Maar zo wijs!
-
⁂
-
Huh. Zo’n Smartschool, da’s eigenlijk wel wijs. Daar staat de klasagenda in, de lessen te leren, het huiswerk te doen, wanneer er een toets is geweest en hoeveel de punten waren, het materiaal uitgedeeld in de les…
Niet dat ik van plan ben om voortdurend over de schouder te kijken, maar wat een verschil met een systeem zonder, waar alles afhangt van het al dan niet goed ingevuld zijn van een agenda, die dan nog eens moet meegekomen zijn.
Het zorgt eigenlijk vooral voor rust, dat systeem. Hoezee.
⁂
-
De commentaren van “kutwijf” en “moslimhoer” werden verwijderd, maar –vrijheid van meningsuiting, hoezee– al waar geen scheldwoord in staat, blijft proper staan, en niemand ligt er echt van wakker:
Gilles Delcroix, wie?
Gilles Delcroix, “Bestuurslid at N-VA, Voorzitter at Jong N-VA and IT Manager”. Schrijft op een publiek forum, driftig geliked door gelijkgestemden, dat Bart De Wever meer gelijk heeft dan de Conventie van Genève. Natuurlijk heeft het ventje recht op zijn mening, uiteraard.
Net zoals Philip Reyniers bijvoorbeeld helemaal het recht heeft om zijn persoonlijke mening op het publieke forum te schrijven. Een zekere Dieter had geklaagd dat die foto van dat dode kindje eigenlijk kindermisbruik was, waarop deze reactie kwam:
…en waarop Philip Reyniers briljant antwoordt
Probeer daar even uw hoofd rond te krijgen: Phan Thị Kim Phúc op de foto uit Vietnam is een mens, maar waar het hier over gaat zijn moslims, geen mensen.
En niet eens onder een schuilnaam of zo hé, gewoon met zijn eigen naam, zijn eigen publieke profiel, zijn eigen foto’s en alles er op en eraan.
Vrije meningsuiting. En wie er durft commentaar op te geven, is tegen de vrije meningsuiting.
Serieus.
Tijd om John Gabriel’s Greater Internet Fuckwad Theory naar de schroothoop te verwijzen.
⁂
-
Wahey! Dierenmishandeling, moord, verkrachting en necrofilie! Van tijd tot tijd eens literatuur, dat is goed voor een mens, ’t schijnt.Lester Ballard is een eenzaat ergens in de jaren 1960 in een gat in Tenessee. Zijn ouders sterven, hij verliest zijn huis, en in de loop van het boek lijkt het alsof hij (letterlijk en figuurlijk) alsmaar minder mens wordt.
Drie delen: de mensen van Sevierville die het hebben over Lester, en dan het verhaal van Lester zelf, met dialogen zonder aanhalingstekens waar het niet altijd even evident is om te weten wie precies aan het woord is. En Lester die van toevallige necrofiel tot seriemoordenaar evolueert.
Ik heb het normaal niet voor dingen die ik –bij gebrek aan betere omschrijving– ‘gimmicky’ noem, maar hier stoorde het geen moment: ’t is bijzonder goed geschreven, met de onmenselijkheid van Ballard aan de ene kant en de banaliteit anderzijds, en daartussen de bijna-poëzie van Cormac McCarthy.
⁂
-
Het eten, de eerste les van dit jaar, trouwens…
Griet, gegrild:
Allerlei verschillende tomaten (drie kleuren, twee kleuren kerstomaten, en ook een tomatenpuree):
En ook courgettebloemen, gevuld met een anijsachtige risotto, met venkel en wat Ricard:
…en dat geeft dan dit, in totaal:
Dessert was een mascarpone-mousse met room en een aardbeiencoulis en dit:
Het ziet er niet echt uit, maar het is wel bijzonder lekker: witte chocolade, gesmolten, daarin gepofte rijst en licht gecarameliseerde gehakte pistachenoten, en dan plat gewalst en opgestijfd:
Wat dan in totaal allemaal samen iets in deze zin geeft:
Volgende keer dus ongetwijfeld iets ingewikkelder en uitgebreider. Hoera!
⁂
-
“Die dode kleuter is niet onze schuld”: N-VA-voorzitter Bart De Wever laat zich geen schuldgevoel aanpraten. In Het Laatste Nieuws, en nog eens dunnetjes overgedaan in De Morgen.
Never mind ‘schuldgevoel’ — wat had je gedacht van pakweg ‘mededogen’? Of gewoon ‘menselijkheid’?
En waarom moest daar absoluut een artikel over verschijnen in de krant, trouwens? Natuurlijk, ik weet ook wel waarom: De Morgen verkoopt er meer kliks mee, De Wever dekt er zijn Vlaams Belang-flank nog wat meer mee af.
Maar toch. Kan niémand bij de krant dat soort mensen wat weerwerk geven? Als hij voor de zoveelste keer het amalgaam mag maken tussen vluchteling en allochtoon en economische migrant en moslim en niet-Europeaan en terrorist en godweetwatallemaal — waarom komen daar geen vragen bij?
Deze, bijvoorbeeld: “In Antwerpen alleen al leven er op dit moment 1.700 erkende vluchtelingen van een leefloon. Slechts 40 procent van onze inwoners van buiten de Europese Unie is aan de slag.”
Wat heeft het ene met het andere te maken? Zijn alle erkende vluchtelingen “van buiten de Europese Unie”? Zo neen, hoeveel wel en hoeveel niet? Die 60% “inwoners van buiten de EU” die niet “aan de slag” zijn, hoeveel daarvan zijn erkende vluchtelingen? Wordt er een verschil gemaakt tussen meerder- en minderjarigen?
Er zijn momenten dat ik er spinnijdig van word, en er zijn momenten dat ik er gewoon moedeloos van word.
⁂
-
Ook voor de opleiding hulpkok is het nieuwe schooljaar begonnen.
Donderdag was het al meteen een beetje lastig: één van de leraars was afwezig, die van het eerste jaar, en dus werden er een aantal eerstejaarsleerlingen bij ons ingedeeld. Niet zo aangenaam, kan ik mij inbeelden, als er u een recept uitgelegd wordt en dan op het einde gezegd wordt “hop, begin er maar aan”.
Afijn. We zijn er door geraakt, het was ook maar een introductie eigenlijk, en volgende week is het voor echt herbeginnen.
Mar dan gaan we dus wel een aantal messen bij moeten meenemen — tot nog toe draaide ik een office-mes en een demi-chef in een handdoek, maar nu we zowat elke les vis gaan fileren, moet er ook een fileermes mee, en een oardappelschiller komt ook altijd van pas, en lang verhaal kort: ik denk dat we toch maar eens een messenetui of zoiets gaan moeten kopen.
De messen hebben we gelukkig wel al. 🙂
⁂
-
Lang geleden, in de nacht der tijden, ontdekte ik roguelikes. Geen Hack of Moria, maar een soort Asterix-geskinde port van de originele Rogue; voor Atari ST. Of all things.
Decennia later is het nog altijd één van de allereerste dingen die ik op een nieuwe computer installer: eerst was het Nethack, en recenter Dungeon Crawl Stone Soup, en Brogue voor als ik meer zin heb in kijken naar een AI die dingen oplost (nu ja, niét oplost, meestal, en jammerlijk sterft) dan in zelf spelen.
Er zijn twee roguelikes die ik al een eeuw volg: URR en Cogmind. Allebei bijzonder ambitieus, allebei met een fantastische developer die een machtig interessant weblog bijhoudt.
Zie: Ultima Ratio Regum, en zie: Cogmind. Ze zijn nog in ontwikkeling, maar het begint er alsmaar indrukwekkender uit te zien. URR staat al een tijd op mijn computer, maar Cogmind was te betalen en ik zag het ondanks alle belofte nog niet zitten om een niet-klaar spel te kopen.
Ahem ja. Ik ben toch maar door de knieën gegaan, een paar dagen geleden. En ‘t is dus wel serieus de moeite waard. Zie, de trailer!
Zonder enige twijfel niet voor iedereen, maar wél voor mij, dus. Heel erg aangeraden.
⁂
-
Wij gingen een tuin maken, met architectuur en muurschildering en ontwerp en alles erop en eraan.
Er is veel over gesproken heen en weer, plannen gemaakt, rond tafel gezeten, gediscussieerd.
En dan waren we het eens en werd er een prijsofferte gemaakt en slikten wij even maar bon, voor wat hoort wat.
En dan ging het over punten en komma’s en geld en details.
En waren de prioriteiten plots anders: een dak zonder gaten, blijkt, staat hoger op de lijst van ‘deze dingen zijn echt nodig’ dan een mooie tuin.
‘t Zal dus gewoon een koer worden, in eerste instantie. Drat.
⁂
-
Polly heeft een ingebeeld vriendje. Een irritant ingebeeld vriendje, waarvoor op restaurant een plaats extra moet gezet worden, dat mee moet als de familie op uitstap gaat, een speelkameraadje dat eigenlijk vooral lijkt gebruikt te worden om haar ouders mee te irriteren. En na een tijdje verdwijnt het ingebeeld vriendje weer, zoals dat de neiging heeft te gebeuren met ingebeelde vriendjes.
Een tijd later lijkt het alsof Matthew ook een ingebeeld vriendje heeft, maar dat is wel helemaal anders. Het stelt hem rare vragen (waar bevindt de Aarde zich ergens?), het heeft opmerkingen over de primitiviteit van de nieuwe auto van zijn vader, de inefficiëntie van raketten: yep, ’t is een alien.
Een leuk kort verhaal van John Wyndham, de mens van de Triffids.
⁂
-
Eén september! Kinderen naar school!
Zelie ligt nog in haar nest, die moet pas om elf uur of zo op school zijn. Jan en Anna zijn met Sandra naar school, en dat ziet er, voor zover ik op Facebook kan volgen, redelijk in orde uit:
Louis… die ging met mij meefietsen naar een nieuwe school. We rijden naast elkaar of vlak achter elkaar, alles in orde, ik zeg hem op een bepaald moment “normaal zouden we hier rechts afslaan maar er zijn nu werken, dus we gaan wat verder rechts afslaan”, hij zegt “OK”, ik sla rechts af, ik kijk achter mij: geen Louis te bekennen.
Ik heb Louis letterlijk 50 meter geleden nog gesproken, ik ben rechts afgeslaan, hij kon rechtdoor gegaan zijn of links afgeslaan. Ik keer meteen om, maar hij is in geen mijlen meer te zien.
AARGH.
Hij had nog een half uur om op school te zijn, en we waren op dat moment op 900 meter van de school. Normaal gezien zou het dus moeten lukken — hij is er al geweest en hij wist de algemene richting en hij is gewoon met de fiets te rijden en alles, maar toch: AAARGH.
Update: Hij was een straat verder naar rechts afgeslaan, ervan overtuigd dat we uit elkaar moesten gaan, en dan gewoon zelf proper op tijd op school geraakt. Alles in orde, dus.
Zucht.
⁂
-
‘t Is niet gelijk gevierde filmmaker Jan Verheyen bij ons thuis, maar toch: emmers en bakken en handdoeken en dweilen — er staat ergens iets verkeerd op het dak en als het hard regent uit de verkeerde richting, loopt onze living onder.
Dedju.
⁂
-
Ik zou kunnen zeggen dat het voorbijgevlogen is, de vakantie, maar dat zou gelogen zijn.
Ik kan mij nauwelijks nog voorstellen wat het was, school: zo lang geleden lijkt het. Maar morgen is dus de laatste dag grote vakantie.
Er zijn redelijk wat zaken anders dit jaar, ikben eens benieuwd hoe het allemaal uit zal draaien. En volgend jaar wordt nog spannender. En het jaar daarna nóg meer.
Tick tock. Tick tock.
⁂
-
Ghaaa nééééénnn!! Het is het begin van een trilogie en ik had dat niet door tot de allerlaatste bladzijde!Ik was zo begonnen aan Bitter Seeds ook, ook van Tregillis, en toen waren delen twee en drie ook nog niet uit, en het is er niet meer van gekomen.
Maar hier ben ik écht benieuwd naar het vervolg, verdorie.
Het speelt zich af in de late jaren 1920, maar in het midden van de 17de eeuw is er iets radikaal veranderd, waardoor de hele wereld anders is dan de onze: Christiaan Huyghens heeft ontdekt hoe hij mechanische mensen moet maken.
Clackers, aangedreven door iets alchemisch of magisch, zijn wezens die mechanisch zijn, enorm sterk en functioneel onsterfelijk, maar ze hebben geen vrije wil. Ze hebben gevoelens, rede, zelfbewustzijn, maar ze worden geregeerd door de ene geas na de andere. Een soort donkere versie van Asimov’s wetten van de robotica: het begint met gehoorzaamheid aan de (Nederlandse) monarch en de klokmakersgilde, gaat verder met een hele reeks overlappende geasa over vanalles, gaande van zelfbehoud over beleefdhedsrehgels tot de verplichting om zichzelf proper te houden, en eindigt in gehoorzaamheid (in alles) aan de persoon die de clacker huurt van de staat.
Gehoorzaamheid tenzij die andere geasa zou schenden, en daarin schuilt de existentiële miserie van de clackers: ze zijn intelligent maar tegelijkertijd slaven, en zelfs denken aan vrijheid is onmogelijk.
Gruwelijk, eigenlijk.
Niet moeilijk dat één van de meest gevaarlijke dingen, volgens de Nederlanders, een vrije clacker is, die niet gebogen zou gaan onder zijn magische kettingen.
Jax, een clacker van meer dan honderd jaar oud, is getuige van de executie in Amsterdam van net zo’n wezen. En hij raakt verstrikt in een mysterie dat teruggaat op Baruch Spinoza, en dat de hele wereldorde zou kunnen veranderen.
Aan de andere kant van de wereld in Marseille-in-het-Westen, waar het Franse koningshuis in ballingschap verblijft, doet Talleyrand, de hoofdspion van de koning, onderzoek naar de ziel van clackers. Totaal onbewust dat er een verrader in de buurt is.
Ja, spionage en steampunk en allerlei. Maar ook; filosofie en overpeinzingen over vrije wil en de ziel en katholicisme versus calvinisme en een reeks waar de Hollanders de slechte zijn, is een reeks die al op vooranf een streepje voor heeft.
Ik vond het serieus vervelend dat het boek niet gedaan was. Dat die vervolgen er maar rap komen, verdomme. Ik voorzie dat er nog over Newton zal gesproken worden, want die was verdacht afwezig in het hele verhaal.
⁂
-
Longread: “Schaam u, meneer De Wever” | Vluchtelingen | De Morgen
Hij kon zijn oren niet geloven toen Bart De Wever deze week verkondigde dat erkende vluchtelingen een apart sociaal statuut moeten krijgen. Henri Heimans, voormalig topmagistraat en voorvechter van de geïnterneerden, is zelf de zoon van een politiek vluchteling. 'Dit is dwaze, populistische praat.'See Very Early Concert Footage of the B-52s, When New Wave Music Was Actually New (1978) | Open Culture
Pop music, I had already decided, was for suckers. The only sounds that spoke to me were loud, abrasive, and deliberately unlovely. Then someone in our dorm put on “Rock Lobster” and it blew my narrow mind.The Art of Onfim
The drawings from Novgorod that we have found appear to all come from a Russian boy named Onfim, who lived at the end of the twelfth century or beginning of the thirteenth century in the city of Novgorod. By the estimate of the archaeologists who unearthed his works, he was around seven years old at the time that he made these drawings.‘Spreek elkaar aan op asociaal kalasjnikovgebruik’ | De Speld
Het is een groeiende frustratie in de publieke ruimte: mensen die een terreuraanslag willen plegen met een kalasjnikov, terwijl omstanders daar last van hebben. Een bewustwordingscampagne moet ervoor zorgen dat mensen elkaar durven aan te spreken op terroristisch gedrag.Isis blinds journalists with its barbarity, but we must continue to report – Comment – Voices – The Independent
Why does Isis never attack Israel – indeed, why does its hatred of Crusaders and Shias and Christians and sometimes Jews rarely if ever mention the very word “Israel”? And why do Israel’s air raids on Syria always target Syrian government or pro-Syrian Iranian forces, but never Isis? Indeed, why are Turkey’s air assaults on Isis – happily supported by Nato – far outnumbered by their air raids on the Kurdish PKK, some of whose forces in Syria are fighting Isis? And how come the Turkish press have publicised a convoy of weapons being taken across the Syrian border to Isis by Turkish intelligence agents? Are Turkish engineers running the Isis-controlled oil wells, as Syrian oil engineers claim?⁂
