Tales of Drudgery & Boredom.
Ik ging meer boeken lezen, had ik mezelf voorgenomen. En zie! Ik bén meer boeken aan het lezen.
Sinds 23 mei heb ik zowaar vier boeken gelezen. Of beter: drie boeken, een half en dan nog een half.
Early days, maar het komt wel in orde, denk ik. Ik heb ondertussen alweer een enorme stapel dingen die ik wil lezen ook, en ik ben serieus gas aan het terugnemen wat Youtube betreft.
⁂
Ramadan 2016: Israel ‘cuts off water supply to West Bank’ during Muslim holy month | Middle East | News | The Independent
Almost 200,000 Palestinians in the West Bank do not have access to running water, and require permission before collecting it themselves, according to a report by Amnesty International.
A few months ago, I brought to light the insane state of today’s advertising…
These ads destroy performance, leech bandwidth by 10s of megabytes, and are served by major ad networks, including Google's own AdX and AdSense.
How to Win the Coding Interview — Dev Mastery
Let’s be honest, most developers don’t love having to write code as part of an interview process. Some have even threatened to quit the business over it. But it’s not going to change any time soon. So, if you’re serious about getting a job, you need to understand how to succeed at these interviews. I’m here to help. We’re going to go over what I look for in a coding interview and by the end, you should have a pretty good idea of how to succeed.
Kom van de bank en scoor voor België, meneer De Wever – Apache
Het zou oneerlijk zijn om De Wever en de N-VA te verwijten dat ze onder één hoedje spelen met de casinokapitalisten. Wat men hen wel kan verwijten is dat ze in het grote theaterstuk dat de politiek is, geen ruimte laten voor dialoog. Elke tegenstem wordt gezien als een aanval en de monotone, neoliberale, conservatieve en nationalistische monoloog mag niet worden onderbroken. Ze voeren politiek theater van de meest lamentabele soort op: wij zijn goed en alle anderen zijn slecht. Waarom? Omdat de kiezer dat zo heeft gewild. Voorwaar een gevaarlijke gok met in 2018 en 2019 verkiezingen voor de deur.
⁂
Ziet nu, UX Matters heeft een nieuw design. Dat was al geleden van, euh, ik weet niet hoe lang geleden.
Het is bij mij ondertussen ook al meer dan vijf jaar geleden dat ik officieel UX-consultant was, en dus is er ongetwijfeld enorm veel veranderd.
Zoals bijvoorbeeld de notie dat het een goed idee is om iets op de achtergrond te zetten dat eigenlijk inhoud is maar niet echt.
Handen omhoog al wie meteen dacht dat de naam van deze site “The Many Facets of User Experience” was, met drie hoofdonderdelen, “Research”, “Accessibilty” en “Design”? Ik steek alvast mijn hand in de lucht. Meer nog: ik heb een paar keer moeten klikken op “Research” en dan “Accessibility” om door te hebben dat het geen links zijn, maar een net iets meer zichtbaar deel van de achtergrond van de pagina.
Kijk: daar rechtsboven staat een knopje “View Infographic”, en da’s dus een knopje dat niet meer of minder doet dan gewoon de artikels op de homepagina verbergen en dat groot achtergrondbeeld helemaal zichtbaar maken.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar mij zijn ze op dat ogenblik al kwijt, toonaangevend of niet.
⁂
Tiens dat doet raar. We hebben nu twee kindjes bij, maar ik weet niet of het wel koosjer is om ze bij naam te noemen. Ik vermoed van niet, en ik neem het zekere voor het onzekere en dus doe ik het niet.
En nu weet ik dus niet wat gedaan. Geen zooi in de zin van ‘dd’ en ‘ds’ (Amerikaanse mommyblogkutzooi voor ‘darling daughter’ en ‘darling son’). Geen artificiële vervlaamsingen van datzelfde — over mijn opstijvend lijk dat ik met akeligheden in de zin van “groot mannetje” of “kleine broer” of “liefste K” of iets dergelijks ga beginnen. Ik haat dat met een vurige passie *schudt machteloze vuist naar vrouwen die dat heel de tijd doen*.
‘Pleegkind A’ en ‘Pleegkind B’ klinkt honderd keer klinischer dan het voor mij aanvoelt, en schuilnamen of zo (‘Zoë sterretje fictieve naam en Arthur sterretje fictieve naam’) lijken ook zo knullig. Urgh. Ik ga misschien gewoon eens vragen of ik ze niet met toestemming van alle partijen bij hun echte naam mag noemen. En meteen ook of niemand er een probleem mee heeft dat ik af en toe eens een foto online zet. Serieus zeg.
MAAR IN IEDER GEVAL.
Vanmorgen dus naar de oogmeester gegaan met de twee. Het is allemaal niet zo eenvoudig, dus was het een oogmeester met meer diploma’s en specialismen dan gewoonlijk, in het hospitaal. Eén diagnose van “astygmatisme maar een bril lost het wel op en eigenlijk kon een gewone dokter u dat ook wel zeggen”, en één diagnose van “euh we weten het niet maar we gaan alvast een bril geven wie weet helpt het een beetje”.
Confronterend, als je op een paar maand tijd vier verschillende verhalen hebt gehoord, en ondertussen nog altijd niet weet wat er aan de hand is — maar vooral: confronterend dat ook de specialist niet weet wat er aan de hand is.
Er kan vanalles fout gaan bij het zicht, van problemen met het oog, de lens, het netvlies, de oogzenuw tot allerlei plaatsen in de hersenen. Oog en zo zien er normaal uit, maar toch loopt het helemaal niet goed, met dat zien. CVI, hoorde ik vorige week als diagnose nummer vier (na “10% zicht”, “ziet op 1 meter wat wij op 10 meter zien” en “ziet alles wazig”). Ik was content, niet met de diagnose (want CVI is niet om mee te lachen), maar wel met de zekerheid.
En kijk vandaag: terug naar een mengeling van de eerste drie diagnoses, want tegenwoordig, zei de dokter, wordt er al eens te snel naar een diagnose van CVI gegrepen als er problemen zijn maar niet meteen gevonden wordt waar ze aan gelegen zijn. En er is vorig jaar een hersenscan gebeurd en die zegt dat alles OK is met het gezichtscentrum, dus CVI is het wellicht niet.
Daar staat tegenover dat het er in het echt niet zo OK uitziet en dat de andere specialisten ter zake, van de begeleiding, wél tekenen zien van CVI. Het zou nog kunnen liggen aan het netvlies, en daar zijn ook testen voor, maar met zo’n jong kind moet dat onder volledige narcose en da’s toch wat zwaar. Volgend jaar zou het zonder narcose kunnen lukken, dus we zien dan wel.
Wat het ook is, ‘t is niet alsof we ze minder graag gaan zien, maar ‘t zou wel fijn zijn om er een betere uitleg aan te kunnen geven dan “we gaan dan volgend jaar nog eens een onderzoek doen”.
Ah well. Het is een wereld die open gaat, van GON-begeleiding en thuisbegeleiding en verslagen en opvolging allerlei.
Eén ding vind ik wel bijzoner goed: behalve de andere dingen is er ook astygmatisme, en alvast dat is met een bril op te lossen. Hoera!
⁂
Wist je dat je gewoon “embed” kan klikken naast een reactie om die reactie op een andere site te zetten?
Fantastisch toch, dat wij zomaar de geopolitieke inzichten van iedereen kunnen delen met de hele wereld! En dat linkt dan ook proper door naar het profiel van die mens, zodat wij bij deze bijvoorbeeld meteen weten dat er in Hechtel in het verre Limburg een gepensioneerde zit die graag al eens lacht met terrorisme.
⁂
Een mens vraag zich soms af waar wij den Oorlog om gewonnen hebben.
Apocalyptische beelden, zeker vanaf 1 minuut 18.
En ziet, ze wanen zich ook al de veroveraars van Amerika!
(Die omschrijving though:
Was wie die Einleitung eines richtig guten Westerns klingt, ist in Wahrheit ein richtiger Urknall in der deutschen Unterhaltungsmusik! Ach was reden wir, in der weltweiten Unterhaltungsmusik! Denn noch nie in der Geschichte erhoben zwei Jodler-Rivalen ihre Zungen zum Jodlerschlag-Duell. Nicht hierzulande, nicht in den berüchtigten Steppen der Jodler-Paradiese von Österreich und der Schweiz und auch nicht jenseits des Atlantiks. Auf der einen Seite des Zauns, der bekannteste und ungewöhnlichste Jodler der Welt, der japanische Meisterjodler Takeo Ischi, berüchtigt als der „JODLERKAISER AUS TOKIO” — auf der anderen, ein junger, ebenfalls von Kindesbeinen an dem Jodeln ergebener Mann, der sich zwischenzeitlich bereits das Pseudonym „JODLERKÖNIG AUS BAYERN” verdiente.
(En all kidding aside: de mens kan goed joedelen. Al is ‘goed kunnen jodelen’ natuurlijk zo ongeveer iets als ‘goed teennagels kunnen opeten’: in se eigenlijk niets om trots op te zijn.
(En dan geraak ik in het Youtube Distortion Field verstrikt, en kom ik terecht op ongelooflijke dingen.
Ik denk dat ik even stop met links volgen op Youtube, voor vandaag.
⁂
We gingen koken voor mensen vanavond, en het was lam en er was een hele achterpoot van zo’n beest.
Een scherp mes, een beetje kennis van anatomie en uzelf niet al te veel opwinden: weinig zo geestig als karkassen ontbenen.
‘t Is dat mijn rug niet altijd meewil, anders zou ik wel eens graag zo’n volledig beest willen ontbenen.
⁂
Ik stond bij een apotheker. Niet bij mijn apotheker, maar bij een andere apotheker, die ik om redenen die u zometeen zal begrijpen, niet verder specificeer.
Vóór mij stond een man gekleed in de laatste Palestina-anno-20-na-Christus-mode: vuilwit fladderend hemd met drie open knopen en borsthaar in aanbieding, bleekbeige flodderende broek tot vijftien centimeter boven de sandalen waar zijn blote voeten in zaten. Van die zwarte dambordspelstukken in zijn oren, verwilderde lange grijsblonde baard, dunnend verwilderd lang grijsblond haar.
Vingertoppen vreemd obusvormig en oranjegeelbruin blinkend van nicotine, en voortdurend een beduimeld stukje papier open- en dichtvouwend.
Hij stond er denk ik al een tijd te wachten, toen de mevrouw van de apotheek terugkwam uit denk ik een magazijn. Ze moest hem teleurstellen: wat hij vroeg hadden ze niet in huis, en ze had al twee leveranciers gebeld maar die hadden het ook niet op voorraad, en dus zou ze moeten blijven bellen maar zou het waarschijnlijk uit het buitenland moeten komen, en of hij wou dat ze op zoek ging en dat hij moest weten dat het wel eens tien dagen zou kunnen duren.
De meneer viel totaal uit de lucht. Werd zichtbaar wanhopig. Dat hij dat ding écht wel nodig had, want “het kan niet meer zijn, madam”. “Neemt u het nu al?” moest de apothekeres weten — neen: hij was ten einde raad en hij was met niets geholpen maar dit zou hem echt wel helpen was hem gezegd.
– Is het voorgeschreven door een dokter?
– Ah ja natuurlijk.
– En wat is de naam van de dokter, anders kan ik hem eens bellen?
En toen kwam de aap uit de mouw. Voor mij, want de apothekeres wist natuurlijk al lang wat de situatie was: het was een homeopaat die geen dokter was maar specialist-homepaat, en hij was zijn laatste kans, en het was écht echt dringend.
Volgde een heel spiel waarbij de meneer de naam niet wou geven en de mevrouw wou weten of ze nu mocht bestellen of niet en de meneer wou weten hoe lang het dan wél zou duren en de mevrouw zei dat ze dat niet op voorhand wist omdat ze moest rondbellen en ze dat nu niet kon doen en aaargh.
En ik stond een beetje verweesd te kijken: het bleek een apotheek vol met pseudofarmaceutische dingen, en vol met homeopathische nonsens. Akkoord, geen van die homeopathische dingen hebben ook maar enig effect, en het doet dus niet noodzakelijk kwaad (behalve als het een echte behandeling zou vervangen), maar als ik apotheker zou zijn, ik zou daar serieus ongemakkelijk van lopen.
Sandalenman heeft trouwens gezegd dat hij nog eens elders ging proberen.
⁂
“Nieuwkomers in ons land moeten voortaan een verklaring ondertekenen waarin ze beloven zich in onze maatschappij te integreren en onze wetten, waarden en normen te respecteren.”
Dat stond eind vorige maand in alle kranten van het land. Kijk, hier staat ze, de nieuwkomersverklaring die elke persoon die in België wil komen wonen zal moeten ondertekenen. In ‘t kort:
Ik beloof mij en mijn kinderen te integreren. Ik ga de mensenrechten respecteren. Ik ga de vrijheid van iedereen respecteren, en dus ook de vrijheid an meningsuiting, van vereniging, van eredienst en van beleving van sexuele geaardheid. Ik begrijp dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn in België, echt waar. Ik zal geen geweld plegen of dreigen met geweld. Ik begrijp dat terrorisme echt niet mag. Ik beloof nog eens dat ik mij zal integreren, en dat van zodra ik betrokken ben bij welk misdrijf dan ook, ik in de problemen kan raken met dat verblijf. Ik beloof nog eens dat ik niet alleen zal integreren maar ook zal participeren. Ik begrijp dat er in België moet gewerkt worden om centjes te verdienen. En o ja, ik beloof dat ik de integratietrajecten zal volgen.
Het klinkt allemaal zeer negatief, alsof Francken tegen een klein kind aan het spreken is dat eigenlijk al heel zijn leven vanalles aan mispeuteren is, maar dat is allemaal maar perceptie, vermoed ik. ‘t Is gelijk racisme hé meneer, dat is allemaal relatief hé meneer, ‘t is maar hoe ge’t oppakt hé.
En ziet! Wat lees ik in de gazet? “Vandaag keurt de ministerraad het ontwerp goed dat een nieuwkomersverklaring invoert.” Een groot succes! En maar met een miniem aantal kleine proviso’s:
Enfin goed. Behalve dat het niet van hem uit gaat, dat de bedoelde inhoud volledig uitgehold is en het bedoelde doelpubliek niet aangesproken kan worden: een klinkende overwinning voor Theo Franken.
⁂
De grafische kaart die ik had besteld tijdens mijn anderhalve week gelduitgeefepisode is toegekomen!
Een schone dikke zware Geforce GTX 1080, yuich!
Ik dacht dat het een nachtmerrie zou worden om dat ding in de computer te steken, maar neen: oude brolkaart eruit, een bijkomend schiifken uitvijzen wegens dat het ding twee slots in beslag neemt, kaart voorzichtig naar beneden laten komen, induwen, en vastvijzen. Qua grootte van de kaart voelt het 1995 aan, maar er is natuurlijk niet in de verste verte een vergelijking te maken qua performantie.
Kast weer toe, kabels weer in, opstarten… ah drat.
De kaart heeft haar eigen bijkomende stroomtoevoer nodig. Ik heb verdomme een kabel moeten bestellen — nog een geluk dat ze hem morgen al kunnen leveren. Anders was ik naar een fysieke winkel moeten gaan, beeld u dat in.
⁂
Omdat ik ook al eens graag een eenvoudig tekeningske maak in Illustrator:
Dat vanboven is wat de dames en heren van de thuisverplegig deden, dat vanonder is wat ze eigenlijk zouden moeten gedaan hebben. Ah well.
Ik ben er tot nader order nog niet van overleden (al zou het wel kunnen, sepsis is niéts om mee te lachen), en er is alsnog iets aan te doen. Dus dat gaan we dan ook maar doen, zeker? Alle dagen verpleging thuis, hoera!
⁂
Er was iets mis met mijn nieren. Er zijn een paar getallen die u zeggen precies hoé slecht het gaat. Eén van die getallen, als het onder de 15 is, daar staat naast ‘terminaal nierfalen’. Bij mij was dat zeer ver onder de 15. Een tijd later, na medicamenten en radikaal andere dingen eten, was het wat beter, en nog een tijd later was het om onverklaarbare redenen plots veel slechter dan ooit.
En dan hebben ze een buis in mijn buik gestoken, en ging het langzaam weer beter, en na zes weken buis stond dat getal vorige week dinsdag op 20. Hoezee!
Behalve dat mensen niet echt gebouwd zijn om permanent gaten in hun buik te hebben, en dat het geen stoma is of zo (wegens tijdelijk). Dus dat het een precaire zaak van steriel houden en allerlei is.
Een zaak die vorige week, ironisch genoeg net na de controle bij dokter specialist, een beetje in de soep gelopen is. De thuisverpleging komt drie keer per week. Vrijdag was de meneer boos op de manier waarop het werk woensdag was gebeurd, en vandaag zei de mevrouw dat ik best eens naar de dokter ga, en dat ik hem dan best zeg dat het gat te groot is, en dat het ettert, en helemaal ontstoken is. “Ik ga er van uit dat hij dat zelf ook wel zal zien, zeker?” “Euh ja, eigenlijk wel, ja.”
En of hij een dagelijkse verpleging zou voorschrijven. Echt een groot geluk dat ik geen sociaal leven heb, ha!
⁂
Jan kwam terug van een uitstap met Sandra en Anna, en hij vroeg wat ik vandaag gedaan had.
Niets, dus. Geprutseld op de computer. Beetje gelezen. Geprobeerd zo weinig mogelijk te bewegen. Geslapen.
En nóg moe zijn nu, en dus in bed gecrasht.
Een verloren, lege dag.
⁂
Ik was aan het prutsen met mijn stamboom op de website van de Mormonen, Familysearch.org. Misschien heeft het er iets mee te maken dat ze hun desktopapplicatie gewoon helemaal afgeschaft hebben en dat het nu alleen nog online kan, maar ik heb de indruk dat het daar echt alsmaar beter wordt, qua beschikbare data en gebruiksgemak.
En zodus ben ik aan het struinen door de stamboom, als ik een icoontje zie naast Adriana Van Hove (mijn over-over-overgrootmoeder):
Clicketyclick, en dat zegt mij dat er Record Hints zijn, ‘t is te zeggen, haar naam is gevonden in één of meer bronnen die op Familysearch staan:
Check it out, ‘t is haar huwelijksakte in Turnhout en haar overlijdensakte in Brugge. Op mijn eigen computer heb ik die natuurlijk ook al staan, maar ‘t is wel wijs dat het snel kan toegevoegd worden op Familysearch ook.
Okay, ‘Review and attach’ dus maar…
Normaal gezien zou die ‘Compare’-link een formuliertje moeten open doen waar ik een blauwe knop kan duwen om te bevestigen dat dit juist is, en eventueel nog een opmerking kan nalaten. Maar bij mij doet dat niets.
Ik probeer op een andere browser, nog altijd niets. Ik overweeg even om het op te geven en dan maar iets anders te doen, maar eigenlijk, bedenk ik, we leven in de 21ste eeuw — waarom zou ik niet eens de Live Chat proberen?
Een paar minuten later heb ik het probleem uitgelegd aan een Mormoon aan de andere kant van de wereld, bevestigd dat het een probleem is dat niets met browsers te maken heeft (Chrome, Firefox, Edge, IE11, geen van allemaal werken bij mij), maar wel met Windows 10 te maken heeft (het werkt bij mij wel op een Mac en bij de Mormoon op een Windows 8, maar ook bij hem niet op een Windows 10). En dus wordt er een ticket aangemaakt waar ik in cc van sta, put de Mormoon zich uit in excuses, verzeker ik hem dat het geen probleem is en bedank ik hem voor zijn uitstekende service, bedankt hij mij om zo “gracious” en zo “tech savvy” te zijn, en wensen we elkaar een uitstekend weekend toe.
We leven in de toekomst!
En omdat ik geen zin heb om op het lilliputterscherm van de Mac te werken, en omdat we echt wel in de toekomst leven, installeer ik op een paar minuten tijd een Ubuntu in een virtuele computer, en heb ik nu alles proper werken, zonder noemenswaardige vertraging:
Dan nog in de rapte het clipboard en een paar folders delen tussen die virtuele machine en mijn eigen computer en hopla, ‘t is gelijk dat het gewoon een andere browser is in plaats van een volledige computer.
En ja, ik blijf dat magisch vinden, zelfs al is het zo vanzelfsprekend tegenwoordig.
⁂
Er zit ondertussen al bijna twee maand een buis in mijn buik (“om eens te zien of het helpt”, ah ha ha), en in principe is dat allemaal zo geen groot probleem, maar ‘t is geen permanent iets gelijk een stoma of zo, dus er blijft wel risico op ontsteking.
Wel, ik peins dat het zover is. Als het morgen niet veel beter voelt, ga ik eens naar dokter arts.
Niet dat ik panikeer of zo, maar ontstekingen zijn niet zo’n wijze dingen. En die thuisverpleging mag misschien wel eens elke dag beginnen komen in plaats van drie keer per week.
Nog echt wel goed dat ik geen sociaal leven heb, normaal gezien.
⁂