Tales of Drudgery & Boredom.
Jan is de enige die nog rechtstaat.
Anna ziek en in bed, Louis ziek en in de zetel, ik kapotte rug en in de zetel, Sandra met Zelie naar de dokter wegens iets kapot aan de arm van Zelie.
En dan staat Louis plots recht, wandelt rustig naar de trap, gaat de trap naar boven, komt op de overloop, en… projectiel-overgeeft in de boekenkast met alle kinderboeken. En dan de vloer onder. En dan het toilet onder.
En ik kan me niet bukken.
Joy.
⁂
Oh here den duts: Anna heeft moeten spagen. Om zo ongeveer kwart voor elf of zo: haar bed onder het overgeefsel, haar pyjama onder, haar haar .
Ik heb Anna gewassen, Sandra heeft het bed ververst.
En dan was Anna weer niet goed, en heeft Sandra haar haar nog maar eens gewassen – deze keer mét shampoo.
En dan was het halftwaalf, lag Anna in de zetel bij Sandra, en moest ze weer overgeven.
Zucht.
(Ik heb er ook van, trouwens, al sinds gisterenavond: ik dacht eerst dat het bewegingsziekte was van Skyrim, maar ‘t was dat dus niet.)
⁂
We internet-kennen elkaar al een jaar of tien. Niet dat we elkaar al ooit gezien hebben: ik ken hem van wat hij schrijft en van één pasfotootje, dat waarschijnlijk ondertussen ook al tien jaar oud is.
Ik denk, als we in dezelfde stad of hetzelfde land hadden geleefd, dat het bijna onvermijdelijk zou geweest zijn dat we elkaar voortdurend tegen het lijf zouden gelopen hebben. En wie weet vrienden waren geworden. En dat mijn Sandra een vriendin van zijn Sandra.
Ik had bijna een week mijn rss feeds niet meer gelezen, en ik heb het gemist: zij is overleden.
Het was niet onverwacht, het ging al een tijd niet goed. Maar toen hij het zei, was ik er dagen niet goed van.
En nu is ze er niet meer. Vaarwel, Sandra die ik nooit gekend heb en toch wel.
⁂
Ik vraag mij af hoe ontelbaar veel manjaren er de afgelopen twee dagen zijn verdaan aan Skyrim.
Iemand? Iemand?
(En bij deze laat ik u, ik was juist de afgelopen, oh, twaalf of zo uur, hard bezig zombies dood te doen.)
⁂
Een ijsje gemaakt vandaag!
Nodig
Werkwijze
Margaritasorbet!
Schrikkelijk lekker, enorm verfrissend, en (vrees ik) redelijk verraderlijk.
⁂
Ik was van corvee, vandaag, om de kinderen naar en van school te doen, en eten te maken.
Ik had er niet zo enorm veel goesting in, ’t is dus plantrekkerij geworden. Presenting… het menu van de dag!
Ingrediënten
Werkwijze
Ik heb geen klachten gehad.
⁂
’t Was wijs vandaag op het werk: er is op een uur of twee of zo tijd een ontwerp op een backend gezet.
Zo’n beetje het begin van de culminatie van een tijd werk. En dat het werkte, toch voor een groot stuk, en dat het vanaf nu eigenlijk het laatste lange rechte stuk is, een beetje.
Yay!
⁂
Zelie, luid protesterend in de zetel: op school zeggen er dat zij op iemand is, en iemand op haar, maar ’t is niet waar.
Hoezodat, vraag ik, wie zegt dat soms?
Iedereen, zegt Zelie. Kijk, hier op Facebook.
En dan stuurt ze mij een link door. Naar een pagina die ik niet kan bekijken wegens geen vriend natuurlijk van die vriendin van Zelie.
Geef uw computer eens door, dat ik dat kan zien, zeg ik tegen Zelie.
Waarop ze mij haar computer doorgeeft, die open staat op de Facebookpagina waar haar vriendin zegt dat Zelie op die jongen is.
Ik doe uiteraard het enige dat ik kan doen: op de Like-knop duwen naast die bewering.
MWOE HA HA HA.
⁂
Telenet heeft een stapel mensen in Leut een digicorderder gegeven (en, vermoed ik, een abonnement op digitale televisie). En in Balen hebben ze een stapel mensen hun digicassetterecorder afgepakt.
Vergis ik mij daarin, of horen we tegenwoordig alleen nog van de mensen in Leut? Hoe veel fantastischer hun leven wel niet geworden is, nu ze niets meer moeten missen op tv? Nu ze hun leven niet meer op pauze moeten zetten voor de televisie, maar hun televisie op pauze kunnen zetten voor het leven?
(En we gaan er dan even aan voorbij dat het alleen maar betekent dat ze hun leven in uitgesteld relais verspillen aan de Komen Etens en de Grey’s Anatomies van deze wereld.)
Ik dénk dat we niets meer van Balen horen, omdat die mensen na een week of twee aanpassing gemerkt hebben dat ze eigenlijk veel gelukkiger zijn zonder hun digidinges en hun dito tv.
Terug naar het ritme van de middeleeuwen: het nieuws zien, Hoger Lager, en dan Dallas. En als er bezoek was, dan zat iedereen rond Hoger Lager, of dan miste iedereen Hoger Lager. Moest er naar het toilet gegaan worden, dan werd er gewacht tot een stil moment in de aflevering of in de film, en dan was het van “vertellen wat er gebeurd is hé”.
Of misschien hebben ze in Balen wel ontdekt dat het leven zonder televisie tout court ook fantastisch kan zijn.
Lezen ze daar boeken, spelen ze gezelschapsspelen, komen buren bij buren op bezoek.
⁂
Vanmorgen opgestaan, naar mijn werk gereden, mijn koptelefoon in mijn oren gestoken: tiens, daar komt gelijk minder geluid uit dan anders? Mijn koptelefoon zal weer kapot zijn zeker?
Vanmidag nog eens naar mijn telefoon geluisterd: tiens, dat is gelijk nog een beetje stiller?
Vanavond naar huis gereden, koptelefoon ingestoken: maar allez, dat is nu gelijk nog stiller? Ik hoor het gelijk bijna niet meer?
Allez hop, andere koptelefoon. Nog altijd hetzelfde . Telefoon herstart: nog altijd hetzelfde.
Grmbl. Zoeken op de interwebs dan maar? Ik geef naïefgewijs in “iphone suddenly very quiet“: hopla, resultaten en veux-tu en voilà. Oplossingen? Oh, vanalles.
De standaardoplossing voor problemen met gerief van Apple is natuurlijk het onvermijdelijke “alles uitwissen en herbeginnen”, maar ik heb ook al gelezen dat ik eens een andere ringtone zou moeten instellen, of met naalden in mijn telefoon zou moeten zitten, of dat ik hard zou moeten duwen op de rechteronderkant van de telefoon, of nog een resem andere dingen.
Redelijk duidelijk: het probleem komt meer dan veel voor, het ligt wellicht aan veel verschillende mogelijke dingen, en het wordt niet echt opgelost.
Ik ga naar de instellingen van de telefoon, en ik doe daar een reset. De telefoon zegt mij dat er niets gaat verloren gaan, ik ben er redelijk gerust in.
Oh, leutig: opgelost! De telefoon herstart, en check it out ik zit in het setupscherm. En ik kan niet verder zonder dat ik de telefoon aan iTunes vastslurf. Ik doe dat, en check it out iTunes begint van de telefoon die net leeggemaakt is, een back-up naar de computer te maken, in plaats van een restore van de computer.
Telefoon leeg, leutig.
Dan alsnog een rectoren RESTORE! autocorrect KAKA gedaan (een gemak dat ik nog back-ups van back-ups had), en check it out: drie en een half uur later heb ik… een telefoon met een nog altijd even stille koptelefoon als deze morgen.
Kak.
En ook wel: fuck. Wat nu? Het is niet alleen de koptelefoonuitgang, het is ook de gewone speaker en het volume van telefoongesprekken. En nee, er staat geen maximumvolume ingesteld. Ik zal er maar van uitgaan dat er ergens iets aan het geluidssysteem van de telefoon is zeker?
Kak, kak, kak.
⁂
Nodig
Bananen, suiker, boter, bladerdeeg. Een vuurvaste schotel, bijvoorbeeld eentje zoals deze.
Ik had een soeplepel of vijf zachte boter, een soeplepel of zes suiker en vijf bananen nodig.
Werkwijze
Uit de oven halen en omkeren op een bord, dat geeft dan iets als dit:
Mierenzoet, een bananen-tarte tatin. Ideaal lauw op te eten met een bol ijscrème, wij hebben er een bolletje zelfgemaakt bananen-citroen-roomijs bijgesmeten.
⁂
Okay, da’s dus nu ongeveer anderhalf jaar dat ik zowat exclusief op Mac werk. En het begint mij meer dan veel tegen te steken, eigenlijk.
Ik heb een laptop met een 2 GHz Intel Core i7 erin. Dat is, omgerekend, onnoemelijk veel processor. Gelijk in: een paar jaar geleden waren er in de hele wereld geen computers te vinden met zoveel poer. Laat staan in een laptop.
Dat is meer processor, vermoed ik, dan er aan boord van twintig ruimteveren zaten, genoeg professor om een eskadron Eurofighters in de lucht te houden, ongeveer hetzelfde als wat er nodig is om een vliegdekschip te beheren.
En dan start ik mijn computer op, zet ik een webbrowser open met een stuk of wat tabs — OK, een tien- twintigtal, shoot me — en valt de computer op zijn gat. Begint te blazen als een stofzuiger, gaat zo traag als een mug in een pot honing.
Flash? In meer dan één tab? MBWAHAHAHA.
Backup is bezig? En ge wilt tegelijkertijd Photoshop gebruiken? MPFFFFHHRRGGG.
Een grote file kopiëren? En dan nog één? En nog één? En ge wilt nog iets anders doen op diezelfde computer? You’re kidding, right?
Wacht, wat hoor ik u zeggen? Een film renderen in och here iMovie, of een reeks foto’s exporteren met Lightroom, en gij wil uw computer voor iets anders gebruiken dan om een ei op te bakken?
Nee serieus: draai of keer het gelijk ge wilt, zo’n Mac dat kan nog altijd geen multitasking aan. Het gaat om met zijn geheugen en met zijn processor gelijk een hond die een blok gestold frietvet met spek erin voorgeschoteld krijgt.
En interface? Don’t get me started.
Windows 7, ondertussen twee en een half jaar oud, is mijlen eleganter, sneller, handiger dan die hoop inconsistenties die ze Mac OSX Lion noemen.
De software? Web browsers zijn hetzelfde. Oh, behalve dat ze op Windows min of meer werken. Lightroom, Photoshop, alles wat Adobe is: idemdito. Utilities? Dropbox doet hetzelfde, Evernote ook, en gebruik ik nog iets?
Office-software? Pages en Numbers en Keynote zijn, sorry: brol. Goed voor al wie in de rapte eens iets wil doen, en met wat moeite zijn er propere dingen uit te halen. ’t Is te zeggen: propere dingen die niet de ingebouwde templates zijn. Maar wie er degelijke dingen mee kan maken die niet de ingebouwde templates zijn, die kan dat ook, maar dan tien keer gemakkelijker met Microsoft Office.
Wat gebruik ik nog? Ah ja, een text editor. Textmate is blijven steken in 2006. Om te bloggen? Ecto is het beste dat er te vinden is, maar lijkt prehistorisch in vergelijking met Live Writer.
Muziek? iTunes, hoor ik u zeggen? Een tien jaar oude mobilette met ondertussen twee sidecars, een overdekte laadbak, een extra verdieping met een kippenhok, en een aanhangwagen waarin een keukenrobot en een frietketel. Windows Media Player, in vergelijking, is een mirakel van elegantie.
Games? Don’t get me started.
De hardware is degelijker, daar geef ik u gelijk. Er zijn niet veel niet-Apples die even stevig aanvoelen als mijn Macbook Pro en die even elegant zijn tegelijk.
Alhoewel: mijn vorige computer bleek plots een kapotte trackpad te hebben, mijn computer nu heeft een gebarsten scherm wegens waarschijnlijk verkeerd vastgepakt of verkeerd naar gekeken, en ik denk dat mijn batterij al een paar weken naar de zak is — ze laadt gewoon niet meer op:
Urgh.
Ik heb het even helemaal gehad met Apple.
⁂
Geen idee hoe het bij u was, maar het was bij mij een wreed rare week.
De kinderen op vakantie, een dinsdag ertussenuit, de andere dagen een kwartier later opstaan dan anders, het winteruur dat het allemaal nog een uur later deed lijken, en dan ’s avonds dat het leek alsof ik een uur later gewerkt had… weird.
En er zijn rare dingen gebeurd deze week, jongens toch. Sommige mensen: ge vraagt u af waar ze zitten met hun gedachten. Zo van besef van vreemde culturen, bijvoorbeeld: dat het misschien een gemak is om te kijken wanneer er officiële feestdagen zijn in een land voorleer ge u kwaad maakt.
Het was ook de week dat ik in extremis nee gezegd heb op iets dat misschien wel wijs zou kunnen geweest zijn. Ik was er redelijk van overtuigd dat de modaliteiten zó zouden zijn, maar ze bleken zus te zijn. En plots ging het van “hey, ’t kost mij geld en tijd, maar ’t is misschien wel wijs en ik doe graag de mensen een plezier” naar “hey, ’t kost mij geld en tijd en last, en, euh, waarom deed ik dit ook alweer?”
En ik ben ook beginnen lezen in nog een boek dat aangeraden werd, en ik heb na 18% al een groeiende hekel aan zowel auteur als onderwerp, dat belooft. Ik ga denk ik geen boeken meer lezen die andere mensen aanraden.
Het was ook de week, overigens, dat het helemaal tot mij doordrong dat het nog zeker meer dan twintig jaar is voor ik op pensioen kan gaan, en dat ik dat eigenlijk helemaal niet zie zitten.
⁂
Is er iets schoners dan een mens die gevonden heeft wat zijn passie is, en die er helemaal voor gaat?
[via]
⁂
Ik was het al helemaal vergeten, maar er moest vanavond gedode uitgegaan worden!
En ik zit al in mijn peignoir in de trekzetel!
En er is niets gereserveerd!
En het is zo moeilijk om uit mijn zetel te komen eens ik er in gaan zitten ben!
En ik ging juist heel de avond boeken lezen!
Maar alla. A la guerre comme à la guerre.
Update 23u15: Everything went better than expected, ha. Gaan eten bij de El Cheapo turk, nog pousse-café aangeboden gekregen en alles, en dan vroeg trug naar huis. Een avond deprimo doen tegen mekaar: altijd een goed idee.
⁂