Ötzi, gereconstrueerd:
De man van Tollund, écht:
-
⁂
-
-
"I have a lot of respect for Steve Jobs and Apple's products. It's just a shame that all the truth-bending destroys the keynotes." (niet dat het veel uitmaakt, maar alla)
⁂
-
-
Snel, wáár staken de stakers vrijdag tegen? Of voor? Of voeren de actievoerders actie voor? Of tegen? Met wie zijn ze het niet eens over wat? Wie willen ze tot welk inzicht proberen krijgen?
Is het iets Belgisch? Europees? Gewestelijk? Is het het patronaat? De politiekers? De man in de straat?
Ik zou het kunnen opzoeken, vermoed ik, maar ik heb er zelfs geen goesting in. Het kan mij dan ook absoluut niet schelen: al wat ik weet, is dat ik morgen ergens in Brussel moet geraken ergens rond de middag, en dat ik ’s avonds terug in Gent moet geraken.
En dat ik er geen flauw idee van heb of dat zal lukken. Voor zover ik begrepen heb, zouden de treinen min of meer moeten rijden, dus geraak ik zeker in Brussel-Noord. En rijden er geen metro’s of trams of bussen, dus moet ik van het station te voet naar waar ik moet zijn.
In het terugkeren is het absoluut niet uitgesloten dat alle treinstations in Brussel zo dicht als een pot zitten, omdat onze Brusselse en Waalse treinvrienden nu eenmaal nóg een tandje bijsteken als het op spontaan actievoeren aankomt.
Zucht.
Jaja, stakingsrecht, al wat ge wilt, en verworven rechten en dingen, jaja. Dat ze dan eens staken in het midden van de week, en op een manier dat het ons niet stoort maar het patronaat/de politici/whatever wél.
Staking? Acties? Verdoken lang weekend, ja.
⁂
-
Ik moest er zowaar een traantje van wegpinken… dat zijn dus ook allemaal upgrades die ik gedaan heb in de loop van de jaren.
⁂
-
-
This is what it's like to spend nearly thirty years in prison for something you didn't do. This is what it's like to spend nearly thirty years as someone you aren't. And for Ray Towler, this is what it's like to be free.
⁂
-
-
Wij zijn sinds kort Sony in de living, en dat valt erg mee: een groot beeld en HD, onze levenskwaliteit is er enorm door gestegen. Vanavond waren we nog eens Idool, en misschien zullen we straks wel De Ronde zijn.
Wij zijn ook Domo, een gemak vooral nu we heelder zakker vol bloem hebben.
Aaaaarghhh!!!
Hoe is dat in ’s hemelsnaam mogelijk begot, dat gedoe met “[voeg telefoonfirma in] zijn”? “Ik ben Base” of “ik ben Mobistar” verdorie?
⁂
-
-
"I am very seriously considering not going to shule on Rosh Hashanah or Yom Kippur this year because God has already heard what I want many many times, and I am not in the mood to ask for forgiveness from a God who I feel so deeply has turned away from me."
-
The Watchers' Council of Great Britain prides itself on being the oldest known human organisation in existence. It has changed its name several times, been all but destroyed and then re-founded at least twice, and many of its older records are long lost and crumbled to dust; but it can still trace a continuous thread of existence back over eight thousand years. There are, of course, demon cults and secret societies which are older – in some cases, a billion years older – but as far as humans go, the Council holds the laurel. This is their story.
⁂
-
-
Soms zijn er van die verhalen waar een mens het niet droog bij houdt:
I’ve been a father for 9 years. When my daughter was a baby, she occasionally was very difficult to put to bed, and nothing her mom or I would do or say would comfort her. One tearful night, I took her in my arms, rocked her gently, and sang “Silent Night”, the only song I could think of, since Christmas was around the corner.
Silent night, holy night All is calm, all is bright …and so on.
She fell right asleep in my arms within minutes. I was very happily surprised by the discovery of such powers.
For the rest of her infancy, I had “the magic touch”, and her mother would hand her to me on those difficult nights. However, after she turned 3 years old, sleep came easier, and my services as the Sandman were no longer required. Just a simple “good night, I love you”, and a kiss was all that was needed.
About two years ago, my wife died. The loss of one’s mother is hard to take by any measure, but my daughter took it quite badly. She stopped talking, showed little emotion, and withdrew entirely. I did my best to bring my little daughter back, to help her grieve, but she was inconsolable. Bedtime was the worst, since it was only me wishing her goodnight, and there was empty silence where her mother’s “good night, I love you” used to be.
One night, a few weeks later, my daughter broke the empty silence.
“Dad?…”
“Yes dear”
“…can you sing Silent Night for me?”
“Of course”
And I sang Silent Night to her in my cracking voice as best I could, as she soaked my shoulder with tears.
Silent night, holy night All is calm, all is bright
Then, I felt a sudden pain, and realized she had bitten into my shoulder. Shocked, I turned to her, and her eyes had turned red and beady, and her skin the texture of a lizard.
As her claws scratched at my face, she hissed, “You ignorant human! I killed your wife, and now I will kill you!!!”
I clamored to get away, but I was now pinned down by this ferocious creature.
Just at that moment, I heard a terrible crash, the ceiling fell around us, and a topless Scarlett Johansson with a badass frickin plasma cannon came blasting through the dust and debris. She blew away the creature/daughter with a single shot, vaporizing it, and grabbed me tight..
“Two to transport. NOW!” We got the hell off that planet, and spent the next few days space fucking.
[via], waar anders
⁂
-
Zo mooi:
We stand at a unique time in our history, the rise of the internet and computer technology have contributed to an unparalleled rate of prosperity for the First World.
We have created for ourselves and empire unlike any other, a global network of constant trade and communication, a new age of technological advancement. We have come a long way from our humble roots in the Industrial Revolution and the days of Manifest Destiny. We are now pioneers on new digital frontiers expanding our domain from the quantum world to the far reaches of space.
And yet, the empire faces a crisis, a global recession, growing poverty, rampant violence, corruption in politics, and threats to personal freedom. As it was before in other times of crisis, the old stories have begun to repeat themselves. The half truths, this time repeated nightly on cable news and echoed through a series of tubes onto the internet: the empire is strong, change is unwise, business as usual is the answer. In times of uncertainty there are those who seek to add to the confusion, to prey on our insecurities and fears. Those who would seek to keep us divided for their own gain. The pervasive strategy takes many very convincing forms: Liberals and Conservatives, Christians and Muslims, Black and White, Saved and sinner.
But something unexpected is happening. We have begun telling each other our own stories. Sharing our lives, our hopes, our dreams, our demons. Every second, day in day out, into all hours of the night the gritty details of life on this earth are streaming around the world. As we see the lives of others played out in our living rooms we are beginning to understand the consequences of our actions and the error of the old ways. We are questioning the old assumptions that we are made to consume not to create, that the world was made for our taking, that wars are inevitable, that poverty is unavoidable. As we learn more about our global community a fundamental truth has been rediscovered: We are not so different as we may seem. Every human has strengths, weaknesses, and deep emotions. We crave love, love laughter, fear being alone and dream for a better life.
You must create a better life.
You cannot sit on the couch watching television or playing video games, waiting for a revolution. You are the revolution. Every time you decide not to exercise your rights, every time you refuse to hear another view point, every time you ignore the world around you, every time you spend a dollar at a business that doesn’t pay a fair wage you are contributing to the oppression of the human body and the repression of the human mind. You have a choice, a choice to take the easy path, the familiar path, to walk willingly into your own submission. Or a choice get up, to go outside and talk to your neighbor, to come together in new forums to create lasting, meaningful change for the human race.
This is our challenge:
A peaceful revolution, a revolution of ideas, a revolution of creation. The twenty-first century enlightenment. A global movement to create a new age of tolerance and understanding, empathy and respect. An age of unfettered technological development. An age of sharing ideas and cooperation. An age of artistic and personal expression. We can choose to use new technology for radical positive change or let it be used against us. We can choose to keep the internet free, keep channels of communication open and dig new tunnels into those places where information is still guarded. Or we can let it all close in around us. As we move in to new digital worlds, we must acknowledge the need for honest information and free expression. We must fight to keep the internet open as a marketplace of ideas where all are seated as equals. We must defend our freedoms from those who would seek to control us. We must fight for those who do not yet have a voice. Keep telling your story. All must be heard. [via]
En het is waar, en ik voel dat ook al een tijd aan – dit is wat de wereld verandert sinds midden de jaren 1990, en dat de wereld meer verandert dan denk ik om het even welke evolutie van de laatste pakweg 500 jaar: We have begun telling each other our own stories. Sharing our lives, our hopes, our dreams, our demons.
⁂
-
⁂
-
-
The Watchers' Council of Great Britain prides itself on being the oldest known human organisation in existence. It has changed its name several times, been all but destroyed and then re-founded at least twice, and many of its older records are long lost and crumbled to dust; but it can still trace a continuous thread of existence back over eight thousand years. There are, of course, demon cults and secret societies which are older – in some cases, a billion years older – but as far as humans go, the Council holds the laurel. This is their story.
-
We've found that the best dashboards have their real estate divided into five sections
-
There's no denying the fact that most of us have pretended to be actors. Photographer Howard Schatz took this idea one step further, place actors in a series of roles and dramatic situations to reveal the essence of their characters.
⁂
-
-
In de lange traditie van vaders die hun kinderen filmen:
⁂
-
Ik was aan het tekenen op het werk, en mijn telefoon ging af: een sms van Zelie. Tijdens de schooluren–du jamais vu.
Dat zijn dus smsen die een mens liever niet leest. Naar Sandra gebeld, op mijn fiets gesprongen en naar school gereden.
Tegen dat ik daar was, was Sandra er ook, en bleek het, ah ha, iets minder erg dan voorgespiegeld. Anna was van een bankje gevallen, had een kap in haar lip, en ja, bloed op haar kleed. Maar geen losse tanden, en ze was alweer helemaal vrolijk.
Trrr.
Alles in orde dus, maar voor ’t zelfde geld was ze grat de kop af. En/of ongelukkig voor het leven.
Trrrrr.
⁂
-
Yup, dat hebben we dan ook weer gehad: Zelie en Anna’s balletvoorstelling. De voorgeschiedenis bespaar ik de wereld: het kon wat beter van organisatie en communicatie, maar hey: die niets doet, doet niets verkeerd. En wij hebben de vierde van de vier voorstellingen gezien, wat wil zeggen dat alle kinderziekten er uit waren.
We zijn er met familie naartoe gegaan, en gelukkig van die vierde voorstelling, anders waren wij zelfs niet kunnen gaan. Afijn.
Er waren twee delen in de voorstelling. Vóór de pauze het verhaal van Sneeuwwitje, en daarna een reeks aparte stukken.Anna was een sneeuwvlokje (het eerste kleine meisje van links):
En Zelie was eerst een danseres die een mazurka deed (helemaal rechts, vooraan):
en daarna één van de zeven dwergen (de tweede van rechts):
Het was in het totaal erg goed. Anna was wat kort om er veel over te zeggen, maar Zelie heeft dat heel, heel erg goed gedaan, vind ik.
Er staan filmpjes op mijn telefoon, ik zet ze morgen op het internet. Nu ben ik vooral kwaad dat mijn 30mm-lens net vandaag gekozen heeft om focusproblemen te hebben. Grrr. Had ik foto’s genomen met mijn andere lenzen, ik had scherpe beelden van de kinders.
⁂
-
Met familie, dit weekend, verjaardagsfeestje. Eerst gegeten, en dan in colonne naar de voetbalmatch getrokkken: Mariakerke thuis tegen Knesselare.
Jan heeft een doelpunt of drie, vier gemaakt — uiteindelijk was het in de eerste helft denk ik 10-2 en op het einde van de tweede helft, waar ze een beetje in slaap gevallen waren, 14-4 of 14-3 denk ik.
En dan terug naar huis, een scheduling conflict met ballet (morgen meer, echt waar beloofd), taart, sandwichen, en al wie nog niet veel te veel gegeten had ’s middags, heeft dat nu zeker.
We kunnen hier geen puf meer zeggen.
⁂
