Kent get dat, dat gevoel zo ergens tussen neus en keel, dat u ongeveer een uur of achttien voor het prijs is, zegt dat het prijs zal zijn?

Welnu, ik heb dat sinds deze morgen, en ik voel de keelontsteking / valling / watdanook met rasse schreden dichterbij komen. Ware het niet dat we een afspraak hebben vanavond om acht uur ergens, ik zou al in mijn bed liggen. En hopen dat het niet doorbreekt.

Beh.

– …en nu zie ik al drie dagen na elkaar dat het pakket op “wordt opnieuw aangeboden” staat. En mijn ander pakket idemdito.

– Ja meneer, de postbode zal dan langskomen en het pakje opnieuw aanbieden.

– Hebt u enig idee wanneer dat zal zijn?

– Nee meneer, dat kunnen wij niet zeggen.

– Okay, kan ik dan niet meteen het pakje komen afhalen? Ik ben de 16de speciaal thuisgebleven omdat ik het pakje verwachtte — zal het dan vandaag toekomen volgens u?

– Nee meneer dat denk ik niet, ze hebben veel achterstand met die staking. Dat is ’s morgens dat ze langskomen, dus het zou er al op gestaan hebben.

– Zal dat zaterdag zijn, denkt u?

– Oh nee meneer. Ze werken in Gent tegenwoordig strikt hun uren, geen minuut vroeger of later, met al die overlast hé meneer.

– Zal het dan misschien in de loop van volgende week zijn?

– Ja meneer, dat kan ik u niet zeggen. Ze hebben echt wel veel achterstand hoor meneer, met die staking.

– Moet ik dan volgende week elke voormiddag thuisblijven en hopen dat ze langs zullen komen?

– Oh, maar het kan ook in de namiddag zijn hoor meneer.

– Het is een pakket van 15 kilo, zal de postbode dat dan wel meenemen op zijn fiets?

– Nee meneer, dan gaat hij met een wagentje komen. Maar ze hebben veel achterstand met de staking. Ze zullen dan een briefje in uw bus steken, dan kan u erom gaan bij de Post.

– Kan ik dan iedereen werk besparen, dat ik gewoon zeg welke twee pakketten ik zal komen afhalen? Dan moeten die niet verstuurd worden, maak ik het werk gemakkelijker voor de postbode, heeft die twee pakketten minder te doen, twee briefjes minder te schrijven, en kan ik er vandaag al om gaan?

– Nee meneer, dat kan niet. De pakketjes moeten een tweede keer aangeboden worden. Ze hebben teveel pakjes liggen om er daar één of twee uit te halen.

– Okay, kunnen die dan op een ander adres aangeboden worden? Ik ga toch niet elke dag thuis blijven zitten?

– Nee meneer, pakketjes moeten afgeleverd worden op het adres waarop ze afgeleverd moeten worden.

– Ik heb geen zin om me kwaad te maken op u, mevrouw, maar heeft het zin om ook maar iéts te proberen doen?

– Nee meneer, ze hebben echt wel veel achterstallig werk met die staking. En ze werken echt hun uren nu.

– …en dus gaan ze nu in stiptheidsactie omdat ze teveel werk hebben, waardoor ze nog meer achterstallig werk krijgen en ze misschien binnenkort nog eens in staking gaan omdat ze te veel werk hebben wegens de vorige staking en de stiptheidsactie?

– Ja meneer. Ik kan altijd een dossier openen voor u.

– Zal dat iets uithalen?

– Nee meneer, ik vrees ervoor.

Oh, het is nog niet gedaan met de miserie.

Ik werk overdag, ze weigeren het afleveradres te veranderen naar mijn werk, maar het maakt toch niet zoveel uit: een pak van 15 kilo, daar beginnen ze zelfs niet aan om het met de postbode mee te geven. En dus, zoals de meneer aan de telefonische helpdesk van biepoowst zei gisteren: dat ik er maar best in het postkantoor omging. En ja, zei hij, het ligt op dit moment op het Stapelplein, zeer zeker meneer.

Okay dan maar: Sandra was deze namiddag thuis, ik schrijf ze een volmacht, ik geef ze mijn identiteitskaart mee en de codes van de pakjes mee.

Ik was er niet bij in het postkantoor natuurlijk, maar het is blijkbaar in de soep gelopen. De pakjes liggen er allebei, zeer zeker, maar ze liggen klaar voor een tweede aanbieding, en dus kunnen ze niet meegenomen worden want ze liggen klaar om een tweede keer aangeboden te worden. Ah, da’s logisch. Als ze klaar liggen daar in die ruimte rechts van de loketten, dan kunnen ze niet aan de klant gegeven als die klant er zelf om komt, dat spreekt voor zich.

En wanneer zal die tweede aanbieding dan wel zijn? Ah, wel… van zodra er staat dat het klaar is voor tweede aanbieding, dan wordt het een tweede keer aangeboden hé.

Okay, maar er is helemaal geen eerste aanbieding geweest. En de meneer van de helpdesk heeft gezegd dat ze zo’n zwaar pak hoedanook toch nooit echt letterlijk aanbieden, geen eerste keer, laat staan een tweede keer. En, én, het staat al twee dagen op “tweede aanbieding”.

Ik vermoed dat de ambtenaar van dienst achter het loket een variante op “Ah ja mevrouw, dat is een probleem hé” zal gedaan hebben. Of een variante op “ha ja mevrouw, dikke pech hé”. Of iets in de zin van “kust mijn kloten, madam, we hebben nog meer dan 40 dagen voordat we geliberaliseerd worden, ’t is nu niet het moment om lastig te doen”.

Enfin, hoe zat dat dan met die tweede aanbieding? Of die eerste? Ja, het zal misschien iets met die staking te maken hebben, dat ze dat pakje niet geleverd hebben. Is het eigenlijk wel normaal dat dat pakje al meer dan twee dagen zogezegd op tweede aanbieding staat? Tja, nu hebben ze een hele stapel met pakjes natuurlijk, met al die achterstallen. We kunnen u echt niet zeggen wanneer dat ongeveer zal zijn hoor, die tweede aanbieding.

Zucht.

Leutig!

Die keer dat ik op het interwebs iets had besteld, en dat dat dan met zo’n 24 uur-dienst zou opgestuurd worden. Enfin ja, ik veronderstél dat het een 24 uur-ding is: als ik Taxistop 24h lees, dan ga ik ervan uit dat het mensen zijn die binnen de 24 uur leveren, of toch hun best doen om dat te doen.

En ze hebben een website waar ik een tracking number kan ingeven, zoals dat ook in de privésector is, dat ik mijn pakje kan volgen!

Gekocht de 10de ergens na middernacht, en wohow maat: al meteen een mail van Amazon dat mijn ding verstuurd is. Tegen 18u42 was mijn bestelling al in Charleroi!

En Daar bleef ze dan, zonder te bewegen. Okay, de 11de is een vakantiedag blijkbaar. Maar de 12de niet, en daar bewoog er niets. De zaterdag wordt er blijkbaar niet gewerkt, en de zondag natuurlijk niet. Maandag de 15de: geen beweging. Of wacht, toch wel: om 17u zegt de website “Het gewicht van uw pakket is gecontroleerd”. O RLY? Dat kon niet gebeuren in de loop van de vorige vrijdag of zo?

De 16de was ik ’s morgens thuis, en kijk eens wat de website me zegt om 5u40 ’s morgens (ja, ik was nog wakker)? “Pakket onderweg voor uitreiking”. Woohoo!

Ik heb, moet het gezegd worden, niemand gezien. En om 11u de 16de staat er “Pakket wordt opnieuw aangeboden”. O RLY? Voor een “opnieuw aanbieden” zou ik minstens een eerste keer aanbieden verwachten, nee? Of een briefje in mijn brievenbus?

Bon goed, ik zie vandaag geen beweging meer staan op de website — geen tweede “onderweg voor uitreiking” bijvoorbeeld, dus ik bel naar De Post, sorry, biepoowst. Ik krijg een bijzonder sympathieke meneer aan de lijn, die me om het tracking number vraagt en 25 cijfers later weet te bevestigen dat, euh ja, het pakket een tweede keer aangeboden wordt.

Of dat naar een ander adres kan? Nee sorry meneer, pakketten, dat moet altijd op hetzelfde adres komen. Ben ik vandaag soms thuis? Neen, dat ben ik niet. Ik vraag of ik dan niet best naar het postkantoor zou gaan om het ding af te gaan halen — ja, inderdaad, weet de man aan de telefoon, eigenlijk best wel.

Want, en houd u eens goed vast, want: ze leveren die pakjes niet hoor meneer, ge moet daar eigenlijk altijd om gaan. Mhu? Heb ik die mens helemaal verkeerd begrepen? Dat een pakjesdienst de pakjes niet levert? Blijkbaar wel, dus.

Morgen stuur ik Sandra erom. Met mijn identiteitskaart en een geschreven en getekende volmacht, een mens weet nooit. Het ding zal dan meer dan een week in het bezit van de 24-uur-dink geweest zijn.

Een slechter mens dan mij zou schamper zeggen dat ze er gelijk helemaal klaar voor zijn, voor die liberalisering.

Ik was vandaag in de VUB om zo’n dinges, masterclass, te doen. Laatstejaarsstudenten, het vak Strategic Communication and Marketing: Advanced Theoretical Debates.

Behalve dat het Brussel was, en dat ik weer uren op weg van en naar was, Etterbeek begot, vind ik dat nog wel leutig om doen. Het zijn van die dingen waar ik een hele dag over zou kunnen praten, en als dat voor een auditorium vol studenten is, kan dat fijn zijn, met discussie en over en weer en dingen.

Die was er deze keer jammer genoeg niet, tijd voor debat, maar hey. Volgende keer beter.

Een oude zak trouwens, dat ben ik. Die studenten zitten in hun laatste jaar, ze moeten allemaal in de twintig zijn, maar ik had de indruk dat het allemaal scholieren waren. Zeer, zeer jonge scholieren.

Oh hoe schattig! Een écht spaarvarken, gemaakt van een écht dood varken:

Wees gerust, die beesten worden niet doodgemaakt om opgezet te worden: ze sterven een natuurlijke dood, zegt de productpagina.