Tales of Drudgery & Boredom.
Ik kreeg iets te testen, en uiteindelijk vond ik het niet zo’n okay iets.
Ik ben geen reviewwebsite of zo, dus als zoiets gebeurt, geef ik de mensen meestal de keuze of de negatieve opinie gepubliceerd wordt of niet.
En ik ga er deze keer maar van uit dat ze zullen zeggen dat ze het liever niet op het internet zien staan. 🙂
Spijtig, want ik had een neutraal en objectief stukje geschreven, dat ik eigenlijk met veel plezier zeer nijdig en vituperatief had kunnen maken. Ah well.
⁂
Wat zou de best practice tegenwoordig nog zijn om internationale adressen in een database op te slaan, eigenlijk?
Dus zowel adressen als
Johan Vandezande
Burgstraat 10
9000 Gent
Als adressen als
John Q. Bidet
c/o Dept. of Sciences
London School of Economics and Political Science
Houghton Street
London WC2A 2AE
United Kingdom
Als pakweg adressen als
Rui Pereira
Rua Julio Combardor, 23, 1º andar, apto. 104
Bela Vista
São Paulo – SP
BRASIL
01310-000
Ik ben geneigd om gewoon het hele adres in één groot meerlijnenveld te steken, en daarmee doef.
Serieus, wat is het nut om dat in straat – huisnummer – postcode – gemeente – land op te splitsen, als het toch alle mogelijke kanten uit kan gaan? En iets als xNAL is helemaal overkill, mijn gedacht. ‘t Is een database die door mensen moet onderhouden worden, begot.
De enige reden die ik zou kunnen verzinnen voor iéts meer genormaliseerde dinges, is misschien een veld apart voor de postcode als het in België is, dat dan nuttig zou kunnen zijn voor mailings op gemeente of provincie of zo, en misschien een veld apart voor het land (of zelfs maar een vinkje “niet België”), dat dan kan gebruikt worden om in mailings het onderscheid te maken tussen binnen- en buitenland.
Oh, en misschien om fouten te vermijden zoals “8000 Gent” of “9820 Charleroi”, ja.
Maar dan nog. Zelfs voor geocoding en dingen raadt Google aan “Specify addresses in accordance with the format used by the national postal service of the country concerned”, dus ook voor heatmaps en watnog heeft het niet veel zin om vanalles apart op te slaan.
Enfin, tenzij ik me vergis natuurlijk hé.
⁂
Links: quo vadis? – DeWereldMorgen.be
Auwtsj. "De oppositiekuur die de sp.a nu noodgedwongen ondergaat had een moment kunnen zijn voor een diepgaande reflectie over de verleden en toekomst van de partij, maar blijkbaar gaat alle aandacht en energie naar het uitvechten van interne geschillen. Het schouwspel dat vandaag in de sp.a rond de voorzittersverkiezingen wordt opgevoerd is dan ook bedroevend: in de berichtgeving wordt gefocust op de machtsstrijd tussen de clans en de persoonlijke vetes tussen de kandidaten en hun supporters; over een diep programmatorisch debat en de eventuele pertinentie van een koerswijziging vernemen we niets. Het consensusdenken heeft de hele partij aangetast alsof het betonrot was. De enige credibiliteit die de Vlaamse socialisten lijkt te resten is dat ze het slachtoffer zijn van de othering vanwege de neoliberale diehards van de N-VA. Als die zeggen dat het ‘allemaal de schuld van de sossen’ is, kan dat nog wat sympathie voor onze verongelijkte sossen oproepen. Het ‘sossen bashen’ verhult ook meteen de hoge mate van beleidscontinuïteit tussen de vorige en de huidige regeringen op federaal en Vlaams vlak."
Bart Tommelein treedt op voorgrond: ‘Gekibbel moet stoppen’ – België – Knack.be
"Zijn bevoegdheden mogen dan niet de zwaarste zijn, staatssecretaris Bart Tommelein (Open VLD) is niet van plan zomaar wat aan temodderen. Facebook heeft het al geweten." — Oh ja, absoluut. "HELABA HELABA, wat odet Facebook hier allemaal?!?! Dat moet GEDAAN ZIJN!!!" // Even later, nadat de man op audiëntie mocht bij een paar mannen van Facebook: "Jamaarja, maarja, ge moet dat begrijpen, Facebook is ook geen vzw hé…"
V van Varoufakis: waarom we best goed luisteren naar de Grieken.
V van Verhelderend.
The Gospel of Supply Side Jesus – Album on Imgur
The Gospel of Supply Side Jesus!
Bill Nye says science changed his anti-GMO views
Score one for science! "After publishing in his book, Undeniable: Evolution and the Science of Creation that he is critical of GMO’s he spent time with scientists in the field and revised his views and says he will be revising his book for the second edition due out in the fall of 2015."
⁂
Ik was op weg naar mijn werk, en plots gaf mijn bril het op. Metaalmoeheid, schat ik: scharnier van het oor gewoon helemaal in gruizelementen kapot.
Aaargh!
Nog een enorm geluk dat ik niets kan wegsmijten, en dat ik dus mijn oude bril nog altijd wist liggen. Anders was het helemaal triestig geweest, met plakband en draad en zo.
Nu is het maar half triestig, met een oude, volledig scheefgetrokken bril waarvan één oog te anderhalve dioptrie te zwak is.
Nog een enorm geluk dat er niets aan mijn glazen is, en dat ik gewoon weer naar FramesDirect.com kon gaan om een nieuw exemplaar te bestellen. Het heeft zijn voordelen, een model van bril hebben dat al meer dan vijftig jaar meegaat:
Ik ga nu wel letterlijk schele hoofdpijn hebben van nu tot de dag dat mijn oude glazen in mijn nieuwe bril zullen zitten, maar hey, so be it.
⁂
Ik moest even in mijn mond overgeven:
Gniii.
⁂
Ik was er al helemaal op ingesteld dat ik vandaag alle dertien afleveringen House of Cards zou zien, maar dat was buiten Sociaal Leven en Televisie gerekend: we gingen met een paar man van het werk een quiz doen in de Pink, en dan ‘s avonds was er So You Think You Can Dance, en tegen dat dat gedaan was en we naar aflevering 21 van serizoen 1 van Agents of SHIELD aan het kijken waren, viel ik omver van de moeheid en ben ik dus maar nu in mijn bed geplooid.
Zwak!
En ik ging ook nog pudding maken, en wel deze:
Ook dat is er niet van gekomen. Awoert!
‘t Zal voor maandag zijn, gedomme.
(Oh ja, quiz: tweedes geworden. Er zat meer in, maar een eerste plaats voorbij de professionele quizzers zat er vanmiddag nooit echt in.)
⁂
Hoezee, seizoen drie van House of Cards is uit!
Kevin Spacey is natuurlijk uitstekend en zo, maar ik heb voor de leutigheid nog eens twee reeksen van het origineel bekeken, en het zal ook dit jaar heel moeilijk worden voor Francis Underwood om beter te doen dan Francis Urquhart.
Maar het wordt ongetwijfeld weer plezierig. Na acht afleveringen UK, dertien afleveringen US. Hoezee Netflix!
⁂
Kibbelen voor gevorderden – De Standaard
In het veiligheidsdebat klinkt de kritiek van CD&V en Open VLD verrassend eensgezind: zowel Jambon als minister van Defensie Steven Vandeput ging onderuit. Zo moest Peeters Vandeput uit de nood helpen tijdens het kernkabinet dat besliste over inzet van paracommando’s. De defensieminister was zo slecht gebriefd dat hij niet eens een volledig dossier kon voorleggen, laat staan toelichten. Jambon ging de mist in tijdens de discussie over het intrekken van de identiteitspapieren van potentiële Syriëstrijders. Zo zag hij onder meer de rol van de jeugdrechtbank bij de aanpak van minderjarigen over het hoofd. Juist daarom werkt de aankondigingspolitiek van de N-VA zo op de zenuwen. De partij verkiest een stoere aanpak, maar kan het vervolgens legistiek niet waarmaken.
The dress is white and gold. Or, why BuzzFeed won – Digiday
Soon, Time, Esquire, GQ and the like will become indistinguishable from BuzzFeed. And the problem with that is simple: BuzzFeed is better at being BuzzFeed than Time. These brands will have to compete purely on BuzzFeed’s terms. As the saying goes, the problem with wrestling a pig is you get dirty and the pig enjoys it.
‘What ISIS Really Wants’: How Readers Are Responding to The Atlantic’s Cover Story – The Atlantic
A survey of reactions to The Atlantic's cover story—from think tanks to jihadist Twitter
Tired of Safari – QuirksBlog
It is increasingly becoming necessary to do something about Apple, its absolute refusal to talk to anyone, and its dickish way of bending the mobile web to its desires. Personally, I became tired of Safari quite a while ago, and I wouldn’t mind taking Apple down a notch. So let’s do it.
Dagen zonder stoofvlees – De Standaard
Of weet ge wat, Byttebier? Laat ons hoofd ook eens gewoon gerust. "En ga zondag, als je langsgaat bij je kijkers, behalve vlees ook seitan proeven. Dan word je niet alleen de populairste kok vandaag, maar ineens de man van de dagelijkse kost van morgen."
⁂
RIP Leonard Nimoy. Niemand leeft eeuwig, maar in mijn hoofd hoopte ik altijd dat hij even oud zou worden als Spock.
Zullen we dan maar een toepasselijk nummer (van en sfeer klank toch) door Jackie Chan opzetten, nog zo iemand waarvan ik hoop dat hij er altijd zal zijn?
⁂
Vanavond is het de avond/nacht waar het lijkt alsof onze oudste al jáááááááren naartoe leeft: Retoricabal van de school!
Zij zit nog maar in het vierde jaar, maar ze mag ook al gaan en ge ziet van hier dat ze dat ook zal doen.
Geen idee wanneer die traditie ontstaan is — ergens de afgelopen twintig jaar, schat ik — maar het wordt in alle geval professioneel aangepakt, met muziek en zaal en thema en entertainment en alles, helemaal Prom Night-achtig, met jongens in hemd en das en meisjes in kleed en zo.
Dit was vorig jaar:
Um ja. Ik zal dan maar even het obligate “kleine meisjes worden groot” boven halen zeker?
⁂
Het was al heel, heel, héél erg lang geleden dat ik nog eens in de problemen was geraakt met het geheugen van mijn computer, maar daarnet was het zo ver.
Geen blauwe schermen of zo, maar wel al mijn gigabytes aan RAM stampensvol, en ongetwijfeld heelder stukken harde schijf ook. Da’s dus één van de weinige nadelen aan een SSD: in tegenstelling tot een harde schijf met bewegende delen, hoort een mens niet wanneer de computer aan swappen is voor vermoord.
Want ha, wie had dat geraden: een tabel maken van een paar miljoen rijen op een paar duizend of zelfs maar een paar honderd kolommen, dat is niét zo’n uitstekend idee. Niet dat het niet werkt of zo, maar wel dat het de computer serieus op de knieeën krijgt. Vooral als een mens tegelijkertijd een tabel van 80.000 rijen op 200 kolommen in een stacked bar chart aan het wurmen is in Excel.
Ahem ja.
Verwerkte bestanden van meer dan 3 gigabyte, da’s dus nét te groot om handig te verwerken op een simpele laptop. Tijd om er een paar dimensies uit te wippen, me dunkt — back to the MapReduce!
⁂
‘t Was vanmorgen even tussendoor meeting op het werk.
Ik was aan het prutsen met één van die open source big data dingen die er allemaal schoon en proper uitzien tot ge ermee moet werken en blijkt dat er tien verschillende versies zijn die door elkaar gebruikt worden, dat de documentatie een soep is van voorbeelden die niet (meer) werken, slecht geschreven proza dat ervan uitgaat dat de gebruiker al sinds versie 0.2.33f mee is (“in tegenstelling tot 0.32.1 doet de Flurzeblonk tegenwoordig Smignurf, tenzij uw Vlargnukt nog v. 0.0.21.9 is, in welk geval de syntax van 1.12.4 veranderd is naar Strimergf”) en lange resems Stack Overflow-discussies met variaties op “hebt g’hem al eens herstart?” gevolgd door “hebt g’alles al eens up to date gemaakt?” gevolgd door “tiens, het zou nochtans moeten werken”.
Enfin, good times dus: zoeken op iets dat uiteindelijk wel zal werken, onvermijdelijk, maar dat een zoektocht zal worden.
En dan die meeting. Met fijne collega Bart, zo’n mens waar ik naar kijk en denk “There’s a frood who really knows where his towel is”: een volwassen mens, die gestudeerd heeft, met een netwerk en vrienden en alles en zo, die het allemaal voor de bakker heeft.
In mijn hoofd ben ik het nog allemaal maar aan het improviseren, en modder ik ook maar wat aan. Ik zie op The Facebook mensen spreken over carrièreplanning en profielopbouw zo, en dan denk ik euh ja, ik zal dat dán eens doen, dan. Ik zie mensen van eind de twintig en ik denk “hola, serieuze mensen, niet te belachelijk doen!”
Maar dan zijn we vijf minuten later en zie ik mijzelf en bedenk ik hoe stokoud ik ben. En hoe ik redelijk veel problemen en zever en moeilijkheden die ik tegenkom ooit wel eens vroéger ben tegengekomen. En dat er in feite op den duur, vermoed ik, geen huizenhoog verschil meer is tussen “gho, misschien kunnen we er zó een mouw aan proberen passen” en over de jaren bijeengeharkte heuristieken en “echte” expertise.
Dan zit ik na die meeting terug voor mijn scherm te kijken naar dat open source big data ding, en vraag ik mij af of het de moeite waard is om daar nu op te studeren en te zoeken en te werken, dat ik er op den duur even veel van afweet als pakweg wat ik in de jaren 1980 wist over Z80’s en WordPerfect, of in de jaren 1990 over 3D Studio of ColdFusion of SQL Server. Dan wel dat het genoeg is dat ik weet wat er mee te doen is, dat niemand mij kan wijsmaken dat iets onmogelijk is of dat iets een week zal duren als het op een dag zou moeten gedaan zijn.
Want als er één ding is dat ik met elke alsmaar sneller voorbijgaande week en maand besef, is het wel dat er alsmaar minder tijd is.
Hoeveel tijd er is, weet ik niet zeker. Maar wel dat er te weinig zal zijn om te leren wat ik wil leren, en om te doen wat ik zou willen doen. Zeer vervelend, vind ik.
⁂
Jaja, schaam op mij, ik had dit nog niet gelezen.
Um. Wat kan ik zeggen dat nog geen duizend keer vóór mij gezegd is, en beter, door mensen die er meer van weten dan ik?
Een meesterwerk. Bijna niet te bevatten dat Engels niet Nabokov’s moedertaal is. Een heel boek over een pedofiel en een twaalfjarig meisje, en hun uitdrukkelijk zeer seksuele relatie, zonder ook maar één vuil woord. Bij momenten hardoplachend grappig, bij momenten schrijnend triest, bij momenten verstillend pakkend. Volledig geschreven vanuit het standpunt van Humbert Humbert, een Europese émigré in de VS, sinds zijn jeugd geobsedeerd door “nymphets”, een bepaald soort prepuberale meisjes.
De man had een kleine erfenis opgedaan van een ver familielid, had zich gevestigd in een slaperig dorpje en was er op slag verliefd geworden op Dolores Haze, Lolita. Hij trouwt met haar moeder om er toch maar dicht bij te zijn, beschrijft minutieus wat hij doet om ze toch maar te kunnen aanraken, wat er van seconde tot tot seconde gebeurt als ze op zijn schoot kruipt, hoe onmogelijk zijn liefde wel is — en dan komt de moeder in een ongeluk om het leven.
De eerste avond dat hij alleen is met Lolita, geeft hij ze een slaapmiddel en denkt hij ze te kunnen bepotelen in haar slaap: blijkt dat ze nog wakker is, en verleidt zij hém. Waarna ze twee jaar lang de hele Verenigde Staten rondzwerven, van motel tot motel, van de ene naar de andere attractie.
Hij controleert al wat ze doet — geen contact met vreemden! — en geeft ze enkel zaken in ruil voor seksuele diensten: neen, géén gezonde relatie. Maar omdat alles vanuit één standpunt geschreven is, van een toegegeven zieke mens (niet alleen die pedofilie, ook allerlei depressies en achtervolgingswaanzin), is het absoluut niet duidelijk is wat de realiteit is. En is Lolita voor ons even mysterieus is als voor Humbert: in hoeverre is zij slachtoffer en prooi, in hoeverre controleert zij eigenlijk Humbert en heeft ze haar lot in eigen handen?
Had ik al gezegd dat het ongelooflijk mooi geschreven is? Het is sensueel mooi van taal, met woordspelingen en allusies en alliteraties en over-en-weer tussen Frans en Engels; het speelt met de vorm van het boek, dat als een dagboek begint en dan een soort biografie wordt en dan een huis clos-achtig ding, en dan een road movie en dan een actiefilm, en dat allemaal in een raamvertelling met een voorwoord van een fictief personage en een nawoord van de echte auteur, maar dat daarom niet noodzakelijk minder fictief zou zijn.
Al wie dit nog niet zou gelezen hebben: niet twijfelen.
Oh ja: ik ga graag eens kijken naar de één-ster-reviews op Amazon, voor de boeken die ik lees. Dit stuk uit een review van ene J. Cooper was voor hem een hoofdreden om het boek slecht te vinden. Ik kan begrijpen waarom, zelfs al ben ik het er 100% mee oneens. Voor de volledigheid en bij wijze van waarschuwing dus:
I was also irritated by the use of language. There’s a difference between writing with a large vocabulary and beating the reader over the head with it. I felt as though I was watching Nabokov doing verbal gymnastics when I had merely asked him to tell me a story. Though I was able to understand the English, despite the use of more complicated words than are needed, I cannot speak French and it is ridiculous to intersperse an English language book with French phrases. It’s a prime example of Nabokov’s arrogance. All of this hampers the flow of the book.
⁂
The Trouble with Dijsselbloem | Jacobin
For Dijsselbloem, extinguishing Syriza’s promise is imperative. It is a precondition for restoring the stability of the EU that he, his party, and economic elites so desire. But it is as necessary for the continuation of the dreamless, managerial, suit-and-tie progressivism from which he has never strayed.
The dangers of the “Google Analytics-powered Startup”
Let me start off by saying that I am not advocating for people not to use Google Analytics; in fact I use it avidly and consider myself a big fan. With this post, my mission is rather to provide a bit of perspective for the many current and prospective startup founders out there who base (or intend to base) their ‘data-driven work style’ on Google Analytics alone. In my world, Google Analytics should be seen as one advisor of many rather than ‘the one truth’, and here’s a few reasons for that:
Opt Out From Online Behavioral Advertising By Participating Companies (BETA)
Some of the ads you receive on Web pages are customized based on predictions about your interests generated from your visits over time and across different Web sites. This type of ad customization — sometimes called "online behavioral" or "interest-based" advertising — is enabled through your computer browser and browser cookies. Such online advertising helps support the free content, products and services you get online. Using the tools on this page, you can opt out from receiving interest-based advertising from some or all of our participating companies.
Greece Should Not Give In to Germany’s Bullying | Foreign Policy
Had the Varoufakis plan been put forward by an investment banker, it would have been perceived as perfectly reasonable. Yet in the parallel universe inhabited by Germany’s Finance Minister Wolfgang Schäuble, such demands are seen as “irresponsible”: Greece must be bled dry to service its foreign creditors in the name of European solidarity.
Yanis Varoufakis: How I became an erratic Marxist | News | The Guardian
A Greek or a Portuguese or an Italian exit from the eurozone would soon lead to a fragmentation of European capitalism, yielding a seriously recessionary surplus region east of the Rhine and north of the Alps, while the rest of Europe is would be in the grip of vicious stagflation. Who do you think would benefit from this development? A progressive left, that will rise Phoenix-like from the ashes of Europe’s public institutions? Or the Golden Dawn Nazis, the assorted neofascists, the xenophobes and the spivs? I have absolutely no doubt as to which of the two will do best from a disintegration of the eurozone.
⁂
So You Think You Can Dance is herbegonnen! En mijn huisgenoten hadden mij daar niets van gezegd, en ze hebben samen al achter mijn rug de eerste aflevering bekeken!
Vorige seizoenen kon ik elke keer in het begin van de aflevering een opmerking maken over maar allez, wat heeft Ann Lemmens déze keer weer aan, maar nu, helaas, is het met Eline De Munck in de voorrondes en bootcamp.
Ik ken het meisje niet, en in het echt is het ongetwijfeld een zeer vriendelijke en zo, maar urgh goeie help zal ik content zijn als Ann Lemmens terug is. Zo pijnlijk allemaal, die De Munck.
⁂