You received this email because your [email protected] account is set up to forward messages to [email protected]. After May 1, 2016, you will no longer be able to receive email sent to [email protected].
Please update your email address for any services that currently send email to[email protected].
Thank You,
Email Team at Facebook
Ge zult maar jaren aan een stuk zo’n mailadres gebruikt hebben.
Nooit doen, jongens en meisjes. Gebruik geen mailadressen of websiteadressen op domeinen die ge niet zelf controleert.
Er komt een dag dat @telenet.be niet meer zal bestaan, dat @gmail.com geen mail meer doet, dat mijnwebsite.skynetblogs.com of tralala.blogspot.com of zelfs whatever.wordpress.com niet meer zal antwoorden.
Zet uw dingen op uw eigen domeinnamen. Dat garandeert nog niet dat alles blijft zoals het is, maar het is toch al iéts.
In een ander leven zou ik misschien wel zeer handig geweest zijn, en allerlei dingen gemaakt hebben en zo. Ik dénk dat jet een beetje zoals koken is: een mens die zijn gerief heeft, die is al goed op weg, en de rest is gewoon, euh, doén. Houd ik mezelf dus voor.
Ondertussen kijk ik al eens graag naar mensen die dingen maken, en naar mensen die verstand hebben van prutsen. Er zijn er enorm veel die ik volg, een kleine selectie dan maar.
Met stip op nummer één van de gecombineerde grappigheid/expertise-schaal: de meneer van AvE. De afkorting staat voor a valiant effort, en het is een mens die niet precies wil zeggen wie hij is. Wat we kunnen afleiden uit de Youtubefilmpjes: Canadees, materiaalkundig ingenieur of zoiets, werkt als troubleshooter over de hele wereld als machines die ettelijke miljoenen waard zijn, kapot zijn. Spreekt onder meer ook Frans-Canadees met zijn klein kind. Weet enorm veel van enorm veel af. Is zo grappig als iets. Heeft een heel eigen woordenschat: iets dat degelijk gemaakt is, is altijd skookum, electriciteit zijn pixies, ‘werken’ zoals in ‘de machine werkt’ is meestal chooching, licht zijn futons (photons dus). En hij vloekt als een Zwitser, maar telkens zijn dochter van twee (little chickadee) binnenkomt, is er een moratorium op vloeken.
Dat geeft dan dingen als dit (HPHT is High Pressure/High Temperature, wat die roze tape dus helemaal niet is, trouwens):
That oughta do ‘er. We’ve got a 5000 PSI float control, and another fitting, there’s our a-daptor kit. Ça fitte comme le gant d’OJ Simpson! All right, jammed ‘er in dry whatfer not coming apart and then just for cromulicity we added some chooch factor modifier, a little HPHT.
Aan de min of meer diametraal andere kant van het spectrum: Clickspring. Mens uit Australië maakt prachtige dingen in een hoek van een kot, met nauwelijks iets behalve een kleine draaibank, een zaagje en wat vijlen. Oh, en de tools die hij zelf maakt. Het allesoverkoepelende project op zijn kanaal is een klok die aan het bouwen is (volg vooral vanaf aflevering één), maar hij doet soms eens zijstapjes. Zoals deze puzzel, bijvoorbeeld:
En ergens tussen die twee in: Frank Howarth. Ex-architect die nu denk ik fulltime bezig is met hout. Bekend geworden met gedraaide kommen, maar vooral met zijn altijd uitstekende montage. Stopmotion, camera op het hout, 360°-gedoe, zelfgemaakte rigs voor motion control, the works. En gewoon ook een zeer sympathieke mens die wijze dingen maakt.
Enorm grappig, en ook wel enorm over the top: Michael Cthulhu. Een naar Amerika verhuisde Ier, die belachelijke wapens bouwt, met een snijtoestel en een lastoestel en wat slijpschijven. Machtig!
Een volledig ander register om af te sluiten: modelbouwdingen! Luke Towan maakt decorstukken voor modeltreindingen. En doet dat redelijk fanstastisch goed:
Mounting data suggest antibacterial soaps do more harm than good | Ars Technica Whether you’re coming home from an airport fluttering with international germs, a daycare full of sticky-fingered toddlers, or just a grimy office building, scrubbing your hands with bacteria-busting soap seems like a great idea. But the data that have washed up on the cleansers in recent years suggest that they actually do more harm than good—for you, those around you, and the environment. Scientists report that common antibacterial compounds found in those soaps, namely triclosan and triclocarban, may increase the risk of infections, alter the gut microbiome, and spur bacteria to become resistant to prescription antibiotics. Meanwhile, proof of the soaps’ benefits is slim.
GAP Kids pulls and apologized for ad people thought racist. Nobody blinked at last years ad. | Adland ® The two girls so physically intertwined are actually sisters. The black girl, Lucy Dinknesh Lubensky, who is so very clearly a quiet shy girl as you can see in the pre-release video at The Mail, is Brooke Smith's daughter, and the taller girls is Fanny Grace Lubensky, also Brooke Smith's daughter. Looking at Brooke's twitter, it's apparent that she is quite annoyed with this whole thing.
Karl Rove’s Handbook In researching the Republican strategies (syn: Karl Rove), I came across an interesting analysis of the G.W. Bush (syn: Karl Rove's puppet) re-election campaign that may be of interest. It is the closest thing to a "Rove's" handbook that I've seen. It discusses both the tactics used and suggests responses/countermeasures. Medical cautions: Do not view if you suffer from high blood pressure, fits of rage, manic depression or thoughts of suicide. Do not read if you have a history of computer abuse. Remove all sharp or throwable items from arms lenght before reading. You should be 18 or older, or view with supervision. Side effects: Viewing may result in damage to household property, yelling, screaming, or thoughts of revenge. Temporary hair loss, ringing in the ears and eye gouging have also been reported after viewing.
pasta en yoghurt bij kip doen, mengen en laten marineren
rijst koken
erwten koken
gemarineerde kip bakken
rijst en erwten bij kip doen, hey presto!
Ik mag niet genoeg tomaten eten en ik krijg koppijn van gember, dus echte Vindaloo behoorde niet tot de mogelijkheden. En ja, het zag er opnieuw uit als eten dat al eens opgegeten was, maar fuck it: heerlijk.
Ik zie het al jaren gebeuren, maar het blijft zo immens vreemd aan mijn eigen leefwereld dat ik er mij blijf over verbazen: al die vrienden die onze kinderen hebben!
Deze week is onze jongste blijven slapen bij drie verschillende vriendinnen en nu net stond er weer eentje aande deur. Nu eens van school, dan weer van scouts, nu net van de muziekschool. Gisteren en eergisteren is er een vriend van Louis blijven slapen, vannacht slapen Zelie en Louis bij een vriendin van de scouts, en dat blijft maar doorgaan.
Er komen nieuwe mensen bij, soms verdwijnen er eens naar de achtergrond, maar het worden er gelijk alsmaar exponentieel meer. Weird, weird, weird.
Vandaag was de eerste keer sinds vorige week woensdag dat ik lang genoeg recht kon staan om te koken. Ik zei het al: pijn is één ding, maar voor alles afhankelijk zijn van andere mensen, da’s pas écht vervelend.
Ze zeggen dat een mens met zijn ogen eet, maar daar heb ik vanavond dus serieus mijn voeten aan geveegd, met een soort vrije improvisatie op een Steak Diane.
Ik zou dit elke week willen posten. Leve The Klezmatics, en leve Tony Kushner.
By the time we’re done with dancing,
Elsewhere darling you’ll be glancing
And the night’s a river-torrent tearing us apart.
Merely melody entwined us,
Easily the ties that bind us
Break in fibrillations of the heart.
Don’t cry out or cling in terror
Darling that’s a fatal error
Clinging to a somebody you thought you knew was yours.
Dispossession by attrition is a permanent condition
That the wretched modern world endures.
You drift away, you’re carried by a stream.
Refugee a wanderer you roam;
You lose your way, so it will come to seem:
No Place in Particular is home.
You glance away, your house has disappeared,
The sweater you’ve been knitting has unpurled.
You live adrift, and everything you feared
Comes to you in this undoing world.
Copper-plated, nailed together, buffeted by ocean weather
Stands the Queen of Exiles and our mother she may be.
Hollow-breasted broken-hearted watching for her dear departed
For her children cast upon the sea.
At her back the great idyllic land of justice
For exilic peoples ponders making justice private property.
Darling never dream another woman might
Have been your mother
Someday you may be a refugee.
A refugee, who’s running from the wars,
Hiding from the fire-bombs they’ve hurled;
Eternally a stranger out-of-doors,
Desperate in this undoing world.
Mother for your derelicted
Children from your womb evicted
Grant us shelter harbor solace safety
Let us in!
Let us tell you where we traveled
How our hopes our lives unraveled
How unwelcome everywhere we’ve been
Jan heeft een spelletje gekocht voor de Playstation, Plants vs. Zombies. Niet zoals PvZ op telefoon of tablet, waar het allemaal overzichtelijk is, maar first person shootergewijs, in teams tegen mekaar, online.
Sandra heeft PvZ, alle mogelijke andere versies, denk ik wel honderd keer volledig uitgespeeld, en Jan had ze even overtuigd om deze versie ook eens te proberen. Dat was, denk ik, zonder dat ze ooit een seconde gameplay gezien had.
Een minuut uitleg later (en dit is om omhoog opzij links rechts te gaan en dit om rapper en nog rapper te gaan en dit om te schieten en dit om te springen en als ge dan dit lang vasthoudt…) en ruwweg dertig seconden hulpeloos rondzwalpen later, was het gedaan met Plants vs. Zombies voor Sandra.
Jan had het nog aan mij gevraagd, of ik geen zin had, maar ik heb ook bedankt. Niet dat ik het niet zou kunnen, maar gewoon dat ik er geen zin meer in heb. De tijd die een mens moet investeren in dat soort dingen voor het ook maar mogelijk is om een béétje concurrentieel te zijn met online spelers tussen zes en twaalf die er elk moment van hun vrije tijd aan spenderen: neen bedankt.
Bleh. De beestjes zijn terug, deze keer in mijn rechtervoet.
Het is niet eens dat het pijn doet (al doet het zeer veel pijn), het is dat ik totaal hulpeloos ben. Wat niet in de zakken van mijn peignoir past of tussen mijn tanden, kan ik niet verplaatsen. Blijven rechtstaan lukt niet. Lopen is zelfs met twee krukken een marteling: mijn rechtervoet is kaput, maar mijn linkervoet doet óók pijn, en mijn rug ook, en mijn handen en armen van de krukken.
En dat was het verlengd weekend dus: donderdag nog net thuisgeraakt, en sindsdien in de zetel.
Oh, en met dank aan mijn moeder voor het vervoer (schaamlijk, 500 meter met de auto) naar het hospitaal geraakt voor een periodieke controle. Alwaar mij allerlei voorstellen zijn gedaan die ik absoluut niet zie zitten, wegens dat ik niet zo graag de rest van mijn leven ofwel gegarandeerd incontinent ofwel rondlopend met een zak urine op mijn buik wil doorbrengen. Het zal dus zonder die dingen zijn maar met andere lastigheden.
Enfin ja. Volgende week is het nog eens controle door de andere specialist, en dan zien we wel weer.
Ondertussen zou ik al heel content zijn als mijn voet morgen in een slets geraakt, dat ik naar mijn werk kan gaan. En dat ik weer zelf kan koken in plaats van te moeten bedelen dat iemand mij iets maakt of meeneemt.
Netanyahu: Anti-Israel ‘slander and lies’ caused Brussels attack | The Times of Israel
Allez, dat weten we dan ook, dus: “Prime Minister Benjamin Netanyahu and Foreign Minister Avigdor Liberman said Saturday that a shooting attack at the Brussels Jewish Museum that killed three people and critically injured a fourth was caused by anti-Israel attitudes in Europe.”
Hillary Clinton’s Support Among Nonwhite Voters Has Collapsed
In short, the Clinton campaign is in the midst of an historic collapse — much of it due to the unraveling of support for Clinton among nonwhite voters — and the national media has yet to take any notice.
Belgische inflatie spurt weg van Europees gemiddelde | De Tijd
Dat België een ‘inflatie-eilandje’ in een Europese zee van negatieve inflatie is hoofdzakelijk te wijten aan de belastingverhogingen die de verschillende overheden doorvoerden: naast de Turteltaks was er ook nog de (federale) btw-verhoging op elektriciteit en de (Vlaamse) verhoging van het inschrijvingsgeld voor hogere studies.
De verkeerde ‘wij’ en ‘zij’ – De Standaard
Amen. En fuck Mia Doornaert. “Het is ‘wij’ tegen ‘zij’, schrijft Doornaert flink. Maar ze vergist zich van tegenstander. ‘Wij’ zijn degenen die zoeken naar universele waarden op basis van diverse (religieuze en seculiere) levensbeschouwingen. ‘Zij’ zijn de fundamentalisten (religieuze en seculiere) die dat weigeren. Doornaert vraagt om een eerlijk debat. Maar door religieus geïnspireerde mensen bij voorbaat te stigmatiseren, vergiftigt zij veeleer het debat en creëert ze onnodige maar vooral hoogst gevaarlijke polarisering.”
We waren dinsdag in de Makro. Er ging woensdag volk komen, dus heb ik er wat vlees gekocht. Lamsschouder, opgerold.
Dat was achteraf gezien niet zo’n goed idee: in tegenstelling tot de lamsschouder bij mijn vaste slager in de Sleepstraat, was het voornamelijk vet in een waterachtige massa, met hier en daar per toeval eens een stukje vlees. Niet dat daar ook geen lekker eten mee te maken is, maar toch.
Woensdag was ik vast van plan om goéde lamsschouder te kopen. Vaste slager was dicht, en dan hebben we gebabbeld tot na het sluitingsuur van de meeste slagers, maar gelukkig was de Turkse slager in de Dampoortstraat nog open. Hij deed zijn naam — Aile Kasabı — alle eer aan: het is er blijkbaar zó familiaal dat de jongen achter de kassa geen vijftien kan geweest zijn. Dat doet dus heel raar, een slager die mijn zoon had kunnen zijn van leeftijd.
Lamsstoofpot voor twee man, ik rekende ongeveer 750 gram met nog wat opkuiswerk. Lamsschouder, vroeg ik. No problemo, zei de mini-slager, hij haalde een voorpoot van een lam uit de toonbank en hij vroeg mij of ik eerder de voorkant of de achterkant wou.
Eurgh. Dat is dus al direkt veel meer interactie dan waar ik comfortabel mee ben, en op zo’n momenten is de interactie laten aanslepen het laatste dat ik wil. Ik ging niet lastig doen dat ik schouder wou en niet noodzakelijk voorpoot: “Euh doe maar heel de poot”, dus. De kerel aan de overkant kreeg maar niet genoeg van het dialogeren: hij wou absoluut weten of ik het vlees ontbeend wou. “Euh neen danku het zal wel lukken” was uiteraard mijn enige optie.
En zo stond ik thuis met twee kilo poot van lam. Een geluk dat ik Scott Rea volg op de youtubes, dat ik wist waar mij aan te verwachten qua schouderblad en zo: poot ontbeend, stoofpot mee gemaakt, en dat was redelijk in orde.
De dag erna nog eens gegeten (nóg beter de tweede dag, zo gaat dat met stoofpotten), en lamsfond gemaakt met de beenderen. Er gaat niets verloren alhier.
Gisteren leek het plots alsof blog.zog.org plat lag. En even later leek het alsof alles van zog.org weg was: zelfs mail kwam niet meer toe.
Mijn eerste angst was dat ik een domeinnaam was vergeten te betalen of zo, maar neen: ik zit nog goed tot 2017.
Domeinnaampartij aangesproken: nee hoor, zeggen ze, bij ons werkt alles. Huh? Ik had nagekeken via Google translate en downforeveryoneorjustme en zo, en dat gaf toen inderdaad fouten, maar nu waren de meeste whatever.zog.org-websites weer beschikbaar. Blog.zog.org niet, en, euh, geen enkele zog.org-site vanop mijn computer.
Andere dns-servers ingesteld: idemdito. Internetdoos herstart, router herstart: geen effect. Op gsm geprobeerd: nada. Met 4G: ook niets. Zeer, zeer vreemd. Testmails versturen: ze komen niet toe. Geven ook geen foutboodschap (dat zou ik hoedanook pas veel later na een paar pogingen verwachten), maar komen ook niet toe.
Gaan slapen, opgestaan: Facebook-app werkt op mijn gsm, reddit-app ook, instagram-app ook, maar elke link die ik open in een browser — chrome of firefox — geeft dns-niet-gevonden-‘t-is-kapot-boodschappen. Over naar 4G: geen problemen meer. Terug naar wifi: alles weer in orde op de telefoon. Oef. Naar de computer: nog altijd alles kapot. Andere dns, ipconfig /flushdns: nog altijd kapot. Andere computer: idem.
Computer herstart: alles weer in orde.
Serieus. En als ik ga kijken in de analytics van zog.org, dan zie ik dat het nooit helemaal plat is geweest, maar dat er vanaf gisterenmiddag tot vanmorgen praktisch geen Belgisch verkeer meer op gekomen was. Oh, en die testmails van gisteren rond 21u? Die zijn tussen 4u08 en 5u56 alsnog toegekomen.
