in de jaren 1500.

    De rechtstreekse voorouders van haar vader, dat was wat ingewikkelder, want in tegenstelling tot de over- overgrote meerderheid van mijn voorouders, blijven ze zeer weinig stilzitten:

    Ok, ‘t zijn geen wereldreizigers, maar toch, relatief gezien:

    • mijn moeder is geboren in Gent
    • mijn grootvader, Arthur Waegenaer, is geboren in 1907 in Wetteren
    • zijn vader, Louis Waegenaer, is geboren in in 1878 in Kaprijke
    • zijn vader, Eduardus Waegenaer, is geboren in 1844 in Zelzate
    • zijn vader, Jean Louis Waegenaere, is geboren in 1805 in Stekene
    • zijn vader, Dominicus De Wagenaere, is geboren in 1772 in Stekene
    • en zijn vader is volgens de doopakte van Dominicus “Emmanuel Antonius de Wagenaere”

    Ik vind die redelijk snel terug in een overlijdensakte in de burgerlijke stand van Stekene:

    Ja, ‘t is niet zeer duidelijk. Jaren geleden, toen ik alleen nog maar een versleten microfilm kon raadplegen in het archief in Beveren, las ik niet veel meer dan Corneille Waegenaer en Angeline Van [onleesbaar]. Nu er duidelijkere beelden van zijn, staat er redelijk leesbaar:

    Acte de décès de Antoine Emmanuel Waegenaer décédé le dix neuf frimaire à sept heures du matin agé de soixante-un ans (marin?) de profession filleur demeurant à Stekene fils de Corneille Waegenaer et de Angeline Van Hospital tous deux décédés.

    Na ettelijk veel jaren (gelijk een stuk of twintig?) staat er nu een achternaam in plaats van het beletselteken bij “Angeline Van …”. Score!

    En nog meer score! Want bij het systematisch natrekken van alle geboorten in Stekene, vind ik zowaar een resem kinderen van Antoine Emmanuel Waegenaer die ik nog niet had (ja, ook leve de schrijfwijze van de achternaam!):

    • Pieter Antonius Wagenaer °12/9/1768
    • Augustinus Norbertus De Wagenaer °6/12/1769
    • Joannes Antonius De Wagenaere °1/12/1775
    • Bernardus Wagenaere °23/7/1778
    • Adrianus Waegeneir °4/2/1782
    • Joanna Coleta Wagenaere °3/7/1784
    • Joanna Coleta Waegenaer °8/1/1788 (Ja, nog een Joanna Coleta. De vorige is ongetwijfeld gestorven. Ik ben de begrafenisregisters nog niet doorgegaan.)

    Ik heb er een aantal verder gevolgd — zo is Pieter Antonius Wagenaer in Sint-Jansteen net over de Nederlandse grens verzeild geraakt, en heeft hij er een hele nest Wagenaer/Wageneer/Wagenaar-kinderen en afstammelingen veroorzaakt — maar het interessantste van alles was nog wel iets dat mij bij het eerste lezen niet opgevallen was, bij de laatste vijf kinderen:

    Jaha! Er staat bij dat Antonius Emmanuel of Emmanuel Antonius Waegenaer / Waegenaere / Waegeneir / Wagenaere / De Wagenaere teneramundanus is, ‘t is te zeggen: dat hij van Dendermonde is!

    Hoera! Een middelgrote stad! Waar er ongetwijfeld degelijke archieven zijn! Hoezee!

    …

    Neen dus.

    Kak.

    Dit is wat ik zie als ik in het Rijksarchief ga kijken naar de parochieregisters van Dendermonde:

    En snelle vraag op het internet bevestigt mijn vrees: de parochieregisters van Dendermonde zijn allemaal verloren gegaan in de Eerste Wereldoorlog. Wat dus wil zeggen dat ik niet veel verder dreig te raken dan deze vermelding in de index:

    Ik weet dat Antoine Emmanuel Wageneer (nog een andere naam!) geboren is in Dendermonde, op 17 juni 1744. Ik weet ook dat zijn vader Cornelis was en zijn moeder Angeline Van Hospitael (ook een naam die in Dendermonde voorkomt).

    Mijn enige hoop nu is dat ik geen Cornelis of Angeline zie in de indexen, dus dat ze misschien buiten Dendermonde geboren zijn? Ander is het ook schluss met de Waegenaers. 🙁

    ⁂

  • De Houwermysteries

    Hrm. Ik dacht, ik kijk eens naar de De Houwers in Mol eind de jaren 1700.

    Qua situering in mijn dingen te doen:

    ‘t Is te zeggen: de vader van de vader van mijn vader, daar de moeder van, en dan haar vader, en dan zitten we aan Hendrik De Houwer, geboren in 1819 in Turnhout. Waar ik nu naar het kijken ben is de onmiddellijke familie van zijn vader, Thomas De Houwer. Ik had staan dat hij geboren was op 28 december 1777, maar ik zie niet direkt waar ik dat vandaan had.

    Ik hou al redelijk lang alle bronnen bij voor alles wat ik vind, maar het zou kunnen zijn dat dat in één van de verhuizen van software verloren is geraakt. Dus: opnieuw op zoek. Eerste vaststelling: géén doopacte voor een Thomas De Houwer in december 1777. Wél een doopakte voor een Antonius Christianus De Houwer, zoon van Cornelius De Houwer uit Brecht en Anne Catharina Geerts uit Oostmalle, op 1 oktober 1777:

    Wat het dus zeer onwaarschijnlijk maakt dat zijn broer Thomas een paar maand later zou geboren zijn. Wat weet ik wel zeker? Dat hij een hovenier was, zoon van Cornelius Dehouwer en Catharina Geerts, overleden is in mei 1868, en dat hij toen 90 jaar oud was:

    1778 dan maar? Euh, crap, nee:

    Anna Teresia De Houwer, geboren in december 1778. Grmbl. Hoe in ‘s hemelsnaam ben ik ooit op 28 december 1777 geraakt?

    Even later is het duidelijk waarom:

    Thomas De Houwer, geboren op 28 december 1779. Twee jaar verkeerd, waarschijnlijk ooit eens verkeerd ingetypt, en omdat er geen bron aan zat, zo behouden en niet meer nagekeken. En op die manier op het internet geraakt en ondertussen verspreid geraakt overal. Getver.

    Voilà, bij deze dus gecorrigeerd. En ondertussen heb ik ook een paar familieleden van verre voorouders gevonden. Waar ik eerst alleen Thomas had staan, heb ik nu:

    En ziet, mijn bronnen proper in voetnoten:

    [1]: BS/O Turnhout 1868 nr. 139 Thomas Dehouwer
    [2]: Parochieregister Mol, Begr. 1793 nr. 13 Cornelius De Hauwer
    [3]: BS/H Turnhout 1816 nr. 13 Thomas De Houwer en Jeanne Wynen
    [4]: Parochieregister Mol, Dopen 1767 nr. 32 Petrus Josephus De Houwer
    [5]: Parochieregister Mol, Dopen 1768 nr. 52 Maria Theresia De Houwer
    [6]: Parochieregister Mol, Dopen 1770 nr. 14 Cornelius Franciscus De Houwer
    [7]: Parochieregister Mol, Dopen 1771 nr. 70 Vincentius Josephus De Houwer
    [8]: Parochieregister Mol, Dopen 1774 nr. 46 Maria Anna De Houwer
    [9]: Parochieregister Mol, Begr. 1779 nr. 58 Maria Anna De Houwer
    [10]: Parochieregister Mol, Dopen 1775 nr. 2 Anna Maria De Houwer
    [11]: Parochieregister Mol, Dopen 1777 nr. 75 Antonius Christianus De Houwer
    [12]: Parochieregister Mol, Begr. 1779 nr. 97 Antonius Christianus De Houwer
    [13]: Parochieregister Mol, Dopen 1778 nr. 80 Anna Teresia De Houwer
    [14]: BS/H Turnhout 1855 nr. 83 Henricus Dehouwer & Adriana Van Hove
    [15]: Parochieregister Mol, Dopen 1779 nr. 80 Thomas De Houwer
    [16]: Parochieregister Mol, Dopen 1782 nr. 19 Henricus De Houwer
    [17]: Parochieregister Mol, Dopen 1785 nr. 44 Anna Maria De Houwer

    Met allemaal afbeeldingen van de akten erbij. There’s an old saying in Tennessee—I know it’s in Texas, probably in Tennessee—that says, fool me once, shame on—shame on you. Fool me—you can’t get fooled again.

    En dan nu eens zoeken of ik die Cornelius De Houwer uit Brecht en Anne Catharina Geerts uit Oostmalle kan vinden?

    Cornelius was gemakkelijk, die is blijkbaar in Brecht geboren (of tenminste gedoopt) op 29 augustus 1742, en zijn ouders zijn Petrus De Hauwer en Christina Joossen:

    Een beetje verder zoeken geeft mij ook nog Maria Elisabetha De Hauwer, zus van Cornelius, geboren op 9 september 1745, en kijkeenvogeltje ik ben afgeleid en ik bedenk dat ik in de stamboom een tak ernaast ook nog dingen open staan had, de families Wynen en Meynendonckx uit Arendonck — de ouders van de vrouw van Thomas De Houwer.

    Het was al een hele tijd dat ik Henricus Wynen had staan, maar in diverse online stambomen staat die steevast als Henricus Wynants vulgo Wijnen (Van der Veken), en da’s een mysterie, want ik vond nooit zijn doopakte en voor zover ik zag, was zijn naam in het vervolg van zijn leven altijd gewoon “Wynen” of “Wijnen”. Maar kijk wat ik nu vind, al bladerend door de parochieregisters van Arendonk:

    Ik zei luidop HA!, wegens alles wordt duidelijk:

    [15/5/1754] Baptizatus est Henricus filius illegitimus Maria Van der Veken, qui patris prolis declarabit Petrum Wijnants vulgo Wijnen. Henrici filium susceperunt Adrianus Van der Veken et Maria Wynants vulgo Wynen.

    …en dan in een kleiner handschrift, ertussen gewurmd:

    die 30 octobris 1754 […] parentes contraxerunt matrimonium

    ‘t Is dus een kind dat onwettig geboren is, maar gewettigd is door het huwelijk van zijn ouders een paar maand later. En om de één of andere reden waren de Wynantsen, zowel vader Petrus als meter Maria, bekend als “Wynen”. Later wordt het omgekeerd, en wordt de familie vermeld als “Wynen (alias Wynants)“. Very strange.

    En als ik dan toch bezig was met links en rechts dingen doen, was ik eens gaan kijken naar de moeder van de moeder van de moeder van de vader van mijn vader (mijn “oudgrootmoeder”, zegt Gramps mij): ik dacht dat het Francisca Maria Verbeken was, maar bij nader onderzoek blijkt het Verbueken te zijn. In de geboorteakte van haar dochter staat dat ze in 1815 35 was, en dat ze van Rijsbergen afkomstig was. Rijsbergen in Nederland, dus. Grrrr. Da’s daar altijd zo’n soep met de parochieregisters, dedju.

    Haar overlijdensakte geeft ook niet veel meer informatie — ‘t is zeer zelden dat dit gebeurt, trouwens:

    Hoe triestig. Twee veldwachters komen de dood aangeven:

    de welke ons verklaard hebben dat Maria Francisca Verbueken, naaister, oud twee en veertig jaar, geboren te Rijsbergen en wonende te Turnhout, dochter van de namen harer ouders aan de comparanten onbekend, huisvrouw van Henricus van Hove, timmermand, wonende te Turnhout, dood gevonden is de vijfde van deze maand om tien uur ‘s morgen, op het grondgebied van deze stad, docht bij het galgenhuis

    Op zoek naar de huwelijksakte, dan maar? Ah well: speld in een hooiberg. Geen relevante huwelijken-Van Hove in Turnhout, noch in het ancien régime, noch in de Burgerlijke Stand.

    ‘t Zal voor een volgende keer zijn. Grmbl.

    Résultat des courses voor een paar uur deze namiddag:

    Plus een stapel kinderen en alles natuurlijk. En bronnen en zo.

    En één dezer ga ik dan echt eens verder moeten gaan dan alleen maar namen en data.

    ⁂

  • Morantisch!

    Geen flauw idee hoe ik er op gekomen ben, maar toen keek ik naar de eerste jaargang van de reeks Younger.

    Premisse: Liza is een vrouw van veertig. Ze zat in de uitgeverswereld, trouwde en kreeg een kind, zette haar professionele leven op pauze gedurende vijftien jaar. Blijkt als dochter afstudeert, dat de echtgenoot al het geld vergokt heeft en met een andere aan het flikflooien was.

    Haar dochter zit in India, een scheiding is ingezet, en zij zoekt werk. Wat niet lukt, wegens te oud. Ze moet haar huis verkopen, en trekt in bij haar lesbische kunstenaar-vriendin. Die het plan opvat — omdat Liza er behoorlijk goed geconserveerd uitziet — om te doen alsof ze 26 is. En yep: ze vindt meteen werk als assistente in de PR-afdeling van een uitgever.

    Volgen vriendinnen van in de twintig, een boyfriend die echt wel te jong is voor haar, en mogelijke misverstanden en allerlei.

    Het klinkt schlock, en dat is het misschien ook wel, maar ‘t is zooooooo romantisch.

    Hoboy. Ik zit aan aflevering 9, en ik hoop zo hard dat het allemaal goed komt. Zo spannend allemaal. En zo wijze personages allemaal. Ik zit er zó mee in dat het allemaal goed komt.

    ⁂