-
In India, we do things differently.
And in keeping with the rich tradition of orally imparted knowledge and MMS scandals, we rarely like to write things down, and that is why when we go to “foreign”, we spare no chances in pontificating, elucidating and prognosticating on the Great Indian Difference.
-
⁂
-
Om een statische pagina zonder navigatie of niets op de voorpagina van een WordPress-weblog te zetten:
- Maak een nieuwe Pagina aan
- Plak daarin de html van een pagina
- Kies als template voor die pagina “empty page”
- Publiceer
- Ga naar “Instellingen voor lezen” of hoe het ook heet (de url is /wp-admin/options-reading.php op uw domein) en stel daar in dat de staartpagina de pagina moet tonen die je net aangemaakt hebt.
Hoe, “kies als template” in stap 4? Ah ja, er moet een bestand geüpload worden naar uw template-directory:
<?php
/*
Template Name: Empty page
*/
?><!DOCTYPE html>
<html <?php language_attributes(); ?>>
<head>
<meta charset=”<?php bloginfo( ‘charset’ ); ?>” />
<title><?php wp_title(); ?> <?php bloginfo( ‘name’ ); ?></title>
<link rel=”profile” href=”http://gmpg.org/xfn/11″ />
<?php wp_head(); ?>
</head>
<body>
<?php if (have_posts()) : while (have_posts()) : the_post(); the_content(); endwhile; endif; ?>
</body></html>Knippenplak in een teksteditor, bewaren als page-empty.php, uploaden naar waar uw template-files staan (bvb. wp-content/themes/K2). Dan komt er bij het pagina-editeerscherm in het menuutje “Template” (aan de rechterkant ergens) een template bij, en ’t is die die moet geselecteerd worden.
Ik heb zo’n pagina aangemaakt met als enige inhoud
<style>
body {
text-align: center;
background: url(http://www.vuijlsteke.be/blog/2010/12/bg-bezig.jpg) no-repeat left top;
padding: 0;
}
</style>Oh zeker: er zijn duizend andere manieren om hetzelfde te doen. Maar met zo’n “lege pagina”-template kun je allerlei kanten op. Kan je met WordPress meer dan één pagina zonder layout of met een volledig eigen layout beheren. En is dat meteen overzetbaar naar een andere hostingpartij en zo.
update tien minten later: mpf. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer Tim gelijk heeft: dit is niet gemakkelijker dan
RewriteRule ^$ htmlpagina.htm [L]
.htaccess steken. Als die legepaginatemplate al zou bestaan, dan wel, maar dat uploaden is er teveel aan. En, eigenlijk, ook de veronderstelling dat mensen iets in html zouden schrijven in een WordPress-pagina. Bleh.
Enfin ja.
⁂
-
En wat is uw favoriete ijssmaak? Is het er zo één van Håägen-Daszßs genre Chocolate chip cookie dough of Dulce de lece? Of van Ben & Jerry’s genre Cherry Garcia of Peanut butter cup? Of gewoon vanille? Of rum-rozijnen? Of nog iets anders?
Wel, mijn favoriet ijs is het ijs dat ik voortaan zelf maak. HA!
Ik heb het receptenboek van Ben & Jerry’s gekocht, en er ondertussen al twee soorten ijs mee gemaakt, en dat is serieus lekker. Het eerste was een speculaasijs: Ben & Jerry’s standaardbasis #1 (twee eieren tot schuim kloppen, geleidelijk aan 170 gram suiker bijdoen en dan nog een minuut goed doorkloppen, 225 ml melk en 450 ml room toevoegen, goed mengen) waarbij ik helemaal op het einde speculaas toegevoegd heb (vier of vijf koekjes van Lotus, in kleine stukjes). Helemaal op het einde, anders (1) wordt de speculaas uiteraard helemaal zompig en verdwijnt hij in de basis en (2) als het om iets vaster zou gaan zoals stukken chocolade of noten, zouden ze helemaal naar de boden zakken als ze in de nog vloeibare basis zouden gegooid worden. Geproefd en goed bevonden; een dag later nog eens geproefd en uitstekend bevonden: vraag mij niet waarom, maar het was na een dag écht stukken beter van smaak.
Het tweede was aardbeien-chocoladeijs. Eerst 250 gram aardbeien ontstaart en in schijfjes gesneden, sap van een halve citroen en een mandarijn (tja, ze lag daar in de fruitschaal) en 75 gram suiker erbij, en dan een uur of twee bedekt in de koelkast laten staan. Dan de basis maken (ze hebben er drie in hun boek, Ben & Jerry: nummer één met meer room, nummer twee met melk, en nummer drie met geconcentreerde melk). Ik heb opnieuw nummer één genomen. Als de basis klaar is: aarbeien uit koelkast nemen, al het vocht afgieten en bij de basis kloppen, dat in de ijsmachine, aardbeien weer in de koelkast, en pas helemaal op het einde de stukjes geplette aarbeien erbij. Oh, en anderhalve handvol van die bakkerschocoladedruppels ook.
Het recept is in eerste instantie niet gelukt, nu ja, ’t is te zeggen: het was vast en dan was het weer te vloeibaar. Lessen geleerd: als ik er veel andere ingrediënten bij doe, dan moet ik wat minder basis maken. En zéker alle ingrediënten die er achteraf bij komen zo koud mogelijk houden: toen ik de aardbeien erbij deed, waren ze eigenlijk al te warm, waardoor het ijs in de ijsmachine te vloeibaar werd (dat lag er misschien ook wel aan dat mijn aardbeien niet helemaal uitgelekt waren, I dunno). De oplossing was redelijk eenvoudig: ijs wat laten smelten, door een trechter weer in de machine gegoten (waardoor de grote stukken achterbleven en ik ze er op het einde alsnog opnieuw kon bij doen). Geproefd en goed bevonden, al zou ik volgende keer misschien nog kleinere stukjes aardbei nemen.
Het eerste ijs dat ik gemaakt heb, trouwens, was mokka-ijs: 250 gram bruine suiker, twee soeplepels oploscapuccino en twee soeplepels cacaopoeder helemaal mengen in 225 ml melk, daaraan 450 ml room en een koffielepel vanille-extract toevoegen, en dat in de ijsmachine dumpen. Yum!
’t Is een ongelooflijk plezier, zo’n ijsmachine die niet een beker is die 24 uur in de diepvries moet zitten om dan een kwartier bruikbaar te zijn, of een toestel dat met een draad in een diepvries moet gestoken worden die dan niet meer sluit. Anderhalve liter ijs op tussen een half uur en drie kwartier, emmertje en mengdinges afwassen, en twee minuten later kan een volgende batch gemaakt worden: zalig!
Het enige vervelende misschien (al stoort het me niet echt), is dat het nogal wat lawaai maakt. En het ziet er niet lelijk uit, maar ’t is toch wel wat groot om in een kleinere keuken voortdurend op het aanrecht te laten staan.
(dat de machine zo stopte, is omdat ik een vlek aan het afkuisen was met mijn mouw en de mengarm losgeduwd had)
⁂
-
-
Ik wens hem veel succes, want gemakkelijk zal het niet zijn: Denton’s vision is for a single big, moving ad right in the stream of content—just like TV—but he’s not going to go straight there, because it’s going to take him (and his new sales director) a while to sell those media buyers on the new paradigm.
⁂
-
-
’t Is toch maar raar. Voetbal kan mij zo enorm hard gestolen worden, op een heel klein aantal uitzonderingen na: als ik hoor dat Gent speelt, dan hoop ik dat zij winnen, en als Jan speelt, dan hoop ik dat hij en de ploeg goed spelen.
Ik ben wel content dat die wereldbeker niet naar België-Nederland komt: zo’n vaag gevoel van “dat gaat ons veel meer kosten dan het gaat opbrengen” en van “hebben we geen andere infractructuur nodig dan nieuwe voetbalstadia” — maar tegelijk vond ik het ook wel jammer. Ergens. Heel eventjes.
Gegronde redenen voor of tegen heb ik niet namelijk: wie weet zou dat wel een gedroomde occasie geweest zijn om pakweg een aantal zware mobiliteitsvraagstukken opgelost te krijgen met geld dat we zouden krijgen van sponsors en tv-rechten en FIFA en mensen uit de hele wereld die hier naar voetbal zouden komen kijken zijn. Wie weet zou het wel een katalysator geweest zijn om allerlei beslissingen die anders een halve eeuw voeten in de aarde zouden hebben, te forceren?
Ah, we’ll never know, will we?
⁂
-
Het is zover, het wachten is voorbij, hoezee, bimbam de beieren, haalt de gouden garve, The Eagle Has Landed!
Mijn ijsmachine staat op het aanrecht, en wat meer is: ik heb er al twee batchen ijs mee gemaakt! Een liter mokka-ijs, en meer dan een liter ijs volgens Ben & Jerry’s recept. Dat is een basis van eieren en suiker en room en melk, en smijt er naar goesting dingen in — ik heb dus nu een doos zelfgemaakt speculaasijs!
En er staat vanavond nog anderhalve liter aardbeienroomijs op het programma! Met stukjes!
Bereidingstijd: pakweg 35 à 45 minuten, met nog eens een paar minuten voorbereiding: géén moeite dus.
I’m so happy!
⁂
-
Ik ben enorm content van het (gas)kookvuur dat we nu hebben, maar als er echt een dergelijk vuur met deze interface zou uitkomen, zou ik het wel eens willen kopen, ben ik wel zeker:
Willekeurige formaten van potten en pannen! Duidelijke aanduiding van wat welke “kookplaat” bedient! Ingebouwde weegschaal! De mogelijkheid om te programmeren in de zin van “5 minuten op maximum laten koken, dan een minuut of tien redelijk hoog, dan twee uur laten pruttelen op zeer laag, en dan uitzetten”!
Patent pending en nog niet uit, maar ik kijk er naar uit om te achterhalen hoeveel ze ervoor zouden vragen.
⁂
-
-
Today, users can start connecting with all their favorite social causes in one online sphere, as Facebook co-founder Chris Hughes has launched his much-buzzed-about social network, Jumo.
-
The 2011 template represents the most significant change in the Gawker model since the launch of Gizmodo and Gawker in 2002. One could go further: it represents an evolution of the very blog form that has transformed online media over the last eight years. The internet, television and magazines are merging; and the optimal strategy will assemble the best from each medium.
-
Omnigrafflized version of Jakub Linowski's Interactive Sketch Notation.
-
The interactive sketching notation is an emerging visual language which affords the representation of interface states and event-based user actions. Through a few simple and standardized rules, what the user sees (drawn in greys and blacks) and does (drawn in red) are unified into a coherent sketching system. This unification of both interface and use, intends to enable designers to tell more powerful stories of interaction.
⁂
-
-
Zo ongelooflijk wijs — Stephen Colbert doet zijn langverwachte AMA op Reddit.
⁂
-
Misschien moet er wel in de targetingopties voor die reclame gezet worden dat ze niet op pagina’s moet gezet worden waar over klachten bij biepoowst gesproken wordt?
Nee serieus. Wim zegt:
Heb deze week nét hetzelfde meegemaakt. Taxipostpak van ettelijke kilo’s dat op dinsdag 23/11 in Gent is toegekomen. Mijn vrouw is gisteren (maandag 29/11) de hele dag thuisgebleven en volgens de trackingapplicatie zouden ze om 12u30 zijn langsgeweest, terwijl mijn vrouw naast de deur zat te wachten!!!!!! Er was niet eens een briefje, ze liegen dus zelfs gewoon! Bij Taxipost zeggen ze: “ge moet toch eens in Gent vragen, daar moet er “iets” zijn misgelopen”. Nu weet ik dus dat klagen geen nut heeft. Had enkele jaren terug al eens en gesprek met de Postmeester in Gent 1 over het feit dat ik “gewone” brieven regelmatig een week later dan normaal ontvang. Zijn antwoord toen: “we doen ons best meneer, maar we hebben niet genoeg volk, ge moogt anders eens komen kijken…”. What the fuck??? Michel, ik heb goeie contacten, mocht je hiermee samen naar de media willen stappen!
Naar de media stappen? Ach neen. Het zijn in de overgrote meerderheid van de gevallen niet de mensen op het terrein die schuld treft, en de mensen hogerop weten echt wel dat het verkeerd loopt — ze krijgen er zéker genoeg klachten over, en met die liberalisering liggen ze er zéker wakker van.
Ik ga ervan uit dat de grote meerderheid van de mensen gewoon hun werk zo goed en zo kwaad mogelijk proberen doen, met een degelijke minderheid die er meer dan gewoon moeite in steken, en een heel kleine minderheid die het gewoon actief slecht doet..
De Post (sorry, bpost) heeft het gewoon erg moeilijk. Het is een zo groot en log bedrijf, waar er misschien nooit een echte traditie van van verantwoordelijkheid geven en nemen was, waar mensen misschien niet aangemoedigd worden om buiten hun vakjes te denken omdat het wegens erfenissen van decennia hiërarchie en slechte gewoontes toch nooit gekund heeft, dat het soms compleet de soep in draait zelfs al doet de grote meerderheid zijn/haar best.
En wat die postmeester zegt, is enorm waar: gá eens kijken. Ge zult zien dat er heel hard gewerkt wordt, vaak met de moed der wanhoop en in weerwil van de omstandigheden. Ik heb geen slecht woord voor de mensen in de loopgraven.
’t Zijn de generaals, en (tja, sorry) soms ook de legers vetbetaalde consultants die de “tactiek du jour” eens zullen uitproberen op de gewone soldaten, maar die geen flauw idee hebben van wat ze doen.
Dat zijn dan soms van die mensen die het ook goed bedoelen hoor, maar die met theoretische marketingmodellen aan komen zetten, of met theoretische modellen van hoe een wachtrij zou moeten werken, of hoe een bureau zou moeten georganiseerd zijn, of hoe een upsell zou moeten gebeuren, maar die nooit van hun leven in een postkantoor zijn geweest, en zich niet kunnen inbeelden hoe het werk op het terrein echt is.
Wat er moet aan gedaan worden? Ik zou het niet weten. Een combinatie van grote hervormingen en (vooral) kleine stapjes, vermoed ik. Moderniseren (het postkantoor anno 2010 is onherkenbaar veranderd ten opzichte van al was het vijf jaar geleden), processen optimaliseren links en rechts, nadenken over de taak van de Post tegenwoordig en in de toekomst, alleen maar dingen beloven die kunnen waargemaakt worden en die dan ook waar maken, geen onrealistische beloften doen, altijd uitgaan van de goede wil van iedereen (tot bewijs van het tegendeel en dan kordaat durven optreden), langzaamaan vertrouwen herwinnen, iedereen zijn best proberen laten doen en op een passende manier belonen… allemaal zeer moeilijke dingen, dus.
Als het goed is, heb ik trouwens vanavond mijn bestelling van Amazon in huis, en kan ik het allemaal vergeten. Een paar grappige telefoons, een verbijsterende brief, meer dan twee weken vertraging, maar: geen been gebroken. Een accident de parcours, waar niemand persoonlijk schuld aan treft, dat zelfs in de best georganiseerde organisatie had kunnen gebeuren.
Iedereen die ik sprak bij bpost was correct en deed zijn of haar werk naar beste oordeel en vermogen. En dus, om op de vraag van die meneer van de brief van gisteren zijn te antwoorden: neen, mijn vertrouwen in bpost is niet geschaad.
⁂
-
Het beste van de eerste sneeuw, vind ik, zijn de panieksporen van onze kat.
Ze staat dan met haar kop door het kattenluik wantrouwig te kijken naar buiten, zo met een air van hier is iets niet pluis, de wereld maakt te weinig lawaai. Ze kan gemakkelijk een minuut of vijf staan snorhaartrillen in de algemene richting van de wereld die in de loop van de nacht helemaal verkeerd is geworden, voor ze besluit om alsnog een poot door het kattenluik te steken.
Eerst merkt ze niets van de sneeuw behalve in de verte: zo dicht bij de deur blijft het meestal droog. En dan stapt ze op lange poten naar voor: elke poot de lucht in en zo loodrecht mogelijk naar beneden, om zo weinig mogelijk met het wit spul dat over haar wereld ligt in aanraking te moeten komen. Zo van als ik doe alsof er niets aan de hand is, geraak ik misschien wel zonder problemen aan de overkant.
En dan komt ze van de stenen bedekt met sneeuw op het gras bedekt met sneeuw, en schiet ze om onverklaarbare redenen in paniek, en maakt ze rechtsomkeer, en staan er schuif- en sliersporen voor drie in de sneeuw, die documenteren hoe ze minstens twee keer op vier poten uitgegleden is om zo snel mogelijk zo droog mogelijk terug in de keuken terug te keren.
Om dan, als we naar beneden komen, te doen alsof er niets aan de hand was. Haar ene voorpoot aan het aflekken: hu wat? Sneeuw buiten? Oh, ’t zou kunnen, ja.
Katten zijn daar goed in, doen alsof het allemaal gepland was op voorhand.
⁂
-
Men had me vrijdag 26/11 aangeraden een klacht neer te leggen. Dat heb ik dan ook maar gedaan: meer dan tien dagen zitten wachten op een pakje dat me binnen de 2 dagen beloofd was, vond zelfs de dame aan de telefoonlijk wat des Guten zuviel.
En hey kijk: er kwam gevolg op mijn klacht! Een persoonlijke brief van “Uw klantenadviseur”:
…was het nu écht zo moeilijk om dat een week of zo eerder te zeggen? “Het spijt ons wat u overkomt meneer, maar we hebben een overeenkomst met Amazon: als u hen contacteert, zorgen zij ervoor dat alles in orde komt. In de praktijk komt dat er vaak op neer dat zij het pakje opnieuw sturen.”
Zucht.
(Ik had mij natuurlijk ook kunnen boos maken over de onpersoonlijke brief en zo. Of over de waanzin dat ik geen kalcht kan richten aan hen rechtstreeks, maar dat zij mij een brief (per post!) sturen om te zeggen dat ik moet gaan klagen bij Amazon en dat Amazon dan wel bij hen zal gaan klagen. Maar bon.)
⁂
-
Mhuhu:
Gezien bij Heather Armstrong.
⁂
-
Het mooiste volkslied dat er is, vind ik, is dat van Rusland.
En kijk wat ik vandaag leer: de drie versies ervan zijn geschreven door dezelfde man, Sergey Mikhalkov (trouwens de vader van Nikita Mikhalkov, kom het tegen, da’s de man van een film die ik wel honderd keer gezien heb (als projectionist, niet als kijker)).
Eerst een versie met Lenin en Stalin, dan een cosmetisch andere versie waar Stalin uitgehaald was, en nu zowaar een versie waar de hele Sovjetunie uitgehaald is. Het was:
Союз нерушимый республик свободных
Сплотила навеки Великая Русь!
Да здравствует созданный волей народов
Единый, могучий Советский Союз!En nu is het:
Россия — священная наша держава,
Россия — любимая наша страна.
Могучая воля, великая слава —
Твоё достоянье на все времена!Geen verbetering, vind ik. Het refrein begint teminste op dezelfde manier:
Славься, Отечество наше свободное, Дружбы народов надёжный оплот! Партия Ленина — сила народная Нас к торжеству коммунизма ведёт!
vs.
Славься, Отечество наше свободное, Братских народов союз вековой, Предками данная мудрость народная! Славься, страна! Мы гордимся тобой!
Neh. Ik ga de oude versie blijven zingen. En kijk, er is zelfs een versie gezongen door Paul Robeson (die trouwens ook een Eddy Wally doet met het Chinese volkslied):
En dat het eens tijd wordt om een lange televisieserie te maken over het leven van Paul Robeson, eigenlijk.
⁂
-
Het is ondertussen 2010 en ze zijn nu blijkbaar nog altijd bezig met quota voor leidinggevende vrouwen: zonet een de verbeelding tartend debat op De Zevende Dag gezien.
Eva Brems van Groen! stelt voor dat de overheid een database zou opstellen met daarin alle vrouwen die geïnteresseerd zijn om baas te worden in een bedrijf, en dat bedrijven daar dan zouden kunnen in putten als ze iemand nodig hebben om de zaken te runnen en ze zitten aan hun toegestaan maximum van mannen in leiding gevende posities.
Dat gaat al de goede richting uit, maar niet ver genoeg.
Vliegtuigen, bijvoorbeeld: de grote meerderheid van de piloten zijn mannen, en de grote meerderheid van het cabinepersoneel zijn vrouwen. Ik stel voor dat daar, misschien met een overgangsperiode van een aantal jaar en een degelijke set begeleidende maatregelen, gestreefd wordt naar en pariteit man-vrouw, met opgelegde quota?
Gnnn.
⁂
